Οι επιπτώσεις της κρίσης έχουν φανεί από πέρσι στα εισοδήματα (μισθούς και συντάξεις) των πολιτών. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές ήταν και τελείωσε. Οι διαβεβαιώσεις και του τέως και του νυν πρωθυπουργού, αλλά και του υπουργού Οικονομικών, ότι «δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα, αν εφαρμόσουμε όσα έχουν ήδη ψηφιστεί», συνήθως...
αποδεικνύονται γράμμα κενό.ΑΚΟΜΗ κι αν τέτοιου είδους διαβεβαιώσεις είχαν έστω και μικρή πιθανότητα να αποδειχτούν εφαρμόσιμες, μετά τις πρόσφατες αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών και αυτή εξανεμίζεται. Μάλιστα, μετά τα επίσημα στοιχεία για υστερήσεις σχεδόν σε όλους τους δημοσιονομικούς δείκτες, η λήψη νέων μέτρων πρέπει να θεωρείται βέβαιη.
ΜΟΝΟ ένα τέτοιο από αυτά τα μέτρα είναι η περικοπή κατά 50% του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων ή η καταβολή του έξι χρόνια αργότερα. Το Ταμείο τους είναι «στο κόκκινο». Και δεν είναι το μόνο. Σχεδόν όλα τα Ταμεία αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον πρόβλημα με την καταβολή των συντάξεων. Το μεγαλύτερο από αυτά, το ΙΚΑ, αναγκάζεται να καταφεύγει μήνα με το μήνα σε διάφορες «επινοήσεις», για να μην αφήσει τους συνταξιούχους του απλήρωτους. Για τις επικουρικές των περισσότερων Ταμείων οι περικοπές είναι σχεδόν αποφασισμένες.
Η ΑΠΕΙΛΗ, όμως, είναι ευρύτερη και αφορά το σύνολο των δομών που αποτελούν το κοινωνικό κράτος. Η διαπίστωση είναι πανθομολογούμενη, αλλά έχει σημασία ότι την έκανε τις προάλλες και ο υπουργός Υγείας, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μάλιστα, ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια να βρεθούν χρήματα από συμμαζέματα και εξορθολογισμό κι έτσι «θα απειληθούν ευθέως οι υποδομές του κράτους πρόνοιας».
ΣΑΦΕΣΤΕΡΑ δεν θα μπορούσε να το πει ένας υπουργός. Αλλά το θέμα δεν είναι οι διαπιστώσεις και οι προειδοποιήσεις, ώστε να εμφανιστεί «δικαιωμένος», αν αυτές επαληθευτούν. Σχεδόν επαληθεύτηκε και η περσινή «πρόβλεψή» του ότι μέχρι το τέλος του 2011 οι άνεργοι θα πλησιάσουν το ένα εκατομμύριο. Ομως, αυτό δεν αλλάζει τη σκληρή πραγματικότητα.
ΟΙ πολιτικοί είναι για να αντιμετωπίζουν αυτήν την πραγματικότητα, η οποία θα επιδεινωθεί έτσι όπως προχωρεί η εφαρμογή της πολιτικής που έχει επιλεγεί. Γι' αυτό, έστω μέσα στα ασφυκτικά περιθώρια που υπάρχουν -και θα γίνουν ακόμη ασφυκτικότερα με τη, γερμανικής εμπνεύσεως, σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία- πρέπει να βρεθούν τρόποι, ώστε να λειτουργούν στοιχειωδώς οι κοινωνικές δομές: τα σχολεία, τα νοσοκομεία, η πρόνοια.
ΕΙΝΑΙ η στοιχειώδης υποχρέωση που έχει ένα κράτος, έστω κι αν βρίσκεται «στα όριά του», κατά την υπουργική διαπίστωση. Είναι υποχρέωση κυρίως προς τους πιο αδύναμους συνανθρώπους μας, οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται. Οι πρόνοιες πρέπει να ληφθούν πριν τα φαινόμενα φτώχειας γίνουν τσουνάμι.
Από: enet.gr
