Με το λίγο σου ούτε θέλω ούτε μου αξίζει να ζω!
Άλλωστε εσύ που να γνωρίζεις από πολλά όταν το μόνο που σου έδιναν ήταν λίγα.
Έτσι συνήθισες και εσύ να κάνεις. Να ζεις με τα λίγα.
Έτσι νομίζεις είναι η αγάπη.
Νομίζεις μπορεί να κρατηθεί με τα λίγα.
Για αυτό επέλεξες στους ανθρώπους να δίνεις τα λίγα για να νομίζεις δήθεν πως είσαι κερδισμένος εσύ.
Να δίνεις λίγα όταν ο άλλος παλεύει να σου αποδείξει ότι για αυτόν είσαι ότι πιο πολύτιμο έχει στη ζωή του.
Να παλεύει να σε κρατήσει στη ζωή του. Να συμβιβάζεται, να υποχωρεί, να αλλάζει την συμπεριφορά του. Να πηγαίνει με τα νερά σου.
Και εσύ, να του δίνεις αυτό που μόνο ξέρεις.
Τι θα γίνει άραγε όταν καταλάβεις ότι με αυτά τα λίγα που εσύ θεωρείς και μικροπρεπές δεν αρκούν για να κρατήσεις τον άνθρωπό σου;
Τι θα γίνει όταν αντιληφθείς πως είχες την ευκαιρία σου, είχες τον άνθρωπο σου και τον έχασες γιατί δεν φρόντισες γι’αυτό;
Με αυτά τα λίγα, δεν αξίζει ούτε να προσπαθώ. Ούτε να παλεύω ολημερίς με τον εαυτό μου.
Δεν αξίζει να παλεύω με την συνείδηση μου και το μυαλό μου όταν δεν έχεις την στοιχειώδη αντίληψη περί σχέσεων.
Δεν αξίζω ΕΓΩ μετά από όλα αυτά να δώσω κάτι παραπάνω. Ούτε να ζ ω μαζί σου.
Με το να σου δίνω, χάνω εμένα. Εισπράττω μόνο αυτό που θέλεις εσύ.
Μάγκας δεν είσαι όταν δίνεις αυτό που θέλεις και απαιτείς από τον άλλον να σου δώσει τα πάντα.
Μάγκας είσαι όταν αντιλαμβάνεσαι ότι το «λίγο» δεν σου αξίζει και επιλέγεις να αποχωρήσεις.
Γράφει η Στέλλα Σαλέπη
