Δεκάδες
συμπολίτες μας που συμμετείχαν στο κίνημα κατά των διοδίων διώκονται με μια
βιομηχανία δικών: 2 δίκες στις 5 Ιούνη, 1 στις 13 Ιούνη και 1 στις 18 Οκτώβρη.Το
αυθαίρετο και πανομοιότυπο κατηγορητήριο δείχνει και στον πιο ανυποψίαστο
πολίτη πως το καθεστώς έχει μετατρέψει τον θεσμό της δικαιοσύνης σ έναν ωμό,
διωκτικό και κατασταλτικό μηχανισμό δίωξης των αντιπάλων του, πέρα από κάθε
έννοια εφαρμογής του συντάγματος και των νόμων.
Με
μόνο αποδεικτικό στοιχείο τον αριθμό αυτοκινήτου τους (!!!) που οι συμπολίτες
είχαν παρκάρει δίπλα στα διόδια όταν πήγαν να διαμαρτυρηθούν, οι εισαγγελείς
ανασύρουν ένα άρθρο του ποινικού κώδικα (το 184) απ την εποχή του εμφυλίου πολέμου
και συμπεραίνουν (; ; ;) πως οι οδηγοί των αυτοκινήτων [τους συνεπιβάτες δεν
μπόρεσαν να τους εντοπίσουν (!!!)] «παρότρυναν τους διερχόμενους οδηγούς να
εξαναγκάσουν δια βίας ή απειλών, τους εισπράκτορες των διοδίων, να επιτρέψουν
τη διέλευση αυτών, σηκώνοντας τα δρύφρακτα».
Μπορεί
κάποιος απ τους συμπολίτες, από έναν αριθμό αυτοκινήτου, να καταλήξει στο ίδιο
συμπέρασμα, στο οποίο κατέληξαν οι παραπάνω εισαγγελείς; Δεν αισθάνεσθε ότι
υποτιμούν τη νοημοσύνη μας; Γιατί τους ανεχόμαστε; Όταν μια κοινωνία επιτρέπει
να καταλήγει η δικαιοσύνη, με τόσο ωμό τρόπο, σε μηχανισμό δίωξης πολιτών που
αγωνίζονται για τα συνταγματικά τους δικαιώματα, σε τι μπορεί να ελπίζει;
Πως
τόλμησαν αυτοί «οι φρουροί του νόμου και του συντάγματος» και «εντολοδόχοι του
ελληνικού λαού» να καταπιούν την κατάφωρη παραβίαση της ελεύθερης κίνησης των
πολιτών στη χώρα (άρθρο 5 του συντάγματος) με την τοποθέτηση 4 (!!!) σταθμών
διοδίων μόνο στην περιοχή μας, με δυσβάσταχτα αντίτιμα, από ιδιώτες, με βάση
έναν νόμο που ο τότε υφυπουργός υγείας Γιώργος Κωνσταντόπουλος καταγγέλλει πως
δεν περιείχε τους ουσιαστικούς όρους των συμβάσεων των διοδίων (που δεν ήρθαν
ποτέ στη βουλή), πως τους κορόϊδεψαν δηλαδή, ενώ αντίθετα αυτοί επινοούν
κατηγορίες και ψάχνουν στα υπολείμματα του εμφυλίου πολέμου;
3
καθηγητές συνταγματικού δικαίου, με δηλώσεις τους πρόσφατα στην τοπική
εφημερίδα, εξήγησαν πως το συγκεκριμένο άρθρο του κατηγορητηρίου αφορά επιβουλή
κατά της δημόσιας ασφάλειας και δεν έχει σχέση με την άσκηση των θεμελιωδών
δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος του συνέρχεσθαι,
από πολίτες που παλεύουν για την αυτοπροστασία τους.
Το
ΕΠΑΜ απευθυνόμενο προς τους δικαστές που επιφορτίστηκαν με τη διεξαγωγή αυτών
των δικών, τους καλεί να εφαρμόσουν τη δικαιοσύνη όπως τόσοι και τόσοι άξιοι
συνάδελφοί τους, σε δύσκολους και χαλεπούς καιρούς έχουν κάνει. Να εφαρμόσουν
τη δικαιοσύνη σαν γνήσιοι πατριώτες και ν αναδείξουν το δικαίωμά τους να είναι
ανεξάρτητοι από δυνάστες εντολοδόχους και να υπερασπίζονται τον μόνο εντολοδόχο
στον οποίο ορκίστηκαν πίστη: τον ελληνικό λαό.
Καλεί
επίσης όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από πολιτικά και ιδεολογικά πιστεύω, να
σταθούν δίπλα στους συμπολίτες που διώκονται και να εκδηλώσουν έμπρακτα την
αλληλεγγύη τους, γιατί: ανθρώπινη κοινωνία χωρίς δικαιοσύνη (χωρίς το βασικό
βάθρο της, δηλαδή) δεν μπορεί να σταθεί: σαπίζει!
Πυρήνας
Λάρισας του ΕΠΑΜ
Με αφορμή τις δίκες
του Κινήματος των Διοδίων
Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στην ταλανιζόμενη από την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και αξιακή κρίση χώρα μας, λυπούμαι, διαπιστώνοντας, δυστυχώς συχνά, τη στάση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Ενώ ο λαός μας αναμένει, επιτέλους, την αποκάλυψη και τιμωρία των εθνοκάπηλων και μεγαλοσχημόνων φοροδιαφυγάδων, που έβγαλαν και συνεχίζουν να βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ενώ οι συνταξιούχοι και οι άνθρωποι του μόχθου καλούνται να πληρώσουν ξανά και ξανά δυσβάσταχτους νέους φόρους, η εφαρμογή του Νόμου εξαντλείται, ως φαίνεται, στην τιμωρία πολιτών που δικαίως διαμαρτύρονται για την επιβολή τσουχτερών διοδίων από τις κατασκευαστικές εταιρίες. Ως απλός Έλληνας, πολιτικά ανένταχτος πολίτης, θέλω να εκφράσω τη δυσφορία μου, πιστεύοντας πως η Δικαιοσύνη θα σεβαστεί το δικαίωμα των αγανακτισμένων πολιτών στο να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του και να αντιστέκεται στις αυθαιρεσίες των κατασκευαστικών εταιριών στο τομέα των δημοσίων έργων.
Με τιμή
Ζήσης Δ. Παπαδημητρίου
Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Νομικής
Του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στην ταλανιζόμενη από την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και αξιακή κρίση χώρα μας, λυπούμαι, διαπιστώνοντας, δυστυχώς συχνά, τη στάση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Ενώ ο λαός μας αναμένει, επιτέλους, την αποκάλυψη και τιμωρία των εθνοκάπηλων και μεγαλοσχημόνων φοροδιαφυγάδων, που έβγαλαν και συνεχίζουν να βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ενώ οι συνταξιούχοι και οι άνθρωποι του μόχθου καλούνται να πληρώσουν ξανά και ξανά δυσβάσταχτους νέους φόρους, η εφαρμογή του Νόμου εξαντλείται, ως φαίνεται, στην τιμωρία πολιτών που δικαίως διαμαρτύρονται για την επιβολή τσουχτερών διοδίων από τις κατασκευαστικές εταιρίες. Ως απλός Έλληνας, πολιτικά ανένταχτος πολίτης, θέλω να εκφράσω τη δυσφορία μου, πιστεύοντας πως η Δικαιοσύνη θα σεβαστεί το δικαίωμα των αγανακτισμένων πολιτών στο να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη του και να αντιστέκεται στις αυθαιρεσίες των κατασκευαστικών εταιριών στο τομέα των δημοσίων έργων.
Με τιμή
Ζήσης Δ. Παπαδημητρίου
Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Νομικής
Του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
