Μιλώντας στην Βουλή την περασμένη άνοιξη για τις καθυστερήσεις και τα προβλήματα στην απονομή της Δικαιοσύνης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε υιοθετήσει με έμφαση την κριτική του συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη για την “ευρείας έκτασης αρνησιδικία” στη χώρα. «Τα λόγια του αείμνηστου καθηγητή δυστυχώς ισχύουν και σήμερα» είχε πει με (προσποιητή) περίσκεψη...
Γιατί προσποιητή; Διότι κατά ειρωνεία της Ιστορίας όσα έλεγε τα βρήκε μπροστά του (ως δάσκαλος που δίδασκε και αυτός) με αφορμή την επιλογή, εκ μέρους του, του Κ. Τασούλα για την προεδρία της Δημοκρατίας..
Για όσους δεν έχουν χάσει τη μνήμη τους, ο Τσακυράκης υπήρξε δικηγόρος του μηνυτή του κ. Τασούλα ενώπιον των ευρωπαϊκών δικαστηρίων τα οποία καταδίκασαν τελικώς σε πρόστιμο το ελληνικό δημόσιο (όλους εμείς που πληρώσαμε, δηλαδή, όπως θα γίνει και τώρα με την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου) επειδή το Κοινοβούλιο δεν έκανε το καθήκον του...
Μια καραμπινάτη (και κορυφαία) μορφή αρνησιδικίας ήταν κι αυτή το 2001 όταν η Βουλή απέρριψε εισαγγελικό αίτημα για άρση ασυλίας του κ. Τασούλα κατόπιν μήνυσης εργολάβου για “εκβίαση και παράβαση καθήκοντος” κατά την προηγούμενη περίοδο που ήταν δήμαρχος Κηφισιάς. Μια δεύτερη ανάλογη μήνυση είχε τεθεί στο αρχείο από τον τότε πρόεδρο της Βουλής.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγε ο μηνυτής, έκρινε ομόφωνα ότι η Ελλάδα παραβίασε το δικαίωμα πολίτη να έχει πρόσβαση σε δικαστήριο. Και ο Τσακυράκης έγραφε άκρως καυστικά: «H άρνηση άρσης της ασυλίας βουλευτών για αδικήματα που δε σχετίζονται με τα καθήκοντά τους είναι βεβαίως παράνομη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του Τσαλκιτζής κατά Ελλάδας έχει καταδικάσει τη χώρα μας διότι αρνήθηκε να άρει την ασυλία του κ. Κ. Τασούλα για αδικήματα που φερόταν να έχει διαπράξει πριν γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος. […] Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο δημοκρατίας στην ιστορία της ανθρωπότητας που το νομοθετικό σώμα να επιδεικνύει παρόμοια περιφρόνηση προς την ισονομία».
Όταν πέθανε το 2018 ο Τσακυράκης, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είχε επίσης φεισθεί επαίνων για το πρόσωπό του και κυρίως επειδή αγωνίστηκε κατά της “ταύτισης της ανώτατης Δικαιοσύνης με τις επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας” και έδειξε “το φωτεινό δρόμο για τη νέα Ελλάδα”. Αν ζούσε σήμερα ο καθηγητής (που διέπρεψε μάλιστα ως “μνημονιακός διανοούμενος” την περασμένη δεκαετία) τι θα έλεγε άραγε για τον (“δάσκαλο που δίδασκε”) Κυριάκο;
Τότε πάντως είχε κάνει μια ρηξικέλευθη (και σωστή) πρόταση: «Να καθιερωθεί μια ειδική στήλη στις εφημερίδες με τις φωτογραφίες όσων κρύβονται πίσω από την ασυλία και με σημείωση του αδικήματος για το οποίο χρωστούν, να λογοδοτήσουν. Κάτι παρόμοιο, δηλαδή, με τις φωτογραφίες καταζητουμένων για σοβαρά εγκλήματα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να βλέπει καθημερινά με ποιους έχει να κάνει». Ανάμεσα σε αυτούς εκτός από τον κ. Τασούλα έχει υπάρξει και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης...
O ΚΟΡΙΟΣ
