Από την άνοιξη του 1939, ο ουρανός της Ευρώπης είχε... σκοτεινιάσει και το κύλισμα της βροντής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ακούγεται απ’ την Ευρώπη ως την Ασία και απ’ τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο θάλασσα ως την Άπω Ανατολή. Πολλά απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Δανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και αυτή ακόμα η Γαλλία είχαν εκδιωχθεί μέσα σε μια βροχή θανάτου από τις ακτές της Ευρώπης από τις δυνάμεις του Άξονα. Ένας χαλασμός πρωτοφανέρωτος έσκαψε συθέμελα τη γη, συγκλόνισε στεριές και θάλασσες και σκόρπισε καυτό σίδερο από τους αιθέρες, εξαιτίας της μανίας ενός παράφρονα και κάπηλου των αξιών και των ιδανικών της Ευρώπης, καταστρέφοντας λαούς και πολιτείες.
Το κίνημα του πολιτικού παραλογισμού, με δημιουργό του τον άλλοτε δεκανέα Αδόλφο Χίτλερ, αυτοανακηρυγμένου αρχηγό του γερμανικού λαού άπλωνε τα πλοκάμια του πλέον προς την Ελλάδα. Παρά τη δυσάρεστη όμως αυτή διεθνή κατάσταση, η χώρα μας στάθηκε απτόητη και ακλόνητη, απροσκύνητη και άφοβη μπροστά στη φοβερή θύελλα της λόγχης του φασισμού. Στα ελληνοαλβανικά σύνορα, ο αδηφάγος ιμπεριαλιστής ακόνιζε τα μαχαίρια του, έχοντας συγκεντρώσει στην Αλβανία όλες τις επίλεκτες μεραρχίες του. Τη νύκτα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Μουσολίνι απροσχημάτιστα, αδιάντροπα δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, κηρύσσοντας τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Μια χώρα σαράντα πέντε εκατομμυρίων πάνοπλη, οργανωμένη, με σύστημα σκληρό, αποφάσισε να συντρίψει ένα λαό από 7,5 εκατομμύρια ψυχές που έφραζε το δρόμο προς την εξαπολυμένη μεγαλομανία του. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τις ώρες εκείνες ποια εξέλιξη θα είχε η αναμέτρηση. Όλες οι ενδείξεις έπειθαν πώς ο επιτιθέμενος αργά ή γρήγορα θα επικρατούσε. Ωστόσο, ένα πράγμα έκανε εντύπωση παντού στο εξωτερικό όπου έφτασε ο αντίλαλος του εγερτηρίου που σήμανε στον ελληνικό βράχο. Τη στιγμή που οι δυνάμεις του Άξονα ήταν ακαταμάχητες, ένα κράτος μικρό, εκεί στην άκρη της Βαλκανικής ορθώθηκε αποφασισμένο να υπερασπίσει τα ιερά του. Η παράτολμη απόφασή του ξάφνιαζε, η ψυχική του δύναμη συγκινούσε. Ο κόσμος μάθαινε για άλλη μια φορά πώς άξιοι να ζουν είναι μόνο αυτοί που ξέρουν να πεθαίνουν.
Ο σιδηρόφρακτος γερμανοϊταλικός φασισμός, που ακουμπούσε στον παρανοϊκό εθνικισμό των συνέταιρων του παραλόγου, Χίτλερ και Μουσολίνι, που σκόρπισε παντού το έγκλημα και τον παραλογισμό της βίας, πήρε την απάντησή του στα σύνορα της Ελλάδας με το ιστορικό ΟΧΙ του 1940, τότε που η λαίλαπα του πολέμου είχε γονατίσει ολόκληρη την Ευρώπη.
Και το ακαταμάχητο ΟΧΙ πέρασε στην ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με τη νίκη στην Αλβανία και την αντίσταση στην προέλαση των Γερμανών, σαν το θαύμα ενός λαού, που πιστός στις παραδόσεις του και τις επιταγές της ιστορίας του, αναπτέρωσε τους καταπτοημένους λαούς, τόνωσε το ηθικό τους και έδωσε χρόνο στους συμμάχους για την τελική νίκη. Ήταν η ίδια αιώνια φωνή της φυλής μας που ακούστηκε στις Θερμοπύλες, τη Βασιλεύουσα, το Ζάλογγο και το Αρκάδι.
Και το ελληνικό θαύμα επαναλαμβάνεται, με την εθνική μας αντίσταση, που αποσταθεροποίησε την εδραίωση της κυριαρχίας των Γερμανών και απέτρεψε την προώθηση των κατακτητικών τους σχεδίων προς την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Το παράδειγμα των μαχητών της Πίνδου, της Αλβανίας, της Κρήτης, της Μέσης Ανατολής και της Εθνικής Αντίστασης, απέδειξε πώς η λεφτεριά, η εθνική αξιοπρέπεια και η εθνική ανεξαρτησία δε χαρίζονται αλλά κερδίζονται με μάχες, με εκατόμβες θυμάτων και ποταμούς αίματος. Αν είναι αλήθεια πώς ένα έθνος άξιο να ζήσει χαλυβδώνεται και ωριμάζει μέσα στον αγώνα, τότε η επίθεση του Άξονα κατά της Ελλάδας, πρέπει να κριθεί με ειδικά κριτήρια. Ας θεωρηθεί σαν ένα περιστατικό από εκείνα, που ενώ ξεκινάνε από μια πρόθεση ταπεινή και κακόβουλη, μετουσιώνονται χάρη στο πνεύμα της Ιστορίας και γίνονται πηγή φρονήματος και ζωής.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ
http://kontiloforos.blogspot.com/2010/10/blog-post_9922.html
