Το χθεσινό ραντεβού του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με την τρόικα ήταν από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς μια τραγωδία.
Επι 2,5 ώρες ένας αρχηγός κράτους,
συνδιαλεγόταν με υπαλλήλους θεσμικά πολύ κατώτερους από εκείνον, μια δουλειά που δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να κάνει ο ίδιος. Παίρνοντας επάνω του το θέμα της διαπραγμάτεσης οδηγήθηκε επικοινωνιακά σε ένα Βατερλώ το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είχε αποφύγει!
συνδιαλεγόταν με υπαλλήλους θεσμικά πολύ κατώτερους από εκείνον, μια δουλειά που δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να κάνει ο ίδιος. Παίρνοντας επάνω του το θέμα της διαπραγμάτεσης οδηγήθηκε επικοινωνιακά σε ένα Βατερλώ το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είχε αποφύγει!
Από την συνάντηση με τους υπαλλήλους του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, δεν προέκυψε απολύτως τίποτα!
Κι αυτό, γιατί ο κ. Σαμαράς πιθανότατα πίστευε ότι "χρησιμοποιώντας" το θεσμικό του αξίωμα θα πετύχαινε όλα όσα δεν πέτυχαν οι υπουργοί του απέναντι στους άκαμπτους τροικανούς.
Όμως δεν είναι δουλειά ενός πρωθυπουργού να διαπραγματεύεται με υπαλλήλους. Δουλειά ενός πρωθυπουργού είναι να πετυχαίνει το καλύτερο για τον λαό του, αφού έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα τεθεί σε κίνδυνο το κύρος του αξιώματός του.
Ο κ. Σαμαράς επι 2,5 ώρες προσπαθούσε - γεγονός τουλάχιστον ταπεινωτικό - να πείσει τους τρεις υπαλλήλους να υποχωρήσουν σε όλα όσα ζητούσαν τις προηγούμενες ημέρες στις αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους υπουργούς της τρικομματικής κυβέρνησης.
Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
Είτε ο κ. Σαμαράς είχε πλήρη άγνοια για όσα επρόκειτο να αντιμετωπίσει γιατί δεν τον είχαν ενημερώσει, είτε πίστευε τόσο πολύ στον εαυτό του και ήταν σίγουρος ότι θα βγεί με τρόπαια από αυτή την συνάντηση.
Όμως, όπως αποδείχθηκε ο κ. Σαμαράς δεν κατάφερε απολύτως τίποτα, παρα μόνο να τσαλακώσει έναν θεσμό και να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την αίσθηση που επικρατεί στην κοινή γνώμη ότι άλλοι πλεον λαμβάνουν τις αποφάσεις σε αυτό τον τόπο...πηγή
