Είναι φυσικό ότι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας τα κόμματα που συμμετέχουν αναγκάζονται να κάνουν συμβιβασμούς. Ακόμα και όταν μια κυβέρνηση είναι μονοκομματική γίνονται συμβιβασμοί και υποχωρήσεις σε άλλα κόμματα και ομάδες πίεσης.
Όλα αυτά, κατά κανόνα, είναι ανεκτά και αναπόφευκτα σε μια δημοκρατία όπου υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις. Το θέμα όμως με την κυβέρνηση Σαμαρά, είναι ότι δρα ως η συνέχεια της κυβέρνησης Παπανδρέου του 2009. Η αριθμητική υπεροχή των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση είναι αντιστρόφως ανάλογης της επιρροής του κόμματος τους στις πολιτικές που εφαρμόζονται. Ορθώς κάποιος μπορεί πει αυτή ήταν η κατάντια της “δεξιάς” παράταξης στα χρόνια της μεταπολίτευσης - ένας είδος ιδεολογικής και πολιτικής υποτέλειας στην καθεστωτική σοσιαλδημακρατία. Όμως, ο κ. Σαμαράς άλλα είχε υποσχεθεί για να βγει αρχηγός της ΝΔ.
- Οικονομία: Οι πολιτικές των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου από τότε που ξέσπασε η κρίση ήταν σταθερές και αμετάβλητες στον στόχο και τα μέσα. Κυρίαρχος στόχος ήταν να γίνουν όσο το δυνατόν οι λιγότερες μεταρρυθμίσεις στο κράτος, να μείνουν τα ρετιρέ του δημοσίου ως έχουν και η πολιτική τάξη να διατηρήσει τα προνόμια της στην κατασπατάληση του εθνικού πλούτου. Αυτή την πολιτική με απόλυτη συνέπεια συνεχίζει η ΝΔ με την άγρια επίθεση στην ατομική ιδιοκτησία. Φορολογεί αγρίως και την εργασία στο ιδιωτικό τομέα για να μπορεί να δίνει σύνταξη στα 50 στους προνομιούχους του δημοσίου. Καταστρέφει ότι παραγωγικό έχει καταφέρει επιβιώσει για να συντηρήσει τους παρασιτικούς κομματικούς στρατούς. Μετατρέπει την Ελλάδα σε μια τριτοκοσμική χώρα, αιώνια εξαρτημένη από την ξένη “βοήθεια”, μόνο και μόνο για να προστατεύσει το κράτος του ΠΑΣΟΚ.
- Νόμος και τάξη. Κατά την συνήθη πασοκική τακτική ο νόμος και η τάξη είναι κάτι αρνητικό, εκτός και αν αυτοί που τα παραβιάζουν δεν έχουν το κατάλληλο πολιτικό πρόσημο. Έτσι διαβάζαμε στα Νέα ότι «έκκληση να αδειάσει το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής από τους καταληψίες, καθώς, όπως είπε, υπάρχει ο κίνδυνος να μην καταφέρει η χώρα μας να ανταποκριθεί στις ανάγκες που απαιτούνται για την κάλυψη της ελληνικής προεδρίας, έκανε από το βήμα της Βουλής ο υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης Παντελής Καψής.» Δηλαδή, για μήνες κάποιοι έχουν κάνει κατάληψη σε δημόσιο κτίριο και ο υφυπουργός κάνει... έκκληση να το αδειάσουν; Τι ακριβώς έγινε στο νόμος και τάξη του κ. Δένδια; Σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση Σαμαρά προσπάθησε να περάσει τροπολογία που θα έδινε στους καταληψίες της ΕΡΤ πολύ μεγαλύτερες αποζημιώσεις από τις μειωμένες που μόλις είχε θεσπίσει για τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα. Πιο ΠΑΣΟΚ πεθαίνεις.
- Λαθρομετανάστευση
. Υπάρχει και ένας τομέας του κράτους όπου πράγματι γίνονται μεταρρυθμίσεις που μειώνουν την γραφειοκρατία. Κρίμα βέβαια που δεν αφορούν τους Έλληνες πολίτες. Στον νέο μεταναστευτικό κώδικα, που παρουσίασε ο υπουργός κ. Μηχελάκης, μειώνονται κατά 20 τα δικαιολογητικά που χρειάζεται κάποιος για να αποκτήσει άδεια παραμονής στην Ελλάδα. Επίσης η κυβέρνηση Σαμαρά βάζει στην διαδικασία για απόκτηση άδειας παραμονής 160.000 μετανάστες. Και επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά δεν χαλάει χατίρια στα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα, προχωρά στην μαζική έκδοση αδειών παραμονής και χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών, όπως ήταν το πάγιο αίτημα του εκδοτικού συγκροτήματος Ψυχάρη.
- Ελευθερία του λόγου. Προεκλογικά ο κ. Σαμαράς είχε πει ότι στην δημοκρατία δεν διώκονται φρονήματα αλλά πράξεις. Φαίνεται ότι τώρα το έχει ξεχάσει. Και ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά έχει περίτρανα αποδείξει ότι οι υπάρχοντες νόμοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την ρατσιστική βία, ετοιμάζει νόμο όπου το κράτος θα τιμωρεί πολίτες για τις απόψεις τους. Ένα τέτοιο νομοθέτημα θα ήταν ανάθεμα για ένα κόμμα που είναι πραγματικά προσηλωμένο στις αρχές και την κουλτούρα της αστικής δημοκρατίας. Όχι όμως για την ΝΔ που πασοκίζει αγρίως.
Τα πράγματα όμως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ακόμα πιο τραγικά. Μπορεί η ΝΔ δημοσίως να καταδικάζει αυτούς που διαχωρίζουν την έκνομη βία σε καλή και κακή, αλλά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο λογοκρισίας που προτίθεται να καταθέσει κάνει ακριβώς αυτό. Τα ορφανά του Χίτλερ θα διώκονται αν εκφράζουν απόψεις που αμφισβητούν το εβραϊκό ολοκαύτωμα, αλλά τα ορφανά του Στάλιν θα μπορούν να αμφισβητούν ή και να εκθειάζουν τα γκούλαγκ. Δηλαδή, η κυβέρνηση Σαμαρά, όχι μόνο μπαίνει στο δημόσιο διάλογο με τους πολιτικούς της “αντιπάλους” διαχωρίζοντας την βια σε καλή και κακή - ουσιαστικά την εισάγει ως νόμο του κράτους και πάει και ένα βήμα παραπέρα καθιερώνοντας τα “καλά” και τα κακά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Είπαμε, πιο ΠΑΣΟΚ πεθαίνεις.
Ναπολέων Λιναρδάτος
