Γράφει ο Γρηγόρης Ζωγραφάκης
Διαβάσαμε με προσοχή τις εισηγήσεις περί αναγκαιότητας και συνταγματικότητας του Μνημονίου και σε κάποια σημεία θα συμφωνήσουμε…Αλλά υπάρχουν βασικά σημεία αντίκρουσης….Κατ’ αρχήν ορθώς το Συμβούλιο..... κρίνει ότι δεν είναι Διεθνής Σύμβαση(και σαφώς δεν χρειάζεται τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών), αλλά μια Σύμβαση Δανείου κατ’ ουσία …Κρίνει ότι είναι αναγκαία για το Δημόσιο Συμφέρον καθώς επιβάλλεται η δημοσιονομική προσαρμογή για την αποφυγή της χρεωκοπίας…Εδώ τίθεται η πρώτη ένσταση…Θα ήταν ως προς το Δημόσιο συμφέρον ορθή αν εξασφάλιζε την αποφυγή της χρεωκοπίας.. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει καθώς δεν αποσαφηνίζονται πουθενά τέτοιες εγγυήσεις και δε καλύπτει αυτή η Σύμβαση όλες τις δανειακές ανάγκες της χώρας αναγκάζοντάς τη να δανείζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τη μορφή εντόκων γραμματίων . Η Σύμβαση θα «κληρονομήσει» ένα χρέος δυσθεώρητο με τη λήξη της χωρίς πάλι να παρέχονται εγγυήσεις για τον απρόσκοπτο και ομαλό δανεισμό της χώρας……Οπότε είναι μεγάλο το ρίσκο να γνωμοδοτεί το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι το Μνημόνιο εξασφαλίζει τη χώρα από τη πτώχευση και με αυτό το σκεπτικό να βεβαιώνει τη προστασία του Δημοσίου Συμφέροντος…..
Δεύτερο σημείο ένστασης είναι ότι για να εκπληρωθούν οι όροι της σύμβασης και να εκταμιευτούν οι δόσεις απαιτείται μια σειρά ελέγχων και σε περίπτωση αστοχίας, ακόμη και με υπαιτιότητα των πιστωτών εξαιτίας άγνοιας ή και κακών εκτιμήσεων, γίνεται αναπροσαρμογή του προγράμματος προς το δυσμενέστερο….Από αυτό και με την επαπειλούμενη χρεωκοπία που θα προκύψει αν δεν εκταμιευτεί η επόμενη δόση το σώμα της Νομοθετικής Εξουσίας (Βουλή) υπό τη πίεση του εκβιαστικού διλλήματος ψηφίζει Νόμους οπότε παραβιάζεται το άρθρο 60 παρ.1(περί της κατά συνείδηση ψήφου των Βουλευτών και της ελευθερίας της γνώμης) .Όσον αφορά τη Κυβέρνηση που αποτελεί την Εκτελεστική Εξουσία της ανόθευτης Λαικής Κυριαρχίας καθίσταται εκτελεστικό Όργανο των πιστωτών της Χώρας προκαλώντας την αλλοίωση του Πολιτεύματος (όπως ορίζεται από το αρ.52 του Συντάγματος, περί λαικής Κυριαρχίας) και δημιουργεί συνθήκες ιδιότυπου καθεστώτος δουλείας και πλήρους υποταγής στους πιστωτές. Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης της Πατρίδας μας στις επιταγές των δανειστών ενεχυριάζεται δημόσιος πλούτος πράγμα το οποίο αλλοιώνει και την Εθνική Κυριαρχία και καμιά Κυβέρνηση δε νομιμοποιείται από κανένα άρθρο του Συντάγματος να υπογράψει κάτι τέτοιο.
Τέλος για τις περικοπές σε μισθούς θα επικαλεστούμε την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ουγγαρίας ότι το Κράτος έχει κάθε δικαίωμα να επικαλεστεί αδυναμία πληρωμής αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να περικόψει μισθούς γιατί οι πολίτες έκαναν οικονομικό προγραμματισμό βάσει του μισθού που προέβλεπε η Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψαν και δε μπορεί κανένας να επεμβεί σε αυτό…..Με το ίδιο σκεπτικό δε μπορεί το Κράτος να περικόψει Συντάξεις γιατί οι άνθρωποι αυτοί έχουν θεμελιώσει το δικαίωμα σύνταξης και είναι σα να παραβαίνει το Κράτος το Νόμο του….Και τέλος και για τις επιχειρήσεις ισχύει το ίδιο καθώς ο προγραμματισμός έγινε με την εκτίμηση της φορολογίας που ίσχυε οπότε τίθεται σε κίνδυνο και η βιωσιμότητα των επενδύσεων από τις αλλαγές που εκπορεύονται από την υπογραφή του Μνημονίου…
Δεν είμαστε νομικοί ,αλλά με το δεδομένο ότι το πνεύμα του Συντάγματος και των Νόμων πρέπει να εφάπτονται στη λογική του μέσου ανθρώπου και γι’ αυτό άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται, μπορούμε σαν ελεύθεροι πολίτες να διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να κρίνουμε αποφάσεις και λογικές χωρίς αυτό να θίγει την εγκυρότητα του κρινόμενου….Αντιθέτως προσπάθεια μας είναι να διαλεχθούμε και να καταλήξουμε σε χρήσιμα, δίκαια και αντικειμενικά συμπεράσματα….
http://topsaxtiri.blogspot.com/2010/11/blog-post_2187.html
