Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Η επιστολή των τριών υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου θα μείνει στην ιστορία ως η πιό άγρια και, ταυτόχρονα, η πιό άδικη επίθεση πολιτικών εναντίον του ελληνικού λαού στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας μας.
Η κυρία Διαμαντοπούλου, ο κύριος Λοβέρδος και ο κύριος Ραγκούσης ταυτίζουν τον απλό πολίτη με τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού, που οι ίδιοι ανέθρεψαν και εξέθρεψαν, οι ίδιοι χρησιμοποίησαν στους κομματικούς τους πολέμους και οι ίδιοι αφέθηκαν να χρησιμοποιηθούν ως… μαντηλάκια από αυτούς.
Η κοινή επιστολή τους, με την οποία ουσιαστικά επιθυμούσαν μόνο να «φωνάξουν» την παρουσία τους όταν ο σημερινός πρωθυπουργός εγκαταλείψει πολιτικά την Ελλάδα, ήταν ένα τεράστιο σφάλμα και στη μνημονιακή εποχή που ζούμε, δεν πρέπει να αφεθεί να περάσει απαρατήρητη.
Το πρώτο λάθος των τριών υπουργών ήταν ότι επέλεξαν να εμφανιστούν ως δελφίνοι στην πιό δύσκολη περίοδο της χώρας μας. Ειδικά από την περασμένη Παρασκευή και όλο το Σαββατοκύριακο μέχρι και σήμερα, οι ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρώπης, της Ρωσίας αλλά και........
άλλων χωρών -οι πιό ισχυροί δηλαδή άνθρωποι στον κόσμο- απασχολούνταν με το ελληνικό χρέος και το γενικότερο πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Εγιναν δεκάδες συναντήσεις και τηλεφωνήματα από ξένους ηγέτες, από οικονομικούς παράγοντες και τραπεζίτες. Η Ελλάδα απουσίαζε και -το χειρότερο όλων είναι ότι- με ευθύνη της η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί ό,τι αποφασίσουν οι ξένοι για τον ελληνικό λαό.Οι τρεις μεγαλόσχημοι υπουργοί αντί να χάνουν τον χρόνο τους να γράφουν και να σβήνουν και να ξαναγράφουν την επιστολή που, εκτός της αναίτιας και απαράδεκτης επίθεσης εναντίον του λαού, χαρακτηριζόταν και από «παιδική αφέλεια», έπρεπε να ασχολούνται με το αντικείμενό τους. Εγώ αυτό που αντιλήφθηκα από το κείμενο της επιστολής είναι ότι προσπαθούν να μεταθέσουν στους ώμους των πολιτών την ξεκάθαρη αποτυχία τους στους τομείς που ανέλαβαν. Το ενδιαφέρον των τριών υπουργών, όπως προκύπτει από την επιστολή τους, είναι να πάρουν άριστα από την Τρόϊκα και τους ξένους.
Δείχνουν να έχουν ξεγράψει τον ελληνικό λαό, τον οποίο στήνουν στο τοίχο επειδή δικαιολογημένα διαμαρτύρεται, αφού η κυβέρνηση και οι υπουργοί της τον οδηγούν στην φτώχεια, στην εξαθλίωση, και στη μιζέρια.
Οι τρεις υπουργοί δείχνουν έλλειψη ευαισθησίας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούσαν την «πελατεία» τους και οι οποίοι -λόγω των λαθών των πολιτικών- δεν γνωρίζουν αύριο τι θα τους ξημερώσει.
Οι μάχες στις οποίες αναφέρονται δεν γίνονται με κούνημα του δακτύλου προς τον λαό, όπως επιχειρούν με την επιστολή τους. Οι μάχες έπρεπε να δοθούν πριν οδηγηθεί η χώρα στον απρόσωπο και σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ. Οι μάχες έπρεπε να δοθούν στις συναντήσεις με τους δανειστές μας. Διότι τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και οι υπουργοί μόνο «ναι» γνώριζαν να λένε σε όλες τις απαιτήσεις των στελεχών του Ταμείου και της Ε.Ε..
Οταν μιλούσαν από τα «παράθυρα» των τηλεοπτικών καναλιών έκαναν τα παλλικάρια (της φακής), αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες έδιναν την …καρδιά τους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της Τρόϊκας και συναγωνίζονταν ποιός θα ήταν ο πιό αρεστός στον κάθε απεσταλμένο του ΔΝΤ και της Ε.Ε.
Η Δεξιά είχε παραδώσει την Ελλάδα στους Αμερικανούς με τις γνωστές συνέπειες και οι Σοσιαλιστές του κ. Παπανδρέου την εθνική κυριαρχία στους δανειστές της…
