Η ιστορία του Ναστρεντίν χότζα είναι γνωστή και αναφέρεται εδώ και δεκαετίες ως εργαλείο πολιτικής διαχείρισης. Οταν δυστυχής χωρικός, αρχηγός πολυμελούς οικογένειας, επισκέφτηκε τον χότζα για να του παραπονεθεί ότι η φαμίλια του δε χωράει στο καλύβι του, ο Ναστρεντίν τον συμβούλεψε να βάλει μέσα και την κατσίκα.
Ο χωρικός το έπραξε, φυσικά το πρόβλημά του μεγάλωσε και έκτοτε επισκεπτόταν σε καθημερινή βάση τον χότζα για να παραπονεθεί όλο και πιο έντονα ότι το πρόβλημα χειροτερεύει, ενώ αυτός τον συμβούλευε να προσθέσει και ένα ακόμη ζώο. Οταν προστέθηκαν διαδοχικά η προβατίνα, η αγελάδα, ο γάιδαρος και οι κότες και ο αφελής χωρικός έφτασε στα όρια της παράκρουσης, ο πονηρός Ναστρεντίν διέταξε: απόψε να βγάλεις όλα τα ζωντανά έξω. Περιχαρής ο χωρικός επισκέφτηκε την επομένη το τζαμί και φιλώντας τα χέρια του Ναστρεντίν κραύγαζε: «Χότζα μου, μ’ έσωσες. Ψες κοιμηθήκαμε μια χαρά!».
Η ιστορία με το υπό κυοφορίαν φορολογικό νομοσχέδιο αποτελεί μια ακόμη μίμηση της τακτικής του Χότζα. Στο ρόλο του Ναστρεντίν ο ίδιος ο Σαμαράς, ενώ για λόγους δραματουργικής πλοκής προστέθηκε και μουεζίνης. Οχι ο «πολύτιμος» Στουρνάρας, ο οποίος πρέπει να προστατευθεί από τη λαϊκή οργή, ούτε ο Σταϊκούρας, που είναι παιδί του γαλάζιου κομματικού σωλήνα και πρέπει επίσης να προστατευθεί, αλλά ο άχρωμος τεχνοκράτης Μαυραγάνης, μάνατζερ σε ιδιωτική εταιρία έως πρότινος, από την οποία μετακινήθηκε εν μιά νυκτί και τοποθετήθηκε ως υφυπουργός στην οδό Νίκης, προκειμένου να οργανώσει το σαφάρι είσπραξης των χαρατσιών που απαιτούνται για «να φτάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα».
Ο Μαυραγάνης χρησιμοποιήθηκε ως φορέας καθημερινών διαρροών προς τα ΜΜΕ, τα οποία ανέλαβαν να φτιάξουν το κλίμα, εστιάζοντας σε δύο φορολογικά μέτρα: πρώτον στη φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τα παιδιά (σύμφωνα με τη διαρροή θα καταργούνταν κάθε έκπτωση) και δεύτερον στο συντελεστή φορολόγησης για εισόδημα άνω των 26.000 ευρώ, που σύμφωνα με τη διαρροή θα καθοριζόταν στο 45%. Αν φύγουν αυτά τα δύο μέτρα, τότε θα έχουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα υποστηρίζει –εμμέσως πλην σαφώς– η οργανωμένη από τα ΜΜΕ «προπαγάνδα της οργής», στην οποία πήραν ασμένως μέρος πολλοί και διάφοροι, οι οποίοι μιλούσαν χωρίς να έχουν δει κάποιο νομοσχέδιο, αλλά με βάση τις διαρροές.
Αφού φτιάχτηκε το κλίμα της οργής, ήρθε η ώρα να μιλήσει ο χότζας. Πρώτα, όμως, δεδομένου ότι έχουμε τρικομματική συγκυβέρνηση, έπρεπε να μιλήσουν οι βοηθοί του.
Αυτό το φορολογικό δεν περνάει, διαμήνυσε το ΠΑΣΟΚ, μέσω διαρροών της Φώφης. Σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, τα στελέχη της σημερινής ηγετικής ομάδας είπαν στον Βενιζέλο: «Πρόεδρε, είναι θέμα πολιτικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ, αν δεν υπάρξουν οι αλλαγές που ζητάμε, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε»! Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Από το 2010, πότε μόνοι τους και πότε συγκυβερνώντες, οι Πασόκοι έχουν καταξεσκίσει τον ελληνικό λαό και ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τίθεται «θέμα πολιτικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ»! Οι συνεργάτες του ταρακούνησαν τον παραζαλισμένο από τη Λομβερδειάδα Μπένι και τον έπεισαν να βγει γερά στο γήπεδο της προπαγάνδας.
Ετσι, σκαρώθηκαν άρον-άρον «πέντε σημεία-προτάσεις», που δόθηκαν στη δημοσιότητα με την off the record «απειλή», ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν μπλοφάρει». Τι περιλαμβάνουν οι πέντε προτάσεις (και όχι όροι); Να παραμείνει η ισχύουσα φορολογική κλίμακα, να παραμείνει το ισχύον καθεστώς φορολογικής αντιμετώπισης των παιδιών, να υπάρξει ιδιαίτερη φορολογική αντιμετώπιση των νέων επαγγελματιών κατά τα πρώτα πέντε χρόνια (να υπάγονται στο φορολογικό καθεστώς μισθωτών και συνταξιούχων), να οριστεί ελάχιστο όριο για την τήρηση βιβλίων από τους αγρότες και να διατηρηθεί η έκπτωση των τόκων από στεγαστικά δάνεια, σε ακόμη πιο μειωμένο ποσοστό (5%).
Ο δεύτερος… βοηθός χότζα, ο Κουβέλης, ψιλοαιφνιδιάστηκε. Είχε κανονίσει διαφορετικά την ατζέντα του και του ‘ρθε αχαμνά η κορύφωση του θορύβου. Ενώ αυτός είχε κανονίσει να ξαναζεστάνει το θέμα της απλής αναλογικής, ξαφνικά του προέκυψε κρεσέντο φορολογικολογίας. Ανακοίνωσε, λοιπόν, κι αυτός ότι διαφωνεί με το σχέδιο του Μαυραγάνη κι ότι τάσσεται υπέρ ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, το οποίο, όπως είπε σε μια ποιητική έξαρση, θα πρέπει να διαπνέεται από την αρχή «περισσότεροι φόροι από όλους και λιγότεροι φόροι από τον καθένα». Ανακοίνωσε, δε, ότι πλήρη πρόταση θα παρουσιάσει την επομένη.
Ηταν, λοιπόν, η ώρα να βγει στη σκηνή ο ίδιος ο Ναστρεντίν χότζας, κατά κόσμον Αντώνης Σαμαράς (ο μεγαλοπρεπής). Ηταν προγραμματισμένο να μιλήσει στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητήριου, οπότε προσέθεσε μια παρέκβαση στην ομιλία του. «Και πριν από ο,τιδήποτε άλλο, δύο διευκρινήσεις», είπε. «Δεν υπάρχει αυτό που ακούστηκε, για φόρο 45%, λέει, πάνω από 25 χιλιάδες ετήσιο εισόδημα. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είναι έξω από τις θέσεις μου. Είναι αντίθετο με τις ιδέες μου. Είμαι με τη μεσαία τάξη. Οχι εναντίον της. Τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων μέχρι 25 χιλιάδες ετησίως, θα έχουν φορολογική ελάφρυνση με τους νέους συντελεστές. Κι αυτό αφορά όσους παίρνουν ονομαστικά ως 2500 χιλιάδες το μήνα, δηλαδή την πλειονότητα μισθωτών και συνταξιούχων. Επίσης κάνουμε τη μεγάλη καινοτομία να δίνουμε επιδόματα σε κάθε παιδί, από το πρώτο παιδί! Με εισοδηματικά κριτήρια, όμως, για να δίνεται μεγαλύτερη ενίσχυση σε εκείνους που πραγματικά το έχουν ανάγκη».
Προσέξατε, ασφαλώς, το πρώτο ενικό πρόσωπο. Μπορεί ο Μαυραγάνης να τα έκανε σκατά, αλλά ο Αντώνιος ο μεγαλοπρεπής είναι εδώ και με μια του κίνηση, με μια του διαταγή, αποκαθιστά τα πράγματα και σταματά εν τη γενέσει της την κοινωνική αδικία. Οχι μόνο δε θ’ αδικηθούν οι φτωχοί από τη νέα φορολογική μεταρρύθμιση, αλλά θα έχουν και όφελος!
Την επομένη εμφανίστηκε στη σκηνή και ο… ιμάμης ή μέγας παρελασιάρχης. Αυτός που έχει πιαστεί το χέρι του να υπογράφει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που κουρελιάζουν το ίδιο το αστικό σύνταγμα (πάντοτε με αντιλαϊκό περιεχόμενο), όμως δεν κουράζεται να εκφράζει κάθε φορά «λόγον παρηγορίας» (στα εκκλησιαστικά κιτάπια λέγεται και «λόγος παραμυθίας») υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Ο Κάρολος Παπούλιας, όπως είναι το κοσμικό όνομα του ιμάμη, δέχτηκε στο τέως παλάτι και νυν προεδρικό μέγαρο τον υπουργό Οικονομικών και τον συμβούλεψε –on camera, καταπώς το συνηθίζει– να προσέξει τις οικογένειες με παιδιά. Ο Στουρνάρας, φυσικά, συγκατένευσε και στο σημείο αυτό έληξε η πρώτη φάση της κοροϊδίας, με ένα ερώτημα να πλανάται: θα δεχτεί ο ελληνικός λαός να παίξει το ρόλο του αφελούς χωρικού, που τον εξαπάτησε ο παμπόνηρος χότζας, έτσι που στο τέλος να αισθάνεται ευτυχής με τη δυστυχία του;
Λίγο μετά την κορύφωση της κοροϊδίας από μεριάς του τρίο ξεφτίλα της συγκυβέρνησης, ο Στουρνάρας εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί διεκτραγώδησε το δράμα του, καθώς αισθάνεται σαν τον Ιησού εν μέσω δύο ληστών, όντας αναγκασμένος να ισορροπεί ανάμεσα στην τρόικα εσωτερικού και την τρόικα εξωτερικού: «Εκεί –παρότι αισθάνομαι μεγάλη δύναμη μέσα μου– ένιωσα ότι έφτασα στα όριά μου. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι στη μέση. Από τη μία να σε τραβάει ο ένας και από την άλλη ο άλλος. Εκεί χρειάζεται δύναμη». Επειδή, λοιπόν, ο εκλεκτός των βιομηχάνων και των τραπεζιτών αισθάνεται δυνατός, είπε και μια αλήθεια, η οποία χάθηκε μέσα στον ορυμαγδό της προπαγάνδας:
«Ψηφίσαμε και συμφωνήσαμε με την τρόικα και τους εταίρους μας στο Eurogoup ότι η Ελλάδα το 2013 και το 2014 συνολικά να εξοικονομήσει 13,5 δισ. ευρώ., περίπου 10,5 δισ. από δαπάνες και περίπου 3 δισ. από έσοδα (…)Ενα κομμάτι είναι μια μίνι φορολογική μεταρρύθμιση που αποβλέπει να απλοποιήσει την κλίμακα, να βάλει μέσα στο φορολογικό “δίχτυ” ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες από το 2015, καθώς και να αυξήσει φόρους στις καταθέσεις, να αυξήσει φόρους στα τσιγάρα, να μειώσει την επιστροφή ΦΠΑ στους αγρότες. Ολα αυτά μας κάνουν περίπου 3 δισ. ευρώ. Είτε μας αρέσει, είτε όχι –εμένα δεν μου αρέσει– πρέπει να φέρουμε νέα έσοδα (…) Πράγματι είναι πολύ οδυνηρά τα μέτρα αυτά, δυστυχώς όμως δεν έχω δει καμία άλλη πρόταση να πέφτει πάνω στο τραπέζι».
Ας σοβαρευτούμε, λοιπόν, και ας κάνουμε κάποιους απλούς υπολογισμούς. Η φορολογική πολιτική πρέπει να φέρει στα κρατικά ταμεία περίπου 3 δισ. ευρώ παραπάνω. Με δεδομένη τη βαθιά ύφεση, το ποσό θα είναι μεγαλύτερο, γιατί θα πρέπει να καλυφθεί και η υστέρηση φόρων που θα προκύψει από την ύφεση, από την αδυναμία πληρωμής και από την άρνηση πληρωμής πολλών μικρών επιχειρήσεων (π.χ. μη απόδοση ΦΠΑ).
Είναι κοινωνικά άδικο το φορολογικό σύστημα; Είναι. Μπορεί αυτό το φορολογικό σύστημα να φέρει 3 δισ. επιπλέον έσοδα και ταυτόχρονα να γίνει πιο δίκαιο κοινωνικά; Η απάντηση είναι όχι και μάλλον δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί. Εχει μήπως η συγκυβέρνηση την πρόθεση να φορολογήσει τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τα κέρδη τους;
Ο ίδιος ο Σαμαράς είπε, ότι ένας από τους βασικούς στόχους της φορολογικής πολιτικής της συγκυβέρνησης είναι «η φορολογία να μην πλήττει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Να μειωθεί η επιβάρυνση των επιχειρήσεων ώστε να υπάρξουν επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας». (Οι επενδύσεις και οι νέες θέσεις εργασίας καθορίζονται από τη ζήτηση και την αύξηση της κατανάλωσης, γι’ αυτό μόνο ως παραμύθι ακούγονται οι σχετικές αναφορές του Σαμαρά.
Τι μένει; Η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των καπιταλιστικών επιχειρήσεων).
Εχει μήπως η συγκυβέρνηση την πρόθεση να φορολογήσει το συσσωρευμένο πλούτο των μεγαλοκαπιταλιστών; Ούτε αυτό πρόκειται να το κάνει, όπως δεν το έκανε καμιά αστική κυβέρνηση μέχρι τώρα, όπως δεν το κάνει καμιά αστική κυβέρνηση στον κόσμο. Αλλωστε, αυτοί έχουν φροντίσει μεγάλο μέρος του συσσωρευμένου ατομικού τους πλούτου να το έχουν περάσει σε off shore εταιρίες ή να το έχουν βγάλει (με διάφορους τρόπους) στο εξωτερικό. Με υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις και με δεκάδες άλλες κομπίνες, απολύτως νομιμοφανείς, αποτελούν τους μεγαλύτερους φοροφυγάδες. Οσα κλέβει ένας μεγάλος καπιταλιστής δεν τα κλέβουν όλοι μαζί οι μικρομεσαίοι.
Τι μένει; Μένουν τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που θα κληθούν να σηκώσουν και πάλι τα βάρη (τα παλιά και τα νέα). Προσθέστε και τους λεγόμενους μικρομεσαίους, για τους οποίους έχει λήξει η φορολογική ασυλία που κάποτε απολαμβάνανε, πλην όμως η φοροδοτική τους ικανότητα είναι χαμηλή και η δυνατότητά τους να φοροδιαφεύγουν τεράστια.
Πού μας οδηγεί όλο αυτό το παιχνίδι με την «προπαγάνδα της οργής» και τους σωτήρες της συγκυβέρνησης, που εμφανίζονται ως προστάτες των φτωχών και των αδυνάτων; Σε μια εξατομίκευση, η οποία είναι κοινωνικά απαράδεκτη και ατομικά απρόσφορη. Να κοιτάζει κάποιος να βρει αν «τον θίγει» κάποια επιμέρους διάταξη ή αν «τη γλίτωσε», όταν η φοροεπιδρομή θα χτυπήσει συνολικά τα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Σε λίγες μέρες, το φορολογικό νομοσχέδιο θα πάρει την άγουσα για τη Βουλή. Και θα είναι ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο, που θα υλοποιεί ένα φορολογικό σύστημα ακόμη πιο αντιλαϊκό από το ισχύον. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια, ενώ οι λεπτομέρειες είναι τεχνικού χαρακτήρα και θα ρυθμιστούν από τη συγκυβέρνηση, υπό το άγρυπνο εποπτικό μάτι της τρόικας.
