Θρησκευτική και πολιτική σχιζοφρένεια

Η ευαγγελική περικοπή της προηγούμενης Κυριακής αναφερόταν στον άφρονα πλούσιο. Και σε όλους τους, εν μαμωνά, ομοϊδεάτες του…

Η αυριανή (25-11-12) Κυριακή αναφέρεται σε κάποιον θρησκευτικά σχιζοφρενή. Και βέβαια, και στους δικούς του, αντίστοιχα, ομοϊδεάτες…

Πού έγκειται η θρησκευτική του σχιζοφρένεια;

Στο γεγονός ότι, ενώ ήταν πλούσιος, πίστευε πως παράλληλα ήταν και ευσεβής και ενάρετος.
Και σαν τέτοιος, ζήτησε από το Χριστό να του πει τι έπρεπε να κάμει, για να κερδίσει την αιώνια ζωή.

-Να τηρείς τις εντολές! του είπε ο Χριστός.
-Τις εντολές τις έχω τηρήσει όλες από μικρό παιδί, είπε με βεβαιότητα ο πλούσιος.

Αλλά τα πλούτη του πρόδιδαν ότι κάθε άλλο, παρά την αλήθεια έλεγε…

Και, για να γίνει αυτό αντιληπτό, ας πάρουμε ένα έμμεσο παράδειγμα:

Οι δικαστές, για παράδειγμα, δικάζουν και καταδικάζουν και επιβάλλουν, συχνά, πολυχρόνιες φυλακίσεις, σε κλέφτες και φονιάδες.

Και ασφαλώς δεν περνά από το νου τους ότι μπορεί να είναι και οι ίδιοι κλέφτες ή φονιάδες.

Με την έννοια ότι χειρίζονται το ύψιστο κοινωνικό αγαθό, που είναι η δικαιοσύνη.

Η οποία δικαιοσύνη στηρίζεται, δυστυχώς, σε μεγάλο ποσοστό, σε άδικους και μεροληπτικούς νόμους. Με τους οποίους παίρνονται αποφάσεις, που μπορεί να έχουν καταλυτικές συνέπειες για τη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων…

Αρκεί να σκεφτούμε, για παράδειγμα, τη απόφαση του Σ. τ. Ε, με την οποία κρίθηκε συνταγματικό το μνημόνιο.

Το οποίο μνημόνιο και η σχετική απόφαση, ενώ ευνόησαν τα συμφέροντα των πλουσίων και των τοκογλύφων, είχαν οδυνηρές συνέπιες για μεγάλη μερίδα του λαού! Αφού κάποιοι, εξαιτίας τους, έμειναν άνεργοι, άστεγοι, κατάντησαν στην έσχατη ένδεια και οδηγήθηκαν ακόμη και στο θάνατο…

Θα μπορούσε κάποιος να πολλαπλασιάσει τα παραδείγματα. Με τα οποία αποδεικνύεται ότι η δημιουργία και η διατήρηση του πλούτου δεν μπορεί να συνδυαστεί με την τήρηση των εντολών.
Δεν έλεγε, λοιπόν, την αλήθεια ο πλούσιος του Ευαγγελίου. Αλλά ο Χριστός δεν θέλησε να τον προσβάλει. Και με μια εις άτοπον-σωκρατική- απαγωγή τον οδήγησε ν’ αποκαλύψει ο ίδιος την πραγματικότητα του πλούτου:

Αν, του είπε, θέλεις να γίνεις τέλειος, δεν έχεις παρά να πουλήσεις όλα σου τα υπάρχοντα και να τα δώσεις στους φτωχούς.

Αυτό δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό του πλουσίου:

Έβαλε στη ζυγαριά της καρδιάς του τα πλούτη του και τους συνανθρώπους του. Και η ζυγαριά έγειρε αποφασιστικά προς την πλευρά του πλούτου.

Για να φύγει απογοητευμένος. Και να επακολουθήσει η γνωστή επωδός του Χριστού:
Ότι είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα απ’ την τρύπα του βελονιού, παρά ένας πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού!

Και, όπως γράφαμε και το προηγούμενο σαββατοκύριακο, μπορεί εύλογα να προβληθεί από εμάς τους τωρινούς Έλληνες η εύλογη ένσταση:

Ποια σημασία μπορεί να έχει το παράδειγμα του πλουσίου του Ευαγγελίου για μας, που ζούμε στα όρια της επιβίωσης; Και κάποιοι άλλοι, ασφαλώς πολύ χειρότερα…

Και όμως, όπως λέγαμε και στην περίπτωση του άφρονος πλουσίου, έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Γιατί πέρα απ’ την αφροσύνη μας αποκαλύπτεται και η θρησκευτική, αλλά και η πολιτική μας σχιζοφρένεια.

Γιατί πολλοί από μας μπορεί στην προσωπική τους ζωή να είναι καθόλα έντιμοι και δίκαιοι με τους συνανθρώπους τους.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στην κοινωνική τους ζωή. Και πιο συγκεκριμένα στην πολιτική.

Αφού, όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει στηρίζουν τα κόμματα και τους πολιτικούς της αδικίας, του πλούτου και της τοκογλυφίας.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι πλούσιοι αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία, ενώ οι φτωχοί τη συντριπτική πλειοψηφία.

Κι όμως η θρησκευτική και πολιτική σχιζοφρένεια ενός μεγάλου μέρους της φτωχολογιάς έχει σαν αποτέλεσμα να εξουσιάζουν και ν’ αποφασίζουν διαρκώς οι πλούσιοι…

Και συμβαίνει το ακατανόητο και απίστευτο:

Στην Εκκλησία να προσκυνούμε το Χριστό και στις εκλογές ψηφίζουμε τους αντίχριστους, τους σιωνιστές και τους σατανιστές.

Τους κανακάρηδες της Μπίλντεμπεργκ, της Τριμερούς, του σιωνισμού, του ναζισμού…

Και είμαστε, μολαταύτα, υπερήφανοι για τη θρησκευτική και πολιτική μας σχιζοφρένεια!…

παπα-Ηλίας