Να μένεις όπου χώρας και να φεύγεις όπου στριμώχνεσαι. Το μόνο που σου έμεινε είναι η αξιοπρέπεια σου! Είσαι έξυπνος άνθρωπος, έχεις λογική και έχεις και καρδιά. Ζύγισε τα λίγο και θα είσαι ευτυχισμένος. Έχεις ένστικτο και μπορείς να διακρίνεις πού σκορπάς χαρά και που όχι.
Μην περιμένεις ξεκάθαρες απαντήσεις από τους ανθρώπους και αν τους βρεις, να είσαι χαρούμενος που για λίγο τους βρήκες. Οι άνθρωποι πλέον δεν μιλούν με λόγια, αλλά με πράξεις. Εσύ περιμένεις έναν αληθινό λόγο, ενώ έχεις αληθινές πράξεις και βγαίνεις ο θιγμένος. Γιατί να είσαι το θύμα; Πώς το επιτρέπεις αυτό;
Ο φίλος σου, ο σύντροφος σου, ο συγγενείς σου θα σου δείξει με απλές πράξεις κατά πόσο του περισσεύεις και κατά πόσο όχι. Ποιος λόγος να μένεις και να υπεραναλύεις τα πάντα; Μα γιατί αναλώνεσαι στην κόλαση ενώ υπάρχει και ο παράδεισος; Αφού ξέρεις, αφού το βλέπεις μην παιδεύεσαι με το να το ακούσεις, γιατί δε θα το ακούσεις! Αδύναμος είσαι και πιάνεσαι από αυταπάτες για να μένεις κολλημένος σε ανθρώπους και καταστάσεις που σε κόβουν στα μέτρα τους.
Ο αληθινός φίλος σου, ο αληθινός σύντροφος σου, δεν θα σου δώσει το δικαίωμα των δεύτερων σκέψεων και των αμφιβολιών. Θα είσαι εκεί ήρεμος, γαλήνιος, θα παίρνεις και θα δίνεις πριν σου ζητήσουν η ή ζητήσεις. Θα είστε φάροι ο ένας απέναντι στον άλλον που θα αναβοσβήνουν ρυθμικά, όχι ο ένας να σβήνει και ο άλλος να ανάβει και εναλλάξ.
Να φεύγεις όπου στριμώχνεσαι, γιατί αν μείνεις θα σου κοπούν πολλές ανάσες και εσύ γεννήθηκες για να ανασαίνεις. Όταν βγήκες από την μήτρα, πήρες την πρώτη σου ανάσα, και τώρα την κόβεις γιατί στριμώχνεσαι;
Να είσαι ελεύθερος, για να ζήσεις τη ζωή σου με αυτούς που αγαπάς και σε αγαπάνε. Κι όσο κι αν λένε «εγώ θα σε αγαπώ και μη σε νοιάζει», πλάνη είναι! Απωθημένο είναι. Αρρώστια είναι. Επιθυμία περιμένοντας για κάτι που δεν θα γίνει. Κι αν γίνει, πολύ-μαγειρμένο θα είναι, άνοστο και δεν θα τρώγεται καν. Αποχώρησε αθόρυβα, με αξιοπρέπεια και κράτα την δροσιά σου για μέρη που διψάνε και όχι για μέρη που έχουν ξηρασία!
Να είσαι το ψαλίδι και όχι το μέτρο! Γιατί η αξιοπρέπεια ούτε εννοείται, ούτε υπονοείται! Όπως έλεγε και ο Μέγας Αλέξανδρος «Ο,τι δεν λύεται κόπτεται!». Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που διοικούνται από ένα πρόβατο. Φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τα διοικεί ένα λιοντάρι!
Γράφει η Ειρήνη Πυλαρινού
