«Σοβιέτ» ήμασταν, λέει, στα εργασιακά ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, και με το Μνημόνιο ΙΙ γίναμε επιτέλους ελεύθερη αγορά.
Αυτά φέρεται να δήλωσε σε κλειστή σύσκεψη βουλευτών της ΝΔ στη Συγγρού, ο υπουργός, αλλά δε φαίνεται να έτυχαν ιδιαίτερης επιδοκιμασίας από τους γαλάζιους βουλευτές, ειδικά εκείνους που έρχονται αντιμέτωποι με τους ψηφοφόρους τους σε καθημερινή βάση.
Αν μη τι άλλο η πολιτική της δικομματικής εναλλαγής έχει συνέχεια. Πριν ενάμιση περίπου χρόνο ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης εξερχόμενος συνεδρίασης του υπουργικού Συμβουλίου, δήλωνε ότι αποφασίστηκε η «αποσοβιετοποίηση» του κράτους.
Δεν ξέρουμε αν έχουν αξιολογήσει αμφότεροι αυτή την επιχειρούμενη «αποσοβιετοποίηση» όπως την αποκαλούν, δηλαδή το που μας έχει οδηγήσει ως κοινωνία και οικονομία.
Δεν ξέρουμε επίσης αν συνειδητοποιεί ο υπουργός ότι αδειάζει ανοιχτά με αυτή του τη φράση πολλούς από εκείνους που τον ψήφισαν, εκ της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς, που υφίστανται κι εκείνοι την «αποσοβιετοποίηση», δηλαδή την διάλυση των εργασιακών (μαζί με τη γενικότερη μείωση του κράτους), στο πετσί τους.
Και πολύ περισσότερο, δεν ξέρουμε αν συνειδητοποιεί ότι αποκαλύπτει πως σ’αυτό το έρμο τραπέζι της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα»: Πριν καλά καλά προχωρήσουν οι συζητήσεις για τα εργασιακά, ο υπουργός Εργασίας εμφανίζεται όχι απλώς να συζητάει αλλά να υιοθετεί και να δικαιολογεί τις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας, εν τέλει να υπερθεματίζει κιόλας.
Μ’ αυτούς ως «διαπραγματευτές», έστω και σε τεχνικό επίπεδο, και σκληρή να θέλει να το παίξει η τρόικα δεν μπορεί. Γιατί δε βρίσκει καμία αντίσταση, ούτε για τους τύπους…
Από την άλλη, υπάρχει ο κίνδυνος παρενεργειών. Προφανώς, οι εγχώριοι φίλοι των τροϊκανών προσδίδουν αρνητική χροιά στον όρο «σοβιέτ» τον οποίο επιχειρούν να ταυτίσουν με αχαλίνωτα «προνόμια» των εργαζομένων, δηλαδή ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε όλοι οι υπόλοιποι ως εργασιακά δικαιώματα.
Όμως, έτσι που το πάνε, εξαφανίζοντας δηλαδή τους μισθούς για να μην είμαστε σοβιέτ, σε λίγο ο κόσμος θα ζητάει σοβιέτ αφού πριν περνούσε ανθρώπινα, ενώ αυτή η ρημάδα η ελεύθερη αγορά δεν έχει ψωμί…
Από το Μαρικάκι
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
