Η ελληνική κοινωνία στέκεται σοκαρισμένη πάνω από το άψυχο σώμα ενός 19χρονου παλικαριού, που πλήρωσε το ακριβότερο εισιτήριο: το εισιτήριο προς το θάνατο.
Το τίμημα αυτού του εισιτηρίου ήταν ένα ευρώ και 20 σεντς. Ενα ποσό που ο ίδιος δεν πλήρωσε, θες η ανέχεια, θες η...
ανεργία, θες τα νιάτα. Ο,τι απ' όλα, δεν πληρώνει κανείς και για κανένα λόγο με τη ζωή του ένα κωλοεισιτήριο ενός οποιουδήποτε κωλοτρόλεϊ ή κωλολεωφορείου.
Η ζωή, όπως και η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στο σεβασμό είναι αγαθά πέρα από νόμους, πέρα από εξουσίες, πέρα από ιδιότητες και αξιώματα. Είναι αρχέγονες αξίες για τις οποίες γίναν οι νόμοι. Για να τις υπερασπιστούν...
Η ελληνική κοινωνία δεν είναι κοινωνία αγίων μήτε αγγέλων. Κάθε πολίτης, κάθε μέρα, σε κάθε συναλλαγή έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την κατάχρηση και την υπέρβαση εξουσίας. Καθένας που έρχεται από το πουθενά -έτσι νομίζει, γιατί όλοι από κάπου ερχόμαστε- ανάγει τον εαυτό του σε λογαχό, είτε κάθεται στην καρέκλα του προϊσταμένου, του ταμία, του διοικητή, του πολιτευτή, του σεκιουριτά, του επιθεωρητή, είτε του οδηγού.
Η καρέκλα! Από κει που ήσουνα μικρός του κλότσου και του μπάτσου, σε κάνει Αρχηγό. Εξουσιάζεις. Σε ανεβάζει ταξικά, κοινωνικά και ηθικά. Κάνεις τους άλλους του χεριού σου. Για λίγο, έστω. Το 'χουμε υποστεί όλοι. Το ζούμε κάθε μέρα. Το ζούσαμε και πριν. Πριν έρθει η Κατοχή των Μνημονίων. Το ζούσαμε.
Το έζησε η κοινωνία αδιάφορη, υποταγμένη και συνένοχη, γιατί είχε το κατιτίς για να πορεύεται κι έμοιαζε η ζωή της ρόδινη στην αφασία των δανεικών και του ατομικού ευδαιμονισμού. Για Κοινωνία και Αλληλεγγύη, ούτε λόγος.
Τώρα, όμως, σκύβει πάνω από το άψυχο σώμα ενός 19χρονου, που χάθηκε για ένα ευρώ και 20 λεπτά! Κι αναρωτιέται μια κοινωνία ολόκληρη σαν ποια μανία να πήρε το παιδί. Σαν ποια το σκότωσε. Ψάχνει να βρει τριγύρω, μα δεν κοιτάει τον εαυτό της.
Εδώ και τρία χρόνια, ανθρωποφαγικά μεταμορφώνεται μια Ελλάδα ολόκληρη, μαστιγωμένη από ξένους δανειστές, εκβιαστές και εγχώριους υπηρέτες. Η ελληνική φιλοξενία έχει μετατραπεί σε καλπάζουσα ξενηλασία. Η ελληνική απλοχεριά τείνει να μετατραπεί σε σφιχτοχεριά, σαν τους καρμίρηδες της Δύσης. Η ελληνική πονοψυχιά δίνει όλο και πιο συχνά τη θέση της σε μια καχυποψία, σε μια σαν φοβική τρομάρα.
Εδώ και τρία χρόνια ένας λαός ολόκληρος σπρώχνεται από ξένους δανειστές και εγχώριους υπηρέτες σε άκρα επικίνδυνα. Κάθε καρέκλα εξουσίας οδηγού ή ελεγκτή γίνεται πιο πολύτιμο αγαθό. Κάθε καινούργια θέση ανεργίας γίνεται μια θρυαλλίδα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά.
Κι ολόκληρη η κοινωνία παρακολουθεί και περιμένει πότε θα σκάσει η αποθήκη και θα τινάξει στον αέρα το οικοδόμημα. Τέτοιο οικοδόμημα που χτίζεται κάλλιο να μην υπάρχει. Χάνεται η ζωή για ένα ευρώ και είκοσι λεπτά. Χάνεται η ψυχή της χώρας, χάνεται η απλοχεριά για μια Παιδεία ανύπαρκτη και πέντε τοκογλύφους.
Το έγκλημα της μεταμόρφωσης του Ελληνα και της κυριαρχίας των πιο άγριων από τα ένστικτά του το 'χει διαπράξει η εξουσία. Είναι τα πιο αδύναμα κομμάτια του, όμως, που το πληρώνουν ακριβά. Ενα ευρώ και 20 λεπτά το εισιτήριο για τον Αδη.
Πηγή: enet.gr
