Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η χθεσινή συζήτηση στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής οδηγεί στη βεβαιότητα πως σ’ αυτή τη χώρα έχει χαθεί η στοιχειώδης λογική. Ή πως κάποιοι καταναλώνουν κοινοβουλευτικό χρόνο έτσι, για να βρίσκονται σε κουβέντα.
Καταγγέλθηκε, λοιπόν, από βουλευτές πως η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Κιλκίς έλαβε μέρος σε άσκηση που προβλέπει συμμετοχή του στρατεύματος σε επιχειρήσεις καταστολής κατά πολιτών.
Κάτι τέτοιο, αν συνέβαινε, θα ήταν εξωφρενικό, τρομακτικό, εφιαλτικό. Θα έπρεπε να είχε σηκωθεί ο κόσμος στο...
ποδάρι.
Διότι, όλοι (όλοι;) καταλαβαίνουμε πως αν ο ελληνικός στρατός ελάμβανε μέρος σε τέτοιες επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή θα έπαυε να υφίσταται η ίδια η χώρα. Θα είχε συμβεί πραξικόπημα και θα είχε επέλθει αιματοχυσία, εμφύλιος σπαραγμός.
Υπάρχει περίπτωση υπό κανονικές συνθήκες ο ελληνικός στρατός να στρέψει τα όπλα του κατά Ελλήνων πολιτών; Όχι, βέβαια. Ούτε μία στο εκατομμύριο. Διότι τότε θα είχε πάψει να είναι «ελληνικός στρατός», όπου υπηρετούν τα παιδιά όλων των Ελλήνων, και θα είχε μεταβληθεί σε όργανο μιας χούντας.
Το θέμα (με ένα βίντεο όπου έδειχνε στρατιώτες να εμπλέκονται σε επιχειρήσεις με άμαχο πληθυσμό), είχε παρουσιαστεί από τα τηλεοπτικά δίκτυα και το βράδυ της περασμένης Δευτέρας από το Αποκαλυπτικό Δελτίο του Γιάννη Παπαγιάννη, όπου ήμουν προσκεκλημένη.
Ο ίδιος ο ρεπόρτερ (Αντώνης Μυλωνάκης) που δημοσιοποίησε το βίντεο υπέθεσε πως επρόκειτο για άσκηση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και ότι προφανώς η άσκηση αφορούσε επιχειρήσεις του Οργανισμού σε εμπόλεμες περιοχές.
Δήλωσα αμέσως, χωρίς να γνωρίζω περί τίνος ακριβώς επρόκειτο, ότι ο ελληνικός στρατός δεν υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις εντός της ελληνικής επικράτειας και αποκλείεται να στραφεί κατά διαμαρτυρομένων Ελλήνων. Κάτι με το οποίο συμφώνησαν και οι παρόντες, συνάδελφοι δημοσιογράφοι και μη.
Η αποκάλυψη εξακολούθησε να έχει το ενδιαφέρον της ως προς τις διεθνείς εξελίξεις και τον ρόλο της Συμμαχίας και του ευρωστρατού στις διεθνείς κρίσεις.
Το θέμα τελείωσε εκεί, δεν ασχολήθηκε κανείς, ουδείς ζήτησε να πληροφορηθεί τι ακριβώς συνέβη και περίμεναν όλοι να φθάσει η Πέμπτη για να συνεδριάσει η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας, για άσχετο θέμα (κύρωση σύμβασης), προκειμένου να αναφερθεί.
Υποτίθεται ότι τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας έχουν (και οφείλουν να επιδιώκουν) απευθείας ενημέρωση από το αρμόδιο υπουργείο, το οποίο υποχρεούται να λύνει όλες τις απορίες του.
Υποτίθεται επίσης ότι οι βουλευτές ζητούν να μάθουν κάτι επισήμως, μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ώστε οι αρμόδιοι να απαντήσουν να έχουν τον χρόνο να συγκεντρώσουν τα αναγκαία στοιχεία και να τα θέσουν στην διάθεση της Βουλής.
(Πρέπει σ’ αυτό το σημείο να σας πω ότι μόνο υπομειδιάματα μπορεί να προκαλούν σε όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα οι βουλευτές που, συχνά στο πλαίσιο εκπομπών, υπόσχονται αμέσως «να καταθέσουν ερώτηση την άλλη μέρα το πρωί», χωρίς, βέβαια, προηγουμένως να ερευνήσουν το θέμα. Πρόκειται για το γνωστό ξεπέταγμα της στιγμής. Πετάμε μια ερώτηση και ξεμπερδεύουμε με τους ενοχλητικούς).
Πίσω στο θέμα μας, η πραγματικότητα ήταν προφανώς άλλη. Επρόκειτο για άσκηση στο πλαίσιο της ΕΕ (βλέπε εδώ) και αφορούσε την εκπαίδευση για εμπλοκή της ΕΕ σε διεθνείς κρίσεις. Όσο για τους πολίτες που εμφανίζονταν στο βίντεο, η άσκηση περιλαμβάνει και διαχωρισμό αντιμαχομένων ομάδων σε περιπτώσεις εμφυλίων.
Βέβαια, η πείρα μας από τις «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» της ΕΕ (βλέπε Γιουγκοσλαβία) είναι πικρή. Και πολλοί είναι εκείνοι που διαφωνούν με τέτοιου είδους επεμβάσεις. Αλλά αυτό εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα πάρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Που μπορούσε να λάβει τέτοιου είδους αποφάσεις (βλέπε πάλι Γιουγκοσλαβία) στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Εδώ, πρόκειται για την προσπάθεια της ΕΕ να αποκτήσει δικό της στρατό, όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας – η προεργασία είχε αρχίσει πολύ πριν την περιπετειώδη ψήφισή της. Αν κάποιοι διαφωνούν – με την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, με τον ευρωστρατό, με την εμπλοκή της Ευρώπης σε τρίτες χώρες - αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Από την στιγμή, όμως, που η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, υποχρεούται (και λόγω των γνωστών προβλημάτων μας) να μην απέχει από τέτοιες δραστηριότητες, που στη προκειμένη περίπτωση αναβαθμίζουν και το (ταλαιπωρημένο) στρατηγείο της Λάρισας.
Είναι περίεργο πώς κάποιοι εκεί στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας θεώρησαν πως ήταν δυνατόν να διεξαχθεί παράνομη (μη προβλεπόμενη από συνθήκες και υποχρεώσεις προς την ΕΕ) στρατιωτική άσκηση. Και να το συζητούν έτσι, στο άνετο, λες και αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα είχε πέσει η κυβέρνηση – από την Δευτέρα που αποκαλύφθηκε ως την Πέμπτη που έγινε η κουβέντα.
Επομένως, γιατί ετέθη το θέμα με τον τρόπο που ετέθη; Με τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας να ξαφνιάζεται, προσπαθώντας προφανώς και αυτός να καταλάβει για τι πρόκειται – αφού πράγματι δεν μπορεί να κυκλοφορεί με δελτίο ασκήσεων στο τσεπάκι του.
Και με τον αρμόδιο τομεάρχη της Ν.Δ. να εκδίδει (βιαστική, τουλάχιστον) ανακοίνωση, συγκρίνοντας τις απαγορεύσεις προς τους αγρότες με μια άσκηση της ΕΕ, αποτέλεσμα ευρωπαϊκής απόφασης του 2006, όταν την Ελλάδα κυβερνούσε ακριβώς η Νέα Δημοκρατία!!
Ο κ. Μπεγλίτης είπε πως «κατανοεί τον προβληματισμό» - ακατανόητο και αυτό, αφού κατά βάθος γνώριζε πως τέτοια αυθαιρεσία δεν μπορούσε να είχε συμβεί. (Υπάρχει, βέβαια, εδώ ένα πρόβλημα, αφού το θέμα είχε δημοσιοποιηθεί μέρες πριν και επομένως κάποιοι έπρεπε να τον έχουν ενημερώσει και να γνωρίζει την απάντηση ενόψει μάλιστα της παρουσίας του στη Βουλή).
Αλλά το πρόβλημα ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο λέγονται συνεχώς πράγματα προς εντυπωσιασμόν, παραμένει. Και αυτό δεν είναι καλό για τον κοινοβουλευτικό μας βίο.
Συμπέρασμα: Όσοι πίστευαν ότι η Βουλή είναι χώρος σοβαρού διαλόγου και όχι πεδίο εκτόξευσης πυροτεχνημάτων και αιφνιδιασμών, καιρός να ανασκευάσουν
.
