Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
Με απλά λόγια επαναλαμβάνουμε:
Έως το τέλος του 2008, το χρέος των ανεπτυγμένων χωρών ήταν περίπου το 70% του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών. Κομβικό σημείο η κατάρρευση της Lehman Brothers (Οκτώβριος 2008) και η απόφαση των κυβερνήσεων των περισσότερων αναπτυγμένων χωρών, να αντικαταστήσουν τα τοξικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους οι τράπεζες με κρατικά ομόλογα και εγγυήσεις. Η κρίση μετατρέπεται από χρηματοπιστωτική σε δημοσιονομική και το χρέος των ανεπτυγμένων χωρών εκτινάσσεται στο τέλος του 2009 κοντά στο 100% του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών (πρόβλεψη για το 2010 το συνολικό χρέος των αναπτυγμένων χωρών θα κυμανθεί περίπου στο 106 % του ΑΕΠ ανεπτυγμένων χωρών). Ουσιαστικά τα κρατικά ομόλογα και εγγυήσεις δηλαδή το χαρτονόμισμα δεν έχουν καμία πραγματική αξία και εκπροσωπούν μόνο χρέος.
Αυτή η δημοσιονομική κρίση, μέσα στο 2010, παίρνει την ονομασία Κρίση Χρέους και οι περισσότερες κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών παίρνουν την...
δραματική απόφαση να την αντιμετωπίσουν με προγράμματα λιτότητας, αφού για να αντιμετωπισθεί μέσω της αύξησης των εθνικών ΑΕΠ πρέπει το συνολικό ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών να αυξηθεί κατά 8%. Κατανοούμε λοιπόν όλοι, ότι αφού το χρέος μετριέται σαν ποσοστό του ΑΕΠ εκτός από την επιτυχία των προγραμμάτων λιτότητας, πρέπει και το ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών είτε να αυξηθεί, είτε να μην συρρικνωθεί κατά μείζονα κλίμακα. Βασική παράμετρος αυτής της εξίσωσης, είναι τα ΑΕΠ της Κίνας (μεγαλύτερη παγκόσμια παραγωγική δύναμη) και των ΗΠΑ (μεγαλύτερη παγκόσμια καταναλωτική δύναμη), τα οποία αυξανόμενα συνεισφέρουν σημαντικά, είτε στην αύξηση του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών, είτε στην διατήρηση του στα επίπεδα του 2009.
Ας δούμε λοιπόν τι συμβαίνει σε αυτές τις 2 χώρες.
1. Κίνα. Για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα, η κυβέρνηση της Κίνας δεν πέτυχε να δανειστεί το σύνολο του ζητούμενου ποσού, με την μέθοδο των τρίμηνων εντόκων γραμματίων. Συγκεκριμένα, στις 26 Νοεμβρίου το Υπουργείο Οικονομικών της Κίνας ζήτησε να δανειστεί 20 δις ρενμίμπι και μπόρεσε να δανειστεί μόνο 11,55 δις και στις 24 Δεκεμβρίου ζήτησε να δανειστεί πάλι 20 δις ρενμίμπι και τελικά δανείστηκε μόνο 16,76 δις ρενμίμπι. Η απόδοση αυτών των τρίμηνων εντόκων γραμματίων διαμορφώθηκε στα 3,68% (σε ετήσια βάση), όταν έως εχθές η απόδοση τους στην δευτερογενή αγορά κυμαίνονταν στο 3,22 % (σε ετήσια βάση). Απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη η αποτυχία στη δημοπρασία των τρίμηνων εντόκων γραμματίων, όταν το repo rate 7 ημερών στην διατραπεζική αγορά της Κίνας, είναι μεγαλύτερο του 5% (σε ετήσια βάση). Ποιος θα δεσμεύσει τα κεφάλαια του για 3 μήνες με απόδοση 3,68 % (σε ετήσια βάση), όταν μπορεί να τα δεσμεύσει για 7 ημέρες με απόδοση μεγαλύτερη του 5% (σε ετήσια βάση).
Αρχικό Συμπέρασμα
Η Κινέζικη αγορά διψάει για ρευστό. Αποτέλεσμα, μία ημέρα μετά στις 25 Δεκεμβρίου, η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας αύξησε το επιτόκιο δανεισμού για 1 έτος στο 5,81% από 5, 56%, που είχαν διαμορφωθεί από τις 19 Οκτωβρίου.
Τελικό Συμπέρασμα
Η Κινέζικη Οικονομία αντιμετωπίζει πλέον σημαντικά προβλήματα και η προσδοκώμενη αύξηση του Κινέζικου ΑΕΠ για το 2010 και 2011, δεν είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιηθεί.
2. ΗΠΑ. Δημοσιεύθηκαν τα στοιχεία του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής (Economic Policy Institute, EPI). Το πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών στις ΗΠΑ, έχει πλέον 225 φορές περισσότερα χρήματα από το μέσο νοικοκυριό. Το 2007, το πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών στις ΗΠΑ, είχε 181 περισσότερα χρήματα από το μέσο νοικοκυριό και την δεκαετία του 1960 το πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών στις ΗΠΑ, είχε 125 περισσότερα χρήματα από το μέσο νοικοκυριό στις ΗΠΑ.
Αρχικό Συμπέρασμα
Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, αυξάνεται και στις ΗΠΑ. Σήμερα το πλουσιότερο 1%, έχει διαθέσιμους πόρους κατά μέσο όρο περίπου 14 εκατ. δολάρια έχοντας υποστεί απώλειες 27%, σε σχέση με το 2007. Ταυτόχρονα, το μέσο νοικοκυριό έχει διαθέσιμους πόρους κατά μέσο όρο περίπου 62.000 δολάρια, έχοντας υποστεί απώλειες 41% σε σχέση με το 2007.
Τελικό Συμπέρασμα
Οι διαθέσιμοι πόροι για κατανάλωση στις ΗΠΑ, μειώνονται με προφανείς κινδύνους για το παγκόσμιο ΑΕΠ, αφού ως γνωστόν η καταναλωτική αγορά των ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος και συνεπέστερος μέχρι σήμερα καταναλωτής, κυρίως κινέζικών προϊόντων.
Είχαμε προειδοποιήσει πάρα πολύ έγκαιρα ( Δευκαλίων 20 Οκτωβρίου: Ας μιλήσουμε για Οικονομία… Εμείς προειδοποιήσαμε ) για το πρόβλημα της Κίνας, το οποίο τότε ονομάσαμε Το σύνδρομο της Κίνας. Ακόμη, πάμπολλες φορές για την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, το οποίο συρρικνώνει ποιοτικά και ποσοτικά την μεσαία τάξη και συνεπακόλουθα και την παγκόσμια κατανάλωση.
Φυσικά, οι επιλήσμονες «Σύντροφοι» του νέο-ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, οι οποίοι απεμπόλησαν αξίες, αρχές, διακηρύξεις και προεκλογικές δεσμεύσεις, προσκυνώντας τον νεοφιλελευθερισμό, δεν τα έλαβαν ποτέ υπ’ όψιν τους. Αποδέχονται και πιστεύουν τις παντοδύναμες και πάνσοφες αγορές…
Όμως, αυτές οι παντοδύναμες και πάνσοφές αγορές, μία μόλις ημέρα μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, ανέβασαν το Ελληνικό spread περίπου 20 μβ.
«Σύντροφοι», σας πήραν χαμπάρι και οι κολλητοί σας!
