Η ιστορία ξεκινά το 1929. Με το νόµο 4160, ο Υπ. Γεωργίας της Ελλάδας συνήψε σύµβαση µε τον Εµµανουήλ Μπενάκη προκειµένου να ιδρυθεί το Νοµικό Πρόσωπο ∆ηµοσίου ∆ικαίου (ΝΠ∆∆) µε την επωνυµία «Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο» που σκοπό είχε την έρευνα επί φυτοπαθολογικών θεµάτων και την πρόληψη ασθενειών των φυτών.
Ο Μπενάκης προικοδότησε το...
νέο ίδρυµα µε γη και ρευστό και συµφώνησε µε τον τότε Υπουργό το νέο ινστιτούτο να διοικείται πάντα από µέλη της οικογένειάς του. Συγκεκριµένα αποφασίστηκε το Μπενάκειο να διοικείται από τριµελή επιτροπή (τον ∆ιευθυντή του ινστιτούτου και δύο µέλη της οικογένειας Μπενάκη). Αν ο ∆ιευθυντής δεν είναι υπάλληλος του Υπουργείου (καλή ώρα σαν σήµερα), η διοικητική επιτροπή γίνεται πενταµελής. Ενας ο ∆ιευθυντής, ένας αντιπρόσωπος του Υπουργείου Γεωργίας και τρία µέλη της οικογένειας. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή… κουµάντο στο ινστιτούτο κάνει η οικογένεια Μπενάκη. Κατανοητό;
∆εν θα αναφερθούµε αναλυτικά στην προίκα που έδωσε τότε ο δωρητής στο νεοσύστατο ίδρυµα (οικόπεδο µε εγκαταστάσεις και λίρες Αγγλίας) ούτε στις απαλλαγές τελών (όλων, ακόµη και χαρτοσήµων) που κέρδισε µε το νόµο το ινστιτούτο. Μόνο θα ταξιδέψουµε στο χρόνο και θα πάµε στο 1977.
Στις 7 Οκτωβρίου δηµοσιεύεται στο ΦΕΚ ο νόµος 721/1977 «περί εγκρίσεως κυκλοφορίας και ελέγχου των γεωργικών φαρµάκων ως και ρυθµίσεως συναφών θεµάτων». Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι η έγκριση κυκλοφορίας των φαρµάκων χορηγείται από τον Υπουργό Γεωργίας µε τη σύµφωνη γνώµη του Ανώτατου Συµβουλίου Γεωργικών Φαρµάκων (Α.ΣΥ.ΓΕΦ).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ Στο ΧΩΝΙ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
