ΔΩΣΑΜΕ τη μισή Κύπρο στους Τούρκους και μας έμεινε η γιορτή. Για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα της χούντας και με τον Αττίλα να ορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στο βασανισμένο νησί. Τους χρειάζονταν η Κύπρος κι ήταν «προγραμμένη». Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (1959), που όριζαν τις εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία) με δικαίωμα να «επέμβουν», αν...
η Κύπρος κινδυνέψει. Όλες μαζί είτε ξεχωριστά η κάθε μια και η Κύπρος…κινδύνεψε. Με το πραξικόπημα του Σαμψών και των παλικαριών του, με το ψευδεπίγραφο ΕΟΚΑ Β΄ και άσχετο με τα πραγματικά παλικάρια της ΕΟΚΑ. Όλα έτοιμα βάσει του (αμερικανικού) σχεδίου, η «συμμαχική» σιωπή εξασφαλισμένη, οι…απαραίτητες προβοκάτσιες (αγριότητες κατά του τουρκοκυπριακού στοιχείου για να στρώσει το βήμα του ο Αττίλας) και η μισή Κύπρος στους Τούρκους.
ΚΙ εδώ, στην Ελλάδα των συνταγματαρχών και των εμβατηρίων, με τη δημοκρατία στριμωγμένη στους στρατώνες; Επιστράτευση και όπου φύγει-φύγει οι «επαναστάτες». Με τους αντιστασιακούς να βγαίνουν στον ήλιο σαν τα σαλιγκάρια και δίπλα τους κάποιους ψευδεπίγραφους, που όλο πλήθαιναν ξεθάρρευαν και καμάρωναν. Για να πολιτευθεί και η κουτσή Μαρία στην ελεύθερη Ελλάδα «’ξαργυρώνοντας». Με κάποιους-πολλούς πραγματικούς αντιστασιακούς άγνωστους και ταπεινούς να παραμένουν στη σκιά.
ΚΙ ύστερα, άρχισαν γιορτές και πανηγύρια. Συστηματικά και κάθε χρόνο. Στο προεδρικό μέγαρο, στολισμένο και χλιδάτο. Με τον (εκάστοτε) Πρόεδρο οικοδεσπότη, τους καλεσμένους με το ποτήρι (ουίσκι) στο χέρι τις μασέλες ευκίνητες και το χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Κυρίες με τα μοντελάκια, πολιτικοί που’ χαν λουφάξει, «αντιστασιακοί» στο ξέφωτο, γιορτές με τούρτες, μεζέδες και ποτά, μέχρι που το κατάλαβαν πως η «αποκατάσταση της δημοκρατίας» κοστίζει και η λιτότητα επιβάλλει άλλους κανόνες της γιορτής.
ΜΕΤΑ 37 χρόνια και με τη δημοκρατία ξεχειλωμένη στα χέρια του κάθε απείθαρχου, ξαναγιορτάζουμε. Λιτά, απέριττα και απλά, χωρίς μπουφέ και χλίδα. Με τον συμβολισμό της ημέρας και τη ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας, των ηρωισμών και των αθλιοτήτων. Με τους πολιτικούς και πάλι παρελαύνοντες στο προεδρικό μέγαρο και με «αντιστασιακούς» να (ξανα)πουλάνε μούρη, αλλά χωρίς αναφορές σε «μοντέλα» βασανισθέντων.
ΟΣΟ για την ασυδοσία και μέχρι να γίνει δημοκρατία, «θέλει δουλειά πολλή».
