O ιταλικής καταγωγής Έλιο ντι Ρουπό είναι ο νέος πρωθυπουργός του Βελγίου, έχοντας βαρύ φορτίο έπειτα από 540 μέρες ακυβερνησίας στιςΒρυξέλλες και πρόκειται για έναν πολιτικό με πολλές... ιδιαιτερότητες, που αντιμετώπιζε προκλήσεις σε όλη του τη ζωή.
O Βαλλόνος, γαλλόφωνος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, με το χαρακτηριστικό κόκκινο παπιγιόν είναι επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος της χώρας (PS).
Γεννήθηκε πριν από 60 χρόνια στο Morlawenz του Βελγίου και είναι γιος ιταλών μεταναστών, από το Abruzzo της Ιταλίας. Ο πατέρας του πέθανε όταν εκείνος ήταν ενός έτους, με τη μητέρα του να παλεύει στη συνέχεια να μεγαλώσει επτά, συνολικά, παιδιά. Για οικονομικούς λόγους τρία παιδιά από την οικογένεια μεγάλωσαν σε κοντινό ορφανοτροφείο.
Αποφοίτησε ως χημικός από το πανεπιστήμιο του Mons-Hainaut (UMH) κάνοντας διδακτορικό και ξεκινώντας ακαδημαϊκή καριέρα στο ίδιο. Στη συνέχεια πήγε στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Λιντς, όπου δούλεψε το διάστημα 1977-1978.
Στο Μοns ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με το σοσιαλιστικό κόμμα, πόλη στην οποία έγινε αργότερα δήμαρχος και βουλευτής.
Το 1996 κατηγορήθηκε άδικα για ότι συνευρέθηκε με ανήλικα αγόρια. Τότε αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Ναι είμαι. Και τι έγινε;» είπε χαρακτηριστικά.
Το 1999 εξελέγη πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πολύ σύντομα, τοπικός πρωθυπουργός της Βαλλονίας.
Στόχος του είναι να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στα δύο κομμάτια του Βελγίου, του γαλλόφωνους Βαλλόνους και τους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς.
Οι Φλαμανδοί δεν τον βλέπουν με καλό μάτι, κυρίως στις διαχείριση της οικονομίας, ενώ δεν λείπουν και τα πικρόχολα σχόλια, με τον Μπαρτ ντε Βέβερ, φλαμανδό ηγέτη, υπέρμαχο της διάσπασης, να λέει: «Η Νιγηριανή που καθαρίζει εδώ και δύο χρόνια στο σπίτι μου μιλά καλύτερα ολλανδικά από τον Έλιο»!
Μιλά άπταιστα γαλλικά και ιταλικά και «παλεύει» να μάθει ολλανδικά κάνοντας μαθήματα, μητρική γλώσσα για το 60% των Βέλγων.
«Η ζωή μου είναι αν ένα παραμύθι» έχει πει σε συνέντευξή του το 2008, αφού κατάφερε από την απόλυτη φτώχεια να φτάσει στην κορυφή. Xαρακτήρισε τον εαυτό του ως «άθεο και ρασιοναλιστή».
Ο συγγραφέας της βιογραφίας του, Φράνσις βαν ντε Βέστινε γράφει σε σχόλιό του: «Έπειτα από 35 χρόνια στην πολιτική, έχει υπομονή, χάρισμα και ηγετικές ικανότητες». Η ιστορία θα τον κρίνει...
ΥΓ: Eίναι αξιοσημείωτη η ομοιότητα του Έλιο ντι Ρουπό με Έλληνα «καλλιτέχνη» που λανσάρεται ως... Εθνικός Σταρ!
O Βαλλόνος, γαλλόφωνος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, με το χαρακτηριστικό κόκκινο παπιγιόν είναι επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος της χώρας (PS).
Γεννήθηκε πριν από 60 χρόνια στο Morlawenz του Βελγίου και είναι γιος ιταλών μεταναστών, από το Abruzzo της Ιταλίας. Ο πατέρας του πέθανε όταν εκείνος ήταν ενός έτους, με τη μητέρα του να παλεύει στη συνέχεια να μεγαλώσει επτά, συνολικά, παιδιά. Για οικονομικούς λόγους τρία παιδιά από την οικογένεια μεγάλωσαν σε κοντινό ορφανοτροφείο.
Αποφοίτησε ως χημικός από το πανεπιστήμιο του Mons-Hainaut (UMH) κάνοντας διδακτορικό και ξεκινώντας ακαδημαϊκή καριέρα στο ίδιο. Στη συνέχεια πήγε στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Λιντς, όπου δούλεψε το διάστημα 1977-1978.
Στο Μοns ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με το σοσιαλιστικό κόμμα, πόλη στην οποία έγινε αργότερα δήμαρχος και βουλευτής.
Το 1996 κατηγορήθηκε άδικα για ότι συνευρέθηκε με ανήλικα αγόρια. Τότε αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Ναι είμαι. Και τι έγινε;» είπε χαρακτηριστικά.
Το 1999 εξελέγη πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πολύ σύντομα, τοπικός πρωθυπουργός της Βαλλονίας.
Στόχος του είναι να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στα δύο κομμάτια του Βελγίου, του γαλλόφωνους Βαλλόνους και τους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς.
Οι Φλαμανδοί δεν τον βλέπουν με καλό μάτι, κυρίως στις διαχείριση της οικονομίας, ενώ δεν λείπουν και τα πικρόχολα σχόλια, με τον Μπαρτ ντε Βέβερ, φλαμανδό ηγέτη, υπέρμαχο της διάσπασης, να λέει: «Η Νιγηριανή που καθαρίζει εδώ και δύο χρόνια στο σπίτι μου μιλά καλύτερα ολλανδικά από τον Έλιο»!
Μιλά άπταιστα γαλλικά και ιταλικά και «παλεύει» να μάθει ολλανδικά κάνοντας μαθήματα, μητρική γλώσσα για το 60% των Βέλγων.
«Η ζωή μου είναι αν ένα παραμύθι» έχει πει σε συνέντευξή του το 2008, αφού κατάφερε από την απόλυτη φτώχεια να φτάσει στην κορυφή. Xαρακτήρισε τον εαυτό του ως «άθεο και ρασιοναλιστή».
Ο συγγραφέας της βιογραφίας του, Φράνσις βαν ντε Βέστινε γράφει σε σχόλιό του: «Έπειτα από 35 χρόνια στην πολιτική, έχει υπομονή, χάρισμα και ηγετικές ικανότητες». Η ιστορία θα τον κρίνει...
ΥΓ: Eίναι αξιοσημείωτη η ομοιότητα του Έλιο ντι Ρουπό με Έλληνα «καλλιτέχνη» που λανσάρεται ως... Εθνικός Σταρ!
newpost.gr