Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Κάιρο, Γενάρης του 2010, παρέα με τον Βικ (Vittorio Arrigoni),
το "Γελαστό παιδί της Παλαιστίνης"...
Το πάλεψε ο Τάσος, αλλά μας άφησε...
Αντί αποχαιρετισμού μερικά "στιγμιότυπα" από τον Τάσο πριν γίνει μέρος της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Έτσι θα ήθελα να διατηρώ τη μνήμη του καλού φίλου, συντρόφου, συναγωνιστή, ποιητή, γιατρού, καθηγητή, αλλά κυρίως απλού, καθημερινού Ανθρώπου με ευαισθησίες, αισθήματα, χιούμορ. περπατήσαμε μαζί και με άλλους συντρόφους απ' όλο τον κόσμο στα μοναχικά μονοπάτια υποστήριξης των Εθνικοαπελευθερωτικών Κινημάτων.
Γενάρης του 2009... Ξεκινάει μια δεύτερη αποστολή από την Ελλάδα προς τη βομβαρδιζόμενη Γάζα, για γίνει
"ανθρώπινη ασπίδα" προστασίας αμάχων απέναντι στη ναζιστική θηριωδία των σιωνιστών του κατοχικού καθεστώτος στην Παλαιστίνη. Η πρώτη αποστολή ήδη βρισκόταν μέσα στη μαρτυρική Γάζα. Μαζί μας κι ο Τάσος, που με άλλους βουλευτές (
ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπήκαν γιατί είχαν κοινοβουλευτικά καθήκοντα κι οι Αιγύπτιοι μας καθυστερούσαν κι εφεύραν κάθε μέρα νέα τεχνάσματα άρνησης εισόδου στην Παλαιστίνη. Ακόμη, στο τέλος μας ζήτησαν να υπογράψουμε πως κανένας συγγενείς μας δεν θα διεκδικούσε αποζημιώσεις σε περίπτωση θανάτου μας και κατόπιν μας επέτρεψαν την είσοδο στη φλεγόμενη κόλαση
[Βλέπε, σε: Η Παλαιστίνη χρειάζεται έμπρακτη αλληλεγγύη κι όχι ψέματα και φιλανθρωπία!].
Στη βομβαρδισμένη Παλαιστινιακή Βουλή της Γάζας, με τον Ιωσήφ Ζησιάδη, τον πρώτο Έλληνα μετανάστη βουλευτή στο κοινοβούλιο της Ελβετίας
Γενάρης 2010... Ακριβώς ένα χρόνο μετά το διεθνές έγκλημα γενοκτονίας κι εθνοκάθαρσης στη Γάζα...
"Αναχωρεί για το Κάιρο ομάδα ελλήνων που μετέχουν στην αποστολή στη Γάζα των 50 βουλευτών, ευρωβουλευτών και υπουργών από 12 χώρες της Ευρώπης και προσωπικοτήτων, που οργανώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Άρση του Αποκλεισμού της Γάζας..." [Βλέπε, σε: Ο Τάσος Κουράκης στην Αποστολή στη Γάζα].
Τάσο... καταπληκτική δεν ήταν η "πλεκτάνη", το αστείο που κατασκεύασαν ο Ιωσήφ από την Ελβετία. με τον Γιώργο (Αναστόπουλο), πως είναι απαραίτητη η γραβάτα στο Κάιρο και τσίμπησες όπως όλοι;
Τι άνθρωπος ήταν ο Ιρλανδός βουλευτής του Sinn Féin (Ιρλανδικός Ρεπουμπλικανικός Στρατός - IRA) και πόσα γνώριζε για την Κύπρο μας, μιας κι οι σύντροφοί του σάπιζαν στις βρετανικές φυλακές μ' εκείνους του θανατοποινίτες της ΕΟΚΑ, την περίοδο του αγώνα εναντίον της αγγλικής αποικιοκρατίας; Απορούσες πως γνωρίζαμε, αλλά μαζί με τον Γιώργο (Αναστόπουλο) είχαμε βρεθεί μαζί του στο πρώτο κομβόι Λευτεριάς κι Αλληλεγγύης, που πήγε στη Γάζα μετά τους βομβαρδισμούς (Μάης 2009 - European Campaign to End the Siege on Gaza: 'Hope per Gaza')
Αχ... βρε Τάσο... εκείνος ο καταπληκτικός αρχηγός οικογένειας που σε μάγεψε ήθελε να μας πάει στο μποστάνι τα μεσάνυχτα και πέσαμε σ' εκείνη την περίπολο και κόπηκε το αίμα μας... Είχαμε να το λέμε...
Υπερασπιζόταν πατρίδα... Τάσο...
Μετά στην Αδούλωτη κι Αδάμαστη Δαμασκό... Στη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τον υπέροχο Άνθρωπο, τον Ουαλίντ Μουάλεμ... Υπουργός Εξωτερικών και Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, τον οποίο ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις της μνημονιακής Ελλάδας -κι αυτή του Α. Τσίπρα- χαρακτήρισε τρομοκράτη [Βλέπε, σε: Έφυγε ο βασιλιάς της Συριακής διπλωματίας... Καλό ταξίδι σύντροφε Ουαλίντ]
Με τον αρχηγό της "τρομοκρατικής" οργάνωσης Χαμάς... Που είχε το καταφύγιο της στη φιλόξενη Δαμασκό κι ήταν πάντα ένα "σημείο" κατηγορίας της δύσης, αλλά και αραβικών δικτατορικών καθεστώτων για τον "δικτάτορα" Μπασάρ Αλ Άσαντ, μέχρι την ημέρα που στρατεύτηκε κι αυτή με την "αραβική άνοιξη made in USA" [Βλέπε, σε: Ένοχος η Χαμάς! Έπεσαν οι μάσκες των καλών σιωνιστών, της "δημοκρατικής" Ευρώπης και της Ελλάδας]
Τάσο... με τον θρυλικό Καπετάνιο της Παλαιστινιακής Αντίστασης, τον Αχμέντ Τζιμπρίλ, ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLFP) - Γενική Διοίκηση [Βλέπε, σε: Αποχαιρετισμός στον Καπετάνιο Αχμέντ Τζιμπρίλ]
Πάντα στη Δαμασκό, τη μοναδική Αραβική χώρα που δεν έστρεψε ΠΟΤΕ την πλάτη της στην Παλαιστίνη και την Αντίσταση... με τον εκπρόσωπο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης...
Στη Δαμασκό με τον εκπρόσωπο-πρέσβη της Φατάχ, που μπροστά στα ερωτήματα και δικού σου φίλου και συντρόφου Νάντο (Ιταλός Γερουσιαστής Fernando Rossi), ζήτησε συγνώμη για τη στάση της παλαιστινιακής αρχής του Αμπάς, που όχι μόνο στήριζε τον αποκλεισμό της Γάζας από τους σιωνιστές, αλλά και κάλεσε τους δημοσίους υπαλλήλους να παραιτηθούν (τους πλήρωνε όμως το μισθό), για να φέρει σε αδιέξοδο τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς (2006)... Και νιώσαμε περήφανοι, εσύ κι ο Γιάννης (Μπανιάς) ακόμη περισσότερο, για τον πρέσβη της Χαμάς που παραδέχτηκε την Παλαιστινιακή συνδρομή στην εξαθλίωση του λαού στη Γάζα...
Συγκλονιστήκαμε στους δρόμους του Γιαρμούκ, στα σπίτια των Παλαιστίνιων όπου οι γέροντες κι οι γερόντισσες που ξέφυγαν τη σφαγή από τους σιωνιστές πήραν μαζί τους και μας δείχνουν με περηφάνια τους βαμμένους με αίμα τίτλους ιδιοκτησιών στην Παλαιστίνη (1948) κι όχι άλλα κειμήλια... Εκεί που είναι άσβεστη η φλόγα της Αντίστασης και του αγώνα για την Επιστροφή στην Πατρίδα. Εκεί στη Συρία του "δικτάτορα" Άσαντ, τη μοναδική Αραβική χώρα που οι Παλαιστίνιοι απολαμβάνουν ΙΔΙΑ και ΙΣΑ δικαιώματα με τους πολίτες της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας [Βλέπε, σε: Ανθρωπόμορφα κτήνη... με τη συμπαράσταση της "πολιτισμένης" δύσης!]
Κι έφθασε φίλε Τάσο η κυβερνητική εξουσία. Γνωρίζω πολύ καλά πως τα αστικά κόμματα -ακόμη κι αυτά με αριστερό προφίλ-, χρησιμοποιούν κάθε τέχνασμα και κάθε αγνό αγωνιστή για να καταλάβουν τις κυβερνητικές πολυθρόνες. Έτσι δεν μιλούσαμε ποτέ για αυτή την πορεία, ώστε να μην διαταραχθεί η φιλία μας. Ούτε καν σου ζήτησα να θέσεις ζήτημα, γιατί όχι και ποινικές ευθύνες, για το ποσό (1.300.000 ευρώ) που πρόσφερε ο ελληνικός λαός στον τηλεμαραθώνιο για τα "Παιδιά της Γάζας" (2009) και τα χρήματα παραμένουν "εξαφανισμένα"... Ούτε μια καραμέλα δεν δόθηκε στα παιδιά της μαρτυρικής Γάζας. Παρότι ο τηλεμαραθώνιος ήταν έργο του Γιώργου Αναστόπουλου (Πανευρωπαϊκή Επιτροπή για την Άρση Αποκλεισμού της Γάζας), παρέλασαν όλοι οι πολιτικοί της αριστεράς και της δεξιάς, πολλοί εκ των οποίων δεν γνωρίζουν καν που βρίσκεται η Γάζα, για να κερδίσουν τις ψήφους εκείνων που πρόσφεραν το μικρό ή μεγάλο ποσό, νομίζοντας πως θα ανακουφίσουν τα παιδάκια, τις οικογένειες των εκατοντάδων δολοφονημένων παιδιών από τους ναζί ισραηλινούς.
μία μόνο φορά σου έκανα νύξη για τις όποιες δράσεις σου. Ήταν όταν είδα στην ιστοσελίδα σου αυτή τη φωτογραφία με τα σωσίβια κι εσένα να κρατάς το χέρι της Μπολντρίνι... "Ρε Τάσο, δεν βρήκαν άλλον να συνοδεύει την εκπρόσωπο της σιωνιστικής αριστεράς στη θεατρική παράσταση στη Λέσβο;"
[Βλέπε, 19 Φλεβάρη 2018, σε: "Αριστερά για το Ισραήλ"]. Βέβαια, στην Ευρώπη ήταν ήδη γνωστή η πλήρης στροφή της κυβέρνησης Τσίπρα κι υποστήριξης του κατοχικού καθεστώτος απαρτχάιντ. Μάλιστα την αλλαγή πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο Παλαιστινιακό ζήτημα, ανακοίνωσαν πρώτοι κι επισήμως οι ισραηλινοί στην Ιταλία
[Βλέπε, 26 Ιούλη 2016, σε: Γιατί πρέπει να ενημερώνει το Τελ Αβιβ για την αλλαγή πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ;].
Γιατί όλα αυτά σε ένα "αποχαιρετιστήριο" φίλε Τάσο; Γιατί όταν όλοι, φίλοι σου, αντίπαλοι σου και σύντροφοί σου που δεν ήθελαν με τίποτα την εκλογή σου στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, σήμερα σε αποχαιρετούν με τα υποκριτικά, καθιερωμένα, ψυχρά επιμνημόσυνα λόγια;
Γιατί φίλε και σύντροφε Τάσο, υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν να σε θυμούνται διαφορετικά. Πως να σβήσει κάποιος από τη μνήμη του τον Βουλευτή Τάσο Κουράκη, όταν τον Αύγουστο του 2012, σε πλήρη διάσταση με τη φίλο-σιωνιστική τάση του κόμματός (Ρ. Δούρου - Κ. Ήσυχο, που έλεγχαν το τμήμα διεθνών σχέσεων κι είχαν ανοιχτά στρατευτεί υπέρ του σιωνιστικού κατοχικού καθεστώτος στην Παλαιστίνη και της "αραβικής άννοιξης made in USA [Βλέπε, σε: 5 Aπρίλη 2011... τα πρώτα επίσημα διαπιστευτήρια της Νατοϊκής "αριστεράς" για ν' αναλάβει κυβερνητικό ρόλο]), εσύ τόλμησε να υψώσεις φωνή αντίστασης!
Καλό ταξίδι φίλε και σύντροφε Τάσο...
Αντί αποχαιρετισμού, η συγκλονιστική πολιτική δήλωση του Τάσου στις 13 Αυγούστου 2012: Τάσος Κουράκης: "Σύντροφοι η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική..."
Του Τάσου Κουράκη Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσσαλονίκης.
Η συνάντηση με τον Πέρες: Μια «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική.
Καθώς καθυστερεί, εξαιτίας των διακοπών η σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου θα μπορούσα να θέσω το θέμα της συνάντησης του Προέδρου του Κόμματος με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, και επειδή μια βδομάδα μετά δεν έχει υπάρξει ανακοίνωση για τα ζητήματα που τέθηκαν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισα να κοινοποιήσω τις σκέψεις μου καθώς η συνέχιση της σιωπής μου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως συναίνεση στην καθόλου «εθιμοτυπική συνάντηση» του προέδρου μας με τον Σιμόν Πέρες, (αφού μάλιστα συνοδεύτηκε και με το Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων κατά την τριήμερη επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας).
Σύντροφοι η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική. Ήταν σε απάντηση της επίσκεψης του Παπούλια που...
είχε συναντηθεί πέρυσι στο Ισραήλ με τον Πέρες, τον Νεντανιάχου και τον Λίμπερμαν.
- Ήταν για επιβεβαίωση και συνέχιση της αμυντικής-στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας και Ισραήλ (απέναντι σε ποιους λαούς άραγε;).
- Ήταν για την άφεση αμαρτιών της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στον «Στόλο της Ελευθερίας» με τους εννιά νεκρούς και την πειρατεία και στα ελληνικά πλοία στα διεθνή ύδατα το 2010 και το 2011.
-Ήταν μέσα στο πλαίσιο της συνεργασίας για τον ορυκτό πλούτο, τον τουρισμό, τη γεωργία που άρχισε επί κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζεται και σήμερα με την τρικομματική κύβέρνηση.
Όχι λοιπόν, δεν με αφορά αυτού του είδους η «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική.
Δεν με αφορά η εξόρυξη κοιτασμάτων ανοιχτά της Γάζας όταν με τα κιάλια θα ατενίζουμε αμέριμνοι τους βομβαρδισμούς των αμάχων και των 1453 νεκρών.
Δεν με αφορά ένας τουρισμός δίπλα στο τείχος του αίσχους που κυκλώνει τους Παλαιστίνιους και τους αποκόπτει από τις ρίζες τους.
Δεν με αφορά η συνεργασία στην γεωργία όταν οργώνονται τα χωράφια της Γάζας με τις μπουλντόζες των κατακτητών και στις ρόδες τους ξεψυχάει η Ρέιτσελ Κόρι.
Και για να μην θεωρηθεί ότι μιλάω συναισθηματικά (πράγμα που καθόλου δεν το αποκηρύσσω, αντιθέτως μάλιστα) θα ρωτήσω ευθέως: Σε ποια βάση έγινε η συνάντηση και πόσο αυτή ήταν σύμφωνη με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την περιφερειακή-μεσανατολική εξωτερική μας πολιτική; Ποια ζητήματα θέσαμε εμείς που προωθούν μια πολυδιάστατη πολιτική προς όφελος των λαών της περιοχής και της ειρήνης δίχως χώρες υπό κατοχή και στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσο η συνάντηση αυτή μας τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο της ειρήνης απέναντι σε κάθε κατοχική δύναμη;
Θα περιμένω μια απάντηση και ελπίζω να είναι πειστική.
Θεσσαλονίκη 13-8-2012
Τάσος Κουράκης
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
