Δεν πάει άλλοΣυμπληρώνονται σχεδόν δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση που εκλέχτηκε με τη στήριξη των δημοκρατικών δυνάμεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Του απλού κόσμου που πίστεψε στην κοινωνική δικαιοσύνη και στην αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών που είχε επιφέρει η πενταετής κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ωστόσο, πολύ σύντομα οι προσδοκίες και οι ελπίδες όλων διαψεύστηκαν. Με την δικαιολογία της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας και του συμμαζέματος του κράτους, η κυβέρνηση αρέσκεται καθημερινά στη λήψη σκληρών μέτρων εναντίον των αδυνάτων και έχει...
απαξιώσει πλήρως την έννοια και την αξία της κοινωνικής πολιτικής.
Μέσα στον κυκεώνα των νεοφιλελεύθερων πρακτικών της κυβέρνησης, εμείς οι νέοι αποτελούμε μια από τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται περισσότερο.
Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια πραγματικότητα γκρίζα και ζοφερή αναφορικά με το μέλλον της νέας γενιάς. Η ανεργία καθημερινά καλπάζει και το κυβερνητικό επιτελείο δεν δείχνει να έχει υιοθετήσει κάποια στρατηγική, κάποια στοχευμένη πολιτική με μακροχρόνια προοπτική που θα μπορούσε να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση, ώστε να φανεί φώς στο τούνελ του αδιεξόδου.
Οι νέοι όχι μόνο αδυνατούμε να βρούμε εργασία αλλά παράλληλα ζουμε με το άγχος και την ανασφάλεια διατήρησης των υφιστάμενων θέσεων. Πλέον δεν μιλάμε για μισθούς των € 700 αλλά των € 592 με προοπτική για περεταίρω στένεμα. Οι απολύσεις, η μερική απασχόληση, η μαύρη εργασία και η παραοικονομία ανθούν.
Η αγορά δεν κινείται, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν ή φυτοζωούν, η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών έχει μειωθεί και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αναζητούν τρόπους μετεγκατάστασής τους στο εξωτερικό, όπου τα κόστη είναι χαμηλότερα. Τα κίνητρα που παρέχονται σε νέους επιχειρηματίες είναι πενιχρά και βραχυχρόνια.
Καθημερινά συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο ότι εμείς οι νέοι καλούμαστε να πληρώσουμε και να υποστούμε το βάρος των δεινών που επιφέρουν οι πολιτικές του μνημονίου.
Ζητούμε από την κυβέρνηση, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να λάβει μέτρα και πολιτικές στην κατεύθυνση όχι μόνο της μη αύξησης της ανεργίας αλλά, κυρίως, της μείωσής της. Δεν είναι μόνο ο δανεισμός που πρέπει να απασχολεί τους κυβερνώντες αλλά και οι πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν προκειμένου οι νέοι να μπορέσουν να ενταχθούν ομαλά στην παραγωγική διαδικασία.
Χρειάζεται να δοθούν κίνητρα σε επιχειρήσεις να παραμείνουν εντός της ελληνικής επικράτειας, κίνητρα για διατήρηση των θέσεων απασχόλησης όπως μείωση της φορολογίας, μείωση του Φ.Π.Α., τα οποία θα προσδώσουν αγοραστική δύναμη στους καταναλωτές και κατά συνέπεια αύξηση των συναλλαγών.
Η αναπτυξιακή πολιτική, που ως τώρα περισσεύει στα λόγια, κάποια στιγμή οφείλει να γίνει και πράξη. Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας με παροχή κινήτρων σε ιδιώτες επενδυτές προκειμένου να απασχολήσουν εργαζόμενους. Παράλληλα, να υπάρχει και αυστηρός κρατικός έλεγχος όταν η ιδιωτική πρωτοβουλία παρεκκλίνει τρων αρχικών συμφωνιών.
Είναι γεγονός ότι εμείς οι νέοι ούτε τα ‘φάγαμε’, ούτε τα ‘πήραμε’, ούτε συμμετείχαμε στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Παρόλα αυτά κάποιοι επιλέγουν να μας μεταθέσουν το βάρος των ευθυνών τους. Οι νέοι δεν μπορούμε να μετρηθούμε σε στείρα οικονομικά μεγέθη.
Συνειδητοποιούμε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει απαξιώσει το ρόλο και τη σημασία της νέας γενιάς. Αισθανόμαστε ότι κάποιοι άκαπνοι και απροβλημάτιστοι πολιτικοί αποφάσισαν ερήμην μας να θυσιάσουν μια, δύο ή και περισσότερες γενιές για να εκφράσουν την υποταγή τους στις οικονομικές δυνάμεις κατοχής.
Εμείς δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε την υποτέλεια και τις λογικές εξάρτησης αυτών των ολίγων, οι οποίοι θέλουν το νέο αδιάφορο και αποστασιοποιημένο και τη γενιά μας άβουλη. Δεν θέλουμε άλλες υποσχέσεις και λόγια βαρβάτα. Θέλουμε έργα. Δεν θέλουμε ημίμετρα, δεν θέλουμε τη λογική του βολέματος, δεν θέλουμε ρουσφέτια.
Δεν μπορούμε να δώσουμε συγκατάθεση σε μια κυβέρνηση που δεν έχει όραμα, δεν πιστεύει στη νεολαία, και κυρίως υποθηκεύει το μέλλον μας.
Η παράταξη του ΠΑΣΟ.Κ. και ο ιδρυτής της ανέκαθεν πίστευαν και στηριζόταν στις δυνάμεις της νέας γενιάς. Έχουμε χρέος ως νεολαία να αναλάβουμε υπεύθυνη στάση, να μην μείνουμε σε ρόλο παρατηρητή.
Ζητάμε το αυτονόητο, να έχουμε την ευκαιρία να συνδιαμορφώσουμε το αύριο μας σε αυτό το νέο και συνάμα δύσκολο πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικό περιβάλλον. Πιστεύουμε στη δημοκρατική παράταξη ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να επαναφέρει την κοινωνική δικαιοσύνη.
