Η κυρία Διαμαντοπούλου, η μέχρι χτες υπουργός της Παιδείας και της… φωτοτυπίας, σεμνή και ταπεινή καθώς είναι, δήλωσε με αφορμή την μετακίνησή της στο υπουργείο Ανάπτυξης ότι ο πρωθυπουργός την επέλεξε γι’ αυτή τη θέση διότι χρειάζεται (ο πρωθυπουργός) «υπουργούς – κομάντος»…
Ηταν αυτονόητο, λοιπόν, ότι η κυρία Διαμαντοπούλου θα ανταποκρινόταν στο κάλεσμα του πρωθυπουργού. Διότι δεν είναι μια απλή υπουργός. Είναι μια «υπουργός – κομάντος»…
Πράγμα γνωστό και αποδεδειγμένο.
*
Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία με τις φωτοτυπίες. Ακόμα κι όταν ορισμένα από τα βιβλία, τελικά, τυπώθηκαν, η «υπουργός – κομάντος» κατάφερε να αφήσει και εκεί το στίγμα της περιόδου της στο υπουργείο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βιβλίου «Εκφραση – Εκθεση» τουΓενικού Λυκείου, τεύχος Γ’.
Οταν κάποια στιγμή οι μαθητές το πήραν στα χέρια τους διαπίστωσαν ότι – εκτός της υπουργού – έπρεπε και οι ίδιοι να διαθέτουν τις αρετές ενός… «κομάντο» για να το διαβάσουν.
Πρώτον, διότι οι σελίδες από την 193 μέχρι την 208 του βιβλίου είχαν τυπωθεί… μισές και ανάποδα.
Δεύτερον, διότι τις σελίδες 234 – 235 και 238-239 έπρεπε να τις… μαντέψουν
(σ.σ.: ένας καλός «κομάντο» χρειάζεται καμιά φορά να είναι και… μέντιουμ),
αφού πολύ απλά ήταν τόσο αχνά τυπωμένες που δεν διαβάζονταν…
*
Με όλα τα παραπάνω ουδόλως θέλουμε να αμφισβητήσουμε ότι η κυρία υπουργός είναι «κομάντος».
Το αντίθετο μάλιστα.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι στις επιχειρήσεις των «κομάντος» ενίοτε προκαλούνται και «παράπλευρες απώλειες»…
Νίκος Μπογιόπουλος
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
