Πέρασαν, από την αποφράδα εκείνη ημέρα του 1974, 36 συναπτά έτη. 36 έτη που οι Τούρκοι κατέχουν την Κύπρο. Στην μνήμη μας έρχονται όλοι οι Έλληνες Αξιωματικοί και οι οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, που εκείνη την εποχή αντιστάθηκαν στον εισβολέα με γενναιότητα, πολέμησαν και πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος και θυσίας. Τα χρόνια πέρασαν από τότε και δυστυχώς αυτή η θυσία τους δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί από επίσημα χείλη. Ουδείς ενδιαφέρθηκε να τιμήσει αυτούς τους ξεχωριστούς ήρωες, που έγραψαν ιστορία στην Κύπρο, σε μία άνιση μάχη σώμα προς σώμα.
Όλοι οι νεκροί μας εκεί, παιδιά του Ελληνικού λαού, που έπεσαν, τραυματίσθηκαν, αγωνίσθηκαν υπό την Ελληνική Σημαία και υπό τους σχηματισμούς του Ελληνικού Στρατού, αγνοήθηκαν, λησμονήθηκαν, ταπεινώθηκαν, συκοφαντήθηκαν, ελεεινολογήθηκαν και πετάχτηκαν στον Καιάδα της λησμονιάς και της περιφρόνησης, από το επίσημο κράτος και οι υπηρεσίες που προσέφεραν εδόθησαν «τοις κυσί».Δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν το τι προσέφεραν στην Πατρίδα οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ τις ημέρες της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Και χρέος της πολιτείας είναι πλέον να γίνουν όλα γνωστά, διότι η ιστορία ούτε διαγράφεται ούτε πλαστογραφείται, όποιες και να είναι οι πολιτικές επιδιώξεις αυτών που ελεεινολογούν προς τους ήρωες.
Ήρθε η ώρα να αποβάλει διά παντός την μεγάλη αχαριστία της η πολιτεία, το να μην τιμά τουλάχιστον ηθικώς τους ηρωικούς νεκρούς, τους τραυματίες και τους αναπήρους των μαχών της Κύπρου. Είναι Εθνικό έγκλημα.
Τα δάκρυα και η θλίψη όλων των επιζώντων παραμένουν εσαεί, όσο η Ελληνική πολιτεία αρνείται την αναγνώριση της θυσίας των.
