Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 2000 και 22.15 όταν το επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο Εξπρές Σάμινα προσκρούει στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Πόρτες, δύο ναυτικά μίλια ανοιχτά της Πάρου...
Για το συμβάν ενημερώνεται ο θάλαμος επιχειρήσεων
υπουργείου Ναυτιλίας ενώ οι επιβάτες τηλεφωνούν στα μέσα ενημέρωσης μιλώντας για βύθιση του πλοίου.
Πανικός και τρόμος επικράτησε στο πλοίο αμέσως μετά την πρόσκρουση ενώ πολλοί επιβάτες έπεφταν από το Σάμινα ώστε να σωθούν.
Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος αφού έπνεαν άνεμοι έντασης οχτώ μποφόρ και μεγάλο πρόβλημα δημιουργήθηκε στη διαφυγή των επιβαινόντων και του πληρώματος από τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος.
Μέσα σε 25 λεπτά το Εξπρές Σάμινα βρέθηκε στο βυθό του Αιγαίου πελάγους συμπαρασύροντας δεκάδες άτομα μαζί του. Στο σημείο της τραγωδίας, που στιγμάτισε τον κλάδο των ακτοπλοϊκών μεταφορών την πρώτη χρονιά της νέας χιλιετίας, έσπευσαν πρώτοι οι ψαράδες της Πάρου οι οποίοι έσωσαν πολλούς από τους ναυαγούς.
Αρκετοί κάτοικοι του νησιού στο άκουσμα της είδησης πήγαν στις παραλίες ώστε να βοηθήσουν τους επιβάτες του εξπρές Σάμινα είτε προσφέροντας τους ρούχα και κουβέρτες είτε συμμετέχοντας στις προσπάθειες των διασωστών.
Στο πλοίο επέβαιναν και στρατιώτες που επέστραφαν από την άδειά τους και έλαβαν ενεργά μέρος στη διάσωση των ναυαγών. Το Λιμεναρχείο Πάρου έδωσε εντολή να μεταβούν όλα τα παραπλέοντα σκάφη και σε βρετανικά πολεμικά στο σημείο του ναυαγίου.
"Παγωμένοι" οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν τις εξελίξεις για το ναυάγιο με τις πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων να διίστανται αφού η εταιρία μιλούσε για 447 ενώ υπήρχαν πολλοί που υποστήριζαν πως ο αριθμός ήταν μεγαλύτερος. Οι διασωθέντες διακομίσθηκαν στο
κέντρο Υγείας του νησιού και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε ξενοδοχεία ενώ το πρωί που ακολούθησε έδειξε το μέγεθος της τραγωδίας...
Στους 80 ανήλθε ο αριθμός των νεκρών βυθίζοντας στο πένθος δεκάδες οικογένειες οι οποίες ζητούσαν να μάθουν τα ακριβή αίτια τις τραγωδίας αλλά και τους υπεύθυνους.
Πολλοί επιβάτες κατηγόρησαν το πλήρωμα για αδιαφορία, αρκετοί μίλησαν για τις προδιαγραφές του Σάμινα που δε θα έπρεπε πια να εκτελεί δρομολόγια αλλά και για τις ευθύνες του πλοίαρχου και υποπλοίαρχου.
Ο πλοίαρχος Βασίλης Γιαννάκης καταδικάστηκε σε κάθειρξη 12 ετών για τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, της σωματικής βλάβης από αμέλεια και της διατάραξης της ασφάλειας της υδάτινης συγκοινωνίας με ενδεχόμενο δόλο.
Μαζί με τον Γιαννάκη καταδικάστηκαν ο υποπλοίαρχος Αν. Ψυχογιός σε κάθειρξη 12 ετών και 10 μηνών, ο Α΄ μηχανικός Γ. Σκιαδαρέσης σε κάθειρξη 7 ετών, ο ύπαρχος Γ. Τριαντάφυλλος σε φυλάκιση 5 ετών και οι υπεύθυνοι της πλοιοκτήτριας εταιρείας (Μinoan Flying Dolphins) Κ. Κληρονόμος και Ν. Βικάτος σε φυλάκιση 2 ετών έκαστος.
Αυτοκτονία Παντελή Σφηνιά
Ο 55χρόνος εφοπλιστής-αντιπρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της Μinoan Flying Dolphins και πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας (ΕΕΑ), Παντελής Σφηνιάς, μη αντέχοντας το βάρος της τραγωδίας και της πίεσης που του ασκήθηκε έδωσε τέλος στη ζωή του το πρωί της 29ης Νοεμβρίου του 2000 πέφτοντας από τον έκτο όροφο του κτιρίου της εταιρείας στην Ακτή Κονδύλη στον Πειραιά. Σύμφωνα με τις τοξικολογικές εξετάσεις που υπέγραψε ο Ιατροδικαστής Πειραιά Νικόλαος Kαλόγριας, ο Π. Σφηνιάς ήταν σε κατάσταση βαριάς μέθης ενώ είχε κάνει και χρήση αντικαταθλιπτικού φαρμάκου κατά την διάρκεια της αυτοκτονίας.
Στη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου στη Βουδαπέστη με τον τότε πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης εξέφρασε τη λύπη του για το θάνατο του εφοπλιστή, δηλώνοντας: «Μόλις πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός. Κάθε θάνατος, κάθε αυτοκτονία είναι ένα θλιβερό γεγονός και θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για αυτό». Επίσης τη θλίψη του για το θάνατο του εκλιπόντος εξέφρασε και ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρήστος Παπουτσής στέλνοντας συλλυπητήρια προς την οικογένειά του
«Δεν βλέπεις ρε, ότι το πλοίο βουλιάζει;»
Πώς να ξεχάσουν τις τραγικές στιγμές που έζησαν...
Αποτίοντας ελάχιστη τιμή στα άτομα εκείνα που είδαν το χάρο με τα μάτια τους δημοσιεύουμε μία ακόμη αληθινή ιστορία διάσωσης.
Η Μαρία Κιουλανή από την Ικαρία, ο σύζυγός της Πρόδρομος Ροδίτης με τον αδελφό του Νίκο και η Πάτρα Κιουλανή (αδελφή της Μαρίας) ήταν μεταξύ των επιβατών εκείνη τη νύχτα.
Η πρόσκρουση τους βρήκε να κάθονται σε αεροπορικά καθίσματα απέναντι από το σνακ-μπαρ. Αμέσως ακούστηκαν δυνατές φωνές, σε λίγες στιγμές τα φώτα έσβησαν. Επικράτησε πανικός και ο Νίκος έτρεξε στην άκρη του σαλονιού. Εκεί ένας ασπροντυμένος «φύλαγε» την αριστερή πόρτα και καθησύχαζε τον κόσμο προτρέποντάς τον να παραμείνει μέσα. Ωστόσο το πλοίο είχε αρχίσει να παίρνει κλίση. Ο Νίκος ωρυόταν. «Δεν βλέπεις ρε ότι το πλοίο βουλιάζει;». Οι τέσσερις Ικαριώτες τον έσπρωξαν στην άκρη και πέρασαν.
Ολοι βρίσκονται πια στ' αριστερά του πλοίου. Βάζουν σωσίβια και ο Νίκος με τον Πρόδρομο ρίχνουν βαρελάκια στη θάλασσα. Ο Πρόδρομος και η Μαρία κατεβαίνουν πρώτοι, έπειτα ο Νίκος, ενώ το σωσίβιο της Πάτρας μέσα στην αναμπουμπούλα μπερδεύεται στη σκάλα. Προσεύχονται και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν.
Από το πλοίο ελάχιστο έχει μείνει στην επιφάνεια και η Μαρία νιώθει τρομοκρατημένη να στροβιλίζεται σε μια φοβερή δίνη που την τραβάει κάτω. «Πρόδρομε, Νίκο, Πάτρα», φωνάζει, αλλά απάντηση δεν παίρνει. Πάνω στην απελπισία της ένα χέρι βρίσκεται κοντά της και μια φωνή την καλεί να προσπαθήσει. Ενα φουσκωτό με δύο κοπελιές και ένα νεαρό της πρόσφεραν τη σωτηρία.
Οταν η Μαρία βγαίνει στην Πάρο, τη μεταφέρουν στο Κέντρο Υγείας. Ο γιατρός τη βάζει να ξαπλώσει σ' έναν καναπέ που ήδη πάνω του βρίσκεται κουλουριασμένη μια ακόμα κοπέλα. Ηταν η Πάτρα. Αγκαλιασμένες οι δύο αδελφές κλαίνε με λυγμούς. Επειτα από ώρες τυλιγμένος με μια κουβέρτα μπαίνει στο δωμάτιο και ο Πρόδρομος. Αγωνία για τον Νίκο. Λίγο αργότερα μαθαίνουν ότι και αυτός σώθηκε...
http://pestanea.blogspot.com/
