Πήγαμε στην άλλη άκρη, υπονομεύοντας την παραδοσιακή φιλία μας με τον Αραβικό κόσμο.
Ένας... παράφορος έρωτας προέκυψε ξαφνικά(;) ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ελλάδα.
Από κει που πριν από λίγους μήνες είχαμε μαλλιοτραβηχτεί, τότε με την πολεμική επιδρομή κατά της αποστολής βοήθειας προς τη Γάζα, όπου 10 ακτιβιστές έχασαν τη ζωή τους, και...
...διακόψαμε την ισραηλινή άσκηση στο Αιγαίο, μας έπιασαν οι αγάπες και τα σούρτα φέρτα,με τον πρωθυπουργό μας να πηγαίνει στο Τελ Αβίβ και προχθές να υποδεχόμαστε μετά φανών και λαμπάδων τον Νετανιάχου, που τον πήγαμε στην Ακρόπολη και βόλτα στον Πόρο μετά συζύγων.
Και βέβαια δεν ήρθε ο ισραηλινός πρωθυπουργός για... τουρισμό, να ξεδώσει για λίγο από τα προβλήματα που του έχει δημιουργήσει ο γείτονάς του, ο Ερντογάν, που μήνες τώρα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να πετάει στο Ισραήλ το γάντι. Και μάλιστα ωμά, μπροστά στο διεθνές ακροατήριο.
Ούτε φυσικά, όπως είδαμε σε τίτλο φιλοκυβερνητικής εφημερίδας, ανακαλύψαμε ισραηλινό «χρυσωρυχείο», επειδή θα μας έρθουν ισραηλινοί τουρίστες, μετρώντας τα όλα με το χρήμα...
Μένοντας μόνο στην εικόνα, κανείς δεν είπε ότι είναι μια λάθος κίνηση. Από κει και πέρα όμως πολλά τα ερωτήματα, οι απορίες και πολύ περισσότεροι οι προβληματισμοί.
Πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα και τα πολλά χαμόγελα, τη σπορ ενδυμασία των δύο πρωθυπουργών, τι βρίσκεται;
Απλά και ειλικρινά, παλιός και με μυαλό ξουράφι στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου διερωτήθηκε: Τι κερδίζει η πατρίδα μου; και πρόσθεσε:
Δήλωσε ο ισραηλινός πρωθυπουργός ότι η χώρα του αναγνωρίζει τα εθνικά μας σύνορα;
Οι ασκήσεις των αεροπλάνων θα γίνονται στον εναέριο χώρο μας στα 6 ή στα 10 μίλια; Κρίσιμο, κρισιμότατο το ερώτημα. Αυτά τα συζητήσατε, κύριε Παπανδρέου, πίσω από τις κλειστές πόρτες στις τετ-α-τετ κουβέντες σας;
Έμπειρος διπλωμάτης, με θητεία δίπλα σε μεγάλο πολιτικό παράγοντα της χώρας, που υπηρέτησε στο κορυφαίο πόστο του υπουργείου Εξωτερικών, έχει σοβαρές ενστάσεις και δεν κρύβει τις ανησυχίες του για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτός ο ξαφνικός... έρωτας:
– Έτσι όπως έγιναν, με πομπώδη και άγαρμπο τρόπο, αυτές οι επαφές, δίνουμε την εικόνα ότι είμαστε καιροσκόποι.
Πολιτικοί και διπλωματικοί κύκλοι κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος:
– Εκτιθέμεθα στα μάτια των άλλων. Χάνουμε την αξιοπιστία μας απέναντι στους Άραβες, δυναμιτίζουμε την παραδοσιακή φιλία με τον αραβικό κόσμο, κινούμεθα στην άλλη άκρη του άξονα της εξωτερικής μας πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου, από την οποία βέβαια τα πρώτα βήματα απομάκρυνσης έγιναν επί Σημίτη. Και συνεχίζουμε τώρα επί υιού, γέρνοντας επικίνδυνα τον πήχυ...
Ό,τι πει η Αμερική...
Δεν είναι βέβαια κανείς αφελής για να πιστεύει ότι αυτές οι αγκαλιές με το Ισραήλ είναι πρωτοβουλία του Παπανδρέου. Μήνυμα μέσω της Αθήνας στέλνει η Ουάσινγκτον προς τον Ερντογάν, με την επιθετικότητα που δείχνει:
– Κάτσε καλά, γιατί θα βρεθείς μπροστά σε συμμαχίες που δεν υπολόγιζες...
Όπως επίσης δεν παραβλέπει κανείς ότι στη σκακιέρα πάντα πρέπει να έχεις υπόψη σου το γνωστό «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου». Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο –καθόλου απίθανο– οι δύο εχθροί να τα βρουν μεταξύ τους και τότε εσύ μένεις μόνος...
Και αυτό ακριβώς επισημαίνουν διπλωματικοί και πολιτικοί αναλυτές:
– Η ρήξη της Τουρκίας με το Ισραήλ μπορεί να είναι βραχύβια. Όπως και η Αμερική, αφού «συνετιστεί» ο Ερντογάν, να είναι πάλι μέλι γάλα με την Άγκυρα.
Όλα αυτά, διερωτώνται, τα έχει υπολογίσει ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου;
Τα έχει συζητήσει με τους συμβούλους του (όχι βέβαια τους ξένους, αυτοί ήδη είναι δεσμευμένοι...), αλλά και με την πολιτική ηγεσία του τόπου; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ενημερωθεί επί της ΟΥΣΙΑΣ της κίνησης για στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ;
Ποιες είναι οι «αντιπαροχές» σε αυτά που προσφέρουμε; Στους κινδύνους να βρεθεί η Ελλάδα απέναντι σ' όλο τον κόσμο. Αν το Ισραήλ με ελληνικές «διευκολύνσεις» επιτεθεί στο Ιράν;
Που σε μια τέτοια πιθανότητα οι παράπλευρες επιπτώσεις θα είναι το ίδιο σημαντικές με την πολεμική επιχείρηση. Μεταξύ των άλλων θα εκτιναχθούν οι τιμές του πετρελαίου από το κλείσιμο των ιρανικών πετρελαϊκών ροών προς τον άλλο κόσμο.
Κερδισμένο το Ισραήλ
Όπως επισημαίνουν στρατιωτικοί και πολιτικοί κύκλοι, αυτήν τη στιγμή, μετά την εχθρική στάση της Τουρκίας, το Ισραήλ έχει άμεση ανάγκη εναέριου χώρου για να κάνει ασκήσεις η Πολεμική του Αεροπορία και να εκπαιδεύονται οι πιλότοι της.
Η μοναδική πλέον διέξοδος είναι ο ελληνικός εναέριος χώρος. Είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για το Ισραήλ. Και αυτόν τον προσφέρουμε χωρίς να είναι γνωστό έναντι ποίου ανταλλάγματος. Όχι φυσικά οικονομικού. Και το αντάλλαγμα που θα μπορούσε ο κ. Παπανδρέου να ζητήσει –δεν ξέρουμε αν το ζήτησε...– είναι η στήριξη του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι –που κακά τα ψέματα δεν πρέπει να είσαι απέναντί του γιατί θα το βρίσκεις πάντα μπροστά σου– στα εθνικά μας θέματα αλλά και για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης μέσα από τα «κεφάλαια» που επηρεάζει.
Το Ισραήλ με μια συμμαχία με την Ελλάδα εξασφαλίζει επίσης:
1. Ότι η Τουρκία σε μια στρατιωτική επιχείρηση κατά του Τελ Αβίβ θα πρέπει να καλύψει και το μέτωπο προς την Ελλάδα, που εκτείνεται σε πάρα πολύ μεγάλο μήκος και
2. Ότι θα έχει τη δυνατότητα της χρησιμοποίησης των ελληνικών αεροδιαδρόμων για να φτάσει μέσω Ελλάδας, Βουλγαρίας και Γεωργίας σε θέση... βολής κατά του Ιράν.
Αντιλαμβάνεστε απ' όλα αυτά πόσο τεράστια ανάγκη έχει το Ισραήλ την Ελλάδα.
Έτσι εξηγείται ο ξαφνικός παράφορος έρωτας του Νετανιάχου για τη χώρα μας... Τόσα χρόνια που τα είχαν καλά με την Τουρκία ποτέ δεν μας είχαν... αγαπήσει... Μόνο που αυτές οι «διευκολύνσεις» μάς φέρνουν απέναντι σε άλλες φιλικές χώρες και παραδοσιακούς δεσμούς... Και αυτό θα πρέπει να το μετρήσουν εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου.
Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ για να αυξήσει τα προβλήματα του Ερντογάν έχει αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες συνεργασίας με την Κύπρο, κόντρα στις επιδιώξεις της Άγκυρας.
Επικοινωνιακή καταιγίδα...
Θα πρέπει πάντως να παραδεχθούμε ότι επικοινωνιακά –και πρωτίστως για εσωτερική κατανάλωση– η κυβέρνηση «έπαιξε» άριστα το θέμα της επίσκεψης και της συνεργασίας (παραμένει άγνωστη επί της ουσίας...).
Μόνο που δεν βγήκαμε έξω να αρχίσουμε να χορεύουμε...
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
