Ο χρόνος για την Κύπρο μας έχει σταματήσει 38 χρόνια πριν, στις 20 Ιουλίου 1974. Ο αγώνας για επιστροφή συνεχίζεται για τον κυπριακό λαό.
Για ακόμα μια χρονιά οι σειρήνες πάγωσαν τον χρόνο. Μπορεί να βρισκόμαστε στο 2012, όμως οι μνήμες και οι καρδιές μας έχουν σταματήσει στην μαύρη εκείνη μέρα, όπου 40.000 περίπου Τούρκοι στρατιώτες, εισέβαλαν παράνομα και με παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η εισβολή, η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων ολοκληρώθηκε σε δυο φάσεις, Ιούλιο και Αύγουστο. Ένας μήνας διαφοράς, 38 χρόνια κόλασης για τους πρόσφυγες, εγκλωβισμένους , αγνοουμένους, τους ήρωες μας.
Πώς να ξεχάσεις και πώς να ηρεμήσει το θεριό μέσα σου, όταν ακόμα -μέχρι σήμερα-, η Τουρκία υποστηρίζει με προσβλητικό και προκλητικό τρόπο πως η εισβολή το 1974 ήταν μια «ειρηνική παρέμβαση». Για ποια ειρήνη μιλάμε;
Όταν το 36,2 τοις εκατό της εδαφικής επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι παράνομα κατεχόμενο; Για ποια «καλής βούλησης» και αθωότητα στην πράξη του Τούρκου εισβολέα μιλάμε, όταν τη δεκαετία του ’50 κυκλοφόρησαν από την τουρκική πλευρά χάρτες που απεικόνιζαν την Κύπρο μας διχοτομημένη στην ίδια περίπου έκταση με αυτή που κατέλαβαν παράνομα το 1974;
Ειρηνική παρέμβαση λέγεται όταν 4.000 «έπεσαν» στο πεδίο της μάχης για την πατρίδα;Ειρηνική παρέμβαση λέγεται όταν 180.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν βίαια από τις εστίες τους; Ειρηνική παρέμβαση λέγεται όταν 20.000 Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι παρέμειναν στις κατεχόμενες περιοχές, εξαναγκάστηκαν κι αυτοί τελικά να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές όπου επικρατούσαν συνθήκες ασφάλειας; Ειρηνική παρέμβαση λέγεται όταν περίπου 1.474 άνθρωποι, στρατιωτικοί και άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, είτε συνελήφθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974, είτε εξαφανίστηκαν πολύ μετά τη λήξη των εχθροπραξιών σε περιοχές που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού; Ειρηνική παρέμβαση λέγεται όταν υπάρχει «πράσινη γραμμή»;
Ε όχι κ. Ντερβίς Έρογλου, αυτό δεν λέγεται Ειρηνική παρέμβαση, αυτό λέγεται Κατακτητική παρέμβαση.
Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε πως το δικαίωμα για επέμβαση της ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας (Οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959) μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου. Εάν δεν κάνω λάθος η συνθήκη Εγγυήσεως δεν δίνει το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες. Εάν δεν κάνω λάθος το δικαίωμα αυτό δίνεται μόνο όταν α) Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα β) Τα Ηνωμενα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα γ) Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.
Πότε, λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει στρατιωτικά;
Η Τουρκία μέχρι και σήμερα στερεί από τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Μπορεί η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ») να μην έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος πλην της Τουρκίας, όμως αυτό δεν αρκεί. Που είναι οι λύσεις; Θα έλεγε κανείς πως όταν η Διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία δημιουργήθηκε το 1960 , τότε θα πρέπει η λύση να είναι υπερ των Κύπριων πολιτών. Γιατί πρέπει να διαπραγματεύομαι την πατρίδα μου; Γιατί να διαπραγματεύομαι κάτι που μου ανήκει ; Γιατί πρέπει να ζω 38 χρόνια μακριά από το σπίτι που μεγάλωσε η οικογένεια μου; Γιατί να μην μπορούν τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε ένα μη ημι-κατεχόμενο νησί; Τα γιατί πολλά στο μυαλό και ακόμα πιο βασανιστικά όταν περνάνε τα χρόνια.
Το «Δεν ξεχνώ» δεν αρκεί. Το «Δεν ξεχνώ» υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει και ποθεί , δίψα ο κυπριακός λαός είναι η δίκαιη λύση για την Κύπρο και η επιστροφή, χωρίς «προδοσία» και «εκπτώσεις».
http://www.youtube.com/watch?v=H0wU5pB5IHA
ΠΗΓΗ: 24h.com.cy
