Πλησιάζει λοιπόν η ώρα της αλήθειας για την κυβέρνηση. Δεν είναι βέβαιο ότι διαφωτιστήκαμε περισσότερο από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή.
Είναι όμως βέβαιο ότι, είτε επισήμως στη Βουλή είτε ανεπισήμως μέσω διαρροών στα ΜΜΕ, θα μαθαίνουμε σταδιακά όλες τις λεπτομέρειες της μνημονιακής ατζέντας – ειδικά αυτές που αφορούν τα ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την τρόικα:ξεπούλημα, απολύσεις, διάλυση του κράτους, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
Το ερώτημα ωστόσο δεν αφορά τόσο πολύ τις πασίγνωστες από πολλών μηνών διαθέσεις των επιτηρητών όσο την πολιτική διαχείριση εκ μέρους της τρικομματικής συγκυβέρνησης.
1. Η Ν.Δ. γνωρίζει ότι την προηγούμενη περίοδο, χωρίς κατ’ ουσίαν να κυβερνήσει, πλήρωσε πανάκριβα τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο και τις αποφάσειςπου συνυπέγραψε. Το 19% των εκλογών της 6ης Μαΐου θα της μείνει… αξέχαστο. Η άτακτηπροσχώρησή της στις απαιτήσεις της τρόικας – αν δεν επιτύχει ένα σοβαρό και αναγνωρίσιμοαπό την κοινωνία πολιτικό και οικονομικό «δώρο» – είναι βέβαιο ότι θα πληρωθεί πάλι ακριβά.
2. Το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τους ιθύνοντες του πάλαι ποτέ «Κινήματος», έφτασε στο «μη περαιτέρω», στον σκληρό πυρήνα του, από τον οποίο μόνο ψηλότερα μπορεί να πάει στο μέλλον. Αμφίβολη η ορθότητα αυτής της προσέγγισης, διότι οι εσωτερικές αναταράξεις βρίσκονται μόνο στην αρχή τους. Αν δεν δοθεί η αίσθηση ότι το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να συνεχίσει με όλουςτους παράγοντές του, οι εξελίξεις μπορεί να είναι δραματικές.
3. Η ΔΗΜΑΡ, παρά τις πιρουέτες και την κάλυψή της πίσω από την προγραμματική συμφωνία συγκρότησης της κυβέρνησης, είναι υποχρεωμένη να βουτήξει στα βαθιά της κυβερνητικής σούπας ή να εγκαταλείψει το σκάφος.
Προς το παρόν φαίνεται να διαπραγματεύεται την εγκατάστασή της στο βαθύ κράτοςακολουθώντας το επιτυχημένο πρότυπο των Δήμων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όπου ο έλεγχος ή η αυξημένη συμμετοχή στις δημοτικές αρχές την εδραίωσε πολιτικά. Όμως το αριστερό προφίλ της κινδυνεύει να γίνει μιακαρικατούρα χωρίς πολιτικό αντίκρισμα, όταν – πολύ σύντομα – έρθει η ώρα να υλοποιηθούν οι σκληρές απαιτήσεις της τρόικας.
Και για τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους άλλωστε τα πολιτικά και ιδεολογικά επιχρίσματα δεν θα μπορούν για πολύ να καλύπτουν τις συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών στην κοινωνία.
Ύφεση, άγρια φορολόγηση, ανεργία, φτώχεια, εξώσεις, πείνα, δραματική μείωση στις παροχές υγείας και παιδείας και όλες οι άλλες συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων και της «εσωτερικής υποτίμησης» δεν είναι απλώς αριθμοί αποτυπωμένοι σε στατιστικούς πίνακες. Αλλά αποτύπωση της δυστυχίας και της οργής που απλώνεται στην κοινωνία. Είναι εκκρεμείς λογαριασμοί, που αργά ή γρήγορα – μάλλον πολύ γρήγορα – θα πληρωθούν στο ακέραιο…
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
