Η κατάθεση της παιδιάτρου Μαρίας Καρυστιανού - μητέρας θύματος και προέδρου του συλλόγου των οικογενειών τους – στην Εξεταστική Επιτροπή για το έγκλημα των τρένων στα Τέμπη, ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό έχει ακουστεί στο Κοινοβούλιο τα τελευταία χρόνια.
Τεκμηριωμένο κατηγορητήριο για τους υπευθύνους και κραυγή διαμαρτυρίας για την απόπειρα συγκάλυψης.
Σ’ αυτή την καταιγιστική αξίωση για απόδοση ευθυνών, ένα μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας έδειξε πάλι την υποδούλωσή του στην κυβέρνηση. Ένας υποτιθέμενος δημοσιογράφος μάλιστα επέδειξε και… αθλιότητα, προειδοποιώντας την να μην… πολιτευτεί με κάποιο κόμμα!
Τα περισσότερα από τα «μεγάλα» ΜΜΕ την αντιμετώπισαν με… επιδεξιότητα για να εξουδετερώσουν το βάρος για την κυβέρνηση. Την παρουσίασαν ως «συγκινητική», «συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς έχασε το παιδί της στην τραγωδία» και άλλες διατυπώσεις συμπάθειας, αλλά μακριά από την ουσία και τις τεκμηριωμένες καταγγελίες της, ή τις αναφορές της σε συγκεκριμένους κυβερνητικούς παράγοντες.
Η γυναίκα δεν πήγε στη Βουλή για να «πει τον πόνο της». Πήγε για να συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας και την τιμωρία των υπεύθυνων.
Κατήγγειλε την κυβερνητική πλειοψηφία «για απόπειρα συγκάλυψης των αιτιών του δυστυχήματος στην Επιτροπή». Για τον τότε υπουργό Κώστα Αχ. Καραμανλή είπε ότι «κράτησε την ασυλία του για μην αποκαλυφθούν οι κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις του, δηλώνει με θράσος αθώος και παραμένει κρυμμένος ελπίζοντας να σωθεί».
Αποκάλυψε πως ο Κ. Αγοραστός της είπε πως προχώρησε στο μπάζωμα του χώρου, μετά από εντολή υπουργών και του Πρωθυπουργού. Χαρακτήρισε «ντροπή για ένα τέτοιο έγκλημα η δικογραφία να βρίσκεται στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής». Ράπισε τον Πρωθυπουργό λέγοντας: «συγγνώμη ζητάς όταν σκουντάς κάποιον, όχι όταν σκοτώνεις το παιδί του».
Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ τα απέκρυψαν και περιορίσθηκαν σε αναφορές που δεν αγγίζουν την κυβέρνηση.
Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία και ενημέρωση, αλλά εξαπάτηση και διατεταγμένη υπηρεσία.
Γ. Λακ.
