Μήνυμα πρώτον:Στο «Προσκύνημα στην Καταλωνία» ο Τζόρτζ Όργουελ έγραφε: «Έβλεπα σ’ αυτήν πολλά που δεν...
καταλάβαινα, που κατά κάποιον τρόπο ούτε καν μου άρεσαν, αλλά τα αναγνώρισα αμέσως σαν μια κατάσταση πραγμάτων για την οποίαν άξιζε να αγωνιστώ». Νομίζω ότι η φράση ταιριάζει γάντι στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, στην, συφοριασμένη έστω, προσπάθεια που καταβάλλεται να ανασυγκροτηθεί. Μόνο που για να καρποφορήσει η «ελιά» χρειάζεται να …ψεκάσουμε τους «δάκους» που, προσώρας τουλάχιστον, είναι ο Βενιζέλος και ο Σημίτης.
Μήνυμα δεύτερο: «Η επιτυχία της μεταπολεμικής σοσιαλδημοκρατίας βασιζόταν στην ισορροπία παραγωγής και αναδιανομής, ισορροπία που τη ρύθμιζε το κράτος. Με την παγκοσμιοποίηση, αυτή έχει καταλυθεί. Το κεφάλαιο έχει γίνει κινητό: η παραγωγή μπορεί να δραπετεύσει έξω από τα εθνικά σύνορα και να ξεφύγει έτσι από την κρατική αναδιανομή… Στο εξής η ανάπτυξη αντιπαρατίθεται στην αναδιανομή° ο ενάρετος κύκλος έχει μετατραπεί σε φαύλο κύκλο». Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ το γνωρίζουν; Αν ναι, τι προτίθεται να κάνουν πέρα από τις γενικές σαχλαμάρες που λένε; Και μην μου πουν ότι αυτό το είχε πει ο Ντομινίκ Στρος Καν, πριν την ανάρμοστη σχέση με την καμαριέρα, οπότε δεν τους απασχολεί.
Μήνυμα τρίτο: Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας είναι οικονομολόγοι και θα έπρεπε να γνωρίζουν τη φράση του Κέινς: «Είμαστε ικανοί να κλείσουμε έξω τον ήλιο και τ’ αστέρια επειδή δεν αποδίδουν μέρισμα. Καταστρέφουμε την ομορφιά της υπαίθρου επειδή τα μη ιδιοποιημένα μεγαλεία της φύσης δεν έχουν καμιά οικονομική αξία». Κι αν ο Κέϊνς, για τα γούστα τους, τους πέφτει λιγουλάκι αριστερός, υπάρχει και ο «δεξιός» φιλελεύθερος Τζον Στιούαρτ Μιλ, ο οποίος υποστήριζε ότι: «Είναι βαθιά απωθητική η ιδέα μιας κοινωνίας που το μόνο που την κρατά ενωμένη είναι οι σχέσεις και τα αισθήματα που προκύπτουν από το οικονομικό συμφέρον».
Η απάντηση μου στο πρώτο μήνυμα: Πετύχαμε τα πάντα, αλλά προσωπικά συμπεραίνω ότι αυτό που πετύχαμε ήταν η σάτιρα εκείνου που είχαμε ονειρευτεί. (Κζύστοφ Κιεσουόφσκι)
Στο δεύτερο μήνυμα: Χωρίς γνώση των ανέμων και των ρευμάτων, χωρίς μια αίσθηση σκοπού, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες δεν μπορούν να επιπλεύσουν για πολύ, ηθικά και οικονομικά, απλώς αδειάζοντας το νερό από το σκάφος. (Ρίτσαρντ Τίτμους)
Και στο τρίτο: Όλου του κόσμου τα δεινά η γη τούτη υπομένει / όπου είναι ο πλούτος κραταιός κι οι άνθρωποι χαμένοι. (Όλιβερ Γκόλντσμιθ, από το «ερημωμένο χωριό»)
Βέβαια δεν σας κρύβω πως ήταν μεγάλος ο πειρασμός να απαντήσω, και στα τρία μηνύματα, με τη φράση του Λέοντα Τολστόϊ από την Άννα Καρένινα: «Δεν υπάρχουν συνθήκες ζωής που να μην μπορεί να συνηθίσει ένας άνθρωπος, ιδίως αν βλέπει να τις αποδέχονται όλοι γύρω του», συμπληρωμένη όμως με τα λόγια του Τζυζέφσκι: Το να βρεις μια πατρίδα δεν είναι το ίδιο με το να μένεις στον τόπο που ζούσαν κάποτε οι πρόγονοί σου…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν αποκλείω τα μηνύματα, εκτός από μένα, να έχουν σταλεί και στους Σαμαρά, Τσίπρα και Βενιζέλο. Δυστυχώς δεν μπορώ να ξέρω τις απαντήσεις που μπορεί να έδωσαν, αν έδωσαν. Πάντως, από τις δημόσιες απαντήσεις που δίνουν, μάλλον συμπεραίνω ότι δεν έχουν πάρει τα μηνύματα ή λαμβάνουν άλλα.
Φελνίκος
