Αλλη μια εθνική ήττα έρχεται να προστεθεί στις πολλές που γνώρισε η χώρα στο κάθε άλλο παρά σωτήριο 2010.
Αυτή τη φορά είναι ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος. Κυβερνώντες και τροϊκανοί αποφάσισαν, παραμονή Χριστουγέννων, δραματικές περικοπές δρομολογίων και αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων που φτάνουν σχεδόν στο 70%! Το προγραμματισμένο εδώ και χρόνια δρομολόγιο, που θα οδηγούσε ένα από τα τελευταία ασημικά της χώρας, τον ΟΣΕ, στους ιδιώτες, βρίσκεται στην τελική ευθεία.
Σε μια εποχή που όλη η Ευρώπη επενδύει στους σιδηρόδρομους αυξάνοντας δρομολόγια, γραμμές και ταχύτητες, η ελληνική κυβέρνηση στο όνομα της κρίσης και της εξυγίανσης εκτελεί τον ΟΣΕ, αφήνοντας ουσιαστικά σε λειτουργία μόνο την κερδοφόρα γραμμή Αθήνας-Θεσσαλονίκης και τους προαστιακούς των δύο πόλεων, βυθίζοντας όλο και πιο βαθιά στην απομόνωση και στην ανέχεια την περιφέρεια. Με τα 2/3 των σταθμών εκτός λειτουργίας και με το τσεκούρι στα δρομολόγια, που σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία ξεπερνά το 70%, γινόμαστε η χώρα με το μικρότερο δίκτυο στην Ευρώπη.
Θεωρώντας προφανώς οι εγκέφαλοι που μας κυβερνούν ότι ολοκλήρωσαν το σχέδιο κατασυκοφάντησης του Οργανισμού και των εργαζομένων σε αυτόν, προχωρούν στον τελικό...
εκτροχιασμό. Και τι δεν ακούμε τον τελευταίο καιρό για χρέη δισεκατομμυρίων, για απίστευτες σπατάλες, για υπαλλήλους πρώτης θέσης. Οντως. Ενας εργαζόμενος στον ΟΣΕ με 25 χρόνια προϋπηρεσίας και δύο παιδιά παίρνει το συγκλονιστικό ποσό των 1.300 ευρώ το μήνα καθαρά! Σίγουρα είναι πολλά τα λεφτά για την Ελλάδα των εργαζομένων-επαιτών που ετοιμάζουν.
Μας βομβαρδίζουν όλο αυτό τον καιρό μαζί με τα παπαγαλάκια τους για το χρέος-μαμούθ του Οργανισμού. Κανείς δεν λέει ότι ο ΟΣΕ είναι ο μοναδικός συγκοινωνιακός φορέας που χρηματοδοτεί την υποδομή που χρησιμοποιεί. Κανείς δεν μας λέει ότι εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις αρνούνται να καταβάλουν τα χρήματα που ήταν υποχρεωμένες βάσει των συμφωνιών για τον εκσυγχρονισμό και το τροχαίο υλικό. Κανείς δεν λέει ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. ποτέ δεν κατέβαλαν το αντίτιμο για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής (άγονες γραμμές, μειωμένα εισιτήρια για ειδικές κατηγορίες πολιτών κ.ά.) ενώ την ίδια στιγμή κατέβαλλαν κανονικά τα αντίστοιχα ποσά στις ιδιωτικές ακτοπλοϊκές και αεροπορικές εταιρείες και τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ.
Το Νοέμβριο του 2007 σε ερώτησή του προς τον τότε υπουργό Μεταφορών ο νυν υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, επεσήμαινε μεταξύ άλλων:
«Πλησιάζει το τέλος του 2007 και ακόμη δεν έχει υπογραφεί σύμβαση μεταξύ ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Ελληνικού Δημοσίου για το ποσό που θα πρέπει να καταβάλλει κάθε χρόνο το υπουργείο Οικονομικών στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ ως αποζημίωση για τις ζημιογόνες υπηρεσίες που αυτή υποχρεούται να παρέχει στο πλαίσιο των Υποχρεώσεων Δημόσιας Υπηρεσίας (ΥΔΥ)». Ως αντιπολίτευση ο κ. Παπακωνσταντίνου ήξερε για τις υποχρεώσεις του κράτους, τώρα, όπως και πολλές άλλες, τις ξέχασε.
Η αλήθεια είναι ότι το χρέος του ΟΣΕ ξεπερνά το απίστευτο ποσό των 10 δισ. ευρώ. Η αλήθεια επίσης είναι ότι από αυτά, τα 7,5 δισ. είναι οφειλές που ποτέ οι κυβερνήσεις της δημιουργικής λογιστικής και της απόκρυψης στοιχείων δεν απέδωσαν στον Οργανισμό. Οπως επίσης αλήθεια είναι ότι ο Οργανισμός αναγκαζόταν, για να καλύψει τα ελλείμματα που δημιουργούσε αυτή η φαύλη σχέση με το κράτος, να καταφεύγει σε δανεισμό από τις τράπεζες με τοκογλυφικά επιτόκια και τα τοκοχρεολύσια σήμερα να αποτελούν το 30% του αρχικού χρέους.
Και ενώ η λοιδορία και κατασυκοφάντηση των εργαζομένων κάνει πάρτι κάθε βράδυ στις 8, ως διά μαγείας κανείς δεν θυμάται ότι ο ΟΣΕ και οι θυγατρικές του διοικούνται από στελέχη επιλεγμένα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Κανείς δεν λέει ότι με γαλαζοπράσινες κυβερνητικές αποφάσεις, την ώρα που ο Οργανισμός βυθιζόταν στα χρέη, διορίζονταν με απολύτως αδιαφανείς διαδικασίες στρατιές άχρηστων συμβούλων με εξωπραγματικές για τους υπόλοιπους εργαζομένους προνομιακές σχέσεις εργασίας, αμοιβές και πριμ. Κανείς δεν βλέπει ότι η ευθύνη για τη σημερινή εικόνα του ΟΣΕ ανήκει στις κυβερνήσεις και όχι στους εργαζομένους που και παραγωγικοί όσο οι συνάδελφοί τους στην Ευρώπη είναι και αν πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης την ευρωπαϊκή εμπειρία, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον διπλάσιοι. Ετσι όμως ο ΟΣΕ έφτασε στην υπερχρέωση ώστε τώρα να καταγγέλλονται οι εργαζόμενοι για σπατάλες, διαφθορά και ελλείμματα και το ξεπούλημα να γίνει πιο εύκολα.
Για να μην είμαι άδικος όμως, θα πρέπει να αναφέρω ότι πριν από δύο χρόνια τέτοιες μέρες, τον Δεκέμβρη του 2008, καμιά 30αριά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και ο νυν υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με ερώτησή τους προς την τότε κυβέρνηση κατήγγειλαν τα δόλια σχέδια της Δεξιάς για την απαξίωση και το ξεπούλημα του ΟΣΕ. Προσέξτε, λοιπόν, τι έλεγαν τότε:
«Η κυβέρνηση μεθοδευμένα κατασυκοφαντεί τον ΟΣΕ, με αφορμή την κακή οικονομική κατάσταση του Οργανισμού, με προφανή στόχο την εκποίηση των κερδοφόρων δράσεών του... Με όχημα τη δυσφημιστική καμπάνια που επιμελώς σχεδίασε η κυβέρνηση, διαρρέεται στον Τύπο ότι από τις 15 Ιανουαρίου θ' αρχίσουν οι περικοπές δρομολογίων... Διάχυτη όμως είναι η αίσθηση ότι μετά τις 15 Ιανουαρίου θα ολοκληρωθεί το κυβερνητικό σχέδιο, της κατάργησης γραμμών, της μείωσης δρομολογίων και θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες εκποίησης σημαντικών δράσεων του ΟΣΕ.
Δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν επίσης προγραμματισμένες σταδιακές αυξήσεις έως και 80% στις τιμές των εισιτηρίων, σε μια χρονική συγκυρία όπου ο ελληνικός λαός βιώνει καθημερινά τις επιπτώσεις της σκληρής οικονομικής πολιτικής».
Είναι... τρενοβλαβείς.
