Θα μιλήσω σήμερα για μία ανθρώπινη ιστορία. Μία ιστορία που μου συνέβη πριν λίγες ημέρες. Μία ιστορία που με συγκλόνισε.
Είχα επισκεφθεί ένα δημόσιο νοσοκομείο για ένα πρόβλημα στενού συγγενικού μου πρόσωπου. Εκεί που περίμενα σ’ ένα διάδρομο κάποιες απαντήσεις ακούω να με φωνάζουν. Γυρνώ για να δω ποιος με φώναξε.
Μία μεγάλης ηλικίας γυναίκα, της οποίας ναι μεν το παρουσιαστικό και οι τρόποι έδειχναν παλιό μεγαλείο αλλά το φτωχό ντύσιμο και οι κακουχίες της ζωής ήταν έντονα αποτυπωμένα στο παρουσιαστικό της. Την κοίταξα αρκετά αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ ποια ήταν παρ’ ότι κάτι μου θύμιζε έντονα την γυναίκα που έβλεπα απέναντι μου.
Την πλησίασα λοιπόν και την ρώτησα: «Ποία είστε, κυρία;»
Η απάντηση της με συγκλόνισε. Ήταν η κα. Χ.Χ., διαπρεπής δικηγόρος η ίδια και χήρα ενός από τους πρωτοκλασάτους βουλευτές και υπουργούς της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ. Ενός ανθρώπου που υπήρξε πέραν πάσης αμφισβήτησης πρωτοπόρος αγωνιστής της δημοκρατίας, που καταδικάσθηκε σε θάνατο από το απριλιανό καθεστώς αφού πρώτα βασανίσθηκε με τον...
πιο βάρβαρο τρόπο.
Έμεινα αποσβολωμένος. Ήταν δυνατόν η κα. Χ.Χ. να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση που πρόδιδε το παρουσιαστικό της; Την αγκάλιασα και την φίλησα. Μνήμες από την αντίσταση και τους αγώνες για την επάνοδο της δημοκρατίας με συνεπήραν. Είχα χρόνια να την συναντήσω. Τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της πέρσι το καλοκαίρι τον πληροφορήθηκα ετεροχρονισμένα αφού βρισκόμουν εκτός Αθηνών.
Επειδή δεν συμπαραστάθηκα όταν έπρεπε στο προσωπικό της δράμα ντράπηκα να την ενοχλήσω για κάποια απλά τυπικά συλλυπητήρια. Προτίμησα να απουσιάσω. Τι να πει κάνεις άλλωστε σε αυτήν την γυναίκα; Ότι όλοι οι αγώνες οι δικοί της και του άξιου συντρόφου της είχαν πάει χαμένοι αφού η πατρίδα μας ήταν πλέον δέσμια μίας οικονομικής χούντας που φαλκίδευε την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, και καταργούσε στην πράξη την δημοκρατική λειτουργία και ανθρώπινα δικαιώματα.
Κάτω από αυτό το δυσμενές συναισθηματικό πλαίσιο καθίσαμε να πιούμε ένα καφέ. Μου διηγήθηκε το προσωπικό της δράμα. Μόνη, με προβλήματα υγείας και χωρίς παιδιά απόρροια της αντιδικτατορικής-αντιστασιακής δράσης, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα χρέη που της είχε αφήσει ο σύζυγος της. Ναι, καλά διαβάσατε! Πρωτοκλασάτος βουλευτής και επί χρόνια υπουργός είχε αποχωρίσει από την πολιτική με χρέη, αφού ποτέ δεν καταδέχτηκε να πάρει ούτε μια δραχμή, ένα ευρώ για τις δαπανηρές προεκλογικές εκστρατείες των πρώτων χρόνων μετά την μεταπολίτευση.
Όλοι γνωρίζαμε ότι ο σύζυγος της είχε υποθηκεύσει την ακίνητη περιουσία του που είχε αποκτήσει από την δικηγορία, για να ασχοληθεί απερίσπαστός με την πολιτική, διάγοντας ταυτόχρονα ασκητικό βίο. Στόχος του να μην έρθει σε οποιαδήποτε οικονομική συνδιαλλαγή με τους οικονομικά ισχυρούς του τόπου, παρ’ ότι ήταν για πολλά χρόνια προϊστάμενος υπουργός όλης της επιχειρηματικής δραστηριότητας της χώρας.
Ναι καλά διαβάσατε! Η χήρα του επί πολλά χρόνια προϊστάμενου υπουργού της επιχειρηματικής κοινότητας της χώρας και διαπρεπής δικηγόρος η ίδια, που δεν ασκούσε όμως το επάγγελμα της για να μην θεωρήσει η κοινή γνώμη ότι είχε προνομιακή μεταχείριση λόγω του προβεβλημένου συζύγου της, αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα.
Εσείς τι λέτε; Υπάρχει σύγχρονο παράδειγμα πολιτικού που να έχει φύγει με χρέη από την πολιτική. Σίγουρα ΟΧΙ! Όλοι ή οι περισσότεροι φεύγουν πάμπλουτοι!
Το τι ειπώθηκε από εκεί και πέρα δεν είναι αντικείμενο δημοσιοποίησης. Δυστυχώς για όλους μας τα στοιχεία κι η ιστορία είναι απόλυτα αληθινά. Την ίδια ώρα στον δημόσιο διάλογο της χώρας κύριο θέμα ήταν η οπλοφορία των βουλευτών στο κτίριο της Βουλής. Κατάντια και καταισχύνη!
Δεν μπορεί να προσθέσει κανείς πολλά. Ντροπή θα σκεφθεί ο οποιοσδήποτε καλόπιστος άνθρωπος ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει και τα παραπάνω.
Η στήλη απλά θα προσθέσει… Κάποτε υπήρχαν άντρες!!!
