Μία καλοκουρδισμένη μηχανή παραγωγής χρήματος κρύβεται πίσω από τις κοσμικές παραλίες της Μυκόνου και τις προνομιούχες, πολυτελείς ξαπλώστρες για την ενοικίαση των οποίων δίδονται, συχνά, ομηρικές μάχες και, προφανώς, υψηλό αντίτιμο...
Το χρήμα που ρέει στις παραλίες του νησιού των ανέμων, ωστόσο φαίνεται ότι δεν φτάνει, πάντοτε, στα δημόσια ταμεία. Και πάντως όχι με ρυθμούς που να αντιστοιχούν στην εκτεταμένη αξιοποίηση, στο πλήθος των jet setters που φτάνουν στο νησί, στους 100άδες «διασήμους» που συνωστίζονται μπροστά στις ξαπλώστρες και στις φωτογραφικές και τηλεοπτικές κάμερες του εγχώριου κοσμικού ρεπορτάζ. Διότι η ενοικίαση τμημάτων παραλιών, από την περίφημη Ψαρού και το κοσμικό Καλό Λιβάδι μέχρι τη λιγότερο προβεβλημένη Παράγκα, έναντι του ευτελούς ποσού των 1.500 – 2.000 ευρώ για το σύνολο της σεζόν μόνον ερωτήματα προκαλεί. Κι αν ακόμη κάποιος ισχυριστεί ότι τα ποσά αυτά αποτελούν το ενοίκιο για μικρό τμήμα της παραλίας, για τη φιλοξενία θαλασσίων σπορ, όπως αυτό που οδήγησε στον θάνατο του 10χρονου παιδιού πριν από λίγες εβδομάδες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Διότι στις παραλίες του νησιού αναπτύσσονται και παράνομες ξαπλώστρες, πέριξ των νόμιμων ορίων για την εγκατάσταση θαλασσίων σπορ.
Οπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της εγκατάστασης στο Καλό Λιβάδι. Παρεμπιπτόντως, η εν λόγω έκταση μισθώθηκε στον επιχειρηματία, ενδεχόμενες ευθύνες του οποίου, όπως και του χειριστή του ταχύπλοου, ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη, έναντι 1.501 ευρώ. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι η τυπική, ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες ημέρες μόνον πριν από το διαγωνισμό είχε υποβληθεί μήνυση εναντίον του καθώς πέραν των θαλασσίων σπορ είχε αναπτύξει, παρανόμως φυσικά, και ομπρέλες – ξαπλώστρες, παρέχοντας πλήρη «μυκονιάτικη φιλοξενία» στους λουομένους. Μάλιστα, εναντίον της υπογραφής της σύμβασης είχε ταχθεί ένα μέλος της επιτροπής του Δήμου Μυκόνου, οι ενστάσεις του οποίου ωστόσο αγνοήθηκαν. Ενδεικτικό, άλλωστε, του εναγκαλισμού δημοτικών αρχών και επιχειρηματιών είναι και το γεγονός ότι στην έκτακτη συνεδρίαση που συγκάλεσε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου προκειμένου να εξεταστεί το ενδεχόμενο καταγγελίας της σύμβασης, μετά την πανελλήνια κατακραυγή, δεν υπήρξε η απαιτούμενη απαρτία.
Στο νησί που κάθε κόκκος άμμου, ειδικά αν φιλοξενεί ομπρέλες και ξαπλώστρες, είναι κυριολεκτικά χρυσός η προσπάθεια να καταλάβει κάποιος τρίτος ποιος εκμεταλλεύεται τι και έναντι ποιου τιμήματος είναι μάταιη. Δήμος, Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου και, φυσικά, ιδιώτες εμπλέκονται σε ένα κουβάρι όπου όλα είναι σύννομα και, ταυτοχρόνως, όλα στον (αιγαιοπελαγίτικο) αέρα, ενώ τα όρια παραλίας, νέου και παλαιού Αιγιαλού παραμένουν δυσδιάκριτα. Αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία που συνελέγησαν στο πλαίσιο έρευνας που ζήτησε ο υπουργός Εσωτερικών κ. Αργύρης Ντινόπουλος από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, μετά το τραγικό περιστατικό.
Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην έρευνα και διαβιβάστηκαν από τον κ. Σπ. Σπύρου στο υπ. Εσωτερικών, είναι σε κάθε περίπτωση αποκαλυπτικά για το οικονομικό πάρτι της Μυκόνου και, προφανώς, και άλλων τουριστικών προορισμών ανά την Ελλάδα. Από τα 13 τμήματα παραλίας που ενοικιάστηκαν, δύο διατέθηκαν έναντι του ποσού των 141.000 ευρώ (500 τ.μ. παραλίας στα οποία μπορούν να αναπτυχθούν 50 «σετ» ομπρέλας με ξαπλώστρες), ενώ ένα ακόμη παραχωρήθηκε προς 25.050 ευρώ, μόλις 50 ευρώ πάνω από την τιμή εκκίνησης. Εφόσον εγκαταστάθηκαν μόνον οι 50 προβλεπόμενες ομπρέλες και δεν υπήρξαν οι συνήθεις στην Ελλάδα… επεκτάσεις, προκύπτει ένα κόστος 500 ευρώ ανά σετ ομπρέλας – ξαπλώστρας, το οποίο δεν αποκλείεται να αποσβένεται εντός ολίγων ημερών, σε περιόδους αιχμής.
Από εκεί και πέρα για σειρά εκμεταλλεύσεων, τύποις μόλις 50 τ.μ. για την εκμετάλλευση θαλασσίων σπορ, τα ενοίκια που καταβάλλονται κυμαίνονται στα 3 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο παραλίας.
Το εντυπωσιακό, βέβαια, είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες είχαν, προφανώς, εγκατασταθεί στις παραλίες πολύ πριν ο Δήμος, τυπικά, τους τις παραχωρήσει. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελεγκτών, η προκήρυξη για τα τμήματα που δημοπράτησε ο Δήμος δημοσιοποιήθηκε την 1η Ιουλίου, καίτοι βάσει τις ισχύουσας νομοθεσίας «όλες οι απευθείας μεταβιβάσεις του δικαιώματος απλής χρήσης κοινοχρήστων χώρων θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί από τους ΟΤΑ έως την 31η Μαΐου 2014». Από την 1η Ιουνίου, η διαχείριση περνά στα χέρια της Κτηματικής Υπηρεσίας, η οποία και καλείται να διαχειριστεί τις κοινόχρηστες εκτάσεις, αποδίδοντας στους οικείους δήμους το 50% του ενοικίου. Ως αποτέλεσμα, άλλες παραλίες δημοπράτησε φέτος ο Δήμος, άλλα αιτήματα (σ.σ. μεταξύ των οποίων και του πλέον φημισμένου εστιατορίου του νησιού) παραπέμφθηκαν στην Κτηματική Υπηρεσία, η οποία και μέχρι πριν από μία εβδομάδα δεν είχε απαντήσει, έστω και αν η σεζόν βρίσκεται πλέον προς το τέλος της!
Η κατάσταση αυτή προκαλεί εμφανείς εντάσεις και στο εσωτερικό του Δήμου. Είναι χαρακτηριστικό πως η Διεύθυνση Οικονομικών του Δήμου Μυκόνου, επεσήμανε προς τη μέχρι χθες ασκούσα χρέη δημάρχου κ. Ειρήνη Γρυπάρη ότι «πολλές επιχειρήσεις έχουν καταλάβει αυθαίρετα και παράνομα τμήματα παραλιών και τα εκμεταλλεύονται οικονομικά, με αποτέλεσμα ο Δήμος Μυκόνου και το ελληνικό Δημόσιο να στερούνται πολύτιμα έσοδα». Το έγγραφο, που κοινοποιήθηκε αρμοδίως, προκάλεσε την οργή της κ. Γρυπάρη, η οποία, στην απάντησή της, επικαλείται την Κτηματική Υπηρεσία, τον αιγιαλό κ.ο.κ. και καταλήγει: «Καλείστε όπως πριν προβείτε σε κοινοποίηση επιστολών και εγγράφων να ενημερώνεστε από τις Διοικητικές Υπηρεσίες του Δήμου και την Κτηματική Υπηρεσία». Γραφειοκρατικές εμπλοκές, προσωπικές έριδες ή κάτι πιο σύνθετο στη χρυσαφένια άμμο της Μυκόνου;
Πηγή: «Καθημερινή της Κυριακής»
