Ο λαός θα συγύριζε την κατάσταση, οικονομικά, εθνικά και ποινικά, και θα άνοιγε τον δρόμο για το μέλλον, με τρία και μόνο δημοψηφίσματα. Αλλά…
Αν εξαιρέσουμε μερικούς ελάχιστους ανθρώπους, σαν το Γ. Κοντογιώργη ή τον Γ. Οικονόμου και λίγους άλλους, κανείς δεν βγήκε να πει την αλήθεια στον λαό και την κοινωνία. Οτι δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Αλλά είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με το πολίτευμα.
Αντίθετα μας εμφανίστηκαν πολλοί που μας φλόμωσαν στις οικονομικές αναλύσεις, στις στατιστικές, στα νούμερα και στα ποσοστά. Ξεφτέρια γίναμε.
Φτάνει.
Φτάνει.
Το πολίτευμά μας, ανεξάρτητα του πως αυτο-αποκαλείται, είναι ολιγαρχία. Και δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με δημοκρατία. [Δεν είναι τα περίφημα "δημοκρατικά δικαιώματα" το κριτήριο για το αν είναι δημοκρατία το πολίτευμα. Τέτοια δικαιώματα έχουμε δει να παραχωρούν ακόμα και μοναρχίες στους υπηκόους τους.]
Οσο τις αποφάσεις τις παίρνουν ΛΙΓΟΙ, δεν έχουμε πολλές ελπίδες να φτιάξουν τα πράγματα.
Οσο δεν υπάρχουν θεσμοί στο πολίτευμα ώστε ο λαός, η κοινωνία, το εκλογικό σώμα, να διαμορφώνει προτάσεις και να τις κάνει νόμους, για ένα έστω μέρος των σοβαρών ζητημάτων, δεν έχουμε πολλές ελπίδες.
Το ολιγαρχικό μας πολίτευμα δεν έχει τέτοιους θεσμούς. Κι όμως ούτε τα κόμματα, ούτε ο τύπος, λαλίστατοι όλοι για άλλα κι άλλα, δεν βγήκαν να πουν την αλήθεια στον λαό.
Εμείς, οι πολλοί, ο λαός, μόνοι μας είμαστε. Μόνοι μας. Ούτε κόμματα υπάρχουν για το συμφέρον μας (και μην ακούτε τις αριστερές ή σοσιαλιστικές ολιγαρχικές κομματικές ηγεσίες), ούτε θεσμός για μας, ούτε τύπος, ούτε κάτι άλλο. Ούτε καν η εκκλησία δεν θα βγει να μιλήσει και να πει την αλήθεια για το πρόβλημά μας, οτι είναι το πολίτευμα.
Ολοι αυτοί, είτε είναι ανοιχτά εναντίον μας, είτε απλώς μας παραπληροφορούν για την ΜΙΑ και μοναδική αιτία του προβλήματός μας: πως εμείς, ο λαός, η κοινωνία, το εκλογικό σώμα, δεν έχουμε την παραμικρή πολιτική εξουσία.
Ο λαός θα συγύριζε την κατάσταση, οικονομικά, εθνικά και ποινικά, και θα άνοιγε τον δρόμο για το μέλλον, με τρία και μόνο δημοψηφίσματα.
Μα του κρατούν μυστικό την δύναμή του. Δεν του φανερώνουν καν τι είναι πολίτευμα. Δεν του φανερώνουν τι θα μπορούσε να κάνει ασκώντας την εξουσία του και την θέλησή του, ο ίδιος αυτοπροσώπως.
Θα προτιμήσουν να τον στείλουν να βαράει προσοχές σε κανέναν φύρερ, παρά να του εξηγήσουν τι είναι δημοκρατία και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία, και πως θα μπορούσε να ασκήσει, με τόσα πια τεχνικά μέσα σήμερα, ο ίδιος ο λαός την εξουσία. Και τον έλεγχό της.
Είμαστε μόνοι μας λοιπόν. Μόνοι μας. Κι αν ποτέ τα καταφέρουμε, έστω και κάτι λίγο αν καταφέρουμε, μόνοι μας θα το κάνουμε. Με θεούς και δαίμονες όλους εναντίον μας. Οπως ακριβώς το περιέγραφε ο Ανώνυμος Ελληνας στην “Ελληνική Νομαρχία” το 1806, οτι μόνοι μας θα ελευθερωθούμε. Μόνοι μας έλεγε και ξανάλεγε. Μόνοι μας. Μην περιμένουμε βοήθεια από κανέναν.
Σχόλιο ιστολογίου: Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία και η πωλητική σκηνή της διαπλοκής και της διαφθοράς αποφασίζουν και διατάσσουν, εξυπηρετώντας τους γνωστούς - αγνώστους τραπεζίτες και "οικονομικούς παράγοντες" στέλοντας στον Καιάδα την χώρα και διατηρώντας εαυτούς σε μία εξουσία που έχει πέσει στα τέσσερα και προσφέρει γη και ύδωρ στους προσωπικούς της διασώστες, ενώ την ίδια στιγμή λογχίζει την Ελλάδα και εξαναγκάζει τους πολίτες σε μία βίαιη, παράλογη πτώχευση, καταπατώντας το Σύνταγμα της χώρας, καταπατώντας το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Διεθνές Δίκαιο και την κοινή λογική. Αυτή η κοινοβουλευτική ολιγαρχία, δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να επαναφέρει την χώρα υπό δημοκρατικό καθεστώς και φυσικά δεν επιθυμεί επ' ουδενί να παραδώσει μέρος των υπερεξουσιών της στον λαό, επειδή γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως η τιμωρία όλων των εμπλεκόμενων θα είναι παραδειγματική και θα αποτελέσει κανόνα και παράδειγμα προς μίμηση στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς και μη λαούς. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι ριψάσπιδες και ολίγιστοι - ευλίγιστοι υπηρέτες των τραπεζών, πως πρέπει να συνεχίσουν την εφαρμογή του συνεχούς σοκ της Ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να επιβάλλουν την μέγιστη δυνατή πίεση -έστω και δια της βίας ή "τυχαίων γεγονότων"- αφού είναι ο μονόδρομος που επέλεξαν για να σώσουν εαυτούς εις βάρος όλων των υπολοίπων. Δεν διαθέτουν την παραμικρή ψευδαίσθηση, δεν έχουν την παραμικρή άγνοια, για τα όσα έχουν υπογράψει, για τα όσα έχουν αποφασίσει, για τα όσα τραγικά πρόκειται να συμβούν από τη στιγμή που συναίνεσαν στην προσωπική τους υποταγή εις βάρος της ουσιαστικής ελευθερίας, της αυτοκυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της χώρας. Πατώντας επί πτωμάτων, ανίκανοι να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο που θα ικανοποιούσε πρωτίστως τα συμφέροντα και την ακεραιότητα της Ελλάδας, δέχθηκαν και υπέγραψαν όλα όσα τους εμφάνισαν οι εντολείς τους. Ευελπιστούν πως η ψυχολογία του σοκ θα επιδράσει καταλυτικά και θα μεταμορφώσει την κοινωνία σε μία κατάσταση συνήθειας και ανοχής των συμβαινόντων. Ευελπιστούν πως θα τύχουν της παρέμβασης των ανωτέρων τους σε περίπτωση που θα υπάρξει κάποια κοινωνική - λαϊκή έκρηξη. Ευελπιστούν πως θα μπορέσουν να ανταλλάξουν εγκαίρως τα πάντα και να επιβάλλουν την πλήρη φτωχοποίηση και υποδούλωση, μέσω της καταστροφής όλων των πιθανών εναλλακτικών οδών αντιμετώπισης μίας κρίσης που σχεδιάστηκε και επιβλήθηκε με την συναίνεση του μεγάλου αριθμού των πολιτικών της χώρας. Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχει πάντα διέξοδος για όλους εκείνους που θα αποφασίσουν να τελειώσουν με τις πολιτικές μαριονέττες και να ξεκινήσουν την δύσκολη οδό της ολικής επαναφοράς. Επειδή, όμως, η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη (λόγω του μεγάλου βαθμού διαφθοράς της από τους πολιτικούς -τύπου Πάγκαλου- που αλλοίωσαν την ηθική της υπόσταση και όχι μόνο), θα εξαναγκαστεί να βιώσει ένα ισχυρότατο σοκ για να αντιληφθεί πως είναι μόνη εναντίον των δολοφόνων της, τι πραγματικά συμβαίνει στην χώρα, να εκτιμήσει την πορεία καταστροφής που την οδηγούν οι "εργολάβοι δήμιοί της" και να προχωρήσει προς την πραγματική μοναδική λύση της, την επιβίωση της. Η σύγκρουση μεταξύ του λαού και των δημίων του είναι νομοτελειακά δεδομένη. Ο χρόνος, ο τόπος και ο τρόπος θα ορίσουν σημαντικό ποσοστό του τελικού αποτελέσματος και αυτό το αποτέλεσμα θα κρίνει την χώρα για τους επόμενους δύο -τουλάχιστον- αιώνες...
Από το Ας μιλήσουμε επιτέλους
