Οταν προχθές έσκασε η είδηση ότι ο Βαγγέλης ο Παπαχρήστος, ο αγριοπασόκος, ο καραμπουζουκλής, ήταν η προσωπική επιλογή του Αντώνη Σαμαρά για τη θέση του αναπληρωτή εκπροσώπου της χώρας στον ΟΟΣΑ, παρότι το γεγονός προσφερόταν για σχολιασμό το απέφυγα, καθώς δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ανήκει στα λεγόμενα «κουφά» ή «ξεκούδουνα», γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή.
Ο δημοσιογράφος σχολιάζει την τοποθέτηση του πρώην βουλευτή στον ΟΟΣΑ ως εξής:
Ανήκει στα λεγόμενα «κουφά» ή «ξεκούδουνα», αυτά που μπροστά τους το μυαλό σταματά και λες μέσα σου: «δεν μπορεί να συμβαίνει...». Και όμως συμβαίνει. Από την πληθώρα των οικονομολόγων που προσφέρονται προς αξιοποίηση, τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και νυν υπαρχηγό του Νίκου Κοτζιά επέλεξε ο πρωθυπουργός.
Το άστρο του Βαγγέλη του Παπαχρήστου έλαμψε όσο ο Γιώργος ήταν στην αντιπολίτευση. Προερχόμενος από το ΚΚΕ και με μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικών στη Σοβιετική Ενωση (αυτό κι αν είναι το τέλειο οξύμωρο...) ο Παπαχρήστος ανελίχθη στον κύκλο των συνεργατών του Γιώργου, ερεθίζοντας την αδυναμία του αρχηγού του για τα πάσης φύσεως gadgets και τους νεωτερισμούς γενικώς. Συχνά εθεάτο να μεταφέρει υπό μάλης ογκώδεις τόμους, που είχαν μόλις κυκλοφορήσει στο εξωτερικό και περιείχαν ό,τι πιο φρέσκο και σκοτεινό στη θεωρία της Αριστεράς, προκειμένου να τους δείξει στον Γιώργο, ο οποίος πάντα γοητευόταν με τις άχρηστες, απλοϊκές ιδέες, υπό την προϋπόθεση ότι είναι διατυπωμένες με τον πιο δυσνόητο τρόπο.
Θορυβώδης ως προσωπικότητα στη Βουλή (όταν δεν ήταν βυθισμένος στον υπολογιστή του) και φλογερός μουτζαχεντίν του Γιώργου, ο Παπαχρήστος περιέργως δεν αξιοποιήθηκε ούτε καν ως υφυπουργός όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές του 2009 και σχημάτισε κυβέρνηση. Αμέσως πήρε αποστάσεις από τη διακυβέρνηση του ΓΑΠ, με αποκορύφωμα την καταψήφιση του πρώτου Μνημονίου και τη διαγραφή του. Εκτοτε πέρασε στην πολιτική ανυπαρξία και σήμερα θεωρείται από ορισμένους μύστες του αποκρυφισμού υπαρχηγός του θεωρητικού Νίκου Κοτζιά, ο οποίος ηγείται της αριστερής διάσπασης των ΓΑΠικών, με μοναδικά μέλη τον εαυτό του και τον Β. τον Παπαχρήστο.
Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα, ώσπου τον ανέσυρε από την αφάνεια ο Α. Σαμαράς, ο οποίος κατά πληροφορίες αναγνωρίζει στον Β. τον Παπαχρήστο «περγαμηνές στην οικονομική επιστήμη» και υποθέτω ότι θα εντάσσει την επιλογή του για τη συγκεκριμένη θέση στην κατηγορία των φαεινών εμπνεύσεων τις οποίες συνηθίζει να ονομάζει «κινήσεις ματ». Εχει τη σημασία του ότι ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος -πάντα έτοιμος να ισχυρισθεί ότι είναι αναμεμειγμένος σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία- λέει παντού ότι ουδεμία σχέση έχει με τον διορισμό του Παπαχρήστου. Ενδιαφέρον θα έχει, πάντως, η συγκατοίκηση του νέου εκπροσώπου της χώρας στον ΟΟΣΑ καθηγητή Γ. Σ. Πρεβελάκη με τον αναπληρωτή του, δεδομένου ότι ο καθένας τους ανήκει σε τελείως διαφορετικό κόσμο. Δεν ξέρω αν αυτό το έχει υπολογίσει ο Α. Σαμαράς. Ενδέχεται να πιστεύει ότι η συνύπαρξη θα είναι αρμονική, ίσως επειδή ο ίδιος ο Σαμαράς είναι και Τζέκιλ και Χάιντ. Πάντως ο Βαγγέλης ο Παπαχρήστος είναι ένας πάρα πολύ τυχερός άνθρωπος...
