Κάθε καθεστώς για να σταθεί και να μην καταρρεύσει, πρέπει οπωσδήποτε να εκφράζει και να υλοποιεί την Κυρίαρχη Ιδεολογία μιας κοινωνίας. Αυτός είναι βασικός πολιτικοκοινωνικός νόμος. Καθεστώς αντίθετο με την Κυρίαρχη Ιδεολογία θα ανατραπεί οπωσδήποτε. Σήμερα, η Κυρίαρχη Ιδεολογία μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι αντιμνημονιακή. Είναι η έξοδος από το μνημόνιο. Το καθεστώς όμως είναι μνημονιακό. Κάτι πρέπει επομένως να κάνει για να σταθεί.
Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, ολόκληρος ο κατασταλτικός κρατικός μηχανισμός (που εμείς οι ίδιοι πληρώνουμε) και όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ (ακόμα και εκείνα που παρίσταναν μέχρι τώρα ψεύτικα τα αντιμνημονιακά), έχουν στήσει, με πρόσχημα τη ΧΑ, τη μεγαλύτερη προπαγανδιστική επιχείρηση πλύσης ανθρώπινων εγκεφάλων. Ο στόχος τους είναι πολύ μεγάλος και δύσκολος...
Η εντολή που έχουν λάβει είναι να αλλάξουν την Κυρίαρχη Ιδεολογία. Θα πρέπει η αντιμνημονιακή ελληνική κοινωνία να γίνει υποστηρικτής του μνημονιακού καθεστώτος. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει η κοινωνία να αποπροσανατολιστεί. Θα πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένας μεγάλος εχθρός της κοινωνίας, από την οποία θα την «προστατέψουν» οι νταβατζήδες του καθεστώτος. Ο εχθρός αυτός είναι...
Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, ολόκληρος ο κατασταλτικός κρατικός μηχανισμός (που εμείς οι ίδιοι πληρώνουμε) και όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ (ακόμα και εκείνα που παρίσταναν μέχρι τώρα ψεύτικα τα αντιμνημονιακά), έχουν στήσει, με πρόσχημα τη ΧΑ, τη μεγαλύτερη προπαγανδιστική επιχείρηση πλύσης ανθρώπινων εγκεφάλων. Ο στόχος τους είναι πολύ μεγάλος και δύσκολος...
Η εντολή που έχουν λάβει είναι να αλλάξουν την Κυρίαρχη Ιδεολογία. Θα πρέπει η αντιμνημονιακή ελληνική κοινωνία να γίνει υποστηρικτής του μνημονιακού καθεστώτος. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει η κοινωνία να αποπροσανατολιστεί. Θα πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένας μεγάλος εχθρός της κοινωνίας, από την οποία θα την «προστατέψουν» οι νταβατζήδες του καθεστώτος. Ο εχθρός αυτός είναι...
ο φασισμός της «γραφικής» και επικίνδυνης κυρίως για τη γραφικότητά της Χρυσής Αυγής.
Πρέπει λοιπόν η Κυρίαρχη Ιδεολογία να αλλάξει και από αντιμνημονιακή να γίνει αντιφασιστική. Διαιρείται λοιπόν ο λαός σε δύο κατηγορίες. Δημοκράτες και φασίστες. Σε εκείνους που συντάσσονται με το «συνταγματικό τόξο» και σε εκείνους που είναι έξω από αυτό και άρα εξ ορισμού είναι φασίστες. Όποιος δηλώνει υποταγή στα κόμματα του σάπιου και διεφθαρμένου «συνταγματικού τόξου» (στο οποίο προσπαθούν να εντάξουν και τον ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμάζοντας το έδαφος για το μεγάλο μνημονιακό συνασπισμό, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ), θα χαρακτηρίζεται δημοκράτης και θα απολαμβάνει ορισμένες ελευθερίες. Όσοι όμως δεν συντάσσονται, κατά τεκμήριο θα θεωρούνται φασίστες και θα υφίστανται έρευνες και περιορισμούς των ελευθεριών τους, από τις κρατικές αρχές. Προσπαθούν λοιπόν να εμφυτεύσουν στον εγκέφαλο των Ελλήνων, από τον ανώτατο κρατικό παράγοντα μέχρι τον τελευταίο δημοσιογραφίσκο, την αυτοενοχοποίηση του φασίστα, ώστε να επανέλθουν οι Έλληνες πάλι πίσω στα μνημονιακά κομματικά μαντριά.
Όμως, τη ΧΑ την δημιούργησε η ίδια η συμπεριφορά και η πρακτική του καθεστώτος. Το έλλειμμα της δημοκρατίας, η παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας, η εγκατάλειψη της κοινωνίας στο έλεος των παράνομων μεταναστών, η απώλεια των εισοδημάτων, η πείνα, οι απολύσεις, η κλοπή των περιουσιών κ.λ.π. είναι οι ενέργειες του καθεστώτος που θέριεψαν τη ΧΑ. Το ίδιο το καθεστώς, που στην αρχή πρόβαλε και επέτρεψε στη ΧΑ να ανδρωθεί, προκειμένου να την χρησιμοποιήσει ως δεξαμενή διαμαρτυρίας και ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής, τώρα την χρησιμοποιεί ως τον υπέρτατο κίνδυνο της ελληνικής κοινωνίας.
Φυσικά, περίπου 500.000 χιλιάδες Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, καθώς και πάνω από 1.500.000 σήμερα (σύμφωνα ακόμα και με τις φανερές δημοσκοπήσεις), δεν είναι φασίστες, ούτε γραφικοί. Είναι μια αντίδραση της αντιμνημονιακής κοινωνίας, η οποία δεν θέλει τον φασισμό, αλλά εκφράζει με τον τρόπο αυτό την οργή της εγκατάλειψης και δηλώνει την πρόθεσή της για την τιμωρία του υπεύθυνου καθεστώτος. Οι πολίτες που ψηφίζουν ΧΑ δεν θέλουν την άνοδο στην εξουσία της ΧΑ, δεν είναι φασίστες. Την χρησιμοποιούν όμως, με το μόνο όπλο που διαθέτουν, την ψήφο τους, ως "πολιορκητικό κριό" για την κατάρρευση του σάπιου πολιτικού συστήματος. Αυτή τη συνειδητή επιλογή των πολιτών και όχι μια απλή εκτόνωση της οργής, τη συνειδητοποίησε καθυστερημένα το πανικόβλητο καθεστώς, γι' αυτό και περνάει στην αντεπίθεση. Τρέχει να προλάβει πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη και δεν μπορεί μετά να ξαναμαζέψει τα "πρόβατα" στα κομματικά μαντριά. Γι' αυτό μιλάει ακόμα και για κήρυξη παράνομης της ΧΑ και έξωσής της από το Κοινοβούλιο, προκειμένου να περιορίσει τις επιλογές των πολιτών μόνο σε προκαθορισμένες κατευθύνσεις.
Μπορεί το καθεστώς να έχει στήσει αυτή τη γιγαντιαία επιχείρηση για την αλλαγή της Κυρίαρχης Ιδεολογίας, όμως τα ίδια φθαρμένα και υπεύθυνα πρόσωπα που την εκτελούν, προκαλούν αποστροφή και μειδίαμα. Η αίσθηση που αποκομίζουμε από την κοινωνική βάση είναι ότι, αντίθετα με τον διακηρυσσόμενο στόχο, δημιουργείται πλέον ένας σκληρός αντιδραστικός κοινωνικός πυρήνας που στο τέλος θα γίνει πραγματικά φασιστικός.
Μεταπολεμικά, το καθεστώς είχε καταφέρει να επιβάλει ως Κυρίαρχη Ιδεολογία τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Με το πρόσχημα αυτό, το τότε καθεστώς έθεσε κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και επέβαλε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Σε λίγο, με το πρόσχημα του φασισμού, το καθεστώς θα εισβάλει στα σπίτια μας και στα κομπιούτερ μας και θα πρέπει πλέον να υπογράφουμε πιστοποιητικό μνημονιακών φρονημάτων, για να γλιτώσουμε τις διώξεις.
Δεν πρέπει όμως, ποτέ να μας διαφεύγει, ότι το αποτέλεσμα της Κυρίαρχης Ιδεολογίας του «εσωτερικού εχθρού» ήταν να καταλήξουμε στη χούντα και μάλιστα με την σιωπηρή ανοχή της ίδιας της κοινωνίας. Εμείς που θα καταλήξουμε άραγε, προκειμένου να διασωθεί το μνημονιακό καθεστώς;
Η λύση στο πρόβλημα είναι είναι απλή. Είναι το πέρασμα άμεσα από την ολιγαρχία στην πραγματική δημοκρατία. Αυτό όμως δεν το θέλει το καθεστώς. Η σύγκρουση επομένως, φαντάζει αναπόφευκτη.
Πρέπει λοιπόν η Κυρίαρχη Ιδεολογία να αλλάξει και από αντιμνημονιακή να γίνει αντιφασιστική. Διαιρείται λοιπόν ο λαός σε δύο κατηγορίες. Δημοκράτες και φασίστες. Σε εκείνους που συντάσσονται με το «συνταγματικό τόξο» και σε εκείνους που είναι έξω από αυτό και άρα εξ ορισμού είναι φασίστες. Όποιος δηλώνει υποταγή στα κόμματα του σάπιου και διεφθαρμένου «συνταγματικού τόξου» (στο οποίο προσπαθούν να εντάξουν και τον ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμάζοντας το έδαφος για το μεγάλο μνημονιακό συνασπισμό, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ), θα χαρακτηρίζεται δημοκράτης και θα απολαμβάνει ορισμένες ελευθερίες. Όσοι όμως δεν συντάσσονται, κατά τεκμήριο θα θεωρούνται φασίστες και θα υφίστανται έρευνες και περιορισμούς των ελευθεριών τους, από τις κρατικές αρχές. Προσπαθούν λοιπόν να εμφυτεύσουν στον εγκέφαλο των Ελλήνων, από τον ανώτατο κρατικό παράγοντα μέχρι τον τελευταίο δημοσιογραφίσκο, την αυτοενοχοποίηση του φασίστα, ώστε να επανέλθουν οι Έλληνες πάλι πίσω στα μνημονιακά κομματικά μαντριά.
Όμως, τη ΧΑ την δημιούργησε η ίδια η συμπεριφορά και η πρακτική του καθεστώτος. Το έλλειμμα της δημοκρατίας, η παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας, η εγκατάλειψη της κοινωνίας στο έλεος των παράνομων μεταναστών, η απώλεια των εισοδημάτων, η πείνα, οι απολύσεις, η κλοπή των περιουσιών κ.λ.π. είναι οι ενέργειες του καθεστώτος που θέριεψαν τη ΧΑ. Το ίδιο το καθεστώς, που στην αρχή πρόβαλε και επέτρεψε στη ΧΑ να ανδρωθεί, προκειμένου να την χρησιμοποιήσει ως δεξαμενή διαμαρτυρίας και ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής, τώρα την χρησιμοποιεί ως τον υπέρτατο κίνδυνο της ελληνικής κοινωνίας.
Φυσικά, περίπου 500.000 χιλιάδες Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, καθώς και πάνω από 1.500.000 σήμερα (σύμφωνα ακόμα και με τις φανερές δημοσκοπήσεις), δεν είναι φασίστες, ούτε γραφικοί. Είναι μια αντίδραση της αντιμνημονιακής κοινωνίας, η οποία δεν θέλει τον φασισμό, αλλά εκφράζει με τον τρόπο αυτό την οργή της εγκατάλειψης και δηλώνει την πρόθεσή της για την τιμωρία του υπεύθυνου καθεστώτος. Οι πολίτες που ψηφίζουν ΧΑ δεν θέλουν την άνοδο στην εξουσία της ΧΑ, δεν είναι φασίστες. Την χρησιμοποιούν όμως, με το μόνο όπλο που διαθέτουν, την ψήφο τους, ως "πολιορκητικό κριό" για την κατάρρευση του σάπιου πολιτικού συστήματος. Αυτή τη συνειδητή επιλογή των πολιτών και όχι μια απλή εκτόνωση της οργής, τη συνειδητοποίησε καθυστερημένα το πανικόβλητο καθεστώς, γι' αυτό και περνάει στην αντεπίθεση. Τρέχει να προλάβει πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη και δεν μπορεί μετά να ξαναμαζέψει τα "πρόβατα" στα κομματικά μαντριά. Γι' αυτό μιλάει ακόμα και για κήρυξη παράνομης της ΧΑ και έξωσής της από το Κοινοβούλιο, προκειμένου να περιορίσει τις επιλογές των πολιτών μόνο σε προκαθορισμένες κατευθύνσεις.
Μπορεί το καθεστώς να έχει στήσει αυτή τη γιγαντιαία επιχείρηση για την αλλαγή της Κυρίαρχης Ιδεολογίας, όμως τα ίδια φθαρμένα και υπεύθυνα πρόσωπα που την εκτελούν, προκαλούν αποστροφή και μειδίαμα. Η αίσθηση που αποκομίζουμε από την κοινωνική βάση είναι ότι, αντίθετα με τον διακηρυσσόμενο στόχο, δημιουργείται πλέον ένας σκληρός αντιδραστικός κοινωνικός πυρήνας που στο τέλος θα γίνει πραγματικά φασιστικός.
Μεταπολεμικά, το καθεστώς είχε καταφέρει να επιβάλει ως Κυρίαρχη Ιδεολογία τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Με το πρόσχημα αυτό, το τότε καθεστώς έθεσε κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και επέβαλε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Σε λίγο, με το πρόσχημα του φασισμού, το καθεστώς θα εισβάλει στα σπίτια μας και στα κομπιούτερ μας και θα πρέπει πλέον να υπογράφουμε πιστοποιητικό μνημονιακών φρονημάτων, για να γλιτώσουμε τις διώξεις.
Δεν πρέπει όμως, ποτέ να μας διαφεύγει, ότι το αποτέλεσμα της Κυρίαρχης Ιδεολογίας του «εσωτερικού εχθρού» ήταν να καταλήξουμε στη χούντα και μάλιστα με την σιωπηρή ανοχή της ίδιας της κοινωνίας. Εμείς που θα καταλήξουμε άραγε, προκειμένου να διασωθεί το μνημονιακό καθεστώς;
Η λύση στο πρόβλημα είναι είναι απλή. Είναι το πέρασμα άμεσα από την ολιγαρχία στην πραγματική δημοκρατία. Αυτό όμως δεν το θέλει το καθεστώς. Η σύγκρουση επομένως, φαντάζει αναπόφευκτη.
