Του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου
Εικόνες και σκηνές από την κυβερνητική καθημερινότητα: Ρέππας εναντίον Ραγκούση και αντιστρόφως. Λοβέρδος εναντίον Ξενογιαννακοπούλου και τούμπαλιν. Καστανίδης εναντίον Κουτρουμάνη. Βενιζέλος εναντίον Παπακωνσταντίνου, μέσω του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Λ. Κατσέλη κατά πάντων. Και Απ. Κακλαμάνης κατά Παπακωνσταντίνου για τα αυθαίρετα…
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση σαν αυθεντικός πατροκτόνος εξαναγκάζει....
την επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής –την οποία η ίδια διόρισε– σε παραίτηση. Γιατί; Οχι γιατί διαφωνεί με τα στοιχεία που παρέθεσε στην έκθεσή της, αλλά γιατί τα αξιολόγησε με έναν τρόπο που δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Η αποθέωση της δημοκρατίας! Προφανώς, αν αυτή η επιτροπή δεν είχε διοριστεί από την κυβέρνηση, θα κινδύνευε ακόμα και με… φυλάκιση. Και στη μέση ο Γ. Παπανδρέου σε ρόλο ταξιδευτή και πολιτικού τροχονόμου και παραδίπλα ο Η. Μόσιαλος σε ρόλο τερματοφύλακα μιας ομάδας με «τρύπια άμυνα»…
Πρόκειται για την εσοδεία περιστατικών ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων μόνο από τις τελευταίες 4 ημέρες. Τα οποία εκδηλώνονται λίγες μέρες μετά την ηχηρή παραίτηση του Χ. Παμπούκη και ελάχιστες εβδομάδες πριν «πέσει» και «ξανασηκωθεί» η κυβέρνηση, μετά την «παραίτηση» που είχε υποβάλει ο Γ. Παπανδρέου στον Α. Σαμαρά.
Η κυβέρνηση, μετά από μια δίμηνη ανάπαυλα που της εξασφάλισε η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον Β. Βενιζέλο, βρίσκεται και πάλι στα πρόθυρα της πολιτικής διάλυσης, καθώς ο νέος υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρός της «κατάφερε» να σπαταλήσει το διόλου ευκαταφρόνητο πολιτικό κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει, μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Με αποτέλεσμα να έλθουν ξανά στο προσκήνιο οι εγγενείς αδυναμίες και ανεπάρκειες του συστήματος εξουσίας του Γ. Παπανδρέου. Επί του παρόντος ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης εξαντλεί τη δραστηριότητά του στο να προσπαθεί να «κρύψει» τον πρωθυπουργό, νομίζοντας ότι δι’ αυτού του τρόπου τον «προστατεύει». Αυτή η τακτική δεν είναι ούτε καινούργια ούτε εντυπωσιακή. Το εντυπωσιακό θα ήταν, αν οι εμπνευστές αυτής της τακτικής νομίζουν ότι έτσι προστατεύουν το «ισχυρό τους χαρτί». Αφού είναι ηλίου φαεινότερον πλέον ότι ο Γ. Παπανδρέου εξελίσσεται σε αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης και του κόμματός του…
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή την πτώση είναι πολύ πιθανόν πλέον να καταφέρει να συμπαρασύρει και τον Β. Βενιζέλο, θέτοντάς τον εκτός διαδοχής, όταν –όχι πολύ αργά– μετά από μια εκλογική ήττα, θα τεθεί εκ των πραγμάτων και θέμα ηγεσίας.
Ολα δείχνουν, πάντως, ότι οι εξελίξεις επιταχύνονται και οι εκλογές καθίστανται αναπόφευκτες. Καθώς εκτός από τις κραυγαλέες υποκειμενικές αδυναμίες που έχει αυτή η κυβέρνηση –και οι οποίες πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από την κινδυνολογία και την τρομοκράτηση των πολιτών– σχηματίστηκε και η λυδία λίθος της: Η συνειδητοποίηση από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας της διαπίστωσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Οτι ακόμα κι αν εφαρμοστούν «απαρέγκλιτα και έγκαιρα» όλα τα σκληρά μέτρα, οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν.
Συνειδητοποιείται, δηλαδή, ότι οι θυσίες είναι χωρίς αντίκρισμα, γιατί και η συνταγή ήταν λάθος και οι μαθητευόμενοι μάγοι που ανέλαβαν πρόθυμα και δίχως την παραμικρή αντίσταση την υλοποίησή της ήταν απλώς ανεπαρκείς και επικίνδυνοι.
Δίχως να εξυγιάνουν την οικονομία, δίχως να τιθασεύσουν το έλλειμμα και δίχως να διορθώσουν αποτελεσματικά καμία από τις δομικές στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας, το μόνο που κατάφεραν χέρι – χέρι κυβέρνηση και Τρόικα ήταν να αφήσουν πίσω τους κοινωνικά συντρίμμια και μια οικονομία ημιθανή στα πλοκάμια της ύφεσης. Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος νομιμοποίησης από τον ελληνικό λαό.
Το πολιτικό βάρος που δημιουργεί η ευρύτερη συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας είναι τεράστιο. Και είναι τόσο, ώστε είναι αδύνατον να το σηκώσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Επί του παρόντος προκαλεί ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Και σε λίγο είναι πάρα πολύ πιθανόν πλέον να προκαλέσει την κατάρρευση του ούτως ή άλλως ασταθούς κυβερνητικού οικοδομήματος…
Από: e-typos
