Ωστόσο, δεν συμπεριλαμβάνει τις ιδιωτικές συμμετοχές των Ελλήνων που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Υπολογίζεται ότι οι συμμετοχές και αγορές φαρμάκων από τους πολίτες είναι περίπου ένα δισ . ευρώ.
Χαμηλή η ετήσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα
Σε κάθε περίπτωση το 1,945 δισ. δημόσια φαρμακευτική δαπάνη είναι ένας χαμηλός αριθμός, τονίζει ο κ. Μανιαδάκης. Αν ληφθεί υπόψη ότι έχει μειωθεί το εισόδημα των Ελλήνων, ο πολίτης πλέον δίνει πολύ περισσότερα χρήματα από τη τσέπη του για φάρμακα, ενώ το κράτος δίνει λιγότερα.
Επιπλέον, έχουν εισαχθεί στην αγορά και νέα φάρμακα τα οποία είναι πολύ ακριβά σε σχέση με το παρελθόν,. Γι αυτό το λόγο γίνεται η εισήγηση στην πολιτική ηγεσία για την ανάγκη επαναπροσδιορισμού προς τα πάνω ο δημόσιος φαρμακευτικός προϋπολογισμός. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται τουλάχιστον 200 με 300 εκατ. ευρώ για να καλυφθούν οι νέες και καινοτόμες θεραπείες που έχουν ενταχθεί πρόσφατα στο σύστημα υγείας.
Αυξημένη η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα
Έχει αυξηθεί αρκετά η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα. Πριν από την οικονομική κρίση η συμμετοχή των ασφαλισμένων ήταν κάτω από 10% και σήμερα έχει φθάσει στο 33%.
Αν και πρόσφατα η πολιτεία προέβλεψε για τους ανασφάλιστους, δεν έχει προβλέψει για τους οικονομικά αδύναμους. Σε πολλές άλλες χώρες, οι οικονομικά αδύναμοι προστατεύονται και δεν έχουν τις ίδιες συμμετοχές με αυτούς που είναι στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια.
Απολύτως ποιοτικά τα γενόσημα φάρμακα
Αναφορικά με τα γενόσημα φάρμακα, ο καθηγητής τονίζει ότι πρέπει να ξεκαθαριστεί πως όλα τα γενόσημα εγκρίνονται και παράγονται με διαδικασίες οι οποίες εξασφαλίζουν την ποιότητά τους.
Τα γενόσημα στην Ελλάδα είναι ποιοτικά και υπάρχει πλήρης υποκατάστατη μεταξύ των γενοσήμων φαρμάκων και των φαρμάκων που έχουν χάσει την πατέντα. Όλες οι χώρες έχουν 70& διείσδυση γενοσήμων. Στη χώρα μας αυτό δεν έγινε διότι υπήρξε μια λάθος αντίληψη από την πλευρά της τρόικας ότι αν μειωθούν πολύ οι τιμές των γενοσήμων, αυτό θα οδηγήσει το ιατρικό σώμα και την κοινωνία στο να τα προτιμήσει.
Πρόκειται όμως για μια λανθασμένη προσέγγιση. Στις υπόλοιπες χώρες η τιμή των γενοσήμων πέφτει όταν αυξηθεί η χρήση τους. Για να αυξηθεί όμως η χρήση τους πρέπει να τα πιστέψει το ιατρικό σώμα και να τα γνωρίσει και ο ασθενής. Ο ασθενής πρέπει να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του πρωτότυπου και το γενόσημου φαρμάκου.
Τα καινούρια και καινοτόμα φάρμακα, τα προστατεύει ο νομοθέτης. Προστατεύει δηλαδή την πατέντα, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορεί κανένας άλλος για είκοσι χρόνια να παράξει το ίδιο φάρμακο. Όταν λήξει η πατέντα το φάρμακο μπορεί να παραχθεί από οποιονδήποτε. Αυτό είναι το λεγόμενο γενόσημο, και ως γνωστόν όταν έχουμε γενόσημα, αυξάνεται ο ανταγωνισμός και πέφτουν οι τιμές. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι αφήνεται η αγορά και ο ανταγωνισμός να καθορίσει τις τιμές.
Να αφήσει το κράτος την αγορά των γενοσήμων να κινηθεί μόνη της
Όταν το κράτος προσπαθεί με έντεχνα ή και βίαια μέσα να μειώσει υπερβολικά τις τιμές έχουμε αρνητικά αποτελέσματα. Κι αυτό διότι όταν μειώνονται πολύ οι τιμές των φαρμάκων και καταλήγουν να γίνουν μη βιώσιμα για την επιχείρηση, στο τέλος τα φθηνά αυτά φάρμακα αποσύρονται από την αγορά και η επιχείρηση τα υποκαθιστά με άλλα ακριβότερα.
Απότοκο όλων αυτών είναι ότι ο ασθενής βγαίνει χαμένος. Το κράτος πρέπει λοιπόν να αφήσει την αγορά να κινηθεί μόνη της. Ή σε περίπτωση που θέλει να παρέμβει, είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζει το επίπεδο των τιμών κάτω από τις οποίες το φάρμακο γίνεται μη βιώσιμο, επεσήμανε ο κ. Μανιαδάκης.
πηγη Στο Κόκκινο
