Μια βδομάδα απέμεινε ως τις εκλογές και το μόνο συνταρακτικό γεγονός ήταν η συμφωνία του Γ. Παπανδρέου με τον Σαμαρά ότι οι εκλογές θα κρίνουν το μνημόνιο.
Η αδιαφορία και των δυο για τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης και τις πιθανές λύσεις, σπάει τα νεύρα κάθε σοβαρού πολίτη.
Και φυσικά η αδιαφορία τους για τα τοπικά προβλήματα αποτελεί μια καλή ευκαιρία, πέρα από τα λόγια και τις υποσχέσεις για μια νέα εποχή, να ξαναμετρήσουν, ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές, την πολιτική εμβέλεια των κομμάτων τους.
Οι εκβιασμοί προς το εκλογικό σώμα με υπονοούμενα από μεν τον ΓΑΠ ότι η επερχόμενη ήττα των κομματικών υποψηφίων του θα οδηγήσει σε εκλογές, και απ’ τον δε Σαμαρά ότι η ήττα των δικών του υποψηφίων θα οδηγήσει σε νέα χειρότερα μέτρα της κυβέρνησης έχουν σαν στόχο να στείλουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, αηδιασμένο, στο σπίτι του.
Μοναδική διέξοδος ενός διεφθαρμένου κομματικού συστήματος δείχνει να είναι η αποπολιτικοποίηση των πολιτών. Όσο λιγότεροι ενδιαφέρονται και συμμετέχουν, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες επιβίωσης των ποντικιών της πολιτικής.
Όμως οι δημοτικές εκλογές δεν είναι μια απλή υπόθεση που μπορούμε να ξεπεράσουμε με την ευκολία του καναπέ.
Το αίσθημα αποστροφής και αηδίας κατά δικαίων και αδίκων που όλοι νιώθουμε, τελικά στρέφεται απ’ ευθείας εναντίον μας.
Κάποιοι θα διοικήσουν αυτή την γειτονιά. Θα κάνουν ευκολότερη ή χειρότερη την καθημερινή ζωή μας. Θα διαχειριστούν δικά μας χρήματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι στις πρώτες θέσεις διαφθοράς, δεν είναι τυχαίο ότι οι επιλογές των δυο μεγάλων κομμάτων την ανέβασαν στις πρώτες θέσεις.
Η αδιαφορία και των δυο για τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης και τις πιθανές λύσεις, σπάει τα νεύρα κάθε σοβαρού πολίτη.
Και φυσικά η αδιαφορία τους για τα τοπικά προβλήματα αποτελεί μια καλή ευκαιρία, πέρα από τα λόγια και τις υποσχέσεις για μια νέα εποχή, να ξαναμετρήσουν, ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές, την πολιτική εμβέλεια των κομμάτων τους.
Οι εκβιασμοί προς το εκλογικό σώμα με υπονοούμενα από μεν τον ΓΑΠ ότι η επερχόμενη ήττα των κομματικών υποψηφίων του θα οδηγήσει σε εκλογές, και απ’ τον δε Σαμαρά ότι η ήττα των δικών του υποψηφίων θα οδηγήσει σε νέα χειρότερα μέτρα της κυβέρνησης έχουν σαν στόχο να στείλουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, αηδιασμένο, στο σπίτι του.
Μοναδική διέξοδος ενός διεφθαρμένου κομματικού συστήματος δείχνει να είναι η αποπολιτικοποίηση των πολιτών. Όσο λιγότεροι ενδιαφέρονται και συμμετέχουν, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες επιβίωσης των ποντικιών της πολιτικής.
Όμως οι δημοτικές εκλογές δεν είναι μια απλή υπόθεση που μπορούμε να ξεπεράσουμε με την ευκολία του καναπέ.
Το αίσθημα αποστροφής και αηδίας κατά δικαίων και αδίκων που όλοι νιώθουμε, τελικά στρέφεται απ’ ευθείας εναντίον μας.
Κάποιοι θα διοικήσουν αυτή την γειτονιά. Θα κάνουν ευκολότερη ή χειρότερη την καθημερινή ζωή μας. Θα διαχειριστούν δικά μας χρήματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι στις πρώτες θέσεις διαφθοράς, δεν είναι τυχαίο ότι οι επιλογές των δυο μεγάλων κομμάτων την ανέβασαν στις πρώτες θέσεις.
