Οι ανασκαφικές διερευνήσεις στο σπηλαιοβάραθρο που ταυτίζεται με τον Καιάδα, το οποίο βρίσκεται στις υπώρειες του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 750 μ. και στα όρια του οικισμού Τρύπης Λακωνίας, περίπου 10 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης, δεν έχουν αποδώσει οστά βρεφών. Σε αντίθεση, ο χώρος βρίθει ανθρώπινων οστών, που ανήκαν σε άνδρες ηλικίας 18- 35 ετών.
Οι ελάχιστες πληροφορίες, στις οποίες γίνεται συσχέτιση του Καιάδα με τη ρίψη βρεφών, είναι μερικές ασαφείς αναφορές που
βρίσκουμε στον ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ.Στην πραγματικότητα ο Καιάδας σύμφωνα με τις ελάχιστες ιστορικές αναφορές που υπάρχουν ητο τόπος όπου ρίπτονταν οι κακούργοι και οι αιχμάλωτοι πολέμου!
Ο ιστορικός Στράβων αποκάλει το μέρος αυτό "δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο τι". Ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή από τον καθηγητή Φυσικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πίτσιο και τον καθηγητή αρχαιολογίας Π. Θέμελη,έδειξαν πως πράγματι εκεί έριχναν ανθρώπους, όμως τα οστά που βρέθηκαν ανήκαν μόνο σε ενήλικες και όχι σε βρέφη. Οι ερευνητές συμπέραναν πως τελικά έριχναν ενήλικες κατάδικους ή αιχμαλώτους!!
Το παραμύθι περί «...ωραίων Σπαρτιατών, Καιάδα ανάπηρων τέκνων» άλλωστε δεν συμπορεύεται με τον Τυρταίο (εκ γενετής τυφλόν), τον Βασιλέα 'Αγη της Σπάρτης (εκ γενετής χωλόν) και πλείστους άλλους διακεκριμένους Σπαρτιάτες, οι οποίοι δεν ήσαν αρτιμελείς καθώς και από την επίσημη ιστορία.
Η βάση της θεωρίας ότι η Σπαρτιάτες απόθεταν δύσμορφα, καχεκτικά και ανάπηρα βρέφη ξεκίνησε όταν το 1905 ομάδα ξένων αρχαιολόγων (πιθανότατα Βρετανών) ξεκίνησε έρευνες στον Καιάδα. Τα ευρήματα (οστά) που βρέθηκαν στο βάραθρο οδήγησαν τους πνευματικά νεόπλουτους και επιστημονικά αδαείς, στο συμπέρασμα ότι οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες για την διατήρηση της ευγονίας πετούσαν εντός του Καιάδα τα ανάπηρα και "άχρηστα" για αυτούς νεογέννητα.Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε με τον εξής επιστημονικό όρο ""ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΚΡΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΡΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΒΡΕΦΗ"""ΤΕΛΕΙΟ!!
Επίσης αυτή την θεωρία υποτίθεται ότι την στηρίζουν στην νομοθεσία του Λυκούργου που λέει ότι τα νεογέννητα παιδιά έπρεπε να τα παρουσιάσουν στο συμβούλιο για να δουν αν είναι παραμορφωμένα,η τερατόμορφα ή με ανωμαλίες τέτοιες που δεν θα ητο δυνατόν να επιβιώσουν και να συνυπάρξουν με τους υγιείς πολίτες!! Έτσι λοιπόν τα ΑΠΟΘΕΤΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΕΡΙΧΝΑΝ! O Πλούταρχος και μόνον αυτός, το αναφέρει στον βίο του Λυκούργου. Συγκεκριμένα ο αρχαίος ιστορικός γράφει ότι οι γονείς του κάθε νεογέννητου το έφερναν εμπρός σε μία επιτροπή γερόντων που το εξέταζαν.
Εάν το έβρισκαν υγιές και αρτιμελές το παρέδιδαν στην πόλη να ανατραφεί, ενώ στην αντίθετη περίπτωση το «απέπεμπον εις τας λεγομένας Αποθέτας», έναν βαραθρώδη τόπο στον Ταΰγετο, έτσι ώστε το δύσμορφο βρέφος να πεθάνει μεν από βέβαιο φυσικό θάνατο, αλλά η πολιτεία να μη μιανθεί από την εκτέλεση του. Εξάλλου, τα τραγικά αυτά πλάσματα δεν έβρισκαν πάντα τον θάνατο εκεί. Πολλοί πήγαιναν και τα διέσωζαν και τα παιδιά αυτά γίνονταν οι «θρεπτοί» δούλοι.
ethnos.gr
