Ανακοινώθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί της επαρχίας θα μπορούν πλέον να σιτίζονται στις στρατιωτικές λέσχες έναντι του ποσού των 150 ευρώ το μήνα. Με αυτό τον τρόπο το κράτος έρχεται να δηλώσει ότι τα χρήματα που παίρνουν οι εκπαιδευτικοί δεν επαρκούν πλέον για τη συντήρησή τους, αλλά αντί να κάνει κάτι για να τους βοηθήσει οικονομικά, τους παραπέμπει στις υπηρεσίες του στρατού, αλλά με αμοιβή. Με αυτό τον τρόπο υπολογίζουν οι αρμόδιοι, μάλλον, να εξοικονομούν χρήματα και για το φαγητό των φαντάρων, που έτσι και αλλιώς δεν πληρώνουν. Πάλι καλά που δεν παρέπεμψε τους εκπαιδευτικούς στα συσσίτια των εκκλησιών που είναι και χωρίς αμοιβή. Είναι θλιβερή αυτή η διαπίστωση που γίνεται και παραπέμπει σε πολύ μακρινά χρόνια των αρχών του 20ου Αιώνα. Αντί να λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας με αναπτυξιακά μέτρα, γίνεται προσπάθεια να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο και απλά να υπάρξει μια διασφαλιστική επισιτιστική δικλείδα μόνο και μόνο για την στοιχειώδη επιβίωση του λαού μέσα σε ένα περιβάλλον πλήρους εξαθλίωσης. Αυτό το μέτρο της επ’ αμοιβή σίτισης, είναι φυσικό επακόλουθο της πολιτικής διάλυσης των πάντων που ακολουθείται βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, και είναι ένα ακόμα σκαλοπάτι προς την πλήρη και οριστική ισοπέδωση, τόσο του κράτους όσο τκαι των πολιτών. Μπαίνει με λίγα λόγια σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θα μπορέσει να συγκρατήσει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, αφού υποτίθεται πως θα εξασφαλίζεται ένα κομμάτι ψωμί, που θα μας κρατά στη ζωή, μέχρι να αναγκαστούμε να δουλέψουμε για 300 ή και λιγότερα ευρώ το μήνα, στους «επενδυτές» που καραδοκούν. Γιάννης Κανατσέλης
