Κοίταξα ψηλά. Είδα τον ουρανό… Ήταν τόσο γαλανός! Καθαρός. Όμορφος! Με ήλιο… Έψαχνα σύννεφα και δυσκολεύτηκα να βρω. Έψαξα όμως πολύ και βρήκα. Άρχισα να τα περιεργάζομαι για να σχηματιστούν στο μυαλό μου σχήματα και εικόνες.
Έριξα το βλέμμα μου λίγο πιο χαμηλά. Είδα τη θάλασσα. Δύο τρεις ανθρώπους να κολυμπούν και την άμμο. Και τότε κατάλαβα. Κατάλαβα ότι δεν χρειάζονται πολλά για να νιώσεις ευτυχισμένος. Κατάλαβα ότι τη ζωή την κρατάμε στα χέρια μας… Δεν είναι αλλού, δεν είναι μακρυά, δεν πρέπει να την κυνήγισουμε. Εδώ είναι. Σε όλα όσα αγαπάμε και θέλουμε δίπλα μας.
Σε ανθρώπους, κύματα, αγκαλιές, ηλιοβασιλέματα, λέξεις και βλέμματα. Καμιά μυστική συνταγή δεν υπάρχει για να είσαι χαρούμενος. Η ευτυχία, η χαρά, είναι απόφαση. Είναι τρόπος ζωής. Το να μάθεις να χορεύεις στη βροχή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απόφαση.
Μην τρελαίνεσαι. Όλα είναι εδώ. Δίπλα μας. Μην ανησυχείς. Στο τέλος της μέρας, καταλαβαίνεις πάντα τί αξίζει, τί σε κάνει να χαμογελάς, τί αγαπάς, τί σε κάνει άνθρωπο.
Αυτά όλα να τα κρατάς ακόμα πιο δυνατά δίπλα σου! Να τα φροντίζεις για να σε φροντίζουν. Και κάτι ακόμα: Μην φοβηθείς ποτέ να δείξεις την αγάπη σου. Η αγάπη, είναι όμορφο πράγμα. Συντροφεύει τη ζωή μας εκεί που όλα πάνε να σκοτεινιάσουν. Να σκέφτεσαι απλά. Να μη ζητάς πολλά. Να αγαπάς όσο κι όπως μπορείς. Μην σταματήσεις να το δείχνεις. Το έχουν όλοι ανάγκη! Πολύ.
Και μην ανησυχείς. Όλα θα έρθουν. Τα άσχημα θα περάσουν. Εσύ να κοιτάς να χαμογελάς και να αγαπάς. Τότε, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Όλα θα είναι καλά. Αν εσύ χαμογελάς, ο κόσμος θα χαμογελάει πιο πολύ! Θα σου χαμογελάει. Θα σε αγαπάει η ζωη...
Γράφει η Ελένη Σάββα
