- ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ;
- Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ
Η κυβέρνηση Ομπάμα σίγουρα δεν θα είχε ξεκινήσει πόλεμο στην Λιβύη αν δεν είχε ήδη έτοιμη την μαριονέτα που θα αναλάβε την εξουσία μόλις ο πόλεμος τελειώσει...
Αυτή η μαριονέτα δεν είναι άλλος από τον...
Μουσταφά Αμπντουλ Ζαλίλ, τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης του Καντάφι, ο οποίος είναι επί του παρόντος ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στο Λιβυκό Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο που επιβλέπει τις εξελίξεις από την Αλ Μπάιντα.
Αυτό βέβαια δεν είναι μια κίνηση που θα εξασφαλίσει την δημοκρατική μετάβαση στη χώρα. Πρόκειται για ένα επαναστατικό κίνημα που εξοπλίστηκε από τον Αιγυπτιακό στρατό (με την έγκριση των ΗΠΑ) για να ανατρέψουν τον Καντάφι. Ο Ζαλίλ κέρδισε την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας παρόλο που ειρηνικές διαδηλώσεις σε Μπαχρέιν, Υεμένη και Σαουδική Αραβία πνίγηκαν στο αίμα. Πρόκειται για μια ακόμα επιλεκτική υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών των δημοκρατικών κινημάτων.
Σε συνέντευξη του, ο Ζαλίλ λέει ότι δεσμεύεται για μια δημοκρατική χώρα όπως άλλωστε και ο Καρζάι (Αφγανιστάν), ο Αμπάς(Παλαιστίνη),ο Καλντερόν (Μεξικό),ο Ουρίμπε (Κολομβία) κτλ κτλ. Χρησιμοποίησε όλες τις επικοινωνιακά απαραίτητες λέξεις για να δημιουργήσει μια θετική εικόνα για τον ίδιο: κοινωνία πολιτών, σύνταγμα, ειρηνική μετάβαση, κοινοβουλευτικές εκλογές, δημοκρατία, δημοκρατία, δημοκρατία.
Σε άρθρο στο Reuters αποκαλύπτεται η αλήθεια πίσω από αυτή την προπαγάνδα. “Ο Αιγυπτιακός στρατός έχει αρχίσει να στέλνει όπλα στους επαναστάτες μέσω των συνόρων του και ενώ η Ουάσινγκτον το γνωρίζει, ανέφερε η Wall Street Journal. Φάνηκε ότι η Αίγυπτος ήταν η πρώτη χώρα που προμήθευσε με όπλα τους επαναστάτες. Φυσικά, η Αίγυπτος εξοπλίζεται από τον μεγάλο Σύμμαχο και προμηθευτή, τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί έδωσαν το πράσινο φως για αυτή την κίνηση. Δεν θέλουν να εμπλακούν απευθείας αλλά οι Αιγύπτιοι δεν θα έκαναν αυτή την κίνηση χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ”
Αυτό ίσως και να εξηγεί γιατί η Χίλαρι Κλίντον επισκέφθηκε πρώτη την μεταβατική κυβέρνηση της Αιγύπτου. Πιθανόν να ήθελε να διασφαλίσει ότι οι επιχειρήσεις στη Λιβύη συνέχιζαν κανονικά. Σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Ομπάμα χρησιμοποιεί την επιρροή της στο Κάιρο για να προμηθεύει με όπλα τους επαναστάτες της Βεγγάζης.
Και ποιο είναι το τελικό σχέδιο;
Σε άρθρο της Business week, διαφαίνεται η απάντηση : “με δεκάδες μίλια να χωρίζουν τις κύριες πόλεις των τριών λιβυκών περιφερειών, την Τριπολιτάνα, την Κυρηναϊκή και την Φεζάνα, και την Σαχάρα στα νοτιοδυτικά της χώρας , οι περιοχές αυτές έχουν λίγα πράγματα να τις συνδέουν.”
Η αντίληψη της Λιβύης ως ενιαίο κράτος αρχίζει μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Τα περισσότερα γνωστά αποθέματα της Λιβύης σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο βρίσκονται στην Κυρηναϊκή, μια από τις τρεις περιφέρειες που η Ιταλία ως αποικιακή δύναμη του 20ου αιώνα θεώρησε ως τον πρόδρομο της σύγχρονης Λιβύης. Οι εξαγωγές σε πετρέλαιο και αέριο αντιστοιχούν στο 97% των εξαγωγών της χώρας, το ¼ του συνολικού εισοδήματος της χώρας και το 90% των κυβερνητικών εισροών, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από όλο αυτό το εισόδημα, ελάχιστο καταλήγει στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας.
Με 105 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποθέματα και με έναν πληθυσμό 6.5 εκατομμυρίων, η Λιβύη έχει αρκετούς πόρους για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει την μετάβαση από το καθεστώς Καντάφι και να αποκλιμακώσει όποιες περιφερειακές εντάσεις προκύψουν από το γεγονός της επί 4 δεκαετίες προνομιακής επένδυσης στην Τρίπολη, σύμφωνα με τον Έλιοτ Αμπραμς, ανώτατο σύμβουλο του προέδρου Μπους του νεώτερου. Μια νέα κυβέρνηση, κατά τη γνώμη του, θα μπορούσε να υιοθετήσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα της εξασφάλιζε χρόνια σταθερότητας.
Το μεγαλύτερο μέρος λοιπόν των πετρελαϊκών αποθεμάτων βρίσκεται στην ανατολική περιφέρεια της χώρας που θα μπορούσε εύκολα να διασπαστεί όπως η Σερβία, με την στήριξη των Δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που θα χρησιμοποιήσουν τις “δημοκρατικές” τους μαριονέτες, για να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτά τα αποθέματα μέσω της τακτικής του διαίρει και βασίλευε.
Από το apolitistosteki
