Εγώ…;
Εγώ σε σκέφτομαι. Πολύ. Ανά τακτά διαστήματα μέσα στην ημέρα πιάνω τον εαυτό μου να σε σκέφτεται σε άκυρες ώρες. Σε στιγμές που δεν έχεις καμία δουλειά να είσαι στο μυαλό μου. Ακόμα περισσότερο, μετουσιώνεσαι σε ανάγκη να σε νιώσω. Ψάχνω να βρω τραγούδια που κάνουν πιο έντονη την παρουσία σου. Και ακόμα πιο πολύ την απουσία σου. Κοιτάω γύρω μου και αποζητώ μικρά πράγματα που θα μπορούσα να συζητήσω μαζί σου. Με γεμίζει τρομερά να βρίσκεσαι στη σκέψη μου, σαν να είναι κάτι που κάνεις επίτηδες γνωρίζοντας ότι το θέλω και είναι από επιλογή σου. Εκείνες τις στιγμές σε θέλω δίπλα μου, σε ψάχνω, σκέφτομαι αφορμές να σε πάρω τηλέφωνο για να σε ακούσω. Μόνο και μόνο για να δω πώς θα με αντιμετωπίσεις, σε τί φάση θα σε πετύχω, να δω σε τί διάθεση είσαι και αν θα αλλάξει όταν με ακούσεις. Ένα απλό μήνυμα και όχι απαραίτητα με λόγια.
«Ξέρεις πού είμαι. Ξέρεις ότι σε θέλω εδώ. Γιατί είσαι ακόμα εκεί;»
Ένα απλό μήνυμα.
Εγώ αυτό θέλω.
Και εσύ..; Όποιος και όποια κι αν είσαι εσύ. Εσύ συνέχισε να σκέφτεσαι, να προβληματίζεσαι τί πήγε στραβά, ανέλυσέ το άλλη μια φορά, συζήτα το όσο θές. Ταλαιπωρήσου μόνος σου. Σε τελική ανάλυση τα πράγματα είναι απλά. Κάνε αυτό που νιώθεις και αυτό που σου βγαίνει. Αν το δικό σου «έξω» ταιριάξει με το άλλου, δε θα χρειαστεί να προσπαθήσεις καν. Απλά όλα θα κουμπώσουν, χωρίς κόπο, μόνο με τον τρόπο που θα προκύψει αυθόρμητα.
Κλείσε τη μύτη και βούτα λοιπόν! Χωρίς σωσίβιο. Χωρίς αλεξίπτωτο. Τα ημίμετρα και τα μισά δεν πρόκειται να βγάλουν πουθενά. Τσαλακώσου, στίψε τη ζωή, ρίσκαρέ και παίξ’ τα όλα στο τραπέζι. Ζήσε στο έπακρο τα πάντα. Κι αν τίποτα δεν πάει καλά,μάζεψε τα κομμάτια που εσύ ο ίδιος έσπασες, από επιλογή σου, γέλα δυνατά στα μούτρα της ζωής και ρίξε άλλη μια ζαριά. Αφέσου και δες μετά αν αξίζει. Ζήτα αυτό που θες, απαίτησέ το. Αν δεν το πάρεις, φύγε. Μην κρατάς «πισινές», ελευθερώσου, μην σκέφτεσαι άλλο, μην ανησυχείς τί είναι σωστό, τί λάθος και τί «πρέπει». Πίσω από κάθε μεγάλη πληγή υπάρχει ένα «έπρεπε». Αυτά μετανιώνουμε. Ζήσε καλά. Γέλα συχνά. Αγάπα πολύ. Η ζωή είναι είναι για να τη ζήσεις, όχι για να την καταλάβεις.
Προτιμώ να τα δίνω όλα πάντα παρά κάποια στιγμή στη ζωή μου να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να είχα κάνει το κάτι παραπάνω ή ακόμα χειρότερα να συνειδητοποιήσω ότι δεν έκανα και δεν έδειξα όλα αυτά που ένιωθα και ήθελα. Το «τί θα γινόταν αν..» είναι το μοναδικό που δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω.
Τα πιο αληθινά «καλά να πάθεις» τα έχω πει σε μένα και δε τα μετάνιωσα ποτέ.
Γράφει ο Γιώργος Σώτος
αναπνοές
