Γράφει η Ιδεοπηγή.
Στην Ελλάδα σήμερα πρέπει να μιλάμε δυστυχώς και για τα αυτονόητα.
Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ισχύει ότι το 50% + 1 μπορεί να κυβερνήσει και να επιβάλλει την γνώμη του στο 50% - 1, αυτό σημαίνει ότι στον κατ’ ουσία διχασμό το ένα μισό επιβάλλεται στο άλλο μισό. Το κατά πόσο είναι δημοκρατικό, δίκαιο και ηθικό είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Αν όμως θελήσουμε να δούμε πως λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα θα τρομάξουμε.
Με τους εκλογικούς (καλπονοθευτικούς) νόμους και ειδικότερα με τον τελευταίο που δίνει και μπόνους («δημοκρατικό δωράκι») στο πρώτο κόμμα 40 έδρες (που θα γίνουν 50) στη βουλή έχουμε το παράδοξο (και αντιδημοκρατικό) με περίπου 42% των εγκύρων ένα κόμμα σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση και επιβάλλει την θέλησή του στο 58%.
Ωραία δημοκρατία!!!!!!!!
Αν υπολογίσουμε τα ποσοστά των κομμάτων που δεν μπαίνουν στη βουλή, τα λευκά, τα άκυρα και την αποχή τότε φανταστείτε με πόσο μικρότερο ποσοστό σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Ας παρακάμψουμε την διαστρέβλωση της αντιπροσωπευτικότητας και να δούμε την αδυναμία ελέγχου, της κατ’ ουσία κυβέρνησης μειοψηφίας.
Πριν τις εκλογές το κόμμα καταρτίζει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και με βάση αυτό ψηφίζεται. Τι γίνεται αν το κόμμα δεν ακολουθεί το προεκλογικό του πρόγραμμα; Τίποτε και αυτό γιατί δεν υπάρχει καμία ασφαλιστική δικλείδα ή κάποιος θεσμός ή όργανο, που να επιβάλλει στο κυβερνητικό κόμμα, την τήρηση του προεκλογικού του προγράμματος.
Εκτός όλων αυτών στην Ελλάδα έχουμε και το λεγόμενο δικομματισμό (άλλη πληγή), που λειτούργησε και λειτουργεί στην λογική των κούφιων αλληλοκατηγοριών, των συμψηφισμών και συγκάλυψης («κουκούλωμα») των όποιων σκανδάλων εκατέρωθεν.
Μερικά ιστολόγια μιλούν για αλλαγή του πολιτεύματος (πχ προεδρική δημοκρατία) όπου εγγυητής της πιστής τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων των κομμάτων που θα κυβερνούν, μπορεί να είναι ο απ’ το λαό εκλεγμένος πρόεδρος της δημοκρατίας. Φυσικά με εκλογικό σύστημα του 50% + 1 για την εκλογή του προέδρου, υπάρχουν τα ίδια μειονεκτήματα με αυτά που προανέφερα.
Η λύση πιστεύω πως είναι στην ακριβοδίκαιη κατανομή των εδρών σύμφωνα με το ποσοστό που παίρνει κάθε κόμμα, κατάργηση του ορίου 3% και δυνατότητα με 0,33 % να εκλέγεται ένας βουλευτής.
Για τον σχηματισμό κυβέρνησης να ισχύσει ο νόμος των δύο τρίτων ή ο νόμος της χρυσής τομής (61,8 % τουλάχιστον για σχηματισμό κυβέρνησης και 38,2 % το μέγιστο για αντιπολίτευση).
Φυσικά αν ισχύσουν όλα αυτά, θα έχουμε πολυκομματική κυβέρνηση και πολλές συζητήσεις, μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων, για να παρθεί μία απόφαση, σαφώς καλύτερο απ’ ότι συμβαίνει σήμερα, που η μειοψηφική κυβέρνηση αποφασίζει και διατάζει χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.
Οι εποχές που υπήρχαν ισχυρές προσωπικότητες, με πατριωτικό φρόνημα και κύρος, με οράματα και διορατικότητα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η παγκοσμιοποίηση έχει διαβρώσει τα πάντα. Η δημοκρατική έκφραση όσο το δυνατό περισσότερων πολιτών αποτελεί αναγκαιότητα. Το άνοιγμα της βουλής σε περισσότερες φωνές θα λύσει το πρόβλημα. Ας ελπίσουμε.
