Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το πολιτικό σύστημα (πολιτικές φαμίλιες και διαπλεκόμενα συμφέροντα), κατάφερνε να δραπετεύει με ασφάλεια,...
αποσυρόμενο από την πολιτική ζωή και μετά επανερχόταν πάντοτε «δικαιωμένο» με δημοκρατικά δαφνοστέφανα. Με τις διασυνδέσεις και τη στήριξη (ντόπια και ξένη) που διέθετε, ξανακάθιζε στην ηγεσία του κράτους, συνεχίζοντας την ίδια τακτική. Δηλαδή την πλήρη αυτονόμηση του κράτους από την κοινωνία και τη λεηλασία της τελευταίας. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η επάνοδος του ίδιου σάπιου και διεφθαρμένου ολιγαρχικού συστήματος, μετά την επτάχρονη χούντα.
Σήμερα, το βλέπουμε όλοι, ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Εκείνο που πάνω απ’ όλα επιθυμεί είναι να δραπετεύσει με ασφάλεια, διατηρώντας τα κέρδη του και να φορτώσει τη καταστροφή, που το ίδιο προκάλεσε στις πλάτες άλλων. Όμως δυστυχώς για το πολιτικό σύστημα, σήμερα δεν υπάρχει το παλάτι. Επίσης δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Μένει μόνο η τρίτη περίπτωση, δηλαδή μια εθνική καταστροφή.
Ένας εμφύλιος για παράδειγμα, θα ξεκινούσε πρώτα με την καλλιέργεια μιας προπαγάνδας, όπως λόγου χάρη ότι στη βάση της κοινωνίας εμφανίστηκαν δύο επικίνδυνα αντιδημοκρατικά άκρα, από τα οποία κινδυνεύει η "δημοκρατία" μας και οι λαϊκές θυσίες. Έπειτα θα ακολουθούσε η καλλιέργεια στην ψυχή των απλών ανθρώπων ενός μίσους, του ενός άκρου εναντίον του άλλου, αφήνοντας στο απυρόβλητο το αυτοχαρακτηριζόμενο "συνταγματικό τόξο", μαζί με τα ολιγαρχικά του στηρίγματα.
Ήδη τα συστημικά ΜΜΕ και με αφορμή την δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα, άρχισαν (κατά την εκτίμησή μας) να ρίχνουν τόνους δηλητήριο στην βάση της ελληνικής κοινωνίας. Παριστάνουν τους τιμωρούς και τους προστάτες της δημοκρατίας, όμως μας δίνουν την εντύπωση ότι καλλιεργούν το μίσος έναντι αλλήλων στην κοινωνική βάση, προστατεύοντας στο απυρόβλητο το πραγματικά υπεύθυνο, για την εξαθλίωση της κοινωνίας, πολιτικό σύστημα και τους προστάτες του.
Προσοχή, ας προσέξουμε όλοι μας. Καλά το πηγαίναμε μέχρι τώρα. Ας αφήσουμε το πολιτικό σύστημα να καταρρεύσει μόνο του ενώπιόν μας, αποκαλύπτοντας το θεατρικό του πολιτικό πιαχνίδι. Δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Εμείς πρέπει να επικεντρωθούμε στην εγκαθίδρυση αύριο μιας πραγματικής επιτέλους δημοκρατίας στη χώρα. Ας αφήσουμε μετά σε μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη την αρμοδιότητα να τιμωρήσει τους υπεύθυνους. Μην σφαχτούμε μεταξύ μας. Μην βοηθήσουμε το "συνταγματικό τόξο" να δραπετεύσει μαζί με τους δικούς μας κόπους.
