Φανουρόπιτα: Η ιστορία της για την 27η Αυγούστου και η συνταγή

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <img src="https://www.thepressroom.gr/sites/default/files/styles/article/public/2018-08/FANOUROPITA.jpg?itok=LEVI-Y5v" style="background-color: #f9f9f9; border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; height: inherit; max-width: 100%; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Η Φανουρόπιτα είναι ένα αγαπημένο γλυκό που συνδέεεται με τη θρησκεία και την ακολουθούν σειρά ιστορικών και τοπικών εθίμων.</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Οι παλιότεροι γνωρίζουν καλά ότι φτιάχνεται παραμονές του Αγίου Φανουρίου, στις 27 Αυγούστου με αποτέλεσμα οι Εκκλησίες να γεμίζουν από τις γνωστές σε όλους μας «Φανουρόπιτες». Πρόκειται για μια μίξη, λαϊκής παράδοσης, πίστης και τοπικών εθίμων που ξεκίνησε στη Ρόδο και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Ωστόσο πολλές πληροφορίες για τον Άγιο Φανούριο και την ζωή του δεν υπάρχουν.</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Η Φανουρόπιτα συνήθως έχει επτά ή εννιά υλικά. Παραθέτουμε την παρακάτω συνταγή με εννιά όμως υλικά</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-3 φλιτζ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (σε κάθε άλλη περίπτωση θα προσθέσετε δύο γεμάτες κουταλιές μπέικιν πάουντερ)</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-Ένα κ.γλ. μαγειρική σόδα</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1/2 κ.λ. γαρύφαλλο</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1 1/2 κ.γλ. κανέλα σε σκόνη</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-2/3 φλιτζ. σπορέλαιο</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1 φλιτζ. ζάχαρη</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1 φλιτζ. χυμός πορτοκαλιού</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1/2 φλιτζ. καρυδόψιχα</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">-1/2 φλιτζ. κορινθιακές σταφίδες</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Εκτέλεση</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Ανακατεύουμε το αλεύρι με τη σόδα, το γαρύφαλλο και την κανέλλα σε ένα μεγάλο μπολ. Χτυπάμε για 1′ στο μπλέντερ ή με σύρμα το σπορέλαιο με τη ζάχαρη και το χυμό πορτοκαλιού και ρίχνουμε το μείγμα μέσα στο μπολ με τα στερεά υλικά μας.Ρίχνουμε και τα καρύδια και τις σταφίδες και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν.</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Αδειάζουμε το μείγμα στο ταψάκι και ψήνουμε τη φανουρόπιτα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC στον αέρα.</span><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px;">Μετά από περίπου 1 ώρα, βγάζουμε τη φανουρόπιτα από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει. Πασπαλίζουμε προαιρετικά με ζάχαρη άχνη.</span></div>

Φανουρόπιτα: Η ιστορία της για την 27η Αυγούστου και η συνταγή

Η Φανουρόπιτα είναι ένα αγαπημένο γλυκό που συνδέεεται με τη θρησκεία και την ακολουθούν σειρά ιστορικών και τοπικών εθίμων. Οι παλιότεροι ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Τι λέει η τουρκική προφητεία για την επιστροφή της Πόλης στους Έλληνες!

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; text-align: center; user-select: auto !important;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxT9jholRLJPe5IRF6CO-v6JvFmDdYZnWstWRv5WO-1C6OdzIKVmQUL_5rS2wvCUe5EjGP-RdnjaNnnCe1RJrnVzsTcXQvQBMOu2q6hNHBUAzfXE585ueHs_0RKNWJbE9TWXfzwBJomzm/s1600/agia-sofia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><span style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="600" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxT9jholRLJPe5IRF6CO-v6JvFmDdYZnWstWRv5WO-1C6OdzIKVmQUL_5rS2wvCUe5EjGP-RdnjaNnnCe1RJrnVzsTcXQvQBMOu2q6hNHBUAzfXE585ueHs_0RKNWJbE9TWXfzwBJomzm/s400/agia-sofia.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" width="400" /></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><b style="user-select: auto !important;">Ο Bartolomej Georgijevic καταγράφει την τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Πόλης από τους Έλληνες (1545)..<br style="user-select: auto !important;" />Ιωάννης Βατάτζης </b></span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; user-select: auto !important;"></a><span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><b style="user-select: auto !important;">(Αυτοκράτωρ Βυζαντίου 1222 – 1254)</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Δημοσίευμα του 1634 για τον θρύλο που υιοθετούν και οι Τούρκοι για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Η τουρκική προφητεία κάνει λόγο για το ξίφος των Χριστιανών που θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">«Ο Βασιλιάς έφερε πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί»</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Η διήγηση που ακολουθεί περιγράφει την επίσκεψη ενός καθηγητού του Πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη μέσα στη δεκαετία του ’70…<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Εκεί είχε φίλους δύο Τούρκους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Πόλης. Σε συζήτηση πού είχε μαζί τους για τα επερχόμενα ήρθε και το θέμα της επανάκτησης της Βασιλεύουσας.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Τότε οι Τούρκοι καθηγητές (που απ΄τη συνέχεια φαίνεται ότι ήταν κρυπτοχριστιανοί) του είπαν: <b style="user-select: auto !important;">” Θέλεις να σε πάμε να δεις κάτι μοναδικό, με την προϋπόθεση ότι θα σου δέσουμε τα μάτια καθ΄όλη την διαδρομή, ώστε να μην μπορείς να εντοπίσεις το μέρος. Γιατί αυτό που θα αντικρίσεις, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Εκείνος δέχτηκε και ξεκίνησαν με ένα τζιπ, αυτός με δεμένα τα μάτια, αλλά από την ώρα πού έκαναν να φτάσουν στον προορισμό τους, υπολόγισε πως πρέπει να ήταν περί τα 10 χιλιόμετρα έξω απ΄την Κωνσταντινούπολη.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Το σπήλαιο του Εξαδάχτυλου</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Τον κατέβασαν με δεμένα μάτια και τον οδήγησαν σε ένα μέρος που απ΄ την υγρασία κατάλαβε ότι ήταν σπήλαιο.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Προχώρησαν αρκετά μέσα στο σπήλαιο και όταν έφθασαν σε μια εσωτερική στοά του σπηλαίου του άνοιξαν τα μάτια. Αυτό που αντίκρισε υπερέβαινε ό,τι μπορούσε να είχε πριν φανταστεί! Η στοά ήταν αρκετά μεγάλη και σε κάποιο σημείο υπήρχε ένας ανοικτός τάφος χωρίς κανένα διακριτικό</b>. <b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Μέσα στον τάφο είδε ένα άνδρα ντυμένο με ρούχα βασιλικά της Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας, διέκρινε δύο πορφυρούς σταυρούς στους ώμους, αλλά το συγκλονιστικό ήταν ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαν ζωντανός που κοιμάται, είχε δηλαδή ροδαλό χρώμα σαν ζωντανός.</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Έφερε πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί από τη θήκη του. Και ενώ παρατηρούσε άναυδος, οι φίλοι του του είπαν:<b style="user-select: auto !important;"> “Αυτός είναι ο δούξ Ιωάννης Βατάτζης, βασιλεύς της Νίκαιας, αυτός θα ηγηθεί του γένους των Ρωμιών.</b><br style="user-select: auto !important;" />Το μυστικό αυτό μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, σε κάποιους έμπιστους και η παράδοση λέει ότι όταν θα βγει το σπαθί του τελείως απ΄το θηκάρι, οι Έλληνες θα πάρουν πίσω ότι έχασαν τότε. Και είναι γεγονός, το έχουμε παρατηρήσει ότι το ξίφος μετακινείται κατά ένα-δύο χιλιοστά την πενταετία” (δεν είναι βέβαιο το διάστημα).<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Ο αγαθός βασιλεύς θα αναστηθεί</span></b><br style="user-select: auto !important;" /></span></span><br /> <span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="user-select: auto !important;">Του έδεσαν τα μάτια πάλι και επέστρεψαν. Φίλος φίλου του καθηγητού και αυτόπτου μάρτυρος, το έχει διηγηθεί γύρω στο 1992 απ’ευθείας σε αδελφικό μου φίλο, γιατρό, αναπληρ. διευθυντή κλινικής, πιστό και σοβαρό άνθρωπο, ο οποίος μου το μετέφερε. Τότε ήμασταν πολύ δύσπιστοι.</b> Μάλιστα εγώ το είπα στο γέροντά μου που είναι δυσκολόπιστος σ΄αυτά και έχει διάκριση και το άκουσε με προσοχή. “Γιατί όχι;” τον άκουσα έκπληκτος να μου λέει,”το κρατάμε στην καρδιά μας αφού είναι προσδοκία μας και εφ΄όσον οι άγιοί μας έχουν πει ότι θα γίνουν αυτά, δε ψεύδονται”. Ναι αλλά είναι ο Βατάτζης ο αγαθός βασιλεύς και θα αναστηθεί; Τον ρώτησα.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />“Πολύ πιθανόν” μου απήντησε. Ξέροντας το γέροντά μου κι εγώ κι ο φίλος μου θεωρήσαμε την απάντησή του σαν απόλυτη επιβεβαίωση. Παρ΄όλα αυτά ήμασταν ακόμα επιφυλακτικοί.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Πολύ αργότερα το διασταυρώσαμε με ένα βίντεο όπου μιλάει ο γέρων Εφραίμ, κτήτωρ πολλών μοναστηριών στην Αμερική και λέει πως στο Αγ. Όρος είχε γνωρίσει έναν άγιο αρχιερέα τον Μηλιτουπόλεως Ιερόθεο που ζούσε τότε μονάζοντας στο αγ. Όρος και του είχε διηγηθεί ότι σε επίσκεψη του το 1952 στην Κων/πολη είχε δει (κάτω από ποιές συνθήκες δε ξέρω) ακριβώς τα ίδια που περιγράφω πιο πάνω. Μάλιστα έλεγε “στον γ. Εφραίμ ότι “…λίγα εκατοστά παιδάκι μου είχε για να βγεί το σπαθί απ΄το θηκάρι του…<b style="user-select: auto !important;">”. Του το διηγήθηκε το 1955 και φοβόταν (με την εκδίωξη των Ελλήνων απ΄την Πόλη) μήπως είχε έρθει η ώρα του μεγάλου πολέμου.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDFsMgDBe_DEwh7jdY2lMKa0Bg5RHjT-3k4GbBZf2YlEhkxwBenYr7KvtAZyoHsKENk6bPsJpkW1jr9rdobrKyDd5N7h7kuXY2qsUw9hxn12ZaJoSnh0BnehvWC0n7IDNUBQTrSRXoptDb/s1600/tromaktiko45585.jpg" style="text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDFsMgDBe_DEwh7jdY2lMKa0Bg5RHjT-3k4GbBZf2YlEhkxwBenYr7KvtAZyoHsKENk6bPsJpkW1jr9rdobrKyDd5N7h7kuXY2qsUw9hxn12ZaJoSnh0BnehvWC0n7IDNUBQTrSRXoptDb/s640/tromaktiko45585.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" /></a><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Η μαρτυρία του γέροντος Εφραίμ Αμερικής (Δεκαετία ’50)</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Την πρώτη βάσιμη και αξιόπιστη μαρτυρία την έχουμε δια στόματος του μεγάλου Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής, τέως Καθηγουμένου της Ι. Μ. Φιλοθέου Αγίου Όρους, ο οποίος έχει διηγηθεί ότι την πληροφορία για την ύπαρξη του Ιωάννη, τους την μετέφερε πριν το 1955 στο Άγιον Όρος ο Αρχιερεύς Ιερόθεος εκ Μικρασίας, ο οποίος μάλιστα τον είχε χειροτονήσει! Αυτός ο Αρχιερέας Ιερόθεος τους είπε πως είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τον κοιμώμενο Βασιλέα Ιωάννη!<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Να τι είχε διηγηθεί συγκεκριμένα ο Γέροντας Εφραίμ της Αμερικής, το οποίο πρωτακούσαμε άφωνοι πριν 14 σχεδόν χρόνια στο Άγιον Όρος από κασέτα με τη φωνή του ίδιου του γέροντα:<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">» …Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Ο κοιμώμενος Στρατηγός Ιωάννης</span></b><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. </b>Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε <b style="user-select: auto !important;">«ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε»</b> και ας έτρεμε όλος από την κούραση.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε. Αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε! Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου(σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»;<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από τη θήκη»;<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει…»!<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Βασιλεύουσας<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Η τουρκική προφητεία που ακολουθεί δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1545 και έπειτα το 1548.</b><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><b style="user-select: auto !important;">«Ο ημέτερος Πατισάχ θα επέλθη και θα καταλάβη το βασίλειον των απίστων.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Θα λάβη προσέτι εις την κατοχήν του το κόκκινον μήλο και θα το έχει υποχείριον.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Αν δε επί επτά έτη το ξίφος των Χριστιανών δεν ανελκυσθή, θα μείνει κύριος αυτών μέχρι του δωδεκάτου έτους.</b><br style="user-select: auto !important;" />Θα οικοδομήση οικίας, θα φυτεύσει αμπέλους, θα περιφράξει κήπους και θα γεννήση υιούς.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Αλλά μετά το δωδέκατον έτος από της χειρώσεως του κόκκινου μήλου, το ξίφος των Χριστιανών θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους».<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Ομοίως λόγος γίνεται και σε δημοσίευμα του 1634 και 1657.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsKPZIWuTSl7F_bIwff5sV6bKGSzqpddC_qACllwlFxdy14kgzlKF5-_OtZzT4TNK-88bXdaQMmr125KMdZ512BJOWLNCh3xf-kSpGntaNyssuNHPvTqxvFOBg_hVv2AmGydgby5AlFzPm/s1600/tromaktiko45579.jpg" style="text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsKPZIWuTSl7F_bIwff5sV6bKGSzqpddC_qACllwlFxdy14kgzlKF5-_OtZzT4TNK-88bXdaQMmr125KMdZ512BJOWLNCh3xf-kSpGntaNyssuNHPvTqxvFOBg_hVv2AmGydgby5AlFzPm/s640/tromaktiko45579.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" /></a></span></span></div>

Τι λέει η τουρκική προφητεία για την επιστροφή της Πόλης στους Έλληνες!

Ο Bartolomej Georgijevic καταγράφει την τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Πόλης από τους Έλληνες (1545).. Ιωάννης Βατάτζης  (Αυτ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο θρυλικός Πυρρίχιος: Ο χορός του πολέμου των Αρχαίων Ελλήνων

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center; user-select: auto !important;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwYp-JaOVRTJ5nC2YsB4YgiSTX54DHRvlSUs3T0FWr4whqPBejcdgJZlfI0yS-JtVTn3Abd1DArpJBithBotqfXnJovrd9xbr0FgnO54seF9bHtJ5sDkhTAXEYivftIAxSf-na3on0DP6x/s1600/%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #45818e; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease-in; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="600" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwYp-JaOVRTJ5nC2YsB4YgiSTX54DHRvlSUs3T0FWr4whqPBejcdgJZlfI0yS-JtVTn3Abd1DArpJBithBotqfXnJovrd9xbr0FgnO54seF9bHtJ5sDkhTAXEYivftIAxSf-na3on0DP6x/s320/%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" style="border: none; padding: 0px; user-select: auto !important;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b style="user-select: auto !important;">Για πολλούς αιώνες η φλόγα του πυρρίχιου έκαιγε άσβεστη. Ο χορός χορευόταν σε </b><br style="user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="user-select: auto !important;"></a><b style="user-select: auto !important;">μεγάλες γιορτές όπως αυτή των Παναθηναίων αλλά και αποτελούσε μέρος της στρατιωτικής εκπαίδευσης των αρχαίων Ελλήνων. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Οι Σπαρτιάτες ξεκινούσαν την εκμάθησή του από τα πέντε τους χρόνια . Όπως γνωρίζουμε ήταν οι πρώτοι που πριν αναχωρήσουν για τον πόλεμο ή λίγο πριν την μάχη, αλλά και κατά την διάρκεια των πολεμικών αναμετρήσεων, ασκούνταν και μάθαιναν να χορεύουν τον χορό αυτό με όπλα, τόξα, ασπίδες και δόρατα για να μπορούν να είναι νικητές .<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Οι χορευτές-πολεμιστές που έφεραν πολεμική εξάρτυση ήταν χωρισμένοι και κατανεμημένοι σε δύο συμπλέγματα, τους επιτιθέμενους και τους αμυνόμενους και μιμούνταν τις κινήσεις των πολεμιστών την ώρα της μάχης.<br style="user-select: auto !important;" />Οι Μακεδόνες τον ανήγαγαν σε χορό των δυνατών και τον αγάπησαν τόσο που ονομάστηκαν πυρριχιστές. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Στην επιστροφή των Ελλήνων πολεμιστών από την Περσία το 400 π.Χ. ο Ξενοφών περιγράφει τον Ελληνικό Πόντο και ιδιαίτερα τη γιορτή που οργάνωσαν οι κάτοικοι της Κερασούντας και των Κοτυώρων και φυσικά τον πυρρίχιο που χορεύτηκε σε αυτή. Ας σημειωθεί ότι ο Ξενοφών αναφέρει πως τον πυρρίχιο χορό χόρεψαν όχι μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες, κάτι που δεν ήταν ασυνήθιστο τότε. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΕΡΡΑ. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Τον πυρρίχιο διασώζουν σήμερα οι Πόντιοι και τον ονομάζουν και Σέρρα από τον ποταμό Σέρρα, ανατολικά της Τραπεζούντας. Κατά τον καθηγητή Ευγ. Δρεπανίδη προήλθε από τη φράση “όρχησις εις ιερά” και από αυτό Σιέρα-Σέρρα. Στον χορό Σέρρα δείχνει ο χορευτής την τέχνη του. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Στην αρχή η κίνηση του χορού είναι αργή. ΑΤΣΑΠΑΤ λέγεται το αργό μέρος του. Πάντα με το κεφάλι ψηλά οι χορευτές εκτελούν το κάθε βήμα. Είναι χαρακτηριστικές οι κινήσεις των ώμων.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Στο δεύτερο μέρος του χορού βλέπουμε τον ρυθμό να ανεβαίνει. Και εκεί οι χορευτές κρατούν το κεφάλι τους ψηλά. Το δεύτερο μέρος του χορού ονομάζεται ΤΡΟΜΑΧΤΟΝ. <br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Παλαιότερα η Σέρρα χορεύονταν κυκλικά ενώ σήμερα την βλέπουμε να χορεύεται με τους χορευτές σε ευθεία παράταξη. Οι παραλλαγές του χορού πολλές, μαρτυρούν το πέρασμά του μέσα από το χώρο και χρόνο και το συναπάντημά του με το σήμερα. Αυτό που δεν άλλαξε και έφτασε αναλλοίωτο ως εμάς είναι η ίδια η ουσία του χορού, η εσωτερική διονυσιακή του δύναμη που κατορθώνει να μεταλλάξει την ενεργειακή υπόσταση του χορευτή παρασύροντάς τον “σε έναν τόπο με ανέμους που ξεριζώνουν πέτρες και λυγίζουν κορμιά….</b></span></div>

Ο θρυλικός Πυρρίχιος: Ο χορός του πολέμου των Αρχαίων Ελλήνων

Για πολλούς αιώνες η φλόγα του πυρρίχιου έκαιγε άσβεστη. Ο χορός χορευόταν σε  μεγάλες γιορτές όπως αυτή των Παναθηναίων αλλά και αποτελ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Έτσι ξεμάτιαζαν οι αρχαίοι

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><a href="https://olympiada.files.wordpress.com/2018/02/keimeno_xematiasma.jpg" style="background-color: white; color: red; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><img height="345" src="https://olympiada.files.wordpress.com/2018/02/keimeno_xematiasma.jpg?w=600&h=324" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative; user-select: auto !important;" width="640" /></a><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Αν δείτε δύο μαύρα μάτια ζωγραφισμένα σε αρχαίο αγγείο, μη φανταστείτε πως αποτελούν μια παραξενιά του ζωγράφου ή έστω ένα διακοσμητικό μοτίβο. Ούτε η γλυπτή απόδοση ενός χάλκινου φαλλού, με πόδια αλόγου και καμπανάκια να κουδουνίζουν από κάτω, έχει να κάνει με κανένα διαστροφικό αρχαίο δημιουργό. Και τα δύο έργα έχουν αποτρεπτικές ιδιότητες για το βάσκανο μάτι....</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; user-select: auto !important;"></a><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Τα ορθάνοιχτα μαύρα μάτια τα βλέπουμε συνήθως πάνω ή μέσα σε αρχαία αγγεία πόσης, που χρησιμοποιούσαν οι συμποσιαστές ακριβώς για να αποφύγουν το «μάτιασμα». Τα βλέπουμε ως φυλαχτά και στις μέρες μας, τάματα κρεμασμένα στις εικόνες μέσα στις εκκλησιές.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Όταν θέλουμε να αποτρέψουμε το κακό από επάνω μας, τι κάνουμε; Φτύνουμε τον κόρφο μας. Κι όταν η γιαγιά ξεματιάζει το εγγονάκι της, λέει από μέσα της κάποιες ευχές φτύνοντας το παιδί. Λοιπόν, το φτύσιμο ως αποτρεπτικό της βασκανίας έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Ίσως γιατί το σάλιο έχει αντισηπτικές ιδιότητες, όπως διαβάζουμε στο εξαιρετικό βιβλίο, «Βάσκανος Οφθαλμός. Σύμβολα μαγείας από ιδιωτικές αρχαιολογικές συλλογές».</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">«Οι μητέρες ή οι τροφοί, όταν φοβούνταν για την υγεία του βρέφους, έβρεχαν το μέτωπο και τα χείλη του με σάλιο, χρησιμοποιώντας το μέσο δάκτυλο. Επίσης, όποιοι θεωρούσαν ότι είχαν ευτυχήσει τόσο ώστε να επισύρουν τον φθόνο των θεών ή των ανθρώπων «εις κόλπον έπτυον», όπως έφτυναν και στον κόρφο τους όταν ήθελαν να προφυλαχτούν από τον κίνδυνο μολυσματικής ασθένειας ύστερα από συνάντησή τους με ασθενή», διαβάζουμε.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Η ιδέα των αρχαιολόγων της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδιωτικών Αρχαιολογικών Συλλογών και της προϊσταμένης Χριστίνας Μερκούρη να γραφούν μια σειρά από επιστημονικά τεκμηριωμένα άρθρα πάνω στη βασκανία και τα μάγια, ξεκίνησε ουσιαστικά από τον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών, που ήταν αφιερωμένος στο θέμα «Μάγοι, ξόρκια, φυλαχτά: Η μαγεία στον αρχαίο και χριστιανικό κόσμο».</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Οι υπερφυσικές δυνάμεις και η επίδρασή τους πάνω σε όλα τα όντα, ακόμη και στα αντικείμενα, απασχολούν τον άνθρωπο από την 4η χιλιετία π.Χ. Απόδειξη, ότι έχουν βρεθεί στην Αίγυπτο αποτροπαϊκά για μάγια, που χρονολογούνται σε αυτή την εποχή. Κι επειδή η βασκανία και η δύναμή της είναι διαδεδομένη σε όλες τις εποχές, η ομάδα της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδιωτικών Συλλογών επικεντρώθηκε σε αυτή.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το υλικό της μελέτης το είχαν ήδη στα χέρια τους. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι θησαυρούς κρύβουν -και σε αυτό το θέμα- όχι μόνο τα δημόσια μουσεία, αλλά και οι ιδιωτικές αρχαιολογικές συλλογές. Αποκαλύπτεται για μία ακόμα φορά και σ’ αυτή την έκδοση, η οποία διερευνά τη βασκανία από την αρχαιότητα μέχρι και τα νεότερα χρόνια. Το θέμα εξετάζεται από διάφορες πλευρές. Μέσα από τη θρησκεία, τη μυθολογία, την καθημερινότητα και την κοινωνική ζωή.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Έτσι, στην πρώτη ενότητα με τίτλο «Πολυκίνητος γαρ η όψις» μαθαίνουμε πως τα πρώτα «αντιβασκάνια» βασίζονται σε χειρονομίες, οι οποίες επεδίωκαν να διασπάσουν την ένταση του βλέμματος και να μειώσουν την ολέθρια δύναμή του. Η χρήση των δαχτύλων είναι παμπάλαιη μέθοδος κατά της βασκανίας και αποδίδεται σε διάφορα υλικά (μέταλλο, πέτρα, πηλός) εν είδει φυλαχτών.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Στη δεύτερη ενότητα, «Ως μη βασκανθώσιν», θίγονται ζητήματα που αφορούν την προσπάθεια άπωσης της βασκανίας με δρώμενα και αντικείμενα, αποτρεπτικά του κακού αλλά και εφελκυστικά του καλού.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Υπάρχουν, όμως, και «Οι μάγοι-θεοί» και άγιοι που συνδέθηκαν ποικιλοτρόπως με τη μαγεία, από την προϊστορία μέχρι και το Βυζάντιο (π.χ. Εκάτη, Ερμής, Άγιος Νικόλαος).</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><span style="background-color: white;">Το βιβλίο κλείνει με τη «Μαγεία στην αρχαία Αίγυπτο», μια χώρα όπου η μαγεία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θρησκευτική πρακτική.</span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><a href="https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/etsi-ksematiazan-oi-arxaioi.html" style="background-color: white; color: red; user-select: auto !important;">https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/</a></b></span></div>

Έτσι ξεμάτιαζαν οι αρχαίοι

Αν δείτε δύο μαύρα μάτια ζωγραφισμένα σε αρχαίο αγγείο, μη φανταστείτε πως αποτελούν μια παραξενιά του ζωγράφου ή έστω ένα διακοσμητικό μοτ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Πώς βγήκε η παροιμία «Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση»

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; clear: both; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: center; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv2-jmvCVhbTaqhZaEVQFMq-dSWBothFvQbiXas7wH9eh9nxrznJpuVc4mOo5s71hlXdYO6dFURcIxtV22-UxuU-q2_lR_JsTiHjxIXK4fXoVgcd4oF9-XarV8YpNZnCPsRIBZt6TRHXTW/s1600/img_6642.jpg" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br class="Apple-interchange-newline" /><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv2-jmvCVhbTaqhZaEVQFMq-dSWBothFvQbiXas7wH9eh9nxrznJpuVc4mOo5s71hlXdYO6dFURcIxtV22-UxuU-q2_lR_JsTiHjxIXK4fXoVgcd4oF9-XarV8YpNZnCPsRIBZt6TRHXTW/s1600/img_6642.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; cursor: move; padding: 5px; position: relative;" /></span></b></a></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> <b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="background-color: white;">Ο κεφαλονίτικος μύθος που σχετίζεται με τη γνωστή έκφραση</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Το όνομα Γιάννης χρησιμοποιείται σε πολλές λαϊκές εκφράσεις και παροιμίες. Μία γνωστή παροιμία είναι φυσικά ....</span><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white;"></a><span style="background-color: white;">και η «Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση», η οποία χρησιμοποιείται υποτιμητικά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Ο γνωστός λαογράφος, Νικόλαος Πολίτης, στο βιβλίο του «Παροιμίες», παραδίδει έναν κεφαλονίτικο μύθο που σχετίζεται με την παροιμία:</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Κάποτε υπήρχε ένα μικρό χωριουδάκι, με πολύ λίγους κατοίκους, οι οποίοι ήταν φτωχοί σε περιουσία αλλά και σε γνώση! Όλες οι οικογένειες του χωριού ήταν 45, και το περίεργο είναι, πως όλοι οι νοικοκυραίοι ονομάζονταν Γιάννηδες!</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Οι 45 αυτοί Γιάννηδες είχαν μια περίεργη νοοτροπία: Να μην ενεργεί κανείς ξεχωριστά σε κάποια εργασία, αλλά όλοι μαζί ξεκινούσαν «μπουλούκι» κι όπου τους έβγαζε ο δρόμος… Τους διέκρινε η μεταξύ τους εμπιστοσύνη κι αγάπη, σε βαθμό που νόμιζε κανείς ότι επρόκειτο για 45 αγαπημένα αδέλφια. Ο καιρός περνούσε ευτυχισμένα, ώσπου μια χειμωνιάτικη νύχτα ήρθε να διαταράξει την ησυχία τους μια καταιγίδα.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Η καταιγίδα είχε ως αποτέλεσμα να ξεχειλίσει κάποιο ποτάμι κοντά στο χωριό και να τους καταστρέψει τις περιουσίες τους. Όταν ξημέρωσε συγκεντρώθηκαν και οι 45 στην πλατεία του χωριού, και πήραν την απόφαση να εκδικηθούν το ποτάμι για το κακό, που τους προξένησε.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Καθένας από αυτούς έλεγε και μια γνώμη για τον τρόπο που θα επέβαλαν την τιμωρία. Ήταν η πρώτη φορά που δεν συμφωνούσαν και τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Υπήρχε μάλιστα φόβος να πιαστούν στα χέρια.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Τη στιγμή που το πράγμα είχε φτάσει στο απροχώρητο παρουσιάστηκε ο περιλάλητος και καθώς λένε οι κακές γλώσσες, ο ψευτοπαλικαράς ο κόκορας και έσωσε την κατάσταση. Καθώς προβάλλει με μουσκεμένα φτερά από την πλημμύρα, τους είπε: «Ε, πατριώτες, ντροπή να τσακώνεστε για ασήμαντα πράγματα.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Εγώ θα σας πω τον τρόπο, πώς να εκδικηθείτε το ποτάμι. Αρκεί να μου υποσχεθείτε, ότι θα με υπακούσετε». «Ναι, ναι εσένα θέλουμε, θα σε κάνουμε αρχηγό!» είπαν όλοι. «Εμπρός, ελάτε όλοι κοντά μου, πάρτε ρόπαλα στα χέρια, να πάμε να διώξουμε το ποτάμι από τον τόπο μας, να γυρίσει πίσω και να μην ξαναπεράσει απ’ εδώ, να πάει εκεί που περνούν οι παλικαριές του!». Όλοι έμειναν σύμφωνοι.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Όταν έφτασαν στις όχθες του ποταμού, που κυλούσε με ορμή, ο κόκορας τους είπε, πως πρέπει να πηδήσουν μέσα στο νερό με τα ρόπαλα στα χέρια και να αρχίσουν τον… ξυλοδαρμό, ώσπου να καταλάβει το ποτάμι ότι είναι ανεπιθύμητο πλέον στο χωριό! Έτσι οι Γιάννηδες «υπάκουσαν» στον αρχηγό – κόκορα, με αποτέλεσμα να πνιγούν όλοι!</span></span></b></div> </div>

Πώς βγήκε η παροιμία «Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση»

Ο κεφαλονίτικος μύθος που σχετίζεται με τη γνωστή έκφραση Το όνομα Γιάννης χρησιμοποιείται σε πολλές λαϊκές εκφράσεις και παροιμίες. Μία...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

7 έθιμα για το καλό του χρόνου!

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #001111; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.875px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVQGta1YQTt2t8R7jPgrB3uHDwMZk-k0bSflFnJ8kmtMdSa3pyY7I0rD-AkE20qYp9hcC4YnticdTAQ2lsDfuL1NxC2jhWGTlKLecJ6GZyMG6KaxyjxtZ1wkLPtPvthUiHNSHwbmm/s1600/xristougenna_701806745.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #133984; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;" target="_blank"><img border="0" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVVQGta1YQTt2t8R7jPgrB3uHDwMZk-k0bSflFnJ8kmtMdSa3pyY7I0rD-AkE20qYp9hcC4YnticdTAQ2lsDfuL1NxC2jhWGTlKLecJ6GZyMG6KaxyjxtZ1wkLPtPvthUiHNSHwbmm/s320/xristougenna_701806745.jpg" style="border-width: 0px; height: auto; max-width: 100%;" width="320"></a></div> <span style="background-color: white; color: #001111; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.875px;">Πυροτεχνήματα, βασιλόπιτα, ποδαρικό, σπάσιμο ροδιού...<br><a href="http://www.blogger.com/null" style="color: #133984; text-decoration: none;" target="_blank"></a>Χιλιάδες είναι τα έθιμα μας και<br>παρόλο που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή ένα στόχο έχουν: Να είναι καλός ο νέος χρόνος!</span><br> </div>

7 έθιμα για το καλό του χρόνου!

Πυροτεχνήματα, βασιλόπιτα, ποδαρικό, σπάσιμο ροδιού... Χιλιάδες είναι τα έθιμα μας και παρόλο που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Πως βγήκαν οι φράσεις: «Όποιον πάρει ο Χάρος» ή «Πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη»;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #001111; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.875px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFuSW4fUvfgV3y-XTebPpHDvqQvQ3N9Wl7Qbh_pJTNyz-LJe3sFySXGN7gc8T5ZsdI3QFPyqbcM_hrmJiDLlI9rtwnQyRgmILHesgt3WXrhBPtF0zM-1zww7-1SJY3ML7mkDfNNi6f4M4/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #01b1d3; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFuSW4fUvfgV3y-XTebPpHDvqQvQ3N9Wl7Qbh_pJTNyz-LJe3sFySXGN7gc8T5ZsdI3QFPyqbcM_hrmJiDLlI9rtwnQyRgmILHesgt3WXrhBPtF0zM-1zww7-1SJY3ML7mkDfNNi6f4M4/s1600/2.jpg" style="border-width: 0px; height: auto; max-width: 100%;"></a></div> <span style="background-color: white; color: #001111; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.875px;">Φράσεις μακάβριες και απόκοσμες αλλά συχνές στο λεξιλόγιο μας. Πολλοί θεωρούν πως «απλά βγήκαν» ή πως τις είπε κάποιος και έμειναν.<br>Ίσως να ναι κι έτσι. Όμως μια μικρή αναζήτηση στην ελληνική λαογραφία θα αποδείξει πως τίποτα τελικά δεν έχει βγει στην τύχη.<br><br>Πως βγήκαν λοιπόν οι πασίγνωστες φράσεις «Όποιον πάρει ο Χάρος» ή «Πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη»; Οι ιστορίες σίγουρα θα σας εκπλήξουν.</span><br> </div>

Πως βγήκαν οι φράσεις: «Όποιον πάρει ο Χάρος» ή «Πάμε σαν τους στραβούς στον Άδη»;

Φράσεις μακάβριες και απόκοσμες αλλά συχνές στο λεξιλόγιο μας. Πολλοί θεωρούν πως «απλά βγήκαν» ή πως τις είπε κάποιος και έμειναν. Ίσως...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Aπό πού βγήκε η γνωστή φράση ''Άλλος πλήρωσε τη νύφη'' ;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="post-body entry-content" id="post-body-7879138193132626293" itemprop="description articleBody" style="background-color: #f3f3f3; text-align: center;"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; color: #001111; font-family: 'Georgia Serif'; font-size: small; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL2gTfnwM1955MS5iqdiEDlAWuvWryGM85QhjBd8o9tfXGDNC6-Pj7dQedKXI17dQtwgQlsaZRfsSISjJgc4QVYh6S3e1RnZ7ddAr09XsGAEfQCONO295Pe_lzHmMhUXWxX6E8wg9cUI2A/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #01b1d3; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL2gTfnwM1955MS5iqdiEDlAWuvWryGM85QhjBd8o9tfXGDNC6-Pj7dQedKXI17dQtwgQlsaZRfsSISjJgc4QVYh6S3e1RnZ7ddAr09XsGAEfQCONO295Pe_lzHmMhUXWxX6E8wg9cUI2A/s1600/1.jpg" style="border-width: 0px; height: auto; max-width: 100%;"></a></div> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i>Στην παλιά Αθήνα του 1843, </i></b>επρόκειτο να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές οικογένειες: Του Γιώργη Φλαμή και του Σωτήρη Ταλιάνη. </span><div style="font-family: 'Georgia Serif';"> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br>Ο Φλαμής είχε το κορίτσι και ο Ταλιάνης το αγόρι. Η εκκλησία, που θα γινόταν το μυστήριο, ήταν η Αγία Ειρήνη της Πλάκας. Η ώρα του γάμου είχε φτάσει και στην εκκλησία συγκεντρώθηκαν ο γαμπρός, οι συγγενείς και οι φίλοι τους. Μόνο η νύφη έλειπε. </span></div> <div style="font-family: 'Georgia Serif';"> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br><b><i>Τι είχε συμβεί;</i></b> </span></div></div></div></div>

Aπό πού βγήκε η γνωστή φράση ''Άλλος πλήρωσε τη νύφη'' ;

Στην παλιά Αθήνα του 1843,  επρόκειτο να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές οικογένειες: Του Γιώργη Φλαμή και του Σωτήρη Ταλιάνη.  Ο Φ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Οι Νηρηΐδες Νύμφες της Ελληνικής Μυθολογίας

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br></span></span> <div class="separator" style="clear: both; font-family: Verdana, sans-serif; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMnryqoev2GCz83zXVDHnPkrgI7Ta91bIh98l_0BW8Eq5q9De6FslBEPXd9QfTnxNiRUeSxKQz3rle0md3i9US4_zKD6AyL_EOw6iFfADjS9BVGmSMYFuSrjvszFkXVKjXrgwplbMNj_Q/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMnryqoev2GCz83zXVDHnPkrgI7Ta91bIh98l_0BW8Eq5q9De6FslBEPXd9QfTnxNiRUeSxKQz3rle0md3i9US4_zKD6AyL_EOw6iFfADjS9BVGmSMYFuSrjvszFkXVKjXrgwplbMNj_Q/s1600/3.jpg" style="border: 0px;"></span></a></div> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Νηρηΐδες, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν νύμφες, που προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας. Ήταν κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας και...</span><a href="" name="more" style="font-family: Verdana, sans-serif;"></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> εξ αυτής εγγονές του Ωκεανού. Ήταν γύρω στις πενήντα, ενώ έφταναν και τις εκατό, κατά άλλη άποψη. Οι Νηρηΐδες ζούσαν...</span></span></span><br> </div>

Οι Νηρηΐδες Νύμφες της Ελληνικής Μυθολογίας

Οι Νηρηΐδες, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν νύμφες, που προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας. Ήταν κόρε...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Οι Κέρκωπες και ο Μελάμπυγος Ηρακλής

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRJpzwpMjKsrQLiNfzuO12ZXXlpzez4sBa5MeySU_gcIxSxOXmjAM8dtFQno33fTmBlfNEbN9IaFFMEU_9boY0FjWxPi7mvsbMdc9Ni57jP1rLkdERNQYr0-LAZwxHZ0boNS3lRejrVdJX/s1600/anekshghta.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRJpzwpMjKsrQLiNfzuO12ZXXlpzez4sBa5MeySU_gcIxSxOXmjAM8dtFQno33fTmBlfNEbN9IaFFMEU_9boY0FjWxPi7mvsbMdc9Ni57jP1rLkdERNQYr0-LAZwxHZ0boNS3lRejrVdJX/s320/anekshghta.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Αυτό που ακολουθεί είναι μία όχι και τόσο γνωστή ιστορία που αφορά τον ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας Ηρακλή και τη συνάντησή του με δύο ξεχωριστά πλάσματα, τους Κέρκωπες...</span><a href="" name="more" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"></a><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"> Ο ιστορικός Νόννος είναι η πηγή που σώζει με τις περισσότερες λεπτομέρειες την ιστορία αυτή που είναι κυρίως γνωστή σε εμάς από υστερότερες πηγές, αν και μάλλον ήταν γνωστή και στον Όμηρο.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Ο μύθος λοιπόν αυτός αναφέρει τους Κέρκωπες σαν ένα τα πρόσωπα που προσπάθησαν να κλέψουν τα όπλα του Ηρακλή, ενώ εκείνος είχε την προσοχή του αλλού ή κοιμόταν. Οι Κέρκωπες ήταν ένα ζευγάρι ληστών που έμοιαζαν με πιθήκους και δρούσαν κυρίως στη Λυδία στη δυτική Ανατολία.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Κάποια στιγμή αιχμαλωτίστηκαν όπως θα δούμε παρακάτω από τον Ηρακλή, ο οποίος όμως γέλασε τόσο πολύ με τα αστεία τους και τα καμώματά τους που αποφάσισε να τους αφήσει ελεύθερους χωρίς να τους βλάψει. Αργότερα, όμως ο Δίας τους μεταμόρφωσε σε κανονικές μαϊμούδες για να τους τιμωρήσει για τα εγκλήματα που είχαν κάνει.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Ήταν παιδιά του ποταμού Ωκεανού και της Θείας, κόρης του βασιλιά της Αιθιοπίας Μέμνωνα. Οι πηγές συνήθως τους αναφέρουν σαν ζευγάρι, αλλά τα ονόματά τους δεν απαντώνται τα ίδια σε κάθε περίπτωση. Ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του μιλάει για μεγαλύτερο αριθμό Κερκόπων, γιοι της Θείας, κόρης του Ωκεανού.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Το μέρος όπου πρωτοεμφανίζονται στο μύθο είναι οι Θερμοπύλες, όμως στο κωμικό ποίημα Κέρκωπες που αποδίδεται στον Όμηρο τοποθετούνται στην Εύβοια, ενώ σε άλλες πηγές πεδίο δράσης τους είναι η Λυδία, ή αλλού το νησί των Πιθηκουσών από όπου άλλαξαν και το όνομά τους από Κέρκωπες όταν ο Δίας τους μεταμόρφωσε σε πιθήκους.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Κυριολεκτικά η λέξη «κέρκωψ, γεν. κέρκωπος» σημαίνει πίθηκος με κοντή ουρά, αλλά και λόγω του μύθου συναντάται στις πηγές σαν συνώνυμο για να περιγράψει τον δόλιο, πανούργο, κακοποιό και απατεώνα. Ο Οβίδιος, στο έργο του Μεταμορφώσεις αναφέρει ότι το νησί κοντά στις ακτές της Ιταλίας, Πιθηκούσες πήρε το όνομά του από τους Κέρκωπες.</span></span><div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"> <span style="font-size: large;"><br /></span></div> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4BM8zioa4Vdkdv-hbG7OorgkOUVJgMA_-uO9pP9CnIWIrRbHPiYbSoqZjRqvNXn49J4SjGnS_Cl0ui8lZ3TbnQ3WZyOm8Jn-vC50P9sa_2FBHXrZOBXte_-hhLehDpE6T7TFby8FWXf4k/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4BM8zioa4Vdkdv-hbG7OorgkOUVJgMA_-uO9pP9CnIWIrRbHPiYbSoqZjRqvNXn49J4SjGnS_Cl0ui8lZ3TbnQ3WZyOm8Jn-vC50P9sa_2FBHXrZOBXte_-hhLehDpE6T7TFby8FWXf4k/s640/1.jpg" style="border: none; position: relative;" width="640" /></span></a></div> <div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"> <span style="font-size: large;"><br /></span></div> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Συγκεκριμένα, αναφέρει πως ο Δίας είχε πια αγανακτήσει με τις πράξεις τους και μεταμόρφωσε τους ανθρώπους εκεί σε δύσμορφα ζώα που έμοιαζαν και δεν έμοιαζαν με ανθρώπους. Συρρίκνωσε τα άκρα τους, έκανε τις μύτες τους επίπεδες και γέμισε τα πρόσωπά τους με ζάρες.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Στη συνέχεια τους έντυσε με ένα καστανόξανθο δέρμα και τους έστειλε να ζήσουν εκεί, αφού πρώτα τους αφαίρεσε το λόγο και τη χρήση της γλώσσας που έως τότε τη χρησιμοποιούσαν για να ψεύδονται. Στη θέση τους άφησε ξεφωνητά και κραυγές για να μπορούν να διαμαρτύρονται και να παραπονιούνται.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Το θέμα της συνάντησης των Κερκώπων με τον Ηρακλή εμφανίζεται συχνά στην αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή γραμματεία. Όταν ήταν μικροί, οι Κέρκωπες είχαν προειδοποιηθεί από τη μητέρα τους ότι θα πρέπει να προσέχουν αυτόν που είναι Μελάμπυγος, δηλάδη αυτόν που έχει τριχωτά οπίσθια. Όμως, τότε δεν κατάλαβαν ποιον ακριβώς εννοούσε.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Όταν λοιπόν ο Ηρακλής βρέθηκε στο βασίλειο της Λυδίας και ενώ κοιμόταν, έπιασε τους Κέρκωπες να προσπαθούν να του κλέψουν το τόξο και τα βέλη του. Ο Ηρακλής τους έπιασε και τους κρέμασε ανάποδα από έναν κορμό τον οποίο σήκωσε στους ώμους του.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Οι κλέφτες όχι μόνο μετάνιωσαν για την πράξη τους, αλλά είχαν σκάσει στα γέλια έτσι όπως ήταν κρεμασμένοι ανάποδα. Ο λόγος ήταν ότι αντικρίζοντας τα τριχωτά οπίσθια του Ηρακλή, θυμήθηκαν και τα λόγια της μητέρας τους, αλλά και άρχισαν να κάνουν και ανάλογα σχόλια για αυτό το τόσο ασυνήθιστο θέαμα που έβλεπαν. Ο ήρωας τους ζήτησε εξηγήσεις για τα γέλια τους και τα αστεία τους και εκείνοι αφού του εξήγησαν, τότε ο Ηρακλής αποφάσισε να τους ελευθερώσει.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;">Ο μύθος αυτός δεν βρήκε τρόπο έκφρασης μόνο στη λογοτεχνία της εποχής, αλλά και στην τέχνη καθώς από ό,τι φαίνεται ήταν ένα αγαπημένο θέμα από τις αρχές του 6ου αι. π.Κ.Ε. έως και τον 4ο αι. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η σκηνή του Ηρακλή με του Κέρκωπες δεμένους ανάποδα συναντάται κυρίως στη Σικελία.</span></span><div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"> <span style="font-size: large;"><br /></span></div> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs0GTWGCi03acIomFduUhZlUUCMqZ5-SIEeAA0roH99_bgtuNCGA3os_-B8tV45vREzBh-ISX4Pg94ewfm0LZCLPzwIFRXC9Od2Zc4UaeAtQIr19PRDILba0fzyVracDSZ_6lhX6V58_ml/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs0GTWGCi03acIomFduUhZlUUCMqZ5-SIEeAA0roH99_bgtuNCGA3os_-B8tV45vREzBh-ISX4Pg94ewfm0LZCLPzwIFRXC9Od2Zc4UaeAtQIr19PRDILba0fzyVracDSZ_6lhX6V58_ml/s640/2.jpg" style="border: none; position: relative;" width="456" /></span></a></div> <div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: bold; line-height: 24px;"> <a href="http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/oi-kerkwpes-kai-o-melampygos-hraklhs.html" style="border: 0px; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="font-size: large;">Πηγή</span></a></div> </div>

Οι Κέρκωπες και ο Μελάμπυγος Ηρακλής

Αυτό που ακολουθεί είναι μία όχι και τόσο γνωστή ιστορία που αφορά τον ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας Ηρακλή και τη συνάντησή του με δύο...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Το Σάββατο του Λαζάρου και οι παραδόσεις σε όλη την Ελλάδα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div style="background-color: white; clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px; margin: 10px 0px;"> <ins style="border: none; display: inline-table; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible;"><ins id="aswift_1_anchor" style="border: none; display: block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible;"><span style="font-size: large;"><iframe allowtransparency="true" frameborder="0" height="undefined" hspace="0" id="aswift_1" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_1" scrolling="no" style="left: 0px; position: absolute; top: 0px;" vspace="0" width="undefined"></iframe></span></ins></ins></div> <div id="aim25739149687081869031" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;"> <div dir="ltr" trbidi="on"> <div dir="ltr" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2013/04/%CE%BB%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82-24%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B11-300x277.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" src="http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2013/04/%CE%BB%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82-24%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B11-300x277.jpg" style="border: none; position: relative;" /></span></a></div> <span style="font-size: large;">Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους. O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.<br />Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.<br />Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.<br />Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν<br /><a href="" name="more"></a>κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν “Λαζαρίνες”.<br />Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.<br /><br />Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.<br /><br />Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.<br /><br />Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα<br /><br />Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.<br /><br />Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας<br /><br />0 λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την “Έγερση” του φίλου του Χριστού, του “αγέλαστου” Λάζαρου.<br /><br />Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.<br /><br />Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.<br /><br />“Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.<br /><br />Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ʽνα χώμα κλέβει τʼ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;” και χαμογέλασε.<br /><br />Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.<br /><br />Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την “πρώτη Λαμπρή”, τα παιδιά, κρατώντας το “Λάζαρο”, έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα “λαζαρικά”, για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους. Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.<br /><br />“Πες μας Λάζαρε τι είδες<br />εις τον Άδη που επήγες.<br /><br />Είδα φόβους, είδα τρόμους,<br />είδα βάσανα και πόνους,<br />δώστε μου λίγο νεράκι<br />να ξεπλύνω το φαρμάκι,<br />της καρδούλας μου το λέω<br />και μοιρολογώ και κλαίω.<br /><br />Του χρόνου πάλι να ʽρθουμε,<br />με υγεία να σας βρούμε,<br />και ο νοικοκύρης του σπιτιού<br />χρόνια πολλά να ζήσει,<br />να ζήσει χρόνια εκατό<br />και να τα ξεπεράσει.”<br /><br />Τα “λαζαρικά” από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.<br /><br />Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι “Λαζαρίνες” ή “Λαζαρίτσες”, έτσι εύρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες. Για “Λάζαρο” βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό.<br /><br />Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια.<br /><br />Στη Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, “τη σιδεροχουλιάρα”. Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο “Λάζαρος” ήταν έτοιμος.<br /><br />Γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν. Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν: “Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τʼ αγίου Λαζάρου!”<br /><br />Σε μερικά μέρη τη θέση του “Λάζαρου” έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες.<br /><br />Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.<br /><br />Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του. Ο θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνης στους αρχαίους Έλληνες. Έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό, όταν όμως έλεγαν το “Λάζαρε δεύρο έξω” σηκωνόταν.<br /><br />Το ίδιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που αναπαριστούσε το Λάζαρο, τυλιγμένο σε ένα σεντόνι, ήταν και αυτό στολισμένο με κίτρινα λουλούδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι “πρωτόσχολοι”, έπαιρναν την εικόνα του Λάζαρου, την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που στόλιζαν με δεντρολίβανο -ήταν, λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και γύριζαν στις στάνες. Οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για τις λαμπρόπιτες.<br /><br />Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους “λαζάρηδες”, τα “λαζαρούδια” ή και “λαζαράκια”. “Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις” έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: “Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…”<br /><br />Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους “λαζάρηδες” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.<br /><br />Στην Κω οι αρραβωνιασμένες θα έφτιαχναν ένα λαζαράκι σε μέγεθος μικρού παιδιού, γεμισμένο με χίλια δυο καλούδια και κεντημένο σχεδόν σαν τις κουλούρες του γάμου, για να το στείλουν στο γαμπρό. Τα “λαζαρούδια” πολλές νοικοκυρές τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα παιδιά ξετρελλαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.<br /><br />Καλαθάκια και κάλαντα παρουσίασαν οι Λαζαρίνες στα Τρίκαλα<br /><br />Τα έθιμα του Λαζάρου, τα ολοστόλιστα καλαθάκια, και τα ιδιαίτερα κάλαντα αυτής της μέρας, παρουσίασαν οι Λαζαρίνες από την πόλη και την περιοχή των Τρικάλων, σήμερα, στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Τρικκαίων, όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση «Λαζαρίνες 2011».<br /><br />Την εκδήλωση διοργανώνουν κάθε χρόνο ο Πολιτιστικός Οργανισμός του δήμου Τρικκαίων και ο Σύλλογος Φίλων Λαογραφικού Μουσείου Τρικάλων, με σκοπό τη συνέχιση του εθίμου των λαζαρινών αγερμών.<br /><br />Οι Λαζαρίνες “διαγωνίζονται”, είτε ατομικά, είτε ομαδικά, έχοντας καλάθια, κατασκευασμένα με φυσικά υλικά και στολισμένα με φυσικά λουλούδια, και τραγουδώντας ένα από τα παραδοσιακά κάλαντα της εορτής. Σε όλα τα παιδιά προσφέρονται τα παραδοσιακά φιλέματα (καρύδια, αυγά, ξερά σύκα, καραμέλες), λαζαράκια (ψωμένια ανθρώπινα ομοιώματα) και ενθύμια συμμετοχής. Βραβεύονται τα τρία ωραιότερα καλάθια, τα τρία σπανιότερα παραδοσιακά τραγούδια και οι τρεις καλύτερες συνολικές παρουσίες (καλάθι και τραγούδι).<br /><br />Στη Θεσσαλία, τα κάλαντα του Λαζάρου τα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες». Ντυμένες με ωραίες φορεσιές και κρατώντας καλάθια, στολισμένα με λογής-λογής ανοιξιάτικα λουλούδια, γυρίζουν όλα τα σπίτια. Το έθιμο, καθώς τελείται μέσα στην καρδιά της Άνοιξης, πέρα από τα θρησκευτικά μηνύματα που μεταδίδει, συμβολίζει και την αναγέννηση της φύσης. Οι Λαζαρίνες, επίσης, συμβολίζουν την αναγέννηση και συνέχιση της ίδιας της παραδοσιακής κοινωνίας, αφού είναι οι κοπέλες-μελλοντικές νύφες, που θα αναλάβουν μέσα από το γάμο και την απόκτηση παιδιών να ανανεώσουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή κοινωνία.<br /><br />Έθιμο «Λαζαρίνες» Σάββατο του Λαζάρου στη Λευκοπηγή Κοζάνης<br /><br />Οι Λαζαρίνες στις 12 το μεσημέρι συγκεντρώνονται στο κονάκι, το σπίτι που επιλέγουν για να γίνει το γλέντι τους, το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου. Εκεί αφού φάνε για μεσημέρι όλες μαζί, ξεκινούν για τα σπίτια του χωριού.<br /><br />Πρώτα στον παπά, μετά στον Πρόεδρο, στην εκκλησία της Παναγίας στα μνήματα και ύστερα σʼ όλα τα σπίτια της Λευκοπηγής, όπου τραγουδούν διάφορα λαζαριάτικα τραγούδια ανάλογα με την επιθυμία του κάθε νοικοκύρη, ενώ η νοικοκυρά βάζει από ένα άσπρο αυγό στο καλάθι των Λαζαρίνων .<br /><br />Όταν τελειώσουν, γύρω στις 4:30 το απόγευμα, όλα τα μπλίκια των λαζαρίνων μαζεύονται στην πλατεία όπου στήνεται ο τρανός χορός (Λαζαριάτικος) με λαζαριάτικα τραγούδια.<br /><br />Στην πλατεία υπάρχουν στρωμένα τραπέζια με λαζαριάτικες πίτες, κρασιά και εδέσματα που προσφέρονται για όλο τον κόσμο.<br /><br />Παλιότερα, οι νέοι του χωριού και οι πεθερές διάλεγαν τις νύφες από τα κορίτσια , τις Λαζαρίνες, που χόρευαν στον τρανό χορό (νυφοδιαλέγματα).<br /><br />Στη συνέχεια μετά τον τρανό χορό, οι Λαζαρίνες μοιράζουν τη λαζαρόπιτα στα δικά τους σπίτια και αφού ξεκουραστούν δίνουν ραντεβού για το βράδυ στο κονάκι για γλέντι με τραγούδια, παιχνίδια και χορό, μέχρι το πρωί.<br /><br />ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ<br /><br />Στην παλιά Κέρκυρα, ένας άνθρωπος συνήθιζε να φορά μια κόκκινη μπλούζα, που έδενε στη μέση του με ένα κορδόνι από πολύχρωμες κορδέλες. Στα χέρια του κράταγε ένα κοντάρι στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένα πρόσωπο, σκαλισμένο σε ξύλο, που παρίστανε το Λάζαρο. Επάνω στο κοντάρι είχε κρεμασμένα διάφορα στολίδια (ψεύτικα μαργαριτάρια, μαντήλια, κορδέλες, κούκλες κλπ). Μαζί του και δυο οργανοπαίχτες που τον συνόδευαν να πει τα Κάλαντα του Λαζάρου. Πήγαιναν λοιπόν στα σπίτια και τα μαγαζιά και εισέπρατταν χρήματα.<br /><br />Απαραιτήτως όλοι αγόραζαν κάτι από αυτά που είχε κρεμασμένα στο κοντάρι, αφού τα θεωρούσαν σαν φυλακτά, που κρέμαγαν στο προσκεφάλι τους.<br /><br />Αργότερα το έθιμο συνεχίστηκε από ομάδες μουσικών και από παιδιά, που έπαιζαν ή τραγουδούσαν αυτά τα κάλαντα. Το έθιμο σιγά σιγά ατόνησε και είχε ξεχαστεί. Αναβιώνει τα τελευταία χρόνια από το Φορέα Κορφιάτικης Έκφρασης, στο Ιστορικό Κέντρο της πόλης μας, στις 11 το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου.<br /><br />Ακολουθεί μια από τις πολλές εκδοχές αυτών των καλάντων, όπως τα τραγουδούν ακόμη και σήμερα στο χωριό Επίσκεψη:<br /><br />Με τον ορισμό λόγο να πούμε και το Λάζαρο να διηγηθούμε<br />Καλησπέρα σας καλή βραδία, ήρθε ο Λάζαρος με τα Βαϊα<br />Αν κοιμόσαστε να ασκωθείτε και αν κάθεστε ν’ αφρικαστείτε.<br />Αγρικήσατε μεγάλο θαύμα, όπου έγινε δαιμόνων τραύμα.<br /><br />Πήγεν ο Χριστός στη Βηθανία διότι εκεί ήταν πολύ απιστία.<br />Όσοι έμαθαν τον ερχομό του, όλοι τρέξανε στον ορισμό του.<br />Όλοι τρέξανε μικροί, μεγάλοι, όλοι Χριστιανοί Εβραίοι κι άλλοι<br />Καβαλίκεψε εις πώλου όνο, έτσι έμελλε τούτο το χρόνο<br />Και τα νήπια παιδιά Εβραίων, δια την πομπή των Ιουδαίων.<br />Άλλοι έκοβαν κλάδους και Βάϊα, συντηνέχοντες τα λόγια τα Άγια.<br /><br />Άλλοι έλεγαν ευλογημένος ο ερχόμενος και κηρυγμένος.<br />Τότε ο Χριστός εμπρός κινάει και ο λαός τον ακλουθάει.<br />Τότε τρέξανε Μάρθα, Μαρία, γιατί ήτανε μεγάλη χρεία.<br />Πού είναι ο Λάζαρος, πού είν’ ο αδερφός μου, πού είν’ ο φίλος μου και ξάδερφός μου;<br /><br />Λέγουν Λάζαρος είν’ πεθαμένος, τετραήμερος στη γη θαμμένος.<br />Λέγει πάμετε να τον ιδούμε και στον τάφο του να λυπηθούμε.<br />Πάτησε ο Χριστός στην πλάκα επάνω, «Δεύρο Λάζαρε, σήκω επάνω».<br />Κι ώ του θαύματος η γη εταράχθη και ο Λάζαρος ορθός εστάθη.<br /><br />Πού ήσουν Λάζαρε, πού’σαι αδερφέ μου, πού ήσουν φίλε μου και γνώριμέ μου;<br />Δώστε μου να πιω λίγο νεράκι, τι είν’ το στόμα μου πικρό φαρμάκι.<br />Είν’ τ’ αχείλι μου είν’ μαραμένο και από τη γη φαρμακωμένο.<br />Δώστε μου να πιω να σας μιλήσω και το θάνατο να λησμονήσω.</span></div> <span style="font-size: large;"><br />Ήμουνα βαθιά στη γη θαμμένος και με τους νεκρούς ανταμωμένος.<br />Τι είν’ ο θάνατος που περιμένει κάθε άνθρωπο στην Οικουμένη.<br />Τώρα ευχόμεθα καλήν υγεία, Καλή Ανάσταση και ευτυχία.<br />Χρόνους Πολλούς<br /><a href="http://www.amen.gr/" style="border: 0px; font-family: Arial; line-height: 21px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">http://www.amen.gr</a></span></div> </div> </div>

Το Σάββατο του Λαζάρου και οι παραδόσεις σε όλη την Ελλάδα

Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Η ιστορία του ζεϊμπέκικου!

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ujaRLgK3ta12E8p-IKWHNconNziz8VyN615aJOQdQGCqzAZgEwcsAmIhGYexAVJowbcdsyXARMScO_7lISSUNePGRCVPfGuEUxf4npOrpqCfnHnoZ8K16AmcOSE9BUAU__aCtcFg1fB7/s1600/1332764639724.jpg" imageanchor="1" style="color: #464646; margin: 0px 1em; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ujaRLgK3ta12E8p-IKWHNconNziz8VyN615aJOQdQGCqzAZgEwcsAmIhGYexAVJowbcdsyXARMScO_7lISSUNePGRCVPfGuEUxf4npOrpqCfnHnoZ8K16AmcOSE9BUAU__aCtcFg1fB7/s1600/1332764639724.jpg" style="border: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0px; padding: 4px;" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Ο σύγχρονος Έλληνας έχει σε πολύ μεγάλη εκτίμηση το ζεϊμπέκικο χορό. Το θεωρεί ιδανικό χορό που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την ελληνική λεβεντιά.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><a href="" name="more" style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"></a></span><div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Αυτό μας λέει ο κύριος Γιώργος Δαμιανός από το <a href="http://www.24grammata.com/?p=36997" style="color: #464646; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">24grammata</a>.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Με καμάρι αναφέρεται στο ζεμπέκικο, στις ζεμπεκιές θεωρώντας τις αυτοσχέδιες κινήσεις αυτού του χορού ως μέσο λύτρωσης και επίδειξης ανδρισμού.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Τι σημαίνει όμως ζεϊμπέκικο και ποια ήταν η σχέση των ζεϊμπέκηδων με τον Ελληνισμό;<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Πολύ φοβάμαι ότι ακολουθώντας την ιστορία της λέξης θα στιγματίσουμε την ψευδαίσθηση περί ζεϊμπέκικου και ελληνικής λεβεντιάς.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Οι ζεϊμπέκηδες, από την τουρκική λέξη ζεϊμπέκ, ήταν εξισλαμιθέντες Ελληνες της Μικράς Ασίας, που είχαν εξισλαμισθεί κατά το 19ο αιώνα.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Ως ανταμοιβή για την προδοσία τους οι Οθωμανοί τους τοποθετούσαν στην στρατιωτική αστυνομία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη Μικρασιατική καταστροφή ήταν ο Τρόμος των Ελλήνων, επειδή κατάσφαζαν τους Ελληνες.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Η Αγγελική Παπάζογλου τους περιγράφει με τρόμο: «κοντά βρακάκια και γυμνά πόδια… γεμάτοι με μαχαίρια… σαν κινούμενο χασαπιό ήτανε… Άμα ο ζεϊμπέκης είχε σκοτώσει πάνω από δέκα Έλληνες, είχε δικαίωμα να βάζει “πλάκα -που λένε- τα γαλόνια” σαν το ναύαρχο».<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Για την καταγωγή των ζεϊμπέκων έχουν ακουστεί πολλά αλλά το σίγουρο είναι ότι από τις αρχές του 1900 το ζεϊμπέκικο δεν είναι ο χορός μιας μάλλον περιθωριακής ομάδας στην Τουρκία αλλά υιοθετείται από ανθρώπους του Τουρκικού κοινωνικού περιθωρίου, όπως οι νταήδες και απ’ εκεί τους αντέγραψαν οι δικοί μας</span><div style="margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <div style="margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Αντίθετα το <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%BF" style="color: #464646; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">Βικιπαίδεια </a>μας αναφέρει ότι το ζεϊμπέκικο ή ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Στην πραγματικότητα πρόκειται για κατεξοχήν αρχαίο Ελληνικό - Θρακικό χορό που τον μετέφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες, όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Η Λέξη είναι σύνθετη και σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, προέρχεται από το Ζεί Ζεύς και το Μπέκ μπέκοςπου σημαίνει ψωμί, κατά τον Ηρόδοτο, δηλαδή τον αρχαίο λαό που κατά τους αρχαίους χρόνους υμνούσε το Δία και χορεύοντας, προσευχόταν για γήινη γονιμότητα και ψωμί. Άλλη μία εκδοχή, είναι πως προέρχεται από τους ίδιους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, που ονομαζόταν και ζεϊμπέκοι ή αλλιώς ζεϊμπέκηδες.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Ο ζεϊμπέκικος ως αρχαίος ελληνικός χορός είναι κυρίως αντρικός γι αυτό και ορισμένες φορές αποκαλείται εξαιτίας των χορευτικών του κινήσεων από άνδρες, ως "χορός του αετού", διότι μιμούνται τον αετό, το ιερό πουλί του Δία. Ο ρυθμός ακολουθεί το βυζαντινό μέτρο που είναι στα 9/8, ενώ η συνηθισμένη ρυθμική του διάταξη είναι: 2/4+2/4+2/4+3/4 ή 4/4+2/4+3/4. Ο χαρακτήρας του χορού, εκπέμπει συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, νοσταλγίας, ψυχικού βασανισμού και μελαγχολίας, ενώ ο χορευτής κοιτάζει αγέλαστος τη γη.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Αντιπροσωπευτικότερο ζεϊμπέκικο σήμερα θεωρείται το "ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας".</span><div style="margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <span style="font-size: large;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/d4HI3lxHH-A?feature=player_embedded" style="margin: 0px; padding: 0px;" width="640"></iframe><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><b style="margin: 0px; padding: 0px;">Η ιστορία του χορού</b></span></div> </div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Ο πολυτραγουδισμένος αυτός χορός πολύ μικρή σχέση έχει σήμερα με τον τόπο και τον τρόπο που ξεκίνησε -στα βάθη των αιώνων στην κεντροδυτική Ανατολία, μας αναφέρει η κυρία </span><a href="http://www.24grammata.com/?p=14474" style="background-color: white; color: #464646; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">Παρής Σπίνου</a><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Πήρε δε το όνομά του από τους περήφανους και άγριους ληστές Ζεϊμπέκους, που, όταν δεν τον χόρευαν επιδεικνύοντας τα σπαθιά τους… κατέσφαζαν Ελληνες, όπως αυτούς του Αϊδινίου, την εποχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Οσο μεγαλοπρεπές ήταν το παρουσιαστικό των Ζεϊμπέκων με μια φορεσιά-κινητό οπλοστάσιο, άλλο τόσο εντυπωσιακός ήταν ο χορός τους: «Ο Ζεϊμπέκης αρχίζει να ρίχνει τις βόλτες του. Ακουμπάει τα δάχτυλά του με μια ξαφνική, βίαιη κίνηση στο χώμα, σηκώνεται απότομα, παίρνει στα χέρια του το σπαθί ή το όπλο του και συνεχίζει τις βόλτες του… Μια παραδοσιακή εντυπωσιακή φιγούρα είναι να χτυπά ο Ζεϊμπέκης το ένα χέρι του στην μπότα του και το άλλο χέρι του στο όπλο του», περιγράφει ο Θωμάς Κοροβίνης στην πολύ ενδιαφέρουσα, πολυσέλιδη μελέτη του «Οι Ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας», που θα κυκλοφορήσει σύντομα από την «Αγρα».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Για 17 χρόνια ο συγγραφέας, που έχει ασχοληθεί και με την τουρκική λαϊκή ποίηση, ερεύνησε σε βιβλιοπωλεία, παλαιοπωλεία, μουσεία της Τουρκίας, έψαξε σε περιοδικά και παρτιτούρες για τους Ζεϊμπέκους, το όνομα των οποίων, Zeybek, έχουν δανειστεί σήμερα πολλά καφενεία και μουσικοχορευτικά στην περιοχή της Σμύρνης, όπου οι τουρίστες γεύονται και το περίφημο ψητό κρέας Zeybek Kebabi.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Διάφορες εκδοχές υπάρχουν για την καταγωγή των Ζεϊμπέκων. «Η ορθότερη είναι ότι οι Ζεϊμπέκοι είναι απόγονοι φυλετικής επιμειξίας θρακών μεταναστών και κατοίκων της Φρυγίας», σημειώνει ο Θ. Κοροβίνης, ενώ μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που υπήρξε από λογοτέχνης μέχρι ο πρώτος έλληνας αεροπόρος, ο Θάνος Μούρραης Βελλούδιος, αναφέρει ότι τα συνθετικά της λέξη «Ζεϋμπέκο», είναι «Ζεϋ εκ του Ζευς και συμβολίζει το πνεύμα» και Μπέκος, δηλαδή άρτος και συμβολίζει το σώμα».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Ο δε Γιάννης Τσαρούχης, που επανειλημμένα ζωγράφισε ναύτες και στρατιώτες σε ζεϊμπέκικες φιγούρες, σε μια συνομιλία του με τον ρεμπέτη Τάκη Μπίνη έχει υποστηρίξει ότι «οι Ζεϊμπέκηδες ήταν Ελληνες, Μακεδόνες και Θρακιώτες, που ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία… Τους ονόμαζαν Ζεϊμπέκια δηλαδή ζωέμπορους και Μακελάρηδες (χασαπάδες) γιατί έσφαζαν χιλιάδες ζώα και τα πουλούσαν. Στο πέρασμα των χρόνων θέλησαν να απαθανατίσουν τον ηρωιμό και την παλικαριά τους και να διατηρήσουν τις ηρωικές τους παραδόσεις και έτσι δημιούργησαν αυτόν το δύσκολο χορό το ζεϊμπέκικο, που τον χόρευαν ένας ένας με σπαθιά στα χέρια και πότε πότε και στο στόμα: βγάζοντας μουγκρητά ή αλαλαγμούς -σαν τα σημερινά όπα, άλα, γιάλα και διάφορα άλλα παλικαρίσια».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/cr7QAhkCGMg?feature=player_embedded" style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" width="640"></iframe><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;"></span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Η αγέρωχη κορμοστασιά τους, που τόνιζε η στολή τους, δεν άφησε αδιάφορους τους δυτικούς περιηγητές που τους απεικόνισαν σε γκραβούρες. Από τη ζώνη τους κρεμούσαν ασημένια ταμπακέρα, ένα φλασκί αλλά και ένα μικρό μαξιλάρι που το χρησιμοποιούσαν όταν διανυκτέρευαν στην ύπαιθρο. Συχνά βλέπουμε να υπάρχουν και έγχορδα λαϊκά όργανα στη ζώνη τους όπως ένα μπαγλαμά σάζι για να τραγουδούν τα ηρωικά τους κατορθώματα. Χαρακτηριστικό όμως της αισθητικής τους ήταν το πλούσιο σαλβάρι που άφηνε ακάλυπτα τα γόνατα. «Από το γόνατο και πέρα είναι οι κνήμες γυμνές, λόγω… κοκεταρίας», σημειώνει ο καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπεκίδης. «Οι Ζεϊμπέκηδες είναι πολύ περήφανοι για την άσπρη επιδερμίδα τους, για τις λεπτές νευρώδεις γάμπες και τους τρυφερούς αστραγάλους τους που θεωρούνται σαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ράτσας τους».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">«Οι Ζεϊμπέκοι συνδέονται με την εξέγερση, με πράξεις μεγαλοψυχίας και ευθυδικίας», σημειώνει ο Θ. Κοροβίνης που έχει μεταφράσει το μυθιστόρημα του κούρδου συγγραφέα Γιασάρ Κεμάλ για τον ξακουστό Εφέ «Τσακιτζή». «Η σύγχρονη αντίληψη γι’ αυτούς είναι ότι διακρίνονται από αντικρατική και αντιεξουσιαστική συμπεριφορά, στρέφονται εναντίον των προεστών και εναντίον της κρατικής βίας και καταπίεσης και της κακής διοίκησης».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Ζούσαν σε ομάδες στα βουνά, είχαν την ιεραρχία τους με ανώτερο τον Εφέ και στο πνεύμα της «κοινωνικής ληστείας», τιμωρούσαν, σύμφωνα με τη λαογράφο Ρ. Saralp, «τους υφασματέμπορους που πουλούσαν ακριβότερα από την κανονική τιμή, τους ντόπιους ρωμιούς μπακάληδες που έκλεβαν στο ζύγι… Επισκεύαζαν τις βρύσες και τις κρήνες των χωριών, άνοιγαν πηγάδια, βοηθούσαν τους φτωχούς με χρήματα. Υποχρέωναν τους πλούσιους να ενισχύσουν την προίκα των φτωχών κοριτσιών…».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Τα τραγούδια τους εξυμνούσαν τις αρετές και τα κατορθώματά τους, όπως το ζεϊμπέκικο του Γκερ Αλή. Αλλα πάλι έχουν ερωτικό χαρακτήρα, όπως το «Μενεξεδί πρόβατο»: «Εγώ απόμεινα μόνος,/ εδώ στα λημέρια μου,/ ξεχασμένος μετανάστης,/ δεν αντέχω στα βουνά, /μακριά σου, αγαπημένη».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">«Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Εφέδες όταν έπαιζαν ζεϊμπέκικα τραγούδια στο βουνό, τα χόρευαν πάντοτε μόνοι τους, ένας ένας, ποτέ δύο δύο ή ομαδικά», σημειώνει ο συγγραφέας. «Θεωρείται, σύμφωνα με την παράδοση καθεαυτού ανδρικός χορός. Ωστόσο, σε ορισμένες περιοχές επικράτησε η συνήθεια να τον χορεύουν σπανιότερα και οι γυναίκες. Η μουσική που συνοδεύει το χορό έχει εννέα μέτρα. Στην παραδοσιακή του εκτέλεση, η χρονική διάρκεια του ζεϊμπέκικου είναι περιορισμένη γι’ αυτό και στην Τουρκία, όταν κάποιος μακρυγορεί συνηθίζουν να τον διακόπτουν και να του λένε: “Κόφ’ το, να γίνει αϊδίνικο”».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Διατρέχοντας τη μελέτη του Θ. Κοροβίνη, βλέπουμε τις αντιφατικές δράσεις των ομάδων των Ζεϊμπέκων. Αλλοι είχαν αναδειχτεί σε ένα είδος τοπικού χωροφύλακα και προστάτευαν τους ταξιδιώτες, άλλοι φύλαγαν τις περιουσίες των προκρίτων. Τον 19ο αιώνα υπέστησαν πολλούς διωγμούς από τους σουλτάνους, χρησιμοποιήθηκαν όμως και ως επίλεκτοι πολεμιστές του οθωμανικού στρατεύματος.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Οι Ελληνες της Μικράς Ασίας έχουν από αυτούς τις χειρότερες αναμνήσεις. Οπως έχει αφηγηθεί με γλαφυρότητα στο περιοδικό «Ντέφι» η Μικρασιάτισσα Αγγέλα Παπάζογλου: «Και να πηγαίνουνε οι πασιμπουζούκηδοι, οι σκυλότουρκοι με κείνα τα κοντά βρακάκια αξυπόλητοι με κάτι ζωνάρια πετσένια που ‘χανε απάνω κρεμασμένα τα όπλα τους κι ανάμεσα κρεμούντουστε οι βρώμικες κοιλιές τους, τα χείλια τους γεμάτα σπυριά, μεγάλα σπυριά σα καρύδια, οι γλειτσιαχείληδοι και να γυρεύουνε τα κορίτσια».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Σήμερα υπάρχουν περίπου 150 διαφορετικά ονόματα ζεϊμπέκικων στην Τουρκία: «Ζεϊμπέκικο του τράγου», εμπνευσμένο από τα ριψοκίνδυνα πηδήματα των κατσικιών, του «Γιουρούκ Αλή Εφέ» ο οποίος ήταν χωλός από το δεξί του πόδι γι’ αυτό όσοι το χορεύουν στηρίζονται σταθερά για αρκετή ώρα στο αριστερό. Ο «Πλουμιστός χωροφύλακας» αναπαριστά την κωμική ιστορία ενός λιποτάκτη ο οποίος ενώθηκε μεταμφιεσμένος με το τάγμα χωροφυλακής που τον καταδίωκε, ενώ οι φιγούρες του «Εσκί Παζάρ» μιμούνται την αιώρηση πάνω σε ένα σκοινί.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">«Η εκτέλεσή του βασίζεται σε καθορισμένους κανόνες ευπρέπειας και αυστηρής χορευτικής συμπεριφοράς», συνεχίζει ο Θ. Κοροβίνης. «Εχει δικαίωμα να τον χορέψει οποιοσδήποτε επιθυμεί, όμως το να χορέψει κάποιος απρόσκλητος θεωρείται απαράδεκτο και αξιόμεμπτο. Κανείς δεν επιτρέπεται να συνοδεύσει κάποιον ενώ χορεύει χωρίς να προσκληθεί. Επίσης, για κανένα λόγο δεν πρέπει κάποιος να διακόψει το χορό, να παραγγείλει έναν χορό ή να προτείνει την αλλαγή του σκοπού που εκτελείται. Οι προφορικές τοπικές παραδόσεις πολλών περιοχών της Ανατολίας διασώζουν πλήθος αφηγήσεις οι οποίες αναφέρονται σε θρυλικούς καβγάδες και μαχαιρώματα, που προκλήθηκαν από τέτοιου είδους παραξηγήσεις…».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Οι μελετητές βρίσκουν στον ζεϊμπέκικο διονυσιακά και πολεμικά στοιχεία, τα οποία συναντάμε και στην περιγραφή του Στράτη Μυριβίλη στο βιβλίο «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης»: «Χόρευαν αργά και αγέλαστα όλοι μαζί ένα μεγάλο κυκλικό ζεϊμπέκικο, η ρόδα του γύριζε μεγαλόπρεπα γύρω στους νταουλτζήδες… Εμείς οι μικροί, βλέπαμε τις μυτερές λεπίδες να σταυρώνουνται κάτω από το σαγόνι, πίσω από το λαιμό… Περιμέναμε λαχανιασμένοι την ώρα που θα άρχιζαν “να παίρνουν τις ανάλιες”. Αυτό γινόταν σαν έφτανε η μανία τους στο κατακόρυφο. Σήκωναν τότες την κάμα, “χέι!” φώναζαν και την κάρφωναν στο μερί, στη γάμπα. Και να πάλι συνέχιζαν το γλέντι».</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Τη δεκαετία του 1930 τα ζεϊμπέκικα εισβάλλουν στις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας και υιοθετούνται από τύπους του κοινωνικού περιθωρίου, όπως οι νταήδες και οι καμπανταήδες. «Αυτοί τροποποίησαν τους ζεϊμπέκικους χορούς και ιδιοποιήθηκαν ορισμένες παραδοσιακές χορευτικές φιγούρες διαμορφώνοντας ένα στιλ μοναχικού ή ομαδικού ανδρικού ζεϊμπέκικου χορού, ο οποίος προσιδιάζει στον αντίστοιχο ζεϊμπέκικο που καλλιεργήθηκε και επικράτησε στον ελληνικό χώρο στο πλαίσιο της εδραίωσης του ελληνικού ρεμπέτικου τραγουδιού», σύμφωνα με τον μελετητή.</span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;">Στον ρυθμό του τουρκικού ζεϊμπέκικου «Κιόρογλου» αλλά με διαφορετικούς στίχους τραγούδησε η Ρόζα Εσκενάζυ, ενώ ο Πυθαγόρας έγραψε τη δεκαετία του ’70 τη «Γιορτή Ζεϊμπέκηδων» που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας σε μουσική Απόστολου Καλδάρα. Η επιτυχία του Χρηστάκη «Εμαθα πως είσαι μάγκας» είναι, σύμφωνα με τον Π. Κουνάδη, διασκευή του παραδοσιακού «αργού αϊδίνικου ζεϊμπέκικου χορού».</span></span><br /> <div> <span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; font-size: 16px; line-height: 23px;"><br /></span></div> </div>

Η ιστορία του ζεϊμπέκικου!

Ο σύγχρονος Έλληνας έχει σε πολύ μεγάλη εκτίμηση το ζεϊμπέκικο χορό. Το θεωρεί ιδανικό χορό που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την ελλην...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ : Θρύλοι και παραδόσεις

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img border="0" class="align-center" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRf282G5fb3J4CplD8K1-Ph9HrYhyxN3FmXN8ksqzlYWQm-CvmJHcoNR-NF737Sr5ly7ri1n_4LVrK8LxgIn2o0d2cHA4GC3JxjmUEU7Z-gXtjlB_UQ-zXr2mvy-2jegrIig0wKWGRXOo_/s400/mand2.jpg" style="border: 0px; clear: both !important; display: block !important; margin: 5px auto 10px !important; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;" width="270" /></div> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο Μανδραγόρας (<i style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Mandragora officinarum</i>) δικότυλο της οικογένει­ας των Σολανιδών (Solanaseae). Πολυε­τής πόα, χωρίς βλαστό ή με βλαστό, ρίζα σαρκώδη, πασσαλώδη – γογγυλώδη απλή ή διακλαδισμένη συνήθως δισχιδή στη βάση. Φύλλα κατά παράρριζο ρόδακα, ωοειδή έμμισχα ή στενότερα προς το μίσχο. Άνθη μεγάλα λευκά με απόχρω­ση ιώδη, κυανή ή πορφυρά με 5 πέταλα φυόμενα κατά δέσμες από το κέντρο των φύλλων. Το άνθος έχει 5 στήμονες, καρπό ράγα μικρόκαρπη, χυμώδη, σφαιρική, ωχροκίτρινη ή πορτοκαλόχρουν.Το είδος απαντάται στην τυπική του μορφή ή και σε παραλλαγές στην Α. Θεσσαλία, Πελο­πόννησο, στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη. Ευδοκιμεί σε ασβεστούχα σκληρά εδάφη ημιορεινών περιοχών.</span></span></div> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="fauxcolumn-inner" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="fauxcolumn-inner" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> </div> </div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="separator" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img border="0" class="align-center" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguK1cQmCm6TcziZ1v1lAffo2kWLoprQAU06ZTbjguLY_gRKteW7k-eGLbACUm1Mc8jYUqZnn3NkjIO69MkDII1zqJe-hW2F3HRa9XAKS8yiaTeIYYFc4L44CMiz6VAYX6-QeeKW8tpno9A/s400/mand6.jpg" style="border: 0px; clear: both !important; display: block !important; margin: 5px auto 10px !important; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;" width="400" /></div> </div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> Φυτό τοξικό με υπόγλυκο καρπό, περιέχει μικρό ποσοστό αλκαλοειδών με πολύτιμα φαρμακευτικά προϊόντα, συχνά δηλητη­ριώδη σε κακή χρήση, την σκολοπαμίνη, υοκυαμίνη, ψευδοϋοκυαμίνη μανδρα­γορίνη και αποατροπίνη, τα οποία το έφεραν στο πλουσιότερο σε φαρμακευ­τικές ουσίες και περιζήτητο φάρμακο στην αρχαιότητα. Τα αλκαλοειδή αυτά αρχικά δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) και γι αυτό το πρώτο σύμπτωμα είναι η απώλεια της όρασης, ακολουθεί παραλή­ρημα, καταστολή και τελικά ο θάνατος. </span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="separator" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> </span></span><img border="0" class="align-center" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgtyfqNbaNXYyYyBctWKd5WB8Iy_cJVqfmHUPzbJp7Y7MSG7kesY3CMNpwLNX925UEgcj_SWugLXHcGVdCFJqjhcvEfyoh1pc9qpOLcoBZunm8LvdqHbAtXb4lUeznqzcI8Zve8m-mwFRI/s400/mand3.jpg" style="border: 0px; clear: both !important; display: block !important; margin: 5px auto 10px !important; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;" width="400" /></div> <div class="separator" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> </div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Το μανδραγόρα πε­ριέβαλαν με μυστη­ριώδεις υπερφυσικές δυνάμεις που ήταν πιστευτές σ΄αυτούς που πίστευαν στις δεισιδαιμονίες,  λόγω και της ανθρωπόμορφης ρίζας του και που εκμεταλλεύονταν κατάλληλα οι αγύρτες φαρμακολόγοι. Το χρησιμοποι­ούσαν σαν αφροδισιακό και γονιμοποιό, διέδιδαν ότι δεν έπρεπε να το πλησιά­σεις γιατί θα κυριέψουν δαίμονες και ότι μπορούσες να το συλλέξεις μόνο τα μεσάνυχτα στη χάση του Φεγγαριού με παρουσία σκύλου για να μην σε πλησιά­ζουν τα δαιμόνια.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Σήμερα ο Μανδραγόρας έχει πέσει σε αχρηστία λόγω αντικατάστασής του από τα πλουσιότερα στα ανωτέρω αλκαλοειδή συγγενικά του φυτά, την Άτροπο, την Μπελαντόνα, Ευθάλεια και Υοκύαμο.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div align="center" class="Pa1" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><u style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μύθοι - Μυστικισμός- μα­γεία – θρησκεία</b></u>  </span></span><div style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Όλα αυτά μαζί με τις αναρίθμητες ιδιότητες και η φήμη του ως ερωτικού βοτάνου ξεπερνούν την πραγματική του αξία. Οι πολιτισμοί γύρω από την Με­σόγειο είχαν αποκτήσει κοινή αποδοχή για τις δεισιδαιμονίες και ότι ιδιότητες του απέδιδαν προφανώς από την άμεση σχέση τους με τη φύση και η τάση μεγι­στοποίησης του ανεξήγητου με μυθοπλα­σίες (έλεγχος- αμαθών και διψασμένων για εξωπραγματικές δυνάμεις σαν μέσο λύσης των προβλημάτων τους). </span></span></div> </div> <div class="Pa2" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXvFSg7Cb_r_UyLyzYrBJSYhvGrYXRwNRMB2MI9b5EKXbHRj1fWq6hm2Z1b2yik7IslJXCxzJJDM79oG_0Yqd8DHojKekjLpp5U3ye5dcSCI0Ih4ywYNRRscG5IrWUWVqgOYQRVS_5SfJz/s1600/mand5.jpg" rel="nofollow" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><br /></span></a></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο Μανδραγόρας είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Βρέθηκε στους Αιγυ­πτιακούς τάφους των Θηβών του 1800 π.χ. Αναφέρεται από τον Θεόφραστο, τον χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης ως αναισθητικό και ο Διοσκουρίδης κά­νει μακρά αναφορά για πολυάριθμες χρήσεις, ακόμα και για προβλήματα που παρουσιάζουν οι ελέφαντες. Στην βίβλο αναφέρονται οι αφροδισιακές ιδιότητές του και κατά τον μεσαίωνα οι μαγικές, το χρησιμοποιούσαν σαν ηρεμιστικό για τους μελλοθάνατους με σταύρωση.</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Στην περίπτωση αυτή τον ονόμαζαν «μήλο του σατανά» και πίστευαν ότι φέρνει και παράνοια.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Λόγω της ανθρώπινης φιγούρας της ρίζας (πολλές φορές την επεξεργάζονταν κατάλληλα, της έσφιγγαν ορισμένα σημεία ώστε να τονίσουν την ανθρώπινη μορφή και να πάρει τρομακτική όψη και το ξαναφύτευαν για ορισμένο χρονικό διάστημα) πίστευαν ότι είναι προϊόν μετεμψύχωσης ανθρώπου που έχει αυτο­κτονήσει. Όποιος το ξερίζωνε χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις πέθαινε. Έπρεπε να ξεριζωθεί νύχτα με πανσέληνο να είναι παρών ένας μαύρος σκύλος ή γάιδα­ρος να έχουν δέσει τη ρίζα του μανδρα­γόρα στο πόδι του και να το ξεριζώσει. Το φυτό έβγαζε οξεία κραυγή που τρέλαινε όποιον την άκουγε.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img border="0" class="align-center" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXvFSg7Cb_r_UyLyzYrBJSYhvGrYXRwNRMB2MI9b5EKXbHRj1fWq6hm2Z1b2yik7IslJXCxzJJDM79oG_0Yqd8DHojKekjLpp5U3ye5dcSCI0Ih4ywYNRRscG5IrWUWVqgOYQRVS_5SfJz/s400/mand5.jpg" style="border: 0px; clear: both !important; display: block !important; margin: 5px auto 10px !important; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;" width="315" /></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="separator" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> </div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο Διοσκουρίδης δεν αναφέρει τίποτα σχετικό με ρίζα και μαγείες, το συνιστά ως φάρμακο «κατά των άγρυπνων και περιοδυνό­ντων.. Τα φύλλα του συνιστά για τις φλεγμονές των ματιών και των ελκών και διαφοροποιεί κάθε σκλήρυνση και απόστημα. Η ρίζα του θεραπεύει τις πληγές των ερ­πετών, και παύει τους πόνους των αρθρώσεων. Όσοι πρόκειται να ακρωτηρια­σθούν ή να κα­ούν λαμβάνουν μανδραγορίτη οίνο και δεν θα πονούν την ώρα της επέμβασης.</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Επίσης ο αρ­χαίος συγγρα­φέας Πλίνιος, αναφέρει ότι υπήρχαν δύο είδη μανδρα­γόρες ο λευκός αρσενικός και ο θηλυκός χρώματος μπλε.</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Κατά τους χριστιανικούς αιώνες η ίαση του ασθενούς με τη χρήση μανδραγόρα ήταν αρκετά ισχυρή, όμως σε ένα από­σπασμα του μοναχού Κασσιόδωρου, φί­λος του Αγίου Βενέδικτου το 557 αφήνει να εννοηθεί ότι η ίαση θα πραγματοποιη­θεί κυρίως με την πίστη της Χριστιανικής θείας χάρης. Αφού ο Θεός δημιούργησε τη φύση ότι θεραπείες γνωρίζετε θα τις εφαρμόζετε στο όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού.....</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Άλλη άποψη έχει σχέση με τα ερωτικά φίλτρα αφού γίνονται συχνά αναφορές σε μεσαιωνικά χειρόγραφα την πρώτη αναφορά κάνει ο Διοσκουρίδης ότι από τη ρίζα του μανδραγόρα παρασκεύαζαν φίλτρα ερωτικά και γι αυτό η Αφροδίτη λεγόταν και Μανδραγορίτις, γι αυτό οι νέοι στην Αττική είχαν πάνω τους ένα σακουλάκι με κομμάτια ρίζας μανδραγό­ρα για ερωτικό φυλαχτό. Επίσης ο κάτο­χος του μανδραγόρα εκτός της σεξουαλι­κής ικανότητας, του παρείχε προστασία από δηλητηριάσεις και κακώσεις, προ­σέφερε πλούτο υγεία και μακροζωία. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν «μήλο του έρωτα», οι Άραβες «μήλο του διαβόλου», φυλές του όρους Λίβανος «αυγά των τζίνι» (ότι πραγματοποιούσαν τα όνειρα του χρήστη), οι Εβραίοι το αποκαλούσαν «τα μήλα της αγάπης» ως γονιμοποιά για τις γυναίκες, αυτή η παράδοση διατη­ρείται μέχρι σήμερα. Την ερωτική και μαγική ιδιότητα λέγεται την απέκτησε από την μάγισσα Κίρκη ότι από αυτό το υγρό έδωσε στους άνδρες του Οδυσσέα και τους μεταμόρφωσε.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Από τον Θεόφραστο που έγραψε λα­μπρά έργα σε 9 βιβλία του «περί φυτών ιστορίας» και σε 6 «περί φυτών αιτιών» θεωρείται ο θεμελιωτής της επιστημονικής φυτολογίας, ανάμεσα στις λοιπές πληρο­φορίες σημειώνει: όταν ο μανδραγόρας τεμαχίζεται και εμβαπτίζεται σε ξύδι χρησιμοποιείται για την ποδάγρα.</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Από την ονομασία του «homunculus» ανθρωπάριο ο Παράκελσος έλεγε ότι κατάγεται από ανθρώπινο σπέρμα που εμφυτεύεται σε ένα είδος αγγουριού, το οποίον σαπίζει στη φυσική θερμοκρασία αλογίσιας κοπριάς και μετά 40 μέρες θα αρχίζει να κινείται... <br />Στην ταύτιση του με το «homunculus» των αλχημιστών, ο Gerhard θέτει τον προβληματισμό: ότι ποτέ ένας αλχημιστής δεν διανοήθηκε πως τα πειράματά του σε σχέση για την δημιουργία του ανθρώπου θα αποτύγχα­ναν. Τόσο βαθιά ήταν η πεποίθηση του που έβλεπε εκείνο που επιθυμούσε να δει. Στην τελευταία αυτή φράση βρίσκεται μια μεγάλη αλήθεια, ο άνθρωπος αυτα­πατόμενος, ζει αυτό που δεν υπάρχει, οραματίζεται και πιστεύει το όραμα για αληθινό. </span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img border="0" class="align-center" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM8eLIfFlDsjOXdouDncuMuF-XZKERficj0NQ3TjgeBAqAKSvb_fIGoxXANkcfyzBVeFUFAGIhnGVFRUNclgsI4osD0prHfgr-abFcN1TgVqMdOsWY8R8TjSvYa-3JqBQJpZHCEaRbhyphenhyphenbV/s400/mand4.jpg" style="border: 0px; clear: both !important; display: block !important; margin: 5px auto 10px !important; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;" width="400" /></div> <div class="Pa2" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div class="separator" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> Τον απόηχο του μανδραγόρα στις μέρες μας δείχνει η περίπτωση του ιατρού Π. Παλλάδιου δημοτικού ιατρού εν Σπάρτη που δημοσίευσε θεραπεία ασθε­νούς με μανδραγόρα αλλά και αρκετή δόση πίστης. Την εκδοχή αυτή αμφι­σβητεί ο καθ. Σπ. Μηλιαράκης ως τον προσδιορισμό του βοτάνου... Σε ποιητική σύνθεση του περασμένου αιώνα που έγραψε ο Επιφάνιος Δημητριάδης, από την Κάρπαθο, κάποιος αγύρτης περιγρά­φει και εκθειάζει μια ρίζα μανδραγόρα σε εμπορική εμποροπανήγυρη της εποχής: «συμφέρει εις τον έρωτα συμφέρει εις το πλούτος έχει ενέργειας πολλαίς, θαύματα κάνει τούτος».έως και για σερνικοβότανο το διαλαλούσε...<br />Στην Μάνη μια παροιμία λέει:«μαντραγούρα κι ανανίδα κι άλλο ένα χορταράκι, αν ξέραν οι μανάδες δεν θα χάναν τα παιδιά τους». Οι θρύλοι και οι παραδόσεις για τον μανδραγόρα δεν έχουν τέλος, στον αγώνα του ανθρώπου να γνωρίσει το άγνωστο και να το κατα­κτήσει. Η αμάθεια και οι προλήψεις απο­μεινάρια του παρελθόντος, έδιναν τροφή στους φερόμενους ως αγύρτες μάγους και θρησκευόμενους να προσπαθούν να ελέγξουν τις μάζες προς ίδιον όφελος.</span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><u style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Προσωπική εμπειρία (Μ. Κουμουνδούρου)</b></u> : Πριν 4-5 χρόνια, σε κάποια έξοδο πολιτιστικών και περιβαλ­λοντικών αναζητήσεων, της γράφουσας με τον λαογράφο Κώστα Μπαλαφούτη στη γενέτειρα του, την Σχοινόλακα Πυλί­ας Μεσσηνίας, πηγαίνοντας με μέλη της σπηλαιολογικής εταιρίας να μας δείξει βάραθρο της περιοχής (ένα άγνωστο νεκροταφείο, έναν απρόσιτο καταρράχτη κρυμμένο μέσα σε οργιώδη βλάστηση), στη διαδρομή προς το βάραθρο αγνώ­στου βάθους σε πλαγιά λόφου, μας έδειξε ένα φυτό με περίεργο μικρό μηλοειδή καρπό, και παράρριζα φύλλα τύπου σέσκουλου. Δεν γνώριζε κανείς τι ήταν. </span></span></div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div class="Default" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Σε 2η εξόρμηση πήγαμε οργανωμένοι και ξεριζώσαμε το μεγαλύτερο από τα φυτά. Το έδαφος ήταν πολύ συμπαγές, ασβε­στώδες και δυσκολευτήκαμε αρκετά να το σκάψουμε μας πήρε 2,5 ώρες. Η ρίζα του ήταν 85 εκατοστά υπόλευκη σαρκώδης πασσαλώδης και στην απόληξη είχε δύο σκέλη, γύρω του επιφανειακά επί του εδάφους, ήταν αρκετά μικρότερα φυτά ενωμένα με λεπτές ρίζες στην κεντρική πασσαλώδη ρίζα του φυτού. Το πήγαμε στο γεωπόνο κ. Β. Καλογεράκη στην Καλαμάτα και μας προσδιόρισε το βοτανικό είδος Μανδραγόρα. Τότε δεν δώσαμε την δέουσα σημασία. Πιστεύουμε όσοι ασχοληθήκαμε ότι χρειάζεται ενδελεχή έρευνα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τον Μανδραγόρα τον ξεριζώσαμε ημέρα, δεν ακούσαμε καμία κραυγή και δεν πέθανε κανείς από τους παρόντες.....  </span></span></div> <div class="Pa1" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div class="Pa1" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <u style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><b style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">ΠΗΓΕΣ</span></b></u></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ιπποκράτης: «περί τόπων κατά ανθρώ­πων»</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Θεόφραστος: «περι φυτών ιστορίας»</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Διοσκουρίδης</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Gerhard Eis: Ο «hominculus» θρύλοι και παραδόσεις</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Π. Παλά­σιος: Περί δημώδους χρήσεως του Μαν­δραγόρα</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ν. Πολίτης: Παραδόσεις τόμος Β΄- Παροιμίες τόμος Α΄</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Λακωνικά: από την περιοχή της Μάνης</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Π. Λάζος: καθηγ. πανεπιστη­μίου</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Β. Καλο­γεράκης: (γεωπόνος)</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Μ. Μαρα­γκάκης: (κοινωνικός ανθρωπολόγος)</span></span></div> <div class="Pa0" style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Κ. Μπαλαφούτης: (λαογράφος - ερευνητής)</span></span></div> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Μ. Κουμουνδούρου: (αρχεία)</span></span></div> <div style="border: 0px; line-height: 20px; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="http://www.anthokalliergeia.gr/" rel="nofollow" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="font-size: large;">www.anthokalliergeia.gr</span></a></span></div> <span style="border: 0px; line-height: 20px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>

ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ : Θρύλοι και παραδόσεις

Ο Μανδραγόρας ( Mandragora officinarum ) δικότυλο της οικογένει­ας των Σολανιδών (Solanaseae). Πολυε­τής πόα, χωρίς βλαστό ή με βλαστ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...