H υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη διαφήμιζε σε ραδιοφωνικό σταθμό τη «διάσωση» του Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», που καλύπτει 80.000 ηλικιωμένους σε σπίτια και απασχολεί περίπου 4.000 εργαζόμενους μέσω των δήμων, με την ένταξή του σε πρόγραμμα της ΕΕ. Βέβαια, η πραγματική είδηση είναι άλλη. Οτι δηλαδή, η χρηματοδότηση αυτή αφορά μόνο στο 2011. Από το 2012 το Πρόγραμμα αυτό, οι υπηρεσίες για τους 80.000 ανήμπορους ηλικιωμένους που προσφέρει καθώς και οι 4.000 εργαζόμενοι μένουν στον «αέρα». Αντί λοιπόν για συνέχιση της χρηματοδότησης του προγράμματος, η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ σχεδιάζουν την ένταξή του σε ένα ευρύτερο σχέδιο που ακούει στο όνομα επιχειρήσεις «Κοινωνικής Οικονομίας». Τι είναι όμως αυτές οι επιχειρήσεις της «Κοινωνικής Οικονομίας» που τόσο πολύ διαφημίζονται από την κυβέρνηση και για τις οποίες το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζει σχετικό νομοσχέδιο; *** Πρώτον, πρόκειται για επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου. Δεύτερον οι κοινωνικές υπηρεσίες που μέχρι τώρα προσφέρονταν από δημόσιους φορείς και δωρεάν, τώρα θα προσφέρονται απ’ αυτές έναντι αντιτίμου… και τρίτον, οι εργαζόμενοι σε αυτές (πολλοί μπορεί να είναι άτομα από «ευπαθείς ομάδες»), αντί για μεροκάματο θα λαμβάνουν ένα ξεροκόμματο. Αυτό βεβαίως αν οι λεγόμενες επιχειρήσεις «κοινωνικής οικονομίας» στήνονται από επιχειρηματίες, έστω και μικρούς. Αλλά υπάρχουν και οι εργαζόμενοι – «συν-εταιριστές». Δηλαδή εργαζόμενοι που θα συγκροτούν «συνεταιριστικές «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας», θα δουλεύουν οι ίδιοι, θα πουλούν υπηρεσίες σε όσους τις έχουν ανάγκη, αλλά κακές και υποβαθμισμένες. Ετσι το κράτος ξεφορτώνεται χιλιάδες ανθρώπους, όπως τους ανήμπορους ηλικιωμένους, από το «Βοήθεια στο Σπίτι», δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας που μέχρι τώρα ήταν υποχρεωμένο να προσφέρει, ξεφορτώνεται επίσης χιλιάδες εργαζόμενους αυτών των υπηρεσιών και φορτώνει τα βάρη στις ίδιες τις οικογένειες που τις έχουν ανάγκη… «Eίναι πολλές οικογένειες που έχουν παραδείγματος χάρη, ασθενείς με Αλτσχάιμερ στο σπίτι που χρειάζονται μια στήριξη και είναι διατεθειμένες να πληρώσουν κάτι για να έχουν κάποιον να βοηθάει μέσα στο σπίτι…» Τόσο απλό. Να πληρώνουν κάτι… Τελευταίο και όχι λιγότερο σημαντικό, πετάει άτομα με ειδικές ανάγκες όπως πρώην τοξικομανείς ή αποφυλακισμένους σε αυτές τις επιχειρήσεις, αντί να τους εξασφαλίσει όρους και προϋποθέσεις για πραγματική κοινωνική επανένταξη, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Ιδού πώς στην παραπάνω συνέντευξη περιγράφει τις επιχειρήσεις αυτές η ίδια η υπουργός Εργασίας: «Κοινωνικές επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας που ουσιαστικά προσφέρουν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, κοινωνικές επιχειρήσεις ένταξης που υποστηρίζουν ευπαθείς ομάδες, που μπορεί να είναι νέα παιδιά που πρώτη φορά βγαίνουν στην αγορά εργασίας ή … κοινωνικές επιχειρήσεις που συμβάλουν στην τοπική ανάπτυξη… Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου…».Και ενώ, όπως λέει η υπουργός, «η καινούρια αυτή επιχείρηση είναι αυτοδιαχειριζόμενη», αν και « μπορεί να μπαίνει μέσα και μια ιδιωτική επιχείρηση»! Σε κάθε περίπτωση πάντως η επιχείρηση «Δεν μοιράζει μερίσματα στους εταίρους, αλλά πληρώνονται ανάλογα με τη συμβολή τους στην επιχείρηση και την εργασία τους». Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για το πραγματικό τους περιεχόμενο προσθέτει πως οι επιχειρήσεις αυτές: «Θα πρέπει να έχουν δικούς τους πόρους»! Ετσι δένει το γλυκό… Οι επιχειρήσεις θα είναι «αυτοδιαχειριζόμενες» αλλά θα συμμετέχουν άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Μισθός για τους εργαζόμενους δεν εξασφαλίζεται, αλλά θα αμείβονται ανάλογα «με τη συμβολή τους». Και αφού θα πρέπει να έχουν τους δικούς τους πόρους, γίνεται καθαρό και ποιος θα κάνει κουμάντο (οι ιδιωτικές εταιρείες που θα εμπλέκονται) αλλά και ποιος τελικά θα καρπώνεται την εργασία των ανθρώπων που θα ενταχθούν εκεί μη έχοντας στον ήλιο μοίρα. Αναγνώστης
