Νέα Κερατσινίου - Κερατσίνι Ειδήσεις

Η Γενιά των Δράκων

<div align="right" style="text-align: left;"><a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2012/08/dragons-8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2012/08/dragons-8.jpg" border="0" class="shrinkToFit" height="400" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2012/08/dragons-8.jpg" width="400" /></a> «Τέρατα: Δεν τα βλέπουμε πια», έγραφε ο Γκυστάβ Φλωμπέρ μέσα στο περίφημο Λεξικό των Καθιερωμένων Ιδεών κι όμως, τα τέρατα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η παγκόσμια μυθολογία και οι παραδόσεις των λαών είναι γεμάτες από τέρατα και δράκους, που σήμερα υπάρχουν μόνο στη φαντασία των παραμυθιών και των μυθιστορημάτων  ή μήπως όχι ! «HERE BE DRAGONS»</div>
Ο Αη Γιώργης ο δρακοκτόνος και η καταγωγή των μύθων 
Πιο εύκολα πεθαίνει ο λύκος αλλά γούνα δεν αλλάζει, πιο εύκολα αλλάζει ο άνθρωπος ιδεολογία παρά συνήθειες. Αλωλστε τα meme είναι αυτά που κρατούν την δημιουργία στην θέση της. Γι’ αυτό κάθε θρησκεία που σέβεται το δόγμα της και τους πιστούς-πρόβατα της και για να τους επιβληθεί πρέπει να ενστερνίζεται παλιότερα ήθη, έθιμα, δοξασίες και μύθους. 
Σήμερα λοιπόν δεν γιορτάζει ο Άη Γιώργης ο Δρακοφονιάς. 
Σήμερα γιορτάζει ο Μαρντούκ που σκοτώνει τη δράκαινα Τιαμάτ στους Σουμέριους. 
Σήμερα γιορτάζει ο Ρα που σκότωνε κάθε πρωΐ τον Άποφι,δράκοντα του σκότους στην Αίγυπτο. 
Σήμερα,ο Περσέας που σκοτώνει το δράκο και σώζει την Ανδρομέδα. 
Ο Ηρακλής που σκοτώνει τη Λερναία Ύδρα. 
Ο Ιάσονας που σκότωσε το δράκο που φύλαγε το Δέρας. 
Ο Ηρακλής, ξανά, που σκότωσε το δράκο που φυλούσε τα μήλα των Εσπερίδων. 
Ο Κάδμος που σκότωσε το Δράκο που φύλαγε την Αρεία Πηγή. 
Ο Δίας που φυλάκισε τον δράκοντα Τυφώνα κάτω απ την Αίτνα. 
Ο Απόλλωνας που σκότωσε τον Πύθωνα στους Δελφούς. 
Κι ο Νιμπελούγκεν σήμερα που σκότωσε το δράκο και πήρε το θησαυρό. 
Δράκοι παντού στο κόσμο, στο Μεξικό, στη Νέα Ζηλανδία, στην Δυτική Αφρική, στο Βόρνεο, στη Κίνα. Στην Ανατολή ο δράκος είναι όμορφος, φιλικός, γεμάτος θετική ενέργεια. Στη Δύση είναι χθόνια θεότητα, κατα-χθόνιος, πηγή δεινών, αρνητική ενέργεια. 
Όλοι οι λαοί στις Μυθολογίες τους αναγνωρίζουν όμως τη σοφία των δράκων, ξέρουν πως ο όφις και ο δράκος (όφις +πουλί) είναι αρχαιότερος απ αυτούς και τον τιμούν ή τον φοβούνται. Ακόμα και στη σύγχρονη λογοτεχνία του μυθικού τρόμου, ο Λόβεκραφτ τους αρχέγονους θεούς που κοιμούνται και περιμένουν να ανακαταλάβουν τη γη στην Κθούλου Μυθολογία, σαν φίδια και δράκοντες ή θαλάσσια τέρατα φιδόμορφα τους παρουσιάζει. Μην ξεχνάμε και την εβραϊκή μυθολογία με το πάνσοφο αλλά δόλιο φίδι που δίδαξε στους ανθρώπους τη γνώση που τους «κατέστρεψε». 
Ε, τι να κανε κι ο Χριστιανισμός; 
Έφτιαξε τον δικό του φιδοκτόνο ή δρακοφονιά. 
Χρόνια καλά ευτυχείτε κι ευδαιμονείται όποιοι γιορτάζετε. 
Η λέξη «δράκος» βγαίνει απ το αρχαιοελληνικό δέρκομαι που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ, άρα ο δράκοντας ήταν ο άγρυπνος φύλακας -φρουρός μιας περιοχής, μιας θεάς, ενός θησαυρού ή μιας Γνώσης. 
Draco: Ο Αστερισμός του Δράκοντα (Stellar Draconis). Αστρονομική θέση: Right Ascension: 17 hours. Declination: 65 degrees. Ορατός ανάμεσα σε latitudes 90-15 degrees. Καλύτερα ορατός τον Ιούλιο, γύρω στις 9.30΄-10.00΄ το βράδυ. Το καλοκαίρι ο αστερισμός «αναποδογυρίζει» σε σχέση με την εικόνα του τον χειμώνα. 
Τα αστέρια του Δράκοντα: THUBAN (Alpha Draconis), RASTABAN (Beta Dra), ETAMIN (Gamma Dra), NODUS (Delta Dra), TYL (Epsilon Dra), ALDHIBAH (Zeta Dra), ED ASICH (Iota Dra), GIANFAR (Lamda Dra), ARRAKIS (Mu Dra), KUMA (Nu Dra), GRUMIUM (Xi Dra), ALSAFI (Sigma Dra), DSIBAN (Psi Dra). 
Πριν από 4.000 χρόνια, το άστρο THUBAN (Alpha Draconis), ήταν ο Πολικός Αστέρας μας. Από τότε, η περιστροφή του άξονα της Γης άλλαξε προς τον Βόρειο Πόλο, κι έτσι σήμερα ο Πολικός Αστέρας είναι το άστρο POLARIS. Σε 10.000 χρόνια από σήμερα, ο Πολικός Αστέρας μας θα είναι ο VEGA. 
Οι πρώτοι Δράκοι στη νεότερη ιστορία της Ευρώπης εντοπίζονται στην Ελβετία, και γενικά στις Άλπεις. Παρ’ όλα αυτά, οι αρχαιότερες ευρωπαϊκές αναφορές είναι στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στις Βρετανικές Νήσους, στη Γερμανία και στη Νορβηγία. 
<a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2015/01/dragon-1.jpg" style="cursor: auto ! important;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-66946" height="423" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2015/01/dragon-1-564x423.jpg" title="dragon 1" width="564" /></a> 
Έχοντας συνείδηση των δυσκολιών προσδιορισμού, ένας χρονογράφος προσκόμισε ένα πρώτο δοκίμιο ταξινόμησης. Πρόκειται για τον πάστορα Γιοχάνες Στουμπφ (1500-1578). Μαθητής και φίλος του φημισμένου μελετητή Τσβίνκλι, αυτός ο στρατευμένος μεταρρυθμιστής συνέλεξε τα αναγκαία στοιχεία για το χρονικό του στη διάρκεια ενός μεγάλου εκπαιδευτικού ταξιδιού στην Ελβετία. Το 1548, δημοσιεύτηκε το χρονικό του στη Ζυρίχη. Με τις 762 σελίδες του, τους χάρτες και τις 4.000 ξυλογραφίες του, αυτό το ιστορικό-τοπογραφικό σύνολο θα παραμείνει έως τον 18ο αιώνα η κύρια πηγή γνώσεων για τις περιοχές της Ελβετίας. 
Για τον πάστορα Στουμπφ, ο επιβλητικός χαρακτήρας του ορεινού τοπίου μαρτυρεί τη μεγαλοπρέπεια και παντοδυναμία του Κυρίου. Η ευμένεια του δημιουργού ασκείται διαμέσου κάποιων φυσικών πηγών, αντισταθμίζοντας την καταστροφικότητα άλλων φυσικών δυνάμεων. Έτσι οι χείμαρροι, που κατεβαίνουν από τις «άγριες Άλπεις» και μεγαλώνουν με το λιώσιμο του χιονιού, θα κατέστρεφαν τις εύφορες πεδιάδες, αν ο Θεός δεν είχε δημιουργήσει σταθεροποιητικούς παράγοντες, μεγάλες και βαθιές λίμνες όπου αμβλύνεται η ορμή τους. 
Ο άνθρωπος συμμετέχει στο έργο ημέρευσης της φύσης. Μετά τον Έτερλιν που είχε διατυπώσει την ίδια πεποίθηση, ο Στουμπφ τοποθετεί το χρόνο των δράκων στην πρώτη φάση αποικισμού των Άλπεων. Πρώτος ο πάστορας υπογραμμίζει έντονα τον ιθαγενή χαρακτήρα κάποιων δρακόντειων τύπων. Ο Στουμπφ γράφει, παρά τα λόγια του Πλίνιου (Φυσική Ιστορία) ότι ο δράκος (track) γεννιέται στη χώρα των Μαυριτανών και στις Ινδίες: 
«Μερικοί ανάμεσά τους έζησαν όντως στις αλπικές χώρες μας, όπως αναφέρεται. Γιατί, παρόλο που οι Άλπεις παγώνουν απ’ τα ακατάπαυστα χιόνια, σε πολλές θέσεις, κατά τις μεσημβρινές ώρες, οι βράχοι και τα σπήλαια επωφελούνται της ηλιοφάνειας. Εκεί ζει ο δράκος (track), πιο συχνά σε σπήλαια εκτεθειμένα στη ζέστη του ήλιου και μπορεί έτσι να ζεσταθεί. Σε κάποιες δασώδεις χαράδρες (töbel) των ηλιόλουστων ελβετικών βουνών, έχουν ζήσει επίσης φοβεροί δράκοι (lintwürm), μερικοί από τους οποίους βρέθηκαν πριν ακόμα κι από τριάντα χρόνια, σε θέσεις που είναι σήμερα όμορφα κτήματα. Ο πληθυσμός των αλπικών χωρών αυξήθηκε από τότε σημαντικά, με τέτοιο τρόπο που οι ορεινές περιοχές έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης κι εκχερσώθηκαν τόσο που σήμερα δεν βλέπουμε πια τα παράσιτα άλλων εποχών» 
Ο Στουμπφ διορθώνει τον Πλίνιο. Ο δράκος δεν είναι μόνο ένα εξωτικό ζώο. Υπήρχε μέχρι πριν από κάποια πρόσφατα χρόνια στο κέντρο της Ευρώπης. Ο χρονογράφος ασχολείται με την ανάλυση κι επεξεργασία μιας υπόθεσης, για να μπορέσει να εξηγήσει πώς τέτοια τερατώδη ερπετά (συχνά σχεδόν ανθρωποειδή) κατάφεραν να επιβιώσουν στις δριμύτητες του κλίματος. Με αφετηρία τη συγγένεια ανάμεσα στους δράκους κι άλλα «παράσιτα», όπως ερπετά και σαύρες, ο Στουμπφ υποθέτει ότι ο δράκος (track) αρέσκεται κι αυτός σε ηλιόλουστες περιοχές. Συμπεραίνει λοιπόν ότι οι δράκοι μένουν κατά προτίμηση σε σπηλιές που βλέπουν στον ήλιο, κι έτσι καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τις παγωνιές. 
Σύμφωνα πάντα με τον Στουμπφ, εκτός από το δράκο (track), τα ελβετικά βουνά θα είχαν στεγάσει κι έναν άλλο τύπο δράκου, το lintwurm, διαφορετικό του πρώτου, τόσο ως προς το όνομα, όσο και ως προς την κατοικία του. Στις γερμανικές μεσαιωνικές σημειώσεις, ο όρος lintwurm χρησιμοποιούνταν κυρίως για το φτερωτό ερπετό. Υποδεικνύεται εδώ ότι το ερπετό αγαπούσε το σκοτεινό και υγρό περιβάλλον των tobels. Ένας Αυστριακός συγγραφέας, ο Αλεξάντερ Λέρνετ-Χολένια, επέμενε για τις δυσκολίες προσδιορισμού αυτού του διαλεκτικού όρου στη Βόρεια Γερμανία. 
Αυτά τα tobels είναι φαράγγια παραχωμένα και σκαμμένα από τους χείμαρρους, που σχηματίζουν μερικές φορές μικρές λεκάνες σε απότομες πλαγιές, γεμάτες με έλατα. Ο Στουμπφ ξεχωρίζει με σαφήνεια δύο είδη δράκων, τον track, πλάσμα των βουνοκορφών, εγκαταστημένο σε σπηλιές στα πλάγια του βουνού, και τον lintwurm, φιλοξενούμενο σε μυστικές χαράδρες, όπου αναβλύζει αόρατος χείμαρρος. 
Ο track και ο lintwurm. Ο πρώτος ήταν ένα πλάσμα φτερωτό με μεμβρανώδη φτερά. Ο δεύτερος, τετράποδο ερπετό, αντίστοιχο με κάποιον τύπο άπτερου δράκου, που έμοιαζε με κροκόδειλο, συχνά δίποδο, σε όρθια στάση. Αυτοί οι πρώτοι σοβαροί μελετητές συμφωνούν και τοποθετούν τους δράκους στο εσωτερικό μιας φυσικής κατηγορίας, αυτή της άγριας πανίδας των Άλπεων. Έτσι, ο track και ο lintwurm τρομοκρατούν τα ζώα, όπως και οι αρκούδες, οι λύκοι και οι λύγκες, κι όλα αυτά τα ζώα αποτελούν θέμα συγγράμματος. Στο εξής, ο δράκος είναι συνηθισμένος. 
Μόνο η σπανιότητά του τον κάνει να ξεχωρίζει από άλλα σαρκοβόρα. Το τερατώδες ερπετό δεν είναι πια ο αντίπαλος του Θεού, αλλά ο εχθρός των ανθρώπων. Ο Στουμπφ επαναλαμβάνει το μήνυμα του Έτερλιν και του Τσούντι. Γι’ αυτούς τους Ελβετούς χρονογράφους του 16ου αιώνα, η ιστορία του ελβετικού δράκου συνδέεται μ’ αυτή της κατάκτησης ενός εχθρικού περιβάλλοντος, της κατάκτησης μιας χώρας από τους πρώτους κατοίκους της, με την ίδια λογική που οι Αμερικανοί κατέκτησαν τη χώρα τους από τους Ινδιάνους. 
Ο Στουμπφ παρουσιάζει γι’ αυτό χαρακτηριστικά μερικές αναφορές: την περίπτωση των τερατωδών ερπετών-φυλάκων της φυσικής γέφυρας του Ρες, την επική περιπέτεια του Βίνκελριντ, και των επεισοδίων που τα χαρακτηρίζει ως «το τέλος των δρακόντειων πολέμων» στο Ούντερβαλντ του 1438. 
Η Ελβετία, πατρίδα της Δρακολογίας, στεγάζει έναν από τους μεγάλους φίλους της. Η παροιμία σύμφωνα με την οποία «καλό αίμα δεν θα μπορούσε να ψεύδεται» ισχύει σ’ αυτή την περίπτωση, μια και πρόκειται για τον εγγονό του Ρένγουορντ, τον Λέοπολντ Σιζάτ. Ο Σιζάτ (1601-1663) ανήκει, κι αυτός επίσης, στην κοινοτική ελίτ, όντας ένας απ’ τους μεγάλους συμβούλους της πολιτείας. Δημοσιεύει το 1661 μια Περιγραφή της Φημισμένης Λίμνης της Λουκέρνης ή των Τεσσάρων-Καντονιών. 
Παρά τον περιοριστικό χαρακτήρα του τίτλου του, το έργο ξεπερνά τα τοπογραφικά δεδομένα, προσφέροντας πολλές αποδείξεις φυσικής ιστορίας. Στο μέρος που διαπραγματεύεται την πανίδα των Καντονιών, ο Λέοπολντ αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στους δράκους. Ξεκινά λέγοντας: 
<blockquote>«Αναρωτιέται εύκολα κανείς γιατί μερικοί μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν υπήρξαν ποτέ δράκοι πάνω στη Γη ή στη Φύση». Ο Σιζάτ καταδικάζει τη μείωση του ρόλου των δράκων από συγγραφείς που βλέπουν σ’ αυτούς μόνο μια συμβολική διάσταση. Όμως, ο καθένας μπορεί να συμβουλευτεί τα αμέτρητα παλιά ελβετικά χρονογραφήματα, που μαρτυρούν άνετα την αφθονία των δράκων στους παλιούς καιρούς. Ευτυχώς, η εποχή μας είναι απαλλαγμένη από τέτοια επιζήμια πλάσματα, «και το οφείλει αυτό σε μια ιδιαίτερη θεία χάρη».</blockquote>
Ο σύμβουλος ξαναβρίσκει ίχνη των δράκων στα τέρατα που έπρεπε να νικήσουν οι απόστολοι της Ελβετίας. Γι’ αυτόν ο «βόας» (boa) του Πλίνιου και του αγίου Ιλαρίωνα ήταν σίγουρα ένας lindtwurm. Έτσι, ο άγιος Μάγκνους έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν boa κοντά στο Κέμπτεν κι ένα δράκο στην περιοχή Ρόσχαουπτ. Πολλές προσωπικότητες κύρους, από τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς μέχρι τον Στουμπφ, βεβαιώνουν την ύπαρξη των δράκων. Έτσι και ο Λέοπολντ Σιζάτ, παρατηρεί με περηφάνια ότι η γενέτειρα πόλη του διατηρεί χειροπιαστές αποδείξεις για την πραγματικότητα τέτοιων ζώων. 
<div align="center" style="text-align: left;">Υπάρχει αρχικά το φελόνιο του Σαιντ Λέτζερ, όπου ο συγγραφέας μας ισχυρίζεται ότι είδε με τα μάτια του να απεικονίζονται εκεί πάνω δυο δράκοι του τρομερού όρους Πιλάτος. Ένας άλλος θησαυρός της πόλης είναι η Πέτρα του Δράκου (οι κάτοικοι διηγούνται ότι την πέταξε εκεί ένας δράκος, μία Δρακόπετρα). Πάνω από μισό αιώνα, οι κάτοικοι μπόρεσαν να ευεργετηθούν από τις θεραπευτικές της δυνάμεις. Καταπραΰνει αιμορραγίες και γιατρεύει ακόμα και την πανούκλα. Αυτό επιβεβαιώνεται από ένα ντοκουμέντο του 1532, όπου μπορεί να διαβάσει κανείς ότι κάποιος Άντον Χούτερ έδεσε αυτή την πέτρα στον ένα βουβώνα και η πέτρα, σε μισή ώρα, «απομύζησε το δηλητήριο και το κακό έξω από το σώμα του».</div>
<a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2015/01/dragons-2.jpg" style="cursor: auto ! important;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-66948" height="579" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2015/01/dragons-2-564x579.jpg" title="dragons 2" width="564" /></a>Οι δράκοι δεν ανήκουν μόνο στο μακρινό παρελθόν. 
Η άνω χώρα φυλάει ακόμα ίχνη της ύπαρξής τους, όπως ο σκελετός που ανακαλύφτηκε στο όρος Στάφελβαντ, το 1602. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, ένας δράκος με κεφάλι ερπετού και μακριά ουρά, που πετούσε σπίθες, σύμφωνα με τον Κρίστοφ Σόρερ, θα έβγαινε από ένα άντρο του Πιλάτου για να πετάξει μια μικρή απόσταση και να φτάσει σε μια άλλη ανοιχτή σπηλιά στην κορυφή του βουνού Φλούε. 
Κοντά στο Μπρίντεζι, στην Ιταλία, ένας τεράστιος δράκος είχε εμφανιστεί το έτος 1600, ύστερα από μια σφοδρή καταιγίδα. Με τη δηλητηριώδη ανάσα του, είχε σκοτώσει πολλούς ανθρώπους, πριν τελικά συντριβεί υπό το βάρος εκριζωμένων δέντρων (Γιόχαν Λέοπολντ Σιζάτ, Beschreibung des Berühmbter Lucerner oder Vier Waldstätten Sees, Lucerne: David Hautten, 1661, κεφ. XXV, σελ. 175). 
Κατά τον Σμιτ, ο Λέοπολντ Σιζάτ επικεντρώνει το ενδιαφέρον του μόνο στα θαύματα της φύσης. Ο σύμβουλος της Λουκέρνης δεν έχει πια θέση για σατανισμούς ή ιστορίες με μάγους (θέματα που είχαν συνδεθεί με τη Δρακολογία στο παρελθόν). Τα μόνα δεδομένα που τον ενδιαφέρουν είναι αυτά που αποκαλύπτουν τη φυσική ιστορία, της οποίας τα εκτρώματα, κατά τον ίδιο τρόπο όπως και τα κοινοτικά προϊόντα, τα συλλέγει. 
Πράγματι, ο Λέοπολντ Σιζάτ αφιερώνει αποσπάσματα του έργου του στη μελέτη των υποτιθέμενων «υβριδίων» όπως τον άνθρωπο-σαύρα, το ελάφι-αγελάδα, ή σε άλλες ανώμαλες υπάρξεις, όπως τα «ψάρια» με τα τέσσερα πόδια. (Ο συγγραφέας περιγράφει εκτενώς μια «βροχή με βατράχους», στην οποία παραβρέθηκε «με τη συντροφιά του αγαπητού παππού μου Ρένγουορντ Σιζάτ», ένα βράδυ του καλοκαιριού το 1610. Αυτή η ευαισθησία για ό,τι παράξενο, τον ωθεί να καταγράψει τις παραδοσιακές αφηγήσεις που τον οδηγούν, εν αγνοία του, στον προθάλαμο του μαγικού κόσμου. 
Έτσι, μεταξύ άλλων, παλιοί ψαράδες τού διηγήθηκαν ότι, από καιρό σε καιρό, τεράστια ψάρια λούτσοι εμφανίστηκαν στις όχθες της λίμνης των Τεσσάρων-Καντονιών. Όμως, κάθε φορά που θέλησαν να τα πλησιάσουν, αυτά ξαναβουτούσαν στο νερό απότομα, αφήνοντας πίσω τους δύσοσμους καπνούς «εξαιτίας των οποίων πολλοί πέθαναν» Παρ’ όλα αυτά, το έργο του Σιζάτ εντάσσεται στη φυσιοκρατική λογοτεχνία, του τύπου Φυσικής Ιστορίας. 
Το πολυδιαβασμένο έργο ενός φημισμένου Ιησουίτη λόγιου, θα ενισχύσει αυτή την τεχνητή φυσιοκρατική λογοτεχνία. Ο υποθετικός δράκος, υπομονετικά πλασμένος από τις λεπτομερείς αναφορές γενεών λογίων, θα βρει την ολοκλήρωσή του μέσα στο πρώτο δοκίμιο που είναι αφιερωμένο σε μια συστηματική μελέτη του υπόγειου κόσμου, το Mundus Subterraneus (1664-65) του Αθανάσιου Κίρχερ. Το έργο αποτελείται από δυο μεγάλους αριθμημένους τόμους. 
Οι δράκοι μελετήθηκαν στο βιβλίο VIII, αφιερωμένο στα υπόγεια ζώα, μετά τα ψάρια των λιμνών και των σπηλαίων. Μια τέτοια ταξινόμηση αποτελεί, αυτή καθαυτή, μια εννοιολογική επιλογή. Ο Κίρχερ μπορεί να προειδοποιεί τον αναγνώστη του ότι μια «μεγάλη διαμάχη» χωρίζει τους ειδήμονες όσον αφορά την πραγματικότητα των δράκων, ο ίδιος όμως διαβεβαιώνει χωρίς περιστροφές την ύπαρξή τους, οχυρωμένος πίσω από το κύρος των εκκλησιαστικών πηγών, των εκκλησιαστικών συγγραφέων και των αυτόπτων μαρτύρων, (Αθανάσιος Κίρχερ, Mundus subterraneus, in ΧΙΙ libros digestus, Amsterdam: Γιοχάνες Γιάνσον, 1664, τομ. Ι, βιβλ. VIII, τομ. IV). 
Αλλά ο Κίρχερ δεν είναι ένας απλός συλλέκτης πληροφοριών. Οι σκέψεις του για την κατοικία του δράκου καταλήγουν σε πρωτότυπες θεωρήσεις. Με τη βοήθεια ενός βιβλικού χωρίου, ο Κίρχερ δίνει την «άβυσσο» στους δράκους. Αυτός ο όρος υποδείκνυε αρχικά το βάραθρο απ’ όπου προφανώς προήλθαν τα νερά του Κατακλυσμού. Ενισχύοντας αυτή την ιδέα, ο συγγραφέας του Mundus Subterraneus υποδεικνύει την παρουσία μεγάλων υπόγειων πηγών, κρυμμένων κάτω από ορεινούς όγκους, με το όνομα hydrophylaciae, απ’ όπου γεννιούνται τα ποτάμια. 
Ο κόσμος χωρίς φως, πλούσιος σε νερό, μπορεί να στεγάσει τη ζωή, και η γεωλογική ονειροπόληση του μεγάλου Ιησουίτη συγχωνεύεται με την υποθετική ζωολογία. Οι δράκοι είναι οι κάτοικοι του υποστρώματος της Γης. Μερικές φορές ξεπροβάλλουν στον ελεύθερο αέρα, «εις βάρος ανθρώπων και ζώων». Ο Κίρχερ δεν αντιλαμβάνεται τους δράκους ως μια ειδική κατηγορία ζώων. Πρόκειται, κατ’ αυτόν, περισσότερο για μια ιδιομορφία της φύσης, για προϊόντα πολύ σπάνιων πράξεων της αυτόματης γένεσης. 
Σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη, ο τολμηρός λόγιος μάς παραθέτει το παράδειγμα των μελισσών, γεννημένων μέσα στα εκκρίματα των βοοειδών. Αν, κατ’ αυτόν, η κυκλοφορία των υπόγειων υδάτων μοιάζει με τη λειτουργία των υδραυλικών μηχανών –των οποίων τα σχέδια ζωγραφίζει στο βιβλίο του– η γενιά των δράκων θυμίζει περισσότερο κάποιο χημικό πείραμα, όπου οι σπηλιές θα έπαιζαν το ρόλο των φυσικών εργαστηρίων. 
Σύμφωνα με τον Κίρχερ, οι «συχνές παρατηρήσεις» του είχαν προφανώς επιτρέψει να συμπεράνει ότι οι δράκοι είχαν εμφανιστεί σε αλπικούς τόπους, όπου αετοί και τεράστιοι γύπες είχαν κάνει τις φωλιές τους. Μέσα στις κρυφές ορεινές φωλιές τους τα αρπαχτικά πουλιά συσσωρεύουν ένα πλήθος εξαφανισμένων θηραμάτων: ερπετών, πουλιών, λαγών, αρνιών, σκύλων, ακόμα και παιδιών. Η ζύμωση των συσσωρευμένων λειψάνων μέσα στο λάκκο των πτωμάτων θα παρήγαγε μερικές φορές παράξενες ζωικές ενώσεις. 
Ένα ετερόκλητο πλάσμα θα ‘χε γεννηθεί μέσα από τη σαπίλα, ο δράκος, που θα προερχόταν από την ένωση σπερμάτων πολλαπλών υπάρξεων που είχαν αρπάξει οι γύπες. Το ερπετό θα έδινε το κεφάλι, το λαιμό και την ουρά του στο καινούριο πλάσμα. Ο δράκος θα είχε δανειστεί επίσης τα μεγάλα αυτιά του λαγού και τα φτερά των πουλιών. Βέβαια η σπερματική ένωση που κυριαρχεί σ’ αυτή τη μεταμόρφωση θα καταδίκαζε το υβρίδιο με την υπόσταση ενός δύσμορφου κι ατελούς πλάσματος. 
Τα φτερά του έτσι θα ήταν καλυμμένα από ένα απλό στρώμα πάχους, ενώ η πανοπλία από λέπια θα αποτελούσε μια ασβεστοποίηση των γενετικών διαθέσεων. Γεννημένος από τη σήψη, ο ενήλικας δράκος θα πρόδιδε πάντα την καταγωγή του, εξαιτίας της μαύρης αναπνοής του, την οποία ο έξυπνος ιησουίτης ερμηνεύει σαν μια σαθρή αναθυμίαση, που μπορεί να συγκριθεί με το φωσφορισμό του νεκρού ξύλου. 
Σύμφωνα με την αντίληψη του Κίρχερ, η σπηλιά δεν είναι πια μόνο καταφύγιο του δράκου. Είναι επίσης το «εκκολαπτήριό» του. Αυτό το εξαιρετικής σπανιότητας πλάσμα απεικονίζει το προϊόν ιδιαίτερων περιβαλλοντολογικών όρων: για τον Γερμανό Ιησουίτη, που είναι παθιασμένος με τα πειράματα, ο δράκος θα ήταν η κατάληξη αυτόματων χημικών διαδικασιών, στη διάρκεια των οποίων η σπηλιά θα έπαιζε το ρόλο ενός τεράστιου αποστακτήρα, απ’ όπου θα ξεχείλιζε μια σπερματική σούπα. Βουνά, σπηλιές και δράκοι αποτελούν έτσι μια αδιάσπαστη τριάδα. 
Ο Κίρχερ θεωρεί ότι «κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει» την πραγματικότητα του δράκου, την οποία λεπτομερώς μνημονεύουν άνθρωποι με μεγάλο κύρος όπως ο Στουμπφ, ο Γκέσνερ κι ο Λέοπολντ Σιζάτ. Οι ελβετικές Άλπεις θα έκρυβαν πολλούς δράκους σε «τόπους απρόσιτους» όπως είναι κάποια κρυφά λημέρια στην άνω χώρα. Τρεις αναπαραστάσεις γενεών δράκων διακοσμούν την πραγματεία. 
Η μια παρουσιάζει τον «τετράποδο φτερωτό δράκο», που τον σκότωσε ο ιππότης της Ρόδου, η άλλη δείχνει τον dracunculus της Βολωνίας, και η τελευταία τον draco helveticus, που ήταν δίποδος και φτερωτός. (Επισημοποιώντας την ύπαρξη ενός ιδιαίτερου τύπου του αλπικού δράκου, το πορτρέτο επιβραβεύει το έργο των χρονικογράφων και των Ελβετών λογίων). Ο draco helveticus μπαίνει στο πεδίο της ευρωπαϊκής κουλτούρας. 
Ο Κίρχερ δημοσιεύει επίσης ένα γράμμα του εξομολογητή της Λουκέρνης, του Κρίστοφ Σόρερ, επικεντρώνοντας τις παρατηρήσεις του σ’ έναν από τους δράκους του τρομερού όρους Πιλάτος: «Είδα ένα μεγαλοπρεπή δράκο που άρχισε να πετά, από μια τρύπα ενός μεγάλου βράχου του όρους Πιλάτος, κουνώντας τα φτερά του πολύ γρήγορα, το σώμα του ήταν μακρύ, το ίδιο και η ουρά κι ο λαιμός του. Το κεφάλι του είχε τη φιγούρα ενός απ’ αυτά τα ερπετά με τα δόντια. Όταν πετούσε, έβγαζε από το στόμα του σπίθες παρόμοιες μ’ αυτές που πετά το πυρακτωμένο σίδερο, όταν οι σιδηρουργοί το χτυπούν πάνω στο αμόνι» 
Στην αλληλογραφία τους, επίσης, ο Σόρερ του απάντησε γραπτώς ότι το 1654, την ημέρα του Σαιντ-Ζακ (25 Ιουλίου), ο κυνηγός Πολ Σούμπερλιν που βρισκόταν στο βουνό Φλούε (2.097 μέτρα) στις ελβετικές Άλπεις, είδε εκεί ένα δράκο. Το ζώο στεκόταν στην παρυφή μιας βαθιάς σπηλιάς. Ήταν δίποδο σε όρθια στάση, το κεφάλι του έμοιαζε μ’ αυτό ενός αλόγου και «όλο το σώμα του ήταν σκεπασμένο με λέπια». Μόλις ο άνθρωπος το πλησίασε, το τέρας αποτραβήχτηκε στο λημέρι του. 
Αν και εξυμνεί τον draco helveticus, ο Κίρχερ καθόλου δεν παραμελεί την Ιταλία. Εκτός από το φημισμένο επεισόδιο της εποχής με τον δράκο του Αλντροβάντι, ο Ιησουίτης θέτει το θέμα μιας συνάντησης εντελώς πρόσφατης είχε συμβεί τέσσερα χρόνια πριν από τη δημοσίευση του έργου του. Το Νοέμβριο του 1660 ένας κυνηγός χώθηκε στα έλη Ποντίνς, κοντά στη Ρώμη, για να καταδιώξει ένα υδρόβιο θήραμα. 
Την ώρα που ένας δράκος, μεγέθους ενός μεγάλου γύπα, πετούσε, ο άνθρωπος έριξε καταπάνω του και στη συνέχεια το πληγωμένο πλάσμα του επιτέθηκε. Ο κυνηγός πέθανε την ίδια νύχτα, ενώ το δέρμα του είχε πρασινίσει από το δηλητήριο. Ανακάλυψαν και το λείψανο του ζώου, που ήταν ήδη σε αποσύνθεση. Το κεφάλι του μεταφέρθηκε στον Κίρχερ, ο οποίος το φύλαξε στο μουσείο του. Αυτός ο δράκος των ελών ήταν δίποδος με πλατιά παλαμοειδή πόδια, όπως αυτά των χηνών. 
Ένας Γάλλος ταξιδιώτης μάς επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας λαϊκής φήμης που κυριαρχούσε στους δρόμους της Ρώμης την εποχή στην οποία αναφέρεται ο Κίρχερ. Όντως, στο Ημερολόγιό του (1665), ο Μπαλταζάρ ντε Μόνκονις από τη Λιόν σημειώνει: «Στην αρχή του Οκτωβρίου του 1660, ένας κυνηγός σκότωσε στα δέκα ή δώδεκα μίλια από τη Ρώμη, την εποχή που ήμουν κι εγώ εκεί, ένα φτερωτό δράκο που είχε φτερά νυχτερίδας, που με το ένα από αυτά χτύπησε τον κυνηγό στο πόδι, και πέθανε ο ίδιος μερικές μέρες αργότερα» 
Με βάση την αυξημένη επιμονή γύρω από το θέμα του δράκου, η τρίτη έκδοση του Mundus Subterraneus (1678) αφιερώνει στο δράκο περισσότερες σελίδες και δίνει μεγαλύτερη προσοχή. Μπορεί να δει κανείς εκεί τη φιγούρα του ταριχευμένου δράκου που φυλάγεται στη Ρώμη, μέσα στο μουσείο του καρδινάλιου Μπαρμπερίνι, (Mundus Subterraneus, 3η έκδοση, 1678, τόμ. ΙΙ, βιβλ. VIII, κεφ. ΙΙ, σελ. 103). Ένα ειδικό παράρτημα είναι αφιερωμένο στις περιπλανήσεις ενός ταξιδιώτη ευγενή, του Ελίας Τζορτζ Λορέτ. 
Πρόκειται για ένα μικρό ταξιδιωτικό οδηγό για τις στοιχειωμένες τοποθεσίες, που ήταν προσφιλείς στην μπαρόκ ευαισθησία. Για πολλοστή φορά αναφέρεται η λίμνη του βουνού που τη φυλάνε φραγμοί κωνοφόρων δέντρων και της οποίας τα νερά, ταραγμένα από τη ρήψη διάφορων αντικειμένων, προκαλούν καταιγίδες! Βρισκόμαστε, στην προκειμένη περίπτωση, στην άκρη μιας λίμνης του Μαύρου-Δάσους, της Μούμελζε (μια λέξη που σημαίνει «Νεράιδα». Το όνομα της λίμνης του Μαύρου-Δάσους παραγόταν από τη λέξη Muhme: νεράιδα, πνεύμα των νερών. Βλ. Hünnerkopf, «Muhmelsee», στο Handwörterbuch des deutschen Aberglaubens, τόμος VI, Berlin, 1934, σελ. 620-621. 
<a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2012/08/dragons-8.jpg" style="cursor: auto ! important;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-15247" height="564" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2012/08/dragons-8-564x564.jpg" title="dragons-8.jpg" width="564" /></a> 
Επίσης, στο έργο Οι Περιπέτειες του Σιμπλισίσιμους –1669– του Grimmelshausen, ο ήρωας του μυθιστορήματος, ο Σίμπλεξ, στο πέρασμα για το Σάουερμπρουνερ, ακούει τις «παράξενες ιστορίες» που διηγούνταν αυτοί που έκαναν λουτροθεραπείες αναφορικά με «την ανεξερεύνητη» Μούμελζε: συζητούν για τις καταστροφικές ιδιότητες αυτής της υδάτινης έκτασης και για συναντήσεις με παράξενα πλάσματα, στοιχειά και ξωτικά και νεράιδες, που ζουν κάτω από την επιφάνεια. Μόλις έφτασε στη λίμνη, έψαξε μάταια με τα μάτια να βρει το βάθος αυτής της υδάτινης έκτασης με την απατηλή ηρεμία. 
Κανένα ψάρι δεν μπορεί να ζήσει κάτω από την επιφάνεια. Ο κυματισμός απέβαλε αυτά που κάποιοι προσπάθησαν να εισαγάγουν εκεί, μιας και τα νερά δεν ανέχονται παρά μόνο μαύρα βατράχια και κάποια είδη σαλαμάνδρας. Ένας παραμεθόριος κάτοικος της Βάδης, συνοδεία ενός κληρικού, επιχείρησε να εξορκίσει τη Μούμελζε, ρίχνοντας εκεί καθαγιασμένα ροζάρια 
<blockquote>«Αλλά απότομα ένα τρομερό τέρας παράξενης μορφής αναδύθηκε, τρέποντάς τους σε φυγή και ξεσηκώνοντας μια καταιγίδα, που κράτησε εφτά μέρες»</blockquote>
Ο ίδιος ο Λορέτ δεν φαίνεται να αμφισβητεί καθόλου την καταδίωξη του υδρόβιου δράκου, μιας και μας γνωστοποιεί ότι, αφού έριξε τρεις πέτρες στη λίμνη (θέλοντας ίσως να προκαλέσει μία καταιγίδα;), στάθηκε για να χαράξει το όνομά του και την ημερομηνία της εκδρομής του (12 Μαΐου 1666) πάνω στο φλοιό ενός γειτονικού δέντρου. Αυτός ο ταξιδιώτης ο οποίος διασχίζει τη Γερμανία μερικά χρόνια μετά το πέρας των τελευταίων μαχών που επακολούθησαν τον τριακονταετή πόλεμο, ψάχνει τις ονομαστές στοιχειωμένες τοποθεσίες, τις οποίες εξετάζει λεπτομερειακά. 
Ο Λορέτ είναι ένα περίεργο πνεύμα, ένας γνώστης της δαιμονολογικής λογοτεχνίας. Μετά τη Μούμελζε, η τρομακτική φήμη του βουνού Πιλάτος τον ελκύει ακατανίκητα. Πηγαίνει εκεί την ίδια χρονιά. Του είχαν μιλήσει για τη θρυλική λίμνη, «με τον απύθμενο βυθό». Δεν βρίσκει όμως εκεί παρά ένα μεγάλο λιμνάζον έλος. 
Αλλά οι βουκόλοι που τον συνοδεύουν του δείχνουν στα περίχωρα τις εγκοπές πάνω στο βράχο: «τα νύχια του διαβόλου» και του μιλούν για τους σαυράνθρωπους, για παρόμοιες ιστορίες από την Ουαλία, βλέπε το έργο του Άρθουρ Μάχεν, Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας. Λένε ότι αυτά τα βουνά είναι καταραμένα. Ο Λορέτ, εν πάση περιπτώσει, περιγράφει τους ποιμένες του Πιλάτου ως άξεστους και απαίσιους ανθρώπους, παραδομένους στη μαγεία, οι οποίοι εύκολα παρασύρονται από δαιμόνια. Το 1667, μια ομάδα βοσκών μάγων εξαπέλυσε μια καταιγίδα καταστροφική για το Καντόνι. 
Ένα χρόνο πριν, οι κάτοικοι του Βιτζνό είχαν δει ένα φλογισμένο δράκο να πετά πάνω από το χωριό τους. Αυτό ήταν προμήνυμα σεισμού και πλημμύρας. Ο Λορέτ πιστεύει τόσο στους δράκους του βουνού, όσο και στους διαβόλους και τους φοβερούς μάγους. Η θέση της δρακόντιας μάχης του Ούντερβαλντ, είναι επακριβώς προσδιορισμένη, είναι το «πεδίο του δράκου» το Drachenfeldt. Του δείχνουν επίσης οι άνθρωποι το άνδρο των δράκων, που βρίσκεται ψηλά, κι από εκεί φαίνεται η λίμνη των Τεσσάρων-Καντονιών και τα περίχωρα της χώρας. Ο Λορέτ προσθέτει ότι, αν η Αφρική έχει την παλιά φήμη ότι παράγει πάντα νέα τέρατα, και τα ελβετικά βουνά γεννούν επίσης, στα πιο μυστικά τους κρησφύγετα, «δύσμορφα πλάσματα», όπως είναι οι δράκοι και οι γίγαντες. 
Στη Λουκέρνη, δεν διατηρούσαν μήπως μέσα στα τείχη της έναν κολοσσιαίο ανθρώπινο σκελετό, απόδειξη της πραγματικότητας των γιγάντων; Ο Ελίας Τζορτζ Λορέτ γίνεται από τους πρωτεργάτες που θέτουν στην κεντρική Ελβετία το καταφύγιο του τερατοειδούς ανθρώπου και ζώου. 
Η τρίτη έκδοση του Mundus Subterraneus του Κίρχερ καθιερώνει την Ελβετία ως πατρίδα του δυτικού δράκου. Όμως, άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν αυτή την ηγεμονία. Για παράδειγμα η Αυστρία. Μια από τις επαρχίες της, η Καρίνθιε, ήταν ιδιαιτέρως πλούσια σε ιστορίες για δράκους. Σαν επιστέγασμα αυτών των πεποιθήσεων, το 1590, ο γλύπτης Ούλριχ Φόγκελζανγκ είχε διακοσμήσει τη μεγάλη πλατεία Κλάγκενφουρτ, στην Καρίνθιε, μ’ ένα φτερωτό δράκο, υπηρέτη της πηγής, το Lindwurmdenkmal, δηλαδή το μνημείο του δράκου. 
Πολλά συνέβαιναν και στη Στυρία. Τον προηγούμενο αιώνα, ο Γκέσνερ είχε θέσει το ζήτημα των φτερωτών ερπετών στους ουρανούς αυτής της επαρχίας, στα νοτιοανατολικά της Αυστρίας. Επιπλέον, μετά το τέλος της μεσαιωνικής εποχής, η «σπηλιά των δράκων» του Μίξνιτζ είχε προσελκύσει τους περίεργους απ’ όλη την Ευρώπη. Ο Γκ. Μ. Βίσερ στην αναφορά του για τη Στυρία το 1678, κάνει λόγο για τη σπηλιά, διευκρινίζοντας ότι από αυτήν βγάζουν συνεχώς «οστά δράκων». 
Ένας ασυνήθιστος προσκυνητής όπως ο Ελίας Τζορτζ Λορέτ δεν θα μπορούσε να παραλείψει την αναφορά σ’ αυτό το φημισμένο άντρο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ένας υποδηματοποιός θα είχε ριψοκινδυνεύσει να μπει στις καμάρες της σπηλιάς, για να συλλέξει τα κόκαλα των γιγάντων. Ο άνθρωπος θυμόταν ότι ένας ολόκληρος σκελετός δράκου είχε ανακαλυφτεί στην είσοδο της σπηλιάς (Οthenio Abel, Vorzeitliche Tierreste im deutschen Mythus, Brauchtum und Volksglauben, Iéna: Fischer, 1939, εικ. 130, σελ. 176, εικ. 136, σελ. 185). 
Το υλικό που αφορούσε τον δράκο τελικά έφτασε σε τέτοιο αξιόλογο όγκο, που ένας Γερμανός πανεπιστημιακός, ο Τζορτζ Κάσπαρ Κίρχμαγιερ (1635-1700) τόλμησε να συντάξει την πρώτη μονογραφία γι’ αυτό το θέμα. Χημικός στο επάγγελμα, ο Κίρχμαγιερ άσκησε επίσης την ορυκτολογία κι ανέπτυξε ένα δίκτυο επιστολογραφίας με σημαντικούς Ευρωπαίους λογίους. 
Το 1661, όταν το έργο Zoologia Physica του Γιόχαν Σπέρλινγκ (που παρασημοφορήθηκε μεταθάνατον), δημοσιεύτηκε, ο εκδότης πρόσθεσε στην πραγματεία δέκα ακαδημαϊκές συζητήσεις με ή υπό την εποπτεία του Κίρχμαγιερ. Υπάρχουν σ’ αυτό θέματα των υποθετικών ζώων, τέτοιων όπως ο μονόκερως, ο βασιλίσκος, ο φοίνιξ και ο δράκος. Αυτός ο τελευταίος παρουσιάζεται ως ένα «γιγάντιο ερπετό», πλάσμα ωοτόκο, που τρεφόταν με πτώματα και ευκαιριακά με ζωντανούς ανθρώπους. 
(Γιόχαν Σπέρλινγκ, Zoologia Physica, εκδ. J. Kirchmayer, Wittemberg: Οι κληρονόμοι του Γ. Μπέργκερ, 1661, κεφ. ΙΙΙ, σελ. 403-405 (De dracone). Για τον Κίρχμαγιερ, βλέπε Thorndike, A History of Magic and Experimental Science, Columbia University Press, 1958, όπ.αν., τόμ. VII, σελ. 347). 
Ο δράκος γινόταν πάλι ο Δράκων των Ελλήνων. Αυτή η θέση, από τη μία έως την άλλη άκρη του αιώνα, θα γινόταν θέση των μετριοπαθών πνευμάτων, που απέρριπταν την ιδέα του φτερωτού ερπετού προς όφελος ενός οφιοειδούς μεγάλου μεγέθους. Τέτοια ήταν, το 1603, η γνωμάτευση του Κάσπαρ Σβένκφελντ, όσον αφορά το δράκο της Σιλεσίας. Τέτοια θα ήταν κι αυτή του συγγραφέα του Παγκόσμιου Λεξικού, του Αντουάν Φουρετιέρ (1619-1688), του οποίου το έργο δημοσιεύτηκε μεταθανάτια, στο Άμστερνταμ το 1690. Γι’ αυτόν τον αστό του Παρισιού, που δεν ταξίδεψε ποτέ για έρευνες, ο δράκος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα «τερατώδες ερπετό, το οποίο στην πάροδο του χρόνου απέκτησε καταπληκτικό μέγεθος». 
Οι θέσεις του μεγάλου Αθανάσιου Κίρχερ βρήκαν μεγάλη απήχηση στους ακούραστους συλλέκτες πληροφοριών της μπαρόκ Γερμανίας. Ένας από αυτούς τους συγγραφείς, που του άρεσαν πολύ οι παράξενες και ασυνήθιστες ιστορίες, ο μυθιστοριογράφος Έμπεραρντ Βέρνερ Χάπελ (1647-1690), χρησιμοποίησε το έργο Mundus Subterraneus στο δικό του Περίεργες Σχέσεις (1683). 
Πρέπει να δεχτούμε, υποστηρίζει ο Χάπελ, ότι «πολλοί» άνθρωποι αρνούνται να πιστέψουν στην ύπαρξη των δράκων. Αλλά οι σκεπτικιστές «οφείλουν να σωπάσουν» μπροστά στη θετική γνώμη ανθρώπων κύρους όπως ο Σιζάτ, ο Κίρχερ κι ο Αλντροβάντι, και μπροστά στις πολυάριθμες αναφορές αυτόπτων μαρτύρων, που αποδεικνύουν κατά κόρον ότι: 
<div align="center" style="text-align: left;">«Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη δράκοι. Οι γκρεμοί των βουνών στην Ελβετία και αλλού, καθόλου δεν έχουν απαλλαγεί απ’ αυτές τις υπάρξεις, και πιστεύω ότι θυμόμαστε πολύ καλά όλα όσα μας έχουν διηγηθεί για τέτοια καταστροφικά τέρατα που εμφανίστηκαν στην Τοσκάνη και στην Πρωσία, πριν από δύο ή τρία περίπου χρόνια» ( Ε. Β. Χάπελ, Grösste Denckwürdigkeiten der Welt, oder Sogenannte relations curiosae, Hambourg: Thomas von Wiering, 1683. Αλλά βλέπε και Ε. Β. Χάπελ, «Mundus mirabilis tripartitus», uder wunderbare Welt in einer kurtzen Cosmographia fürgestellet, Ulm: Mattheus Wagner, 1689, τ. ΙΙΙ, βιβλ. Ι, κεφ. XXIV, σελ. 179-188).</div>
Η παρουσία πλασμάτων ταυτόχρονα επικίνδυνων κι ασυνήθιστων μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο προξενεί στους ειδικούς παράξενων φαινομένων ένα γοητευτικό τρόμο. Ο Χάπελ ταξινομεί μ’ ευχαρίστηση αυτό το «θαυμαστό είδος» ανάμεσα στα «πιο αποκρουστικά τέρατα που γέννησε η φύση» ένα πλάσμα στερημένο από γεννήτορες, ενάντια σε κάθε φυσική πορεία ζωτικών διαδικασιών, που πηγάζει από την αυτόματη γέννηση. 
Αυτό το υβρίδιο μένει μέσα σε «μεγάλους ορεινούς όγκους» που μπορούν να είναι οι ελβετικές Άλπεις, αλλά επίσης και οι «κορυφές των Καρπαθίων που υψώνονται μέχρι τον ουρανό, ανάμεσα στην Πολωνία και τη Δακία» (Τρανσυλβανία). Ήδη, ο Κίρχμαγιερ είχε αναφέρει τα Καρπάθια ανάμεσα στις ευρωπαϊκές βουνοκορφές που χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγια από τους δράκους. Ο Χάπελ παίρνει τις πληροφορίες του από μια σειρά επιστολών που δημοσιεύτηκαν σε μια ιατρο-φυσική επιστημονική συλλογή της αυτοκρατορικής Ακαδημίας της Αλ. 
Μέσα στο πρώτο από αυτά τα ντοκουμέντα, ο Ούγγρος γιατρός Πάτερσον Χάιν έγραφε το 1671 ότι «ήταν αδύνατο ν’ αμφισβητηθεί» η πραγματικότητα των δράκων. Υπήρχαν ανάμεσα στις συλλογές του μία σιαγόνα και κυνόδοντες που απεδείκνυαν το συγκεκριμένο χαρακτήρα αυτών των ζώων. (Βλέπε την επιστολή του δρ. Γιόχαν Πάτερσον Χάιν στον δρ Sachs à Lewenhaim, 2 Δεκεμβρίου 1671, που βρίσκεται στο Miscellanea Curiosa Medico-Physica Academiae Naturae Curiosorum, Leipzig & Francfort). 
Σε μια άλλη επιστολή (29 Ιανουαρίου 1672), ο Χάιν διευκρινίζει ότι μπόρεσε να εξετάσει ένα κρανίο δράκου στη Βαρσοβία. Εξάλλου, ένας χωρικός παρουσίασε ολόκληρο το σκελετό ενός «νέου δράκου» στον κόμη Ρακότζι (Δρ Γ. Πάτερσον Χάιν, «De Draconibus Carpathicis», στο Miscellanea Curiosa, dec. I, ann. III, observatio CXXXIX, 1672, σελ. 257-258). 
Ο γιατρός κατάφερε να συλλέξει τη μαρτυρία των βοσκών της άνω χώρας. Μεγάλος αριθμός από αυτούς του εμπιστεύτηκε ότι μέσα στα Καρπάθια, κοντά στον ποταμό Ντουνάγιεκ, υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά γεμάτη οστά και απομεινάρια δράκων. Τολμηροί χωρικοί ριψοκινδυνεύουν και πηγαίνουν εκεί, για να πάρουν τα οστά –μερικές φορές σκελετούς ολόκληρους– τα οποία μετά πουλούν σε πρακτικούς γιατρούς που παίρνουν μια σκόνη απ’ αυτά, από την οποία στη συνέχεια φτιάχνουν θαυματουργό αντίδοτο εναντίον της επιληψίας. 
Αυτό το οστεοφυλάκιο δημιουργήθηκε έτσι: όταν ένας άρρωστος δράκος αισθάνεται ότι τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του, πηγαίνει στη σπηλιά για να ξαπλώσει, πάνω στους άλλους, και να αναζωογονηθεί, αλλά τελικά πεθαίνει σ’ εκείνη τη θέση. Ένας άλλος τον ακολουθεί, κι έτσι σχηματίζεται μια στοίβα οστών. Οι ποιμένες που οδηγούν τα κοπάδια τους το καλοκαίρι στις βοσκές, βεβαιώνουν ότι οι δράκοι περνούν τη μέρα τους στο βάθος των σπηλιών τους και δεν βγαίνουν από κει παρά τη νύχτα, για να ορμήξουν στα πρόβατα, στα κατσίκια, στους αίγαγρους, ακόμα και σε αρκούδες, τα οποία φέρνουν μετά στα λημέρια τους για να χορτάσουν. 
Οι ίδιοι ποιμένες διηγήθηκαν στον Πάτερσον Χάιν ότι μια μέρα ένας Ιταλός πήγε σε μια απ’ αυτές τις σπηλιές για να αναγκάσει με κάποια μαγικά τελετουργικά το δράκο να βγει έξω. Όταν το ζώο βρέθηκε έξω, ο μάγος το καβαλίκεψε, για να χαθεί πάνω στη ράχη του στους αιθέρες! Ο γιατρός, φυσικά, θεωρεί αυτή την ιστορία «μύθο». Πρόκειται για μια παραλλαγή της παράδοσης για τον εξορκιστή των δράκων στην Ελβετία, όπως περιγράφεται μέσα στα γραπτά του Ούλριχ Κάμπελ και του παππού Ρένγουορντ Σιζάτ. 
<a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2014/01/2-perseus-andromeda-and-the-dragon.jpg" style="cursor: auto ! important;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-66942" height="627" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2014/01/2-perseus-andromeda-and-the-dragon-564x627.jpg" title="Perseus (1875-1888)" width="564" /></a>Τον επόμενο αιώνα, στο έργο Notitia Hungariae Novae Historico-Geographica (1742), ο Ματίας Μπελ θα διηγηθεί το άσχημο παιχνίδι που έπαιξε ένας χωρατατζής στους κατοίκους ενός χωριού της άνω Ουγγαρίας, που ήθελαν να πληρώσουν για τις υπηρεσίες ενός «νεκρομάντη», για να απωθήσει αυτός από το καταφύγιό του ένα δράκο που ήταν υπεύθυνος για ολέθριες χαλαζοπτώσεις. 
Ένας Αυστριακός λαογράφος, ο Λέοπολντ Κρέτζενμπαχερ, συγκέντρωσε θρυλικές αφηγήσεις, που είχαν συλλεχθεί το 19ο αιώνα ανάμεσα στους Ρουμάνους της Τρανσυλβανίας και που αφορούσαν τους φοβερούς δράκους. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις αυτές, τα οστά που εκταφιάστηκαν από τις βουνίσιες σπηλιές γίνονταν αντιληπτά από το λαό ως υπολείμματα των τεράτων. Ο «Ιταλός» είναι αναμφίβολα ένας από αυτούς τους «Βενετούς» (Venediger) μεταλλειολόγους –ή χρυσοθήρες– που οι βουνίσιοι τους μεταμορφώνουν σε μυθικούς μάγους, λόγω άγνοιας για την επιστήμη τους. 
Οι πληροφορίες του Χάιν συμπληρώθηκαν από το συνάδελφό του από το Μπρεσλό, τον Χάινριχ Φολνιάτ. Ο Σικελός γιατρός αναπαρήγαγε στην έκθεσή του το 1674 μια γκραβούρα του κρανίου ενός από τους «δράκους των Καρπαθίων». (Σημειώνουμε ότι στα Καρπάθια και στην Τρανσυλβανία άνθησε ο θρύλος του Dracula, του Vlad Dracul, ένα επίθετο που σημαίνει «ο γιός του Δράκου» ή ο «γιος του Διαβόλου»). Παρακινούσε τους συναδέλφους του, να ακούν με περισσότερη επιείκεια τις λαϊκές αφηγήσεις που υποδείκνυαν την παρουσία των τερατοειδών ζώων στους σχεδόν απρόσιτους ορεινούς όγκους. 
Ο Φολνιάτ αναπαράγει την επιστολή ενός γιατρού από το Σίμπιου, του Γκέοργκ Βετ. (Χάινριχ Φολνιάτ, «De Dracpmobus Carpathicis et Transsylvanicis» στο Miscellanea, dec/ I, ann. IV, obs. CLXX, 1674, γκραβούρα ανάμεσα στις σελίδες 226 και 227. Για τον Βετ, βλ. Γιόχαν Σέιβερτς, Nachrichten von Siebenbürgischen Gelehrten und ihre Schriften, Pressburg: Weber και Korabinski, 1785, σελ. 453-454). Ο Βετ (1645-1704), γεννημένος στην Πολωνία, είχε αποκτήσει κάποια φήμη ως βοτανολόγος, κάτι που έκανε το συμβούλιο της σαξονικής πολιτείας Χέρμανστατ (Sibiu) να του προσφέρει, το 1672, τη θέση του κοινοτικού φαρμακοποιού. 
Η επιστολή του Βετ, που χρονολογείται στις 16 Μαΐου 1673, δείχνει ότι πολύ γρήγορα ο άνθρωπός μας παθιάστηκε μ’ ένα ζήτημα που αναμφίβολα είχε την τιμητική του στις τάξεις των τοπικών λογίων. Ο φαρμακοποιός είχε ήδη καταφέρει να αποκτήσει ένα δόντι δράκου. Ένας αστός από το Μέντβις είχε πάρει αυτό το κειμήλιο από ένα βλάχο χωρικό, ο οποίος ισχυριζόταν ότι το απέκτησε κάτω από περίεργες συνθήκες στα βουνά που χάνονταν στην πλευρά του Πορτ ντε Φερ: ο χωρικός είχε παρατηρήσει ότι ένας φτερωτός δράκος είχε κάνει τη φωλιά του μέσα σ’ ένα τεράστιο κοίλο δέντρο. 
Ο βλάχος εκμεταλλεύτηκε την απουσία του φτερωτού πλάσματος, για να μαζέψει ένα σωρό από ξερόκλαδα, μπροστά στην τρύπα του δέντρου, κι όταν ξανάρθε ο δράκος εκεί, τον έκαψε μέσα στο δέντρο. Ο Βετ μπόρεσε επίσης να θαυμάσει το κρανίο ενός άλλου δράκου, στο σπίτι του βασιλικού δικαστή της Χέρμανστατ. Το τέρας είχε προφανώς απανθρακωθεί από μια αστραπή, λίγα χρόνια νωρίτερα, ενώ βρισκόταν μέσα σ’ ένα μεγάλο δέντρο, ένα μίλι μακριά από την πόλη. 
Η σαξονική κωμόπολη Χέρμανστατ, τόπος γερμανικής και προτεσταντικής κουλτούρας, στέγαζε μέσα στα τείχη της προύχοντες, τους αντιπροσώπους δηλαδή της δεσπόζουσας κουλτούρας, όπως το δικαστή και το φαρμακοποιό που ήταν κάτοχοι δρακόντειων κειμηλίων, τα οποία είχαν διαπραγματευτεί με κάποιους οπαδούς της λαϊκής κουλτούρας, μελετητές από άλλες χώρες. 
Οι πληροφορίες που βγαίνουν από τις επιστολές του Χάιν, του Φολνιάτ και του Βετ, επιτρέπουν τη λεπτομερή προβολή δώδεκα δρακόντειων ζωνών, πάνω στο χάρτη της κεντρικής Ευρώπης. Η μία βρισκόταν στη νοτιο-ανατολική πλαγιά των Καρπαθίων, προς τον ποταμό Ντουνάγιεκ που κατέληγε στο Βιστούλα. Βρισκόταν μέσα στην πολωνική επαρχία Γαλικία. Οι πληροφοριοδότες του Χάιν είναι αναμφίβολα βουνίσιοι απ’ αυτή την περιοχή, οι Ουσούλς. 
Ο υπαινιγμός του Ούγγρου γιατρού για τον «κόμη Ρακότζι» μας πηγαίνει στη δεύτερη ζώνη, πιο νότια. Από την ισχυρή οικογένεια των Ρακότζι προήλθαν ηγεμόνες που έκαναν την Τρανσυλβανία ένα ανεξάρτητο κράτος ανάμεσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και την Ουγγαρία, στην οποία κυριαρχούσαν οι Αψβούργοι. Η πίστη στους δράκους των Καρπαθίων φαίνεται ότι είχε ευνοήσει τη γεωπολιτική κατάσταση σ’ αυτή την αμφιλεγόμενη περιοχή. 
Ένας ενθουσιώδης δρακολόγος, ο Γκέοργκ Βετ, πολύ δύσκολα μπορούσε να ριψοκινδυνεύσει, πηγαίνοντας στην άνω χώρα. Κοντά στις δυσκολίες πρόσβασης ερχόταν να προστεθεί και η απειλή που βάρυνε αυτή τη μεθοριακή περιοχή, για επιδρομή των Τατάρων, που ήταν σύμμαχοι των Οθωμανών. Από το 1658 ως το 1661, το πριγκιπάτο είχε καταστραφεί από τους Τούρκους. Πόλεις ελεύθερες όπως η Χέρμανστατ κατάφεραν μόνο χάρη στα ισχυρά τους τείχη να γλιτώσουν από τις καταστροφές. 
Στο έργο του Περιγραφή της Τρανσυλβανίας, που δημοσιεύτηκε το 1666, ένας γιατρός της Χέρμανστατ, ο Γιόχαν Τρόστερ, σημειώνει ότι, κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου, η πόλη βρέθηκε δυο φορές βομβαρδισμένη, ενώ οι Τάταροι είχαν αρπάξει ένα «αναρίθμητο» πλήθος κατοίκων. 
Μια τέτοια κατάσταση, πολύ λίγο ευνοϊκή για επιστημονικές έρευνες, ήταν αντίθετα ιδιαιτέρως κατάλληλη για τη γένεση φημών για τη φανταστική πανίδα που στοίχειωνε αυτή την «ευαίσθητη ζώνη». Ο τουρκικός κίνδυνος ήταν ακόμα έντονα παρών, αφού το 1683 οι Οθωμανοί ήρθαν μπροστά στη Βιέννη. Η προσοχή των Ευρωπαίων στο τέλος του 17ου αιώνα ήταν λοιπόν στραμμένη προς αυτές τις απόμακρες βουνοκορφές. Για τον αναγνώστη της Επιστημονικής Συλλογής της Αλ, η Τρανσυλβανία δεν ήταν μόνο ένα πολιτικο-θρησκευτικό σύνορο, αλλά ήταν επίσης ένας χώρος στα σύνορα της γνώσης. 
Υπό τη σκιά του Κρουασάντ και κάτω από τις ιδιαιτερότητες ενός νεφελώδους μεθοριακού δρόμου, οι συζητήσεις για τους δράκους μπορούσαν να γεννηθούν και να ευδοκιμήσουν. Κανείς δεν πήγαινε εκεί, κι ακόμη και οι Τούρκοι είχαν παρακάμψει πολλά μέρη εξαιτίας του τρόμου που είχε διαδοθεί για εκείνες τις περιοχές. 
Ένας ειδικός στις ασυνήθιστες αφηγήσεις όπως ήταν ο Γιοχάνες Πρετόριους (1630-1680) έγινε ο συγγραφέας της πρώτης μονογραφίας αφιερωμένης στο Μπρόκεν, το βουνό των μάγων της Βόρειας Γερμανίας. Σε μια από τις πολυάριθμες μπροσούρες του, ο Πρετόριους διηγείται τα πάντα για τις φυλές των δράκων του «δάσους της Τρανσυλβανίας». (Γιοχάνες Πρετόριους, Ehren-Bergische Blutige Klöβer, Nebenst mehren dergleichen Neuligen Straff-Mahlen, 1678. Ex.: Bibliothèque de l’ Arsenal –4o S. 383 (7)– fo 5A. Επίσης, για τον Πρετόριους, βλ. Γκέοργκ Βιτκόβσκι, Geschichte des literarischen Lebens in Leipzig, Leipzig: Teubner, 1909, σελ. 170-179). 
Οι συλλογικές νοοτροπίες σε μια κεντρική Ευρώπη, σκληρά δοκιμασμένη από τους πολέμους, έχουν σίγουρα δεχτεί ευνοϊκά τις αφηγήσεις για ανθρωποφάγους δράκους. Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον που εκδήλωσαν οι διανοούμενοι της Αντι-Μεταρρύθμισης για αυτά τα τερατοειδή πλάσματα. 
Η επικαιρότητα του δράκου μαρτυρεί, ενάντια στους Μεταρρυθμιστές, την αυθεντικότητα της ζωής των αγίων και των θαυμάτων. Για έναν Ιησουίτη όπως ο Κίρχερ, η μυστική και φυσική ερμηνεία του δράκου, μακριά από κάθε αμοιβαία αλληλο-αναίρεση, ενώνονται σ’ ένα ομοιογενές σύνολο, ένα κράμα πίστης, πειραματικού πνεύματος και θεωρήσεων, προορισμένου να τραβήξει το ενδιαφέρον των λογίων και να θέλξει τα καλοπροαίρετα πνεύματα. 
Ξαναβρίσκουμε την προσέγγιση του Κίρχερ σ’ ένα άλλο έγκριτο μέλος των Ιησουιτών, στον Τσέχο Μπόχουσλαβ Αλόις Μπαλμπίν (1611-1689). Ο Μπαλμπίν θα επιμείνει στην επανάκτηση του παρελθόντος, που αποτελεί προϋπόθεση ελέγχου της κουλτούρας. Το έργο του Επιστημονική Συλλογή του Βασιλείου της Βοημίας εμφανίστηκε μεταξύ 1679-1687. Δέκα αριθμημένοι τόμοι εγκλείουν ένα ευρύ πανόραμα των αρχαιοτήτων, της αγιογραφίας, της τοπογραφίας και της φυσικής ιστορίας της πατρίδας του. 
Όσον αφορά την πραγματικότητα των δράκων, ο Μπαλμπίν συλλέγει τις αναμνήσεις του. Θυμάται ότι είχε δει στο Μπρουν (Μπρνο) της Μοραβίας ένα δράκο ταριχευμένο. Ο Ιησουίτης αρνείται να αμφισβητήσει την πραγματικότητα ενός πλάσματος, την οποία επιβεβαιώνει η εκκλησιαστική λογοτεχνία. (Μπόχουσλαβ Αλόις Μπαλμπίν, Miscellanea Historica Regni Bohemiae, Prague: Georg Czernoch, 1679, τομ. Ι). Παραπέμπει στον Κίρχερ για ό,τι αφορά σε υλικό περί δράκων. 
Αλλά για τον Μπαλμπίν, το τέρας είναι επίσης μία από τις μάσκες του Κακού. Για τον Έρνεστ Ντενίς, εκείνη την εποχή, οι αποκαλυπτικές ιστορίες σεβαστών ομιλητών προετοίμασαν τον τσέχικο λαό, ώστε να νιώσει γύρω του την παρουσία των κακών πνευμάτων: «Ίσως ποτέ, ούτε ακόμα και στο Μεσαίωνα, το Κακό δεν έστησε περισσότερες παγίδες στον άνθρωπο και δεν ανακατεύτηκε τόσο ενεργά στην καθημερινή ζωή» 
Ο Ιησουίτης ευσεβής συζήτησε με πληροφοριοδότες οι οποίοι του αποκάλυψαν τις νυχτερινές φασαρίες που ακούγονταν από τις σπηλιές που βρίσκονταν στα περίχωρα του βασιλικού παλατιού Κάρλστγεν. Το κάστρο, βομβαρδισμένο από τους Σουηδούς το 1648, είχε απομείνει ένα ερείπιο. Στα πόδια του, έρεε ο Μορίνα. Ο Μπαλμπίν συνέλεξε τις εκμυστηρεύσεις των ψαράδων «που περνούν συχνά, όλη τη νύχτα, απ’ αυτή τη μεριά του ποταμού». Του είπαν ότι «αυτοί οι τόποι ήταν αναστατωμένοι από τα φαντάσματα, και κυρίως από δράκους, που μετακινούνταν γύρω από τους βράχους της παραλίας και με τα μακριά τους σώματα απειλούσαν τις πλαγιές με ισχυρό καταιγισμό πετρών». Για τον Ιησουίτη, η πηγή μιας τέτοιας φασαρίας δεν είναι αμφίβολη: «Θεωρώ ότι κακά δαιμόνια βασιλεύουν σ’ αυτές τις σπηλιές». 
Οι δράκοι στις σπηλιές του Κάρλστγεν δεν είναι κάποιο άγνωστο είδος, όπως στις σκοτεινιές των Καρπαθίων, αλλά οι θείοι απεσταλμένοι από τα Πολύ-Χαμηλά. Ως ένας καλός Ιησουίτης, ο συγγραφέας της Επιστημονικής Συλλογής είναι ευαίσθητος στη σκοτεινή ποίηση που αναδύει από το σπηλαιώδη κόσμο. Ο Μπαλμπίν διηγείται την ιστορία ενός φίλου του που είχε πάει σε μια βαθιά σπηλιά της Βοημίας και γρήγορα βγήκε από αυτή, τρομοκρατημένος. Το επίστρωμα των τοιχωμάτων του άντρου, του υποδείκνυε τα «κυρτωμένα νύχια των δράκων». Έτσι, οι υπόγειες καμάρες, κατά ένα μιμητικό τρόπο, παίρνουν κάποια χαρακτηριστικά του πλάσματος που όλοι υποψιάζονται ότι ζει στα βάθη των σπηλαίων. 
Αν στον Μπαλμπίν ο φριχτός δράκος έχει εννοιολογικώς και θεολογικώς ακόμη έντονη παρουσία, δεν ισχύει το ίδιο για τους συγχρόνους του, όπως τον Χάιν ή τον Φολνιάτ, οι οποίοι, μαζί με πολλούς άλλους, αποτελούν το φυσιοκρατικό ρεύμα της Δρακολογίας. Γι’ αυτούς, το θέμα αφορά αποκλειστικά το πεδίο των φυσικών επιστημών. Ένας από αυτούς είναι ο Αυστριακός ευγενής Γιόχαν Βάικχαρντ φον Βαλβασόρ (1641-1693). 
Ο Βαλβασόρ γεννήθηκε στο Λέμπαχ, πόλη της Καρνιόλ, η σημερινή Λουμπλιάνα, πρωτεύουσα της Σλοβενίας και οφείλει τους τίτλους της δόξας του λιγότερο στα πολεμικά κατορθώματα απ’ ό,τι στη γοητεία που ασκούσε πάνω του ο κόσμος των σκοταδιών, που τον ωθεί, σ’ όλη του τη ζωή, να ερευνήσει τον κόσμο που ήταν κρυμμένος κάτω από τα πόδια του, αναζητώντας «τα μυστικά που κανείς άλλος δεν γνωρίζει». 
Ο Βαλβασόρ πήγε στη Γερμανία για να επισκεφτεί τις σπηλιές του Χαρτζ, στη Γαλλία για να εξερευνήσει τη Σαιντ-Μπομ, αλλά κυρίως μελέτησε το υπόγειο δίκτυο της Καρνιόλ. Σ’ αυτόν οφείλεται η συνεχής παρακολούθηση της εξερεύνησης της μεγάλης σπηλιάς του Άντελσμπεργκ. Αυτή η σπηλιά, που σήμερα ονομάζεται Ποστόνια, στα μισά του δρόμου μεταξύ Τριέστης και Λουμπλιάνας, είχε γίνει αντικείμενο επισκέψεων από το 13ο αιώνα, όπως το μαρτυρούν τα γκραφίτι των πρώτων διαδρόμων. 
Ο Βαλβασόρ μπήκε στις βαθιές γαλαρίες. Το μεγάλο έργο του, τα Αριστουργήματα του Δουκάτου της Καρνιόλ (1689), συλλέγει σε 3.320 σελίδες και σε τέσσερις αριθμημένους τόμους μια τεράστια ποσότητα γνώσεων για την υπόγεια τοπογραφία και τα ήθη της αυστριακής επαρχίας, διηγείται πολλές ιστορίες για υποχθόνια δρακοειδή και οδηγεί τον αναγνώστη στις υπόγειες εξερευνήσεις του. Ο μεθοδικός χαρακτήρας των εξερευνήσεών του επιτρέπει να αναγνωρίσουμε σ’ αυτό το παράξενο πνεύμα έναν από τους πατέρες της σπηλαιολογίας. 
Στο τέλος του αιώνα, η Βασιλική Εταιρεία της Βρετανίας, υπό την προεδρία του Νεύτωνα, επιβεβαίωνε μια αποστολή προορισμένη για να αναζητήσει δράκους στις Άλπεις. Δεν έχουμε ακριβή δεδομένα αυτής της αποστολής. Αλλά και η απλή διατύπωση ενός τέτοιου σχεδίου είναι, αυτή καθ’ αυτή, μια εύγλωττη μαρτυρία της γοητείας που ασκούσε το ζήτημα των ευρωπαϊκών δράκων στα μέλη του επιστημονικού οργανισμού κι ενώ οι λόγιοι συζητούν για το θέμα, γνωστοποιούνται πάντα συναντήσεις με δράκους, ιδιαιτέρως σε περιοχές που παραδοσιακά θεωρούνται «κακόφημες». 
Στα δυτικά της Νεάπολης εκτείνονται τα πεδία Φλεγκρένς, μια περιοχή ηφαιστειακή. Οι Ρωμαίοι τοποθετούσαν εκεί μια από τις εισόδους του Άλλου Κόσμου. Στο βιβλίο VΙ της Αινειάδας, ο ήρωας του Βιργίλιου πηγαίνει εκεί για να μάθει από τον προφήτη των Κιμς πώς να φτάσει στον άλλο κόσμο. Στο βάθος του αχανούς κρατήρα του Ανιάνο υπάρχει μια μικρή λίμνη που τα νερά της είναι σε συνεχή αναβρασμό. Αυτή η λίμνη του Ανιάνο από πολύ νωρίς έκανε τη φαντασία ν’ ανθίσει. 
Κατά τον Βοκκάκιο, δεν είχαν καταφέρει να βρουν το βυθό. Οι ανθρωπιστές επισκέπτες που πήγαν εκεί, την εποχή της Αναγέννησης, είχαν παρατηρήσει ότι σκυλιά που είχαν πάθει ασφυξία από τις αναθυμιάσεις του «άντρου Καρόν» (η Σπηλιά του Σκύλου) συνέρχονταν, αν τα βουτούσαν εκεί μέσα. Είχαν επίσης διαπιστώσει ότι τα νερά της δεν επέτρεπαν καμιά ζωή, εκτός από κάποια βατράχια στις όχθες. Αλλά πολλές αναφορές μιλούν για μεγάλα «φτερωτά ερπετά» που είχαν επιλέξει το μέρος για κατοικία τους. 
Αναπόφευκτα ο Χάπελ δεν θα μπορούσε να ευχηθεί πιο κατάλληλο ντεκόρ για μια από τις περίεργες ιστορίες του. Σύμφωνα με τον Γερμανό, ένα «φοβερό τέρας» είχε ανεβεί στην επιφάνεια της λίμνης του Ανιάνο, την άνοιξη του 1684. Αυτό το «ψάρι και δράκος» σκότωνε τους ανθρώπους με τη δηλητηριώδη ανάσα του. Το είχαν χτυπήσει πολλές φορές, αλλά οι σφαίρες των όπλων εξοστρακίζονταν πάνω στο σκληρό του δέρμα, μη αφήνοντας εκεί πάνω παρά ασπριδερές χαραγματιές, (Ε. Β. Χάπελ, Des Historischen Kerns oder so genandten kurtzen Chronica, Hambourg:Thomas von Wiering, 1690, σελ. 29). 
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ο δράκος-σαύρα δεν ήταν ολότελα ξεχασμένος. Η εικόνα του ενεργοποιήθηκε ξανά χάρις σε μια καταπληκτική ζωολογική ανακάλυψη. Το 1912, ο Π. Α. Όουενς, στο ζωολογικό Μουσείο του Μπουίτενζοργκ, στην Ιάβα, στηριζόμενος σ’ ένα λείψανο και σε μια φωτογραφία, περιέγραφε ένα βάρανο (σαυροειδές ερπετό) μεγάλου μεγέθους, δίνοντάς του το επιστημονικό όνομα Varanus komodoensis και παραπέμποντας στο φυσικό τόπο κατοικίας του, ένα από τα μικρά νησιά του αρχιπελάγους Σοντ, τη νήσο του Κόμοντο. 
Το ντόπιο όνομα του ζώου, «ο δράκος του Κόμοντο», βεβαιώνει τις αλληλουχίες με το θρυλικό τέρας. Οι διευθυντές του ζωολογικού πάρκου νοιάζονταν πολύ να παρουσιάσουν στους επισκέπτες τους αντιπροσώπους αυτού του μεγάλου ερπετού. Όμως, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε σχεδόν στη λησμονιά αυτά τα σχέδια επανάκτησης. Όταν επήλθε ξανά η ειρήνη, οι Γερμανοί λόγιοι εκδήλωσαν μεγάλο ενδιαφέρον για το μεγάλο βάρανο του Σοντ. Ο δούκας Άντολφ Φρήντριχ ντε Μέκλεμπουργκ πρόσφερε ένα λείψανο ινδονησιακού δράκου στο Μουσείο του Βερολίνου. 
Το 1923, η προετοιμασία μιας γερμανικής ζωολογικής αποστολής στο Κόμοντο δημιούργησε ένα κλίμα λαϊκών προσδοκιών, που ενδυναμώθηκαν από τις πιο ιδιόρρυθμες φήμες. Σύμφωνα μ’ έναν από τους πιο σημαντικούς εκλαϊκευτές της εποχής, τον Βίλχελμ Μπέλσε: 
<blockquote>«Ο νέος κολοσσός θα είχε φάει ανθρώπους, θα είχε συνθλίψει με την ουρά του πόδια αλόγων και θα πήγαινε τόσο γρήγορα όσο ένα όχημα, θα ήταν επίσης άτρωτος στις σφαίρες και θα έτρεχε στα δυο του πόδια όπως ένας αληθινός δεινόσαυρος»</blockquote>
Ως συνήθως, αυτό το αμάλγαμα ένωνε το μύθο με τη φυσιοκρατική πραγματικότητα. Ο Όουενς σκεφτόταν ότι το boeaaja darat, ο «χερσαίος κροκόδειλος» του Κόμοντο, μπορούσε να φτάσει σε εύρος τα 7-8 μέτρα, κάτι που έκανε αυτόν τον ογκώδη βάρανο, με τους επιθετικούς τρόπους, έναν αρκετά καλό υποψήφιο για τον τίτλο του χερσαίου δράκου. Γνωρίζουμε σήμερα ότι ο Varanus komodoensis ξεπερνάει μόλις τα 3-4 μέτρα μήκος. Αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός ότι πρόκειται για ένα φοβερό ερπετικό σαρκοφάγο, υπεύθυνο για πολλούς θανάτους ανθρώπων. 
Αλλά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20, η κανονική απεικόνιση του ερπετού του Σοντ έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης για τα διάφορα δρακόντεια μοτίβα (το άτρωτο), καθώς και για στερεότυπα που προέρχονταν από έναν πιο πρόσφατο φανταστικό κόσμο, αυτόν των δεινόσαυρων. Η δίποδη αυταπάτη που έμοιαζε με το δράκο του Κόμοντο δείχνει καλά ότι κάποιοι δημοσιογράφοι τον εξομοίωναν μ’ έναν από τους επιζήσαντες δεινόσαυρους που αναφέρονται στο μυθιστόρημα του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ Ο Χαμένος Κόσμος (1912, ένα έργο πρόγονος ίσως της ταινίας Jurassic Park, αν και δεν ήταν το πρώτο του είδους, είχε προηγηθεί το μυστηριώδες έργο του Ρόμπερτ Γ. Τσέημπερς In Search of the Unknown, το 1904, και φυσικά το Ταξίδι στο Κέντρο της Γης του Ιουλίου Βερν, δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά με το επιστημονικό βάπτισμα του βάρανου από τον Όουενς. 
Το 1926, ένας από τους διαχειριστές του American Museum of Natural History, ο Ντάγκλας Μπάρντεν, είχε φέρει ζωντανά από το Κόμοντο δυο νεαρά δείγματα που παρουσιάστηκαν στο ζωολογικό κήπο του Μπρονξ. Σ’ ένα άρθρο για την αποστολή του, που δημοσιεύτηκε από το National Geographic (Ντάγκλας Μπάρτεν, «Stalking the Dragon-lizard of Komodo» στο National Geographic Magazine, Αύγουστος 1927, σελ. 216-232) καθώς και σ’ ένα δικό του έργο, το Dragon-lizards of Komodo (1927), ο Μπάρντεν επέμενε στην αντιστοιχία που υπήρχε ανάμεσα στο σαυροειδές και το περιβάλλον του. 
Υποδείκνυε το ινδονησιακό ερπετό ως ένα «πρωτόγονο τέρας, μέσα σ’ έναν πρωτόγονο χώρο», και χρησιμοποιούσε μάλιστα την έκφραση «Χαμένος Κόσμος» για να περιγράψει το νησί του, όπου οι ηφαιστειακοί κρατήρες που υψώνονταν προς τον ουρανό θύμιζαν ένα τοπίο αρχαϊκών εποχών. Ένας φίλος του Μπάρντεν, ο σκηνοθέτης Μέριαν Κ. Κούπερ, διάβασε τις σημειώσεις της αποστολής του και προετοίμασε τότε το φιλμ Κing Kong (1933), συλλαμβάνοντας την ιδέα –που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε– να εισαγάγει έναν τεράστιο γορίλα στο Κόμοντο, για να κινηματογραφήσει τις μάχες ανάμεσα στο ανθρωποειδές και τις γιγάντιες σαύρες, σαν μια μάχη του Κινγκ Κονγκ ενάντια στους δράκους-δεινόσαυρους. 
Οι συντάκτες στα ένθετα των κυριακάτικων αμερικανικών εφημερίδων συνέγραψαν φαντασμαγορικές περιγραφές του Varanus komodoensis, αποδίδοντάς του ενίοτε τις ιδιότητες του δράκου. Έτσι, για παράδειγμα, μίλησαν για την ικανότητά του να φτύνει φωτιά, (Α. X. Βερίλ, Παράξενοι Τρόποι Ζωής των Ερπετών, Παρίσι: Payot, 1943, σελ. 145-146). 
Η επίδραση των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την αποκάλυψη του δράκου του Κόμοντο, υπήρξε έντονη κυρίως στη Γερμανία της Βαϊμάρης. Για ένα πλήθος εκκεντρικών θεωρητικών, μάγων κι αρχιτεκτόνων αλλόκοτων κοσμογονιών, που αφθονούσαν στο ημίφως των «αντι-κουλτουριάρικων» κύκλων της πρώτης γερμανικής δημοκρατίας, η αποκάλυψη του εύρωστου βάρανου στις ανατολικές Ινδίες ερχόταν την κατάλληλη στιγμή, για να αποκαταστήσει την εικόνα του δράκου. 
Κάποιος «Yori» γράφει έτσι ότι ο δράκος του Κόμοντο συμβολίζει μια «φοβερή μελλοντική καταστροφή». Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου του Αμβούργου, ο γνωστός Χάγκενμπεκ, δεν θα μπορέσει να καυχηθεί ότι φυλάκισε για πολύ καιρό αυτόν τον αγγελιοφόρο των πρωτόγονων εποχών, τον προάγγελο της «αφύπνισης του βασιλίσκου» («Υοri», «Ur-We-We. Uranische Weltwende», Berlin: R. Pape, 1932, σελ. 44). Σ’ αυτό το παράδειγμα, το μεγάλο σαυροειδές της Ινδονησίας ανακτήθηκε από έναν προφήτη που του αποδίδει τους εσχατολογικούς προσδιορισμούς του παραδοσιακού δράκου. 
Μέσα στον εκλαϊκευτικό χώρο, ο δράκος του Κόμοντο ενεργοποίησε ξανά επίσης το ενδιαφέρον των θεωρητικών για τη γένεση των δρακόντειων παραδόσεων. Το 1923, δημοσιεύτηκε το έργο του αυστριακού παλαιοντολόγου Οθένιο Άμπελ Τα Προϊστορικά Ζώα μέσα στους Μύθους, τους Θρύλους και τις Δεισιδαιμονίες, έργο που θα γνωρίσει επαυξημένη έκδοση το 1939 (Οθένιο Άμπελ, Die Vorweltlichen Tiere in Märchen, Sage und Aberglaube, Karlsruhe: G. Braun, 1923. 
Του ίδιου: Vorzeitliche Tierreste im Deutschen Mythus, Brauchtum und Volksglauben, Iéna: Gustav Fischer, 1939). Ο Αυστριακός λόγιος είναι ένας από τους κρίκους της αλυσίδας των λόγιων ορθολογιστών που, με βάση τον Μπρούκμαν, στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα, προσπάθησαν να επαναφέρουν τα απομεινάρια του δράκου, και την «δρακόντεια» ερμηνεία των ευρημάτων οστών προϊστορικών ζώων, κυρίως αρκούδων. Αλλά η επιθυμία του ν’ αποκαλύψει τις αντικειμενικές βάσεις του θρύλου, τον έκανε να υπερεκτιμήσει την επίδραση τέτοιων ευρημάτων. Γι’ αυτό θα του μιλήσει ένας συνάδελφός του: 
Το γερμανικό κοινό ανακαλύπτει το 1924 ένα βιβλίο πολύ παράξενο, το Κόσμος Προϊστορικός, Θρύλος και Ανθρωπότητα. Ο συγγραφέας του, Έντγκαρ Ντακιέ (1878-1945), ήταν τότε καθηγητής παλαιοντολογίας στο Μόναχο και διευθυντής των παλαιοντολογικών συλλογών στο βαυαρικό κράτος. Στο βιβλίο του, ο Ντακιέ ασκεί κριτική στις θέσεις του Άμπελ. Κατ’ αυτόν, η εκταφή των ζωικών απολιθωμάτων οδήγησε σε απλές επανενεργοποιήσεις (Neubelebung) και όχι στη γένεση (Entstehung) των θρυλικών μορφοτύπων των δράκων και των γιγάντων. 
Ενώ βασίζεται σ’ αυτή τη συνετή αντίρρηση, ο παλαιοντολόγος από το Μόναχο κάνει μια μεγάλη προσπάθεια ανοικοδόμησης μιας υπερ-θεωρητικής για τις χαμένες εποχές, η οποία εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο μιας σύνθεσης μεταξύ μεταφυσικής κι επιστήμης, και μέσα στην επέκταση των ιδεολογικών οικοδομήσεων των ευλαβών φυσιοκρατών του 18ου αιώνα. 
Κατά τον Γερμανό λόγιο, οι λαογραφικές περιγραφές του δράκου δεν πήγαζαν καθόλου από πραγματείες αναπαράστασης που μυθοποιούσαν τα μαστοφόρα απολιθώματα, όπως το σκεφτόταν ο Άμπελ, αλλά αντίθετα συγκροτούνταν από πραγματικές μαρτυρίες που μεταδόθηκαν χάρη στην κληρονομική μνήμη, ως αναμνήσεις των σκοτεινών εποχών όπου οι δεινόσαυροι είχαν συνυπάρξει με κάποια ανθρωποειδή. 
Ο Ντακιέ στηρίζεται στις παραδόσεις που αφορούν τα lindwurms και τους δράκους, για να υποθέσει την ύπαρξη, πριν από τα μαστοφόρα, μιας φανταστικής σειράς ανθρωποειδών, των οποίων οι αντιπρόσωποι, στη μεσοζωική περίοδο, ήταν σκεπασμένοι με λέπια. Ο ήρωας του ανώνυμου ποιήματος «Ο Ζίγκφριντ με το Κερατοειδές Δέρμα» φύλαγε την ανάμνηση αυτών των ανθρώπων-ερπετών. (Έντγκαρ Ντακιέ, Urwelt, Sage und Menschheit. Naturhistorisch-metaphysische Studie, 5η έκδοση, Μόναχο: Oldenbourg, 1928. 
Μπορεί κανείς να υπολογίσει την επιτυχία του Urwelt από το γεγονός ότι το 1938 το έργο του Ντακιέ εκδόθηκε για όγδοη φορά. Βλέπε και Χορστ Κλίμαν, Die Bücher und Aufsätze von Edgar Dacqué, στο συλλογικό έργο Edgar Dacqué: Werk und Wirkung, εκδόθηκε από τον Manfred Schröter, Mόναχο, 1948). 
<a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2014/01/10-1THE-FLIGHT-OF-MEDEA-.jpg" style="cursor: auto ! important;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-66943" height="435" src="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2014/01/10-1THE-FLIGHT-OF-MEDEA--564x435.jpg" title="10-1THE FLIGHT OF MEDEA" width="564" /></a>Βασιζόμενος στις θεωρίες των παγκόσμιων παγετώνων του «απαγορευμένου» κοσμολόγου Χανς Χόρμπιγκερ (1860-1931, η «Θεωρία του Πάγου») ο αποστάτης παλαιοντολόγος Ντακιέ αναπτύσσει, κάτω από το κατάπληκτο βλέμμα του αναγνώστη του, μια ολόκληρη ιστορία της εναλλασσόμενης Γης, που τη χαρακτηρίζουν κατακλυσμοί, κι ένας εξ αυτών είναι και ο κατακλυσμός του Νώε. 
Ο Ντακιέ ανακαλύπτει τα πορτρέτα των ανθρώπων-σαυροειδών του (των Draconians των Δρακονιανών), μέσα στους δαίμονες των χειρόγραφων των Μάγιας, που τους ερμηνεύει ως πλάσματα που κατάγονται από μια ανεξερεύνητη αρχαιότητα και τα οποία αναγνωρίζονται χάρη «στο μεγάλο αντιτάξιμο δάκτυλο, όπως αυτό του οφιοειδούς της μεσοζωικής περιόδου», και χάρη στο τρίτο ερπετοειδές μάτι τους, όργανο ικανοτήτων που χάθηκαν με την απόκτηση της νόησης, (Ντακιέ, Urwelt, Sage, σελ. 86-91). 
Στις θεωρίες αυτές του Ντακιέ –που είναι πιο σοβαρές απ’ ό,τι μπορεί να υποθέσει κανείς– οφείλουν τη γέννησή τους οι «Δρακονιανοί» της σύγχρονης «νέο-μυθολογίας» ως ράτσα εξωγήινων δρακο-ανθρωποειδών που δρουν συνωμοτικά στη Γη από την αρχαιότητα. [1] 
Ο φόβος μπροστά στους δράκους των παλιών μύθων και, κάτω από μια αποδυναμωμένη μορφή, η απώθηση και αποστροφή απέναντι στα ερπετά, τόσο ζωντανή ακόμα και σήμερα στο λαό, αποδίδονται από τον Ντακιέ σε σκοτεινές αναμνήσεις των μαχών μεταξύ των προγόνων μας, αληθινών ανθρώπων, και των δρακονιανών ανθρωποειδών με λέπια, μοντέλα των «δαιμόνων» στο σύνολο των μυθολογιών. 
Αυτή η σύντομη περίληψη των θέσεων του Ντακιέ που παραθέσαμε εδώ, απεικονίζει καλά το ασυμβίβαστό τους με την ερμηνεία της ιστορίας της Γης, η οποία μας δίδεται από την Παλαιοντολογία. Το έργο αποτέλεσε μεγάλο σκάνδαλο (σε ύποπτο βαθμό) κι οδήγησε τις βαυαρικές αρχές ν’ αφαιρέσουν από τον συγγραφέα την έδρα του καθηγητή. (Βλέπε γι’ αυτό το θέμα τη μελέτη του Ούλριχ Μάγκιν, Edgar Dacqué. Ein deutscher Pionier der Evolutionsforschung στο Bipedia, τομ. II, Μάρτιος 1989, σελ. 5-10). Διάβασε πως ξεχωρίζουν οι άνθρωποι από τους δράκους επικυρίαρχους [2] 
Το έργο Κόσμος Προϊστορικός, Θρύλοι και Ανθρωπότητα γνώρισε αντίθετα μια μεγάλη και πολύ ευνοϊκή υποδοχή σε λαϊκά επίπεδα, συνδυάζοντας έναν ακραίο εθνικισμό με τις θεοσοφικές δομές (η Θεοσοφία ήταν πάντα πολύ δημοφιλής στη Γερμανία). Ο πιο γνωστός από τους «Αριοσοφιστές», ο μυστηριώδης λόγιος Γιοργκ Λαντζ φον Λίμπενφελς (1874-1955) είχε υποστηρίξει, από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, την ύπαρξη ημιανθρώπινων υβριδιακών πρωτόγονων φυλών, και κυρίως ανθρώπων-δράκων. 
Ο Λαντζ υποδέχτηκε ευνοϊκά, το 1930, τη μετάφραση του έργου του Μπάρντεν, βλέποντας σ’ αυτό μια επιβεβαίωση των δικών του θέσεων: «Οι δράκοι του Κόμοντο, τέτοιοι που μπορούμε να δούμε στους ζωολογικούς κήπους του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, δεν είναι μόνο αυθεντικοί συγγενείς των βιβλικών δράκων, αλλά το περιβάλλον τους, ο τρόπος ζωής και οι ιδιαιτερότητές τους, παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες με τους δράκους της Αρχαιότητας…» (Για τις θέσεις του Λίμπενφελς σχετικά, βλέπε Γιοργκ Λαντζ φον Λίμπενφελς, Bibliomystikon, τ. ΙΙ, Pforzheim, 1931. 
Για τις θέσεις του Λίμπενφελς γενικά, προτείνουμε στον αναγνώστη να ανατρέξει στο έργο του Νίκολας Γκούντρικ-Κλάρκε, Οι Απόκρυφες Ρίζες του Ναζισμού. Οι Αριοσοφιστές στην Αυστρία και τη Γερμανία (1890-1935), Puiseaux: Pardès, 1989, κεφ. VIII, σελ. 127-159). 
Το έτος έκδοσης του έργου του Ντακιέ, το Φεβρουάριο του 1924, τα πλήθη του Βερολίνου βιάζονταν να βρεθούν στο UFA-Palast, για να συμμετέχουν στην κινηματογραφική πρεμιέρα του Nibelungen του Φριτζ Λανγκ (Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν). Κατά τη διάρκεια των δύο ετών γυρίσματος της ταινίας, μπροσούρες και άρθρα εικονογραφημένων εφημερίδων είχαν προετοιμάσει το κοινό. Ο Λανγκ και η σεναριογράφος γυναίκα του, η Τέα φον Χάρμπου, προσπάθησαν να σεβαστούν το παραδοσιακό πλαίσιο της μάχης εναντίον του δράκου. Οπλισμένος με το σπαθί, σφυρηλατημένο στο εργαστήρι του Μιμ, ο Ζίγκφριντ αντιμετώπισε τον Φαφνίρ μέσα σ’ ένα δάσος με κωνοφόρα γιγάντια δέντρα, στο βάθος μιας στενής σπηλιάς, απ’ όπου κυλούσε ένας χείμαρρος… 
Στα χρόνια που ακολουθούν, κάθε θόρυβος γύρω από το δράκο του Κόμοντο ξυπνά αντίστοιχα το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για τον tatzelwurm, το αμφίβολο δρακοειδές των ευρωπαϊκών Άλπεων. Το έργο του Μπέλσε για τους δράκους εκδόθηκε μέσα στη συλλογή της εταιρίας Κόσμος. Μετά το 1930, η γερμανική επιθεώρηση Cosmos αναλαμβάνει μια έρευνα για τον tatzelwurm. Ένα χρόνο αργότερα, η συντακτική επιτροπή του περιοδικού της Στουτγάρδης είναι σε θέση ν’ αναγγείλει ότι το ερώτημα που τέθηκε στους αναγνώστες «Υπάρχει ο tatzelwurm;» προξένησε τόσο έντονο ενδιαφέρον ώστε χιλιάδες επιστολές και χειρόγραφα που αφορούσαν αυτό το θέμα έφταναν στα χέρια της απ’ όλα τα σημεία του αλπικού χώρου. 
Ο Κόσμος θα δημοσιεύσει τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα. (Βλ. Χανς Φλούχερ, «Gibt es einen Tatzelwurm?» στο Kosmos, ν. 4, 1931, σελ. 118-121. Χανς Φλούχερ «Noch einmal die Tatzelwurmfrage?» στο Kosmos, ν. 4, 1932, σελ. 66-68 και 100-102). 
Από την πλευρά της, η επιθεώρηση του Τιρόλου Der Schlern, που εκδιδόταν στο Μπολτσάνο (Bozen), συμμετέχει στη διαμάχη. Ένας συνεργάτης της έκδοσης, ο Καρλ Μόισμπουργκερ, αφού είχε βεβαιώσει το 1928 ότι «ο tatzelwurm φαινόταν να παίζει σε μας, στις Άλπεις, τον ίδιο ρόλο που έπαιζε το Ερπετό της Θάλασσας στον ωκεανό», προσκαλεί τους αναγνώστες του να κάνουν γνωστές τις δικές τους παρατηρήσεις, (βλέπε Δρ Καρλ Μόισμπουργκερ, «Etwas vom Tatzelwurm» στο Der Schlern, 9, 1928, σελ. 189-191). 
Κι εδώ ακόμη, η αντίδραση των ανταποκριτών είναι τόσο ενθουσιώδης που, για περισσότερα από οχτώ χρόνια, το Der Schlern αφιερώνει δεκάδες άρθρα στη γενεαλογία των δράκων, Οι τοπικοί λόγιοι ανταγωνίζονται σε πολυμάθεια, εκταφιάζοντας παλιές αναφορές, όπως αυτή του birgstutz στο έργο του Χίμπνερ (1796). Η αναβίωση των προγενέστερων αναφορών δίνει, ως αντάλλαγμα, αξιοπιστία στις σύγχρονες μαρτυρίες που δεν σταματούν να εισρέουν συνεχώς. Η προσαρμογή των μαρτυριών φαίνεται να παρέχει μια ζωολογική ορθότητα στο πρόβλημα. 
Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν επισημάνει –ίσως κάπως κυνικά– το ότι ο δράκος στον οποίο αναφέρονται οι συγγραφείς της εποχής της Μεταρρύθμισης, εγκατέλειψε τις ελβετικές βουνοκορφές και φαίνεται πως επέλεξε για κατοικία του τα σκοτεινά νερά της σκωτσέζικης λίμνης του Λοχ Νες. (ψευδο-επιστημονική ερμηνεία των θρύλων μια από τις εκδηλώσεις του νεο-ρομαντικού σκοταδισμού που συνέβαλε στον εκφυλισμό ενός ανοιχτού ορθολογισμού κι ενίσχυσε την ιδεολογική επιρροή του Ναζισμού. Εδώ έβαλε το χέρι του ο Aleister Crowley διάβασε Jack Parsons, Ron Hubbard, Aleister Crowley 
Αναφερόμενος σε όλα αυτά, μιλάει για τον Ντακιέ και τους «ανθρώπους-σαύρες που ενθυμούνται τη σελήνη της τριτογενούς περιόδου». [Ερνστ Μπλοχ, Κληρονομιά Αυτής της Εποχής, Παρίσι: Payot, 1978, σελ. 176. Βλέπε και Ερνστ Μπλοχ, «Loch Ness, die Seeschlange, und Dacqués Urweltsage» στο Literarische Aufsätze, Francfort-sur-le-Main: Suhrkamp, 1965, σελ. 470-480]. Το επεισόδιο του Λοχ Νες προκαλεί το φιλόσοφο ν’ αφιερώσει μια μελέτη στο «δράκο» της Καληδονίας. 
<div align="left">Στο έργο Λοχ Νες, το Ερπετό της Θάλασσας και ο Προϊστορικός Θρύλος του Ντακιέ (1934), ο Μπλοχ γράφει ότι ένα παράξενο ον υποτίθεται πως φάνηκε στην επιφάνεια της σκωτσέζικης λίμνης, και το έχουν δει πολυάριθμοι μάρτυρες:</div>
<blockquote>«Αν αιχμαλωτίσουμε αυτό το υδρόβιο lindwurm, η ύπαρξή του θα είναι αποδεδειγμένη. Κι αν δεν το κάνουμε, όχι μόνο δεν αναιρείται η ύπαρξή του, αλλά η φήμη του αναμφίβολα μεγαλώνει. Τι θα συμβεί αν το λιμναίο τέρας αιχμαλωτιστεί κι εκτεθεί σ’ ένα μουσείο; Λοιπόν, τότε σίγουρα, ο θρύλος θα είχε μιλήσει για αλήθειες. Αυτοί που πίστεψαν στους μύθους θα χαίρονταν, όπως και οι φίλοι του Διαφωτισμού, όταν πια ανακάλυπταν τον κρίκο που έλειπε ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο. 
Ο Δράκος της Θάλασσας στο Αγγλικό Μουσείο θα ήταν, για όλους αυτούς που τους αρέσει τόσο συχνά ν’ αναφέρουν το γνωμικό του Σαίξπηρ «υπάρχουν περισσότερα πράγματα στον Ουρανό και τη Γη απ’ όσα ονειρεύτηκε η φιλοσοφία μας» ισοδύναμο με ό,τι απεικόνιζε η ανακάλυψη του κρανίου του ανθρώπου του Νεάντερταλ για τους Ηaeckeliens. H λίμνη Λοχ Νες δεν βρίσκεται μόνο σε άμεση επαφή με τον ωκεανό: βρίσκεται επίσης συνδεδεμένη με την πείνα της μεταγενέστερης αστικής τάξης για γνώσεις εξαιρετικές και προγνωστικές. Ο Ντακιέ γράφει ακριβώς: Ω καιροί, όμορφοι και θαυμαστοί, που οι παλιοί μύθοι γίνονται πραγματικότητα»</blockquote>
Ο Μπλοχ συνοψίζει τη θέση του Ντακιέ που αφορά τον άνθρωπο-ερπετό: «κερατοειδής όπως ο Ζίγκφριντ». Ο παλιός Γερμανός ήρωας του Νιμπελούγκεν καταπολεμά σίγουρα το lindwurm, αλλά ήταν κι ο ίδιος ένας άνθρωπος-δράκος ή έγινε ένας τέτοιος, αφότου λούστηκε στο αίμα του σφαγμένου δράκου. 
Ο παλαιοντολόγος του Μονάχου ερμηνεύει το μύθο των δράκων σαν την ανάμνηση μιας ερπετοειδούς φάσης ενός σχεδόν ανθρωποειδούς, ενός δρακοειδή ανθρώπου ή ενός ανθρωποειδούς δράκου. Αλλά εάν, αντί ν’ ανεβάσουμε τον άνθρωπο μέχρι τα σαυροειδή της δευτερογενούς περιόδου, ρωτά ο Μπλοχ, τον κατεβάσουμε σ’ αυτά των ημερών μας; [3] 
Τότε ένας σύγχρονος Δράκος της Θάλασσας δεν θα ήταν ασυμβίβαστο με τη θεωρία της Εξέλιξης: «Για να αποσαφηνίσουμε τους θρύλους των δράκων, δεν είναι αναγκαίο να συνηγορήσουμε υπέρ ενός μεσοζωικού Ζίγκφριντ, αλλά να αποδεχτούμε την απλή πιθανότητα ότι σ’ απρόσιτες σπηλιές προϊστορικά σαυροειδή διατηρήθηκαν μέχρι τις μέρες μας. Ο Δράκος της Θάλασσας του Λοχ Νες, ή ακόμα και η απλή ύπαρξη μιας διαμάχης γι’ αυτόν, δικαιολογούν τις παραδόσεις για τις μάχες εναντίον των δράκων» 
Για τον Ερνστ Μπλοχ, ένας Πλεσιόσαυρος προσαρμοσμένος στις περιβαλλοντολογικές συνθήκες της σκωτσέζικης λίμνης δεν θα ερχόταν σ’ αντίθεση με τους επιστημονικούς νόμους, αντίθετα με τους ανθρώπους-δράκους του Ντακιέ. Η υποθετική επιβίωση των μεγάλων σαυροειδών της δευτερογενούς περιόδου θα έδινε μια ευοίωνη λύση στο ζήτημα των δράκων. Η απόδειξη μιας τέτοιας θέσης θα χαροποιούσε και τους λάτρεις του Παράξενου. Διάβασε επίσης Οι Πέτρες του Javier Cabrera [3] 
Όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι, όπως προτείνει ο Μπλοχ, και οι επιστήμονες, και οι μελετητές του Παράξενου, και οι λαϊκοί. «Αντίθετα, το «πάθος του Ντακιέ» αυτή η «διασκεδαστική επιστήμη» μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο στο φασισμό και στο περιβάλλον του» 
Μέχρι και ο Μαρξιστής Ερνστ Μπλοχ προσπάθησε να κατανοήσει το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε από τους Γερμανούς της Βαϊμάρης για τους δράκους. 
<blockquote>Από τον Δράκο της Αποκάλυψης του Ιωάννη μέχρι τον δράκο του Κόμοντο, από τον Κίρχερ μέχρι τον Ντακιέ, αυτοί που προσπάθησαν να εναρμονίσουν την Επιστήμη και τη Θρησκεία, επεδίωξαν συχνά να υπερασπιστούν την πραγματικότητα των δράκων. Τις περισσότερες φορές δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν πολύ, τόσο άπλετα ήταν πάντοτε τα στοιχεία και οι ενισχυτικές προσεγγίσεις.</blockquote>
Όλα τα παραπάνω δεν ήταν παρά φευγαλέες σημειολογικές αναφορές σε σχέση με τις προεκτάσεις του ζητήματος, για το οποίο θα απαιτούνταν δεκάδες τόμοι για να εκτεθεί και να αναλυθεί στην ολότητά του, με τρόπο πάντοτε ακαδημαϊκό και λόγιο αλλά όχι κοντόφθαλμο και στερημένο από φαντασία και δημιουργική σύνθεση αλλά ούτε και γραφικό ή απλά παραμυθένιο. 
Κάτι γοητευτικό και παράξενο συμβαίνει πίσω από όλες αυτές τις λόγιες ξεναγήσεις σε έναν κόσμο κρυφό και μαγικό που διαθέτει ακόμη χώρο για τους δράκους και σίγουρα όλα αυτά συνιστούν μια –ίσως ξεχασμένη– σοβαρή Δρακολογία, για να έχουμε τη λόγια λαχτάρα να σκιαγραφήσουμε μία εισαγωγή της. 
<div align="center" style="text-align: left;">***</div>
<div style="text-align: center;">Ο ΔΡΑΚΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ</div>
<div style="text-align: center;">Ελληνικά: Δράκων, Δράκος, Θράκος, Δράκοντας, ΔράκαιναΧαβανέζικα: Kelekona, (πληθ. Na Kelekona)</div>
<div style="text-align: center;">Ελντίλα: ΘιουλίρΛατινικά: draco, dracon, draco, dragon, dragoon, serpent, serpens</div>
<div style="text-align: center;">Δρακονιανά: Khoth, (πληθ. Khothu)Αραβικά: ah-teen (tah-neen), (Al)Tineen, (Al)TananeenΚινεζικά: lung/long, Liung (Hakka dialect)</div>
<div style="text-align: center;">Αφρικανικά: nrgwenyaΑφρικάν: DraakΕσκιμωικά: ManchuΑυστριακά: Drach`n, LindwurmΒουλγαρικά: drakon</div>
<div style="text-align: center;">Βουντού: DrocaΚαταλανικά: dracΣερβοκροάτικα: draga, zmaj, azdajaΤσεχικά: Drak, Drαθek (Draaachek)Δανέζικα: drageDriigaran (μουσική γλώσσα): C4 G4 C5 D5 B5 C5Διπλο-Ολλανδικά: dridi-gag-dridi-genΟλλανδικά: draakElven/Drow: Tagnik’zurΕλβετικά: track, lintwürm</div>
<div style="text-align: center;">Λατινικά-Egg: DreggageggonΑγγλικά: dragonΑγγλικά Μεσαιωνικά: dragun, dragounΑγγλικά Παλαιά: dracaΕνωχιανά: Vovin (Voh-een)Esperanto: drako, dragonoΕσθονικά: draakon, lohe, lohemadu, tuuleuss, lendav maduΒασκικά-Εuskera: Erensuge</div>
<div style="text-align: center;">Faeroese: eitt dreki, eitt flogdreki, ein fraenarormurΦινλανδικά: lohikäärme, draakki, dragoniWitch tongue: Katash wei’ vorki (kah-TASH whey VOR-key)Flambian: kazyeeqen (kazyee-aqen, fire lizard)Flemmish: DraekeΓαλλικά: dragon,dragun, dargonGaelic: ArachΓερμανικά: drache (πληθ. Drachen), Lindwurm, drake (πληθ. draken)Εβραϊκά: drakon, (πληθ. drakonim), TanniymΟυγγρικά: sarkanyΙσλανδικά: dreki</div>
<div style="text-align: center;">Ινδονησιακά: NagaΠερσικά: EjdehaΙσλάμ: th’uban, tinninΙταλικά: drago, dragone, volante, dragonessaΙαπωνικά: ryu, tatsuJibberish: gidadraggidaen («gid-a-drag-gid-ah-en»)Klingon (Star-Trek): lung’a’ puv (loong-AH poov, Flying Great Lizard)Κορεατικά: yong</div>
<div style="text-align: center;">Λουξεμβουργιανά: DraachMiddle Earth (Τόλκιν): Angulóce: generic, Ramalóce: 
winged dragon, Urulóce: fire breath dragonΜαλαισιανά: NagaΜιλανέζικα-Ιταλικά: Dragh, Draguun,DragoonΝεοζηλανδικά (Maori): tarakonaΝορβηγικά: ormr, drageNorsk: drake, dragonet, liten drakeOppish: dropagoponop (drop-ag-op-an-op)Ourainic Barb: Duxobum</div>
<div style="text-align: center;">Φιλιπινέζικα: dragon, DragonaPig-Latin: Agon-drayΠολωνικά: smokΠορτογαλικά: dragãoQuenya (Εlven): Loke, Ramaloke (winged), Lingwiloke (sea), Uruloke (fire)Reinitian: DralaghajhΡομ: dracoΡουμανικά: Dragon, (πληθ. Dragoni), Zmeu (πληθ. Zmei), Dracul,Ρωσικά: drakonΣανσκριτικά: naga (τύπος ερπετάνθρωπου-δράκου)Σερβικά: Zmaj, Azdaja</div>
<div style="text-align: center;">Σλοβενικά: Zmaj , HidraΙσπανικά: dragón, El Draque, BrujahΣουηδικά: drake, lindormΣουηδικά Αρχαία: flugdrake, floghdrakiΤευτονικά: DrachδTagalog: drakónΤαϊλανδέζικα: mung-kornΘιβετανικά: Brug (ή Drook)</div>
<div style="text-align: center;">Τουρκικά: ejderhaΟυκρανικά: drakonΒιετναμέζικα: long , rngΟυαλικά: DdraigΖουλού: uzekamanzi</div>
<div align="center" style="text-align: left;">***</div>
<div align="center" style="text-align: left;">Παραπομπές</div>
<div align="center" style="text-align: left;">[1] <a href="http://www.terrapapers.com/?p=22917" style="cursor: auto ! important;">Lacerta η συνέντευξη μιας ερπετοειδούς</a></div>
<div align="center" style="text-align: left;">[2] <a href="http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0CCcQFjAB&url=http%3A%2F%2Fthesecretrealtruth.blogspot.com%2F2015%2F01%2Fblog-post_556.html&ei=Yho6Vc2VCIHKsgG604C4BA&usg=AFQjCNFh1BpIFhvZLRbYVNAVN1usc_mMVQ&bvm=bv.91427555,d.bGg">πως ξεχωρίζουν οι άνθρωποι από τους δράκους επικυρίαρχους</a></div>
<div style="text-align: left;">[3] <a href="http://www.terrapapers.com/?p=43523" style="cursor: auto ! important;" target="_blank">Serpentibus και Draconibus 1653</a></div>
<div style="text-align: left;">[4] <a href="http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=5&cad=rja&uact=8&ved=0CC0QFjAE&url=http%3A%2F%2Fthesecretrealtruth.blogspot.com%2F2014%2F03%2Fjavier-cabrera.html&ei=fho6VZzcFoKysQGLh4HgAQ&usg=AFQjCNG5GyZZYwKoUXtEUinCnl5OcZCljw&bvm=bv.91427555,d.bGg">Οι Πέτρες του Javier Cabrera</a></div>
<div style="text-align: left;"><a data-ctorig="http://www.terrapapers.com/?p=29836" data-cturl="https://www.google.com/url?q=http://www.terrapapers.com/%3Fp%3D29836&sa=U&ei=CLKuVJLlFMSkPK2AgcAN&ved=0CAYQFjAA&client=internal-uds-cse&usg=AFQjCNEd9-pA1c_F8pLegoxJR4QLb9UxKg" dir="ltr" href="https://www.google.com/url?q=http://www.terrapapers.com/%3Fp%3D29836&sa=U&ei=CLKuVJLlFMSkPK2AgcAN&ved=0CAYQFjAA&client=internal-uds-cse&usg=AFQjCNEd9-pA1c_F8pLegoxJR4QLb9UxKg" style="cursor: auto ! important;" target="_blank">Ιπτάμενα Φίδια στην Αρχαία Αίγυπτο;</a></div>
<div style="text-align: left;"><a href="http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=10&cad=rja&uact=8&ved=0CEAQFjAJ&url=http%3A%2F%2Fthesecretrealtruth.blogspot.com%2F2012%2F03%2Fcthulhu.html&ei=qBo6Vb7rG8G-sgGZ7IDgAQ&usg=AFQjCNE9VI-eiee6asToaN08EkjsGFplRw&bvm=bv.91427555,d.bGg">Cthulhu στα Κάρβουνα με σώς Μυημένων</a></div>
<div align="center" style="text-align: left;"><a data-ctorig="http://www.terrapapers.com/?p=62237" data-cturl="https://www.google.com/url?q=http://www.terrapapers.com/%3Fp%3D62237&sa=U&ei=CLKuVJLlFMSkPK2AgcAN&ved=0CBQQFjAI&client=internal-uds-cse&usg=AFQjCNHdnevLJjrstXpKi_1h2vvRqTyiyw" dir="ltr" href="https://www.google.com/url?q=http://www.terrapapers.com/%3Fp%3D62237&sa=U&ei=CLKuVJLlFMSkPK2AgcAN&ved=0CBQQFjAI&client=internal-uds-cse&usg=AFQjCNHdnevLJjrstXpKi_1h2vvRqTyiyw" style="cursor: auto ! important;" target="_blank">Μυθολογία των θρησκειών</a></div>
<div style="text-align: left;"><a href="http://www.terrapapers.com/?p=14932" style="cursor: auto ! important;" target="_blank">Jack Parsons, Ron Hubbard, Aleister Crowley</a></div>
Πηγές 
@ Michel Meurger «Η Άγνωστη Ιστορία των Δράκων» 
@ Αλβέρτος Δημητρίου «Ξωτικά και Νεράιδες» 
Σχετικά με τους Δράκους διαβάστε και το βιβλίο «Τέρατα και Δράκοι» 
Απολλώνιος ο Ρόδιος: Αργοναυτικά 3ος αι. π.κ.ε 
Λυκόφων: Αλεξάνδρα – ελληνική ποίηση 3ος αι. π.κ.ε. 
Φιλόστρατος ο πρεσβύτερος: Εικόνες –  3ος αι. μ.κ.ε. 
Φιλόστρατος ο νεώτερος: Εικόνες –  3ος αι. μ.κ.ε. 
Σενέκας: Μήδεια – λατινική τραγωδία 1ος αι. μ.κ.ε. 
Σενέκας ο νεώτερος: Ηρακλής – λατινική τραγωδία 1ος αι. μ.κ.ε. 
Διόδωρος Σικελιώτης: Βιβλιοθήκη Ιστορίας – ελληνική ιστορία 1ος αι. π.κ.ε. 
Valerius Flaccus: Αργοναυτικά – λατινικό έπος 1ος αι. μ.κ.ε. 
Απολλόδωρος: Βιβλιοθήκη – ελληνική μυθογραφία 2ος αι. μ.κ.ε. 
Στράβων: Γεωγραφία – 1ος αι. π.κ.ε. – 1ος αι. μ.κ.ε. 
Γάιος Ιούλιος Υγίνος: Αστρονομικά – λατινική μυθολογία 2ος αι. μ.κ.ε. 
Νόννος ο Πανοπολίτης: Διονυσιακά – ελληνικό έπος 5ος αι. μ.κ.ε. 
Ησίοδος: «Θεογονία» «Κατάλογοι Γυναικών» 8ος – 7ος αι. π.κ.ε. 
Πίνδαρος: «Ωδές» 5ος αι. π.κ.ε. 
Καλλίμαχος: Ύμνοι 3ος αι. π.κ.ε. 
Παυσανίας: Περιγραφή της Ελλάδας 2ος αι. μ.κ.ε. 
Οβίδιος: Μεταμορφώσεις – λατινικό έπος 1ος αι. π.Χ – 1ος αι. μ.κ.ε. 
Οβίδιος: Ηρωίδες – λατινική ποίηση 1ος αι. π.κ.ε. – 1ος αι. μ.κ.ε. 
Antoninus Liberalis (Έλληνας ιστορικός περί το 300 μ.κ.ε.): Μεταμορφώσεις 
Βιργίλιος: Αινειάδα – λατινικό έπος 1ος αι. π.κ.ε. 
Βιργίλιος: Γεωργικά – λατινικό ειδυλλιακό 1ος αι. π.κ.ε. 
Προπέρτιος: Ελεγείες 1ος αι. π.κ.ε. 
 
<a href="http://www.terrapapers.com/?p=15249">ΠΗΓΗ</a>

Η Γενιά των Δράκων

«Τέρατα: Δεν τα βλέπουμε πια», έγραφε ο Γκυστάβ Φλωμπέρ μέσα στο περίφημο Λεξικό των Καθιερωμένων Ιδεών κι όμως, τα τέρατα υπήρχαν, υπάρχου...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

[Video] Απίστευτο: Ρώσος αθλητής ρίχνει νοκ άουτ ληστή και έπειτα του σώζει τη ζωή

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg70lGt1LawyY9K9R34zExH0iFWPQ4THaNSG8jIYspVVL2v225uytRjykVmsgneENebCHcz1KA1J83sonYNaOBoYosjXq9cfgIyiHvkCEAtiLDJQ1_pPyWWnbb04mhF7KFtojmhnZ0FQud9/s1600/rosos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg70lGt1LawyY9K9R34zExH0iFWPQ4THaNSG8jIYspVVL2v225uytRjykVmsgneENebCHcz1KA1J83sonYNaOBoYosjXq9cfgIyiHvkCEAtiLDJQ1_pPyWWnbb04mhF7KFtojmhnZ0FQud9/s1600/rosos.jpg" width="640" /></a></div>
Τυχερός μέσα στην ατυχία του ένας ληστής στη Ρωσία. Έπεσε πάνω σε αθλητή που τον έριξε «νοκ άουτ», έπειτα όμως του έσωσε τη ζωή! 
<a id="more" name="more"></a> 
Το βίντεο που καταγράφηκε από την κάμερα ασφαλείας του κοσμηματοπωλείου και δόθηκε στη δημοσιότητα, δείχνει τον επίδοξο ληστή να μπαίνει στο κοσμηματοπωλείο, να αφήνει μια σακούλα στον πάγκο και έπειτα να απομακρύνεται κρατώντας το χέρι του στην τσέπη του για να δηλώσει πως φέρει όπλο. 
 
Για κακή του τύχη, στο ίδιο κοσμηματοπωλείο εκείνη την ώρα βρισκόταν και ένας αθλητής του ταε κβο ντο και μέλος της εθνικής ομάδας της Ρωσίας, ο οποίος αφού διέφυγε της προσοχής του ληστή, τον ξάπλωσε με μια κλωτσιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. 
 
Ο ληστής πέφτει στο έδαφος και όπως φαίνεται το χτύπημα του έχει προκαλέσει επιληπτικό σοκ. Ο αθλητής, όμως ούτε τότε χάνει την ψυχραιμία του αλλά αντίθετα επεμβαίνει σωτήρια για τη ζωή του.
<div> </div>
<div><a href="http://www.magdasblog.gr/2015/04/video_116.html" rel="nofollow" target="_blank">πηγη</a></div>
</div>

[Video] Απίστευτο: Ρώσος αθλητής ρίχνει νοκ άουτ ληστή και έπειτα του σώζει τη ζωή

Τυχερός μέσα στην ατυχία του ένας ληστής στη Ρωσία. Έπεσε πάνω σε αθλητή που τον έριξε «νοκ άουτ», έπειτα όμως του έσωσε τη ζωή! Το βίντ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Τετραπλό ουράνιο τόξο στον ουρανό της Νέας Υόρκης!

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdT3QGZbIKH1yJwsS4Cvzv7XilwI8ZmzBDTMxy2chiUFZ3H2P7fInbjdfH1Hfb9SmBodlMQIhyphenhyphennk3WQZ2BBLbbLSmT-b16um2jhQyQLNxt_oprXeDwQh6VqKh0ITiTm0G6sjtY8pQL0W5Q/s1600/rainfour.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdT3QGZbIKH1yJwsS4Cvzv7XilwI8ZmzBDTMxy2chiUFZ3H2P7fInbjdfH1Hfb9SmBodlMQIhyphenhyphennk3WQZ2BBLbbLSmT-b16um2jhQyQLNxt_oprXeDwQh6VqKh0ITiTm0G6sjtY8pQL0W5Q/s1600/rainfour.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Ενα τετραπλό ουράνιο τόξο, σπάνιο μεν πλην όμως υπαρκτό φαινόμενο, είχε την τύχη να φωτογραφίσει με το κινητό της μία Αμερικανίδα ενόσω περίμενε το τρένο για να πάει στη δουλειά της, στο Μανχάταν. <a id="more" name="more"></a>Αρχικά, η Αμάντα Κέρτις, διευθύνουσα σύμβουλος σε εταιρεία μόδας, νόμιζε ότι ήταν ένα κλασικό ουράνιο τόξο στον πρωινό ουρανό, έπειτα από μία βροχερή νύχτα. Κοιτάζοντας λίγο πιο προσεκτικά όμως, μπόρεσε να διακρίνει τέσσερα και όχι μόνο ένα ουράνιο τόξο. «Ηταν μία μικρή στιγμή δέους», δήλωσε αργότερα στο CNN. 
 
<a href="http://perierga.gr/?p=142529"><img src="http://perierga.gr/wp-content/uploads/2015/04/rainfour.jpg" /></a> 
 
Η Κέρτις ανέβασε αμέσως την καταπληκτική φωτογραφία στο Twitter. Επειτα από μερικές εκατοντάδες retweets, αρκετοί επιστήμονες μπήκαν στον διάλογο για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Αν και πράγματι είναι ορατά τέσσερα ουράνια τόξα, εξηγούν επιβεβαιώνοντας ότι η Κέρτις δεν «πείραξε» τη φωτογραφία, στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Για την ακρίβεια, αυτό που είδε η Κέρτις ήταν ένα διπλό ουράνιο τόξο, το οποίο έκανε αντανάκλαση σε ένα υδάτινο σώμα, εν προκειμένω στον Ατλαντικό Ωκεανό, στο Λονγκ Αϊλαντ. 
 
πηγή: <a href="http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231401965">in.gr</a></div>

Τετραπλό ουράνιο τόξο στον ουρανό της Νέας Υόρκης!

Ενα τετραπλό ουράνιο τόξο, σπάνιο μεν πλην όμως υπαρκτό φαινόμενο, είχε την τύχη να φωτογραφίσει με το κινητό της μία Αμερικανίδα ενόσω π...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΡΜΠΑ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj_FvrlirsPry-yBhkK1KuwJYfRRuzizMginjFjw5vCYzLEpjPLBwtG_-MmW0pz7THt51QQ-Y60foJReoMcoDh9Jghd80pIAeaIyyP1HGmgzvKNFRUpM4uYOlVGfhgAarMxlNnE3nUiGhf/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj_FvrlirsPry-yBhkK1KuwJYfRRuzizMginjFjw5vCYzLEpjPLBwtG_-MmW0pz7THt51QQ-Y60foJReoMcoDh9Jghd80pIAeaIyyP1HGmgzvKNFRUpM4uYOlVGfhgAarMxlNnE3nUiGhf/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82+(1).jpg" /></a></div>
ΚΑΛΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΦΕΡΕΙ;;; 
 
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ  ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ! 
 
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΘΑ ΦΑΤΕ ΠΟΛΥ ΜΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ... 
 
 
<a href="http://aigaleopress.blogspot.gr/2015/04/blog-post_561.html">ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΣTO AIGALEOPRESS</a> 
 
Στο προχθεσινό συμβούλιο της Τρίτης   έτυχε να παρευρεθώ και επιθυμώ να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου που αν τις βρίσκετε ότι έχουν σημασία μπορείτε να τις αναρτήσετε. 
 
Δεν σας κρύβω ότι στις εκλογές ψήφισα τον κ. Μπίρμπα διότι πίστευα  ότι έπρεπε να γίνει μια αλλαγή στα δημοτικά δρώμενα της πόλης μας 
 
Για τα δυο θέματα που αρνήθηκε να μπουν στην ημερησία διάταξη  ο κ. Μπίρμπας ομολογώ ότι  από αυτά τα λίγα που είπε ,εμένα σαν δημότη δεν με κάλυψαν. 
 
Θα μπορούσε εξαρχής να πει στον κόσμο που περίμενε ότι δεν δέχεται να συζητηθούν σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο αλλά στο επόμενο... 
 
Καταρχάς όσον αφορά το θέμα των παιδικών σταθμών, συμφωνώ μαζί του  ότι  οι παιδικοί σταθμοί  της πόλης μας χρειάζονται αναδιάρθρωση...όμως με διάλογο με τους εργαζόμενους και όχι με ερωτηματολόγια με μορφή τελεσίγραφου! 
 
Στο δεύτερο θέμα της συμβασιούχου συμφωνώ με τον δήμαρχο ότι υπάρχουν μνημονιακές οδηγίες εξόντωσης των εργαζομένων, όμως δήμαρχος είσαι και μπορείς να δικαιώσεις έναν εργαζόμενο με πολιτική απόφαση όπως έκαναν και οι προηγουμένοι. 
 
Στα πρόσωπα όλων των συμβούλων αλλά και του κόσμου  είδα μια συμπάθεια για την εργαζόμενη που άκουγε στωικά να της λες  ότι     δεν σε ενδιαφέρει που είναι άνεργη  και ούτε καν δέχεσαι να συζητηθεί το θέμα της. 
 
Θύμωσα και δεν πίστευα στα αυτιά μου. 
 
Δεν σου κρύβω ότι έφυγα με βαριά καρδιά βλέποντας την απογοήτευση στο πρόσωπο της. 
 
Με ενόχλησε αυτό δήμαρχε και στο λέω γιατί στο πρόσωπο  της αύριο μπορεί να είναι το παιδί σου ή το παιδί μου. 
 
Αν μπορείς να κάνεις το καλό κάνε το και θα βγεις και εσύ κερδισμένος. 
 
Τι στο διάολο,  άνθρωποι είμαστε  αν δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον όπου μπορούμε, ειδικά αυτές τις εποχές. 
 
Όλος  αυτός ο τσαμπουκάς, ρε σύντροφε -Δήμαρχε, προς όλους, πού θα βγάλει;  
 
Μάλλον στην απομόνωση οδηγεί παρά λύνει τα προβλήματα.  
 
Για  σκέψου το...λίγο 
 
Φιλικά 
Ν.Π.</div>

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΡΜΠΑ

ΚΑΛΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΦΕΡΕΙ;;; ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

[Video] Πώς μοιάζει η ζωή μας μετά τα smartphones; Δείτε το βίντεο και κρίνετε

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnvv2Bz_fcxKMnCCceJS9chlXyYGzjm5qfme9wAuIQVi0fk5IRKJMGJvWOB5X6lxaSL5Leu-4F9-L4gncXlBz0m-Hy-EvqSl5r-a4i4r47bql3z5F8OnFeJkcsjrEqNNuWRGoJAp4ypnZ/s1600/smartphone_video.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnvv2Bz_fcxKMnCCceJS9chlXyYGzjm5qfme9wAuIQVi0fk5IRKJMGJvWOB5X6lxaSL5Leu-4F9-L4gncXlBz0m-Hy-EvqSl5r-a4i4r47bql3z5F8OnFeJkcsjrEqNNuWRGoJAp4ypnZ/s1600/smartphone_video.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Πώς είναι τελικά η ζωή μας μετά την ευρεία χρήση smartphones κινητών; Πώς επηρεάζεται η καθημερινότητά μας; 
<a id="more" name="more"></a> 
Δείτε ένα αστείο αλλά σκληρό animation του Κινέζου καλλιτέχνη Xie Cheng Lin, που σατιρίζει την υπερβολική χρήση των Smartphones στην καθημερινή ζωή.
<div> </div>
<div><iframe frameborder="0" height="380" src="http://www.videoman.gr/77637/embed" width="640"></iframe></div>
<div> </div>
<div><a href="http://www.magdasblog.gr/2015/04/video-smartphones.html" rel="nofollow" target="_blank">πηγη</a></div>
</div>

[Video] Πώς μοιάζει η ζωή μας μετά τα smartphones; Δείτε το βίντεο και κρίνετε

Πώς είναι τελικά η ζωή μας μετά την ευρεία χρήση smartphones κινητών; Πώς επηρεάζεται η καθημερινότητά μας; Δείτε ένα αστείο αλλά σκληρ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ένταση και επίθεση κατά του Βαρουφάκη στο Eurogroup - Όλες οι δηλώσεις - ΒΙΝΤΕΟ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieP4Pd8Np1Q2LVy2t8w8c1E5OqPHrEgtUiKA5sIHawjM8sRg1u2P-O4GpBbbMGKtMDcZiygfEMWQgNbnh36bfIo_qPcYG6rUBMhEy4CxGr10yrj09wdIcv_JJ95aKgaW_LUv4EN1D2P64f/s1600/590_e664e746d427150ef5a50dd58812d8c4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieP4Pd8Np1Q2LVy2t8w8c1E5OqPHrEgtUiKA5sIHawjM8sRg1u2P-O4GpBbbMGKtMDcZiygfEMWQgNbnh36bfIo_qPcYG6rUBMhEy4CxGr10yrj09wdIcv_JJ95aKgaW_LUv4EN1D2P64f/s1600/590_e664e746d427150ef5a50dd58812d8c4.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Σε κλίμα δυσφορίας πραγματοποιήθηκε το <a href="http://www.enikos.gr/tags/EUROGROUP">Eurogroup</a> στη Ρίγα της Λετονίας. Ενδεικτικό της έντασης που επικράτησε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης είναι η σφοδρή κριτική που δέχθηκε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%92%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A6%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3">Βαρουφάκης</a> από τους ομολόγους του. 
<a id="more" name="more"></a> 
Σύμφωνα με δημοσίευμα του <a href="http://www.enikos.gr/tags/BLOOMBERG">Bloomberg</a>, το οποίο επικαλείται τρεις πηγές που έχουν γνώση των συνομιλιών, οι υπουργοί Οικονομικών έκαναν λόγο για «άρνηση του κ. Βαρουφάκη να παρουσιάσει μέτρα που θα διορθώσουν την οικονομία της χώρας του, ώστε να υπάρξει απελευθέρωση των δόσεων». 
 
Πηγές από την Ευρωζώνη σημειώνουν, σύμφωνα με το Bloomberg, ότι «οι χειρισμοί του κ. Βαρουφάκη για τις συνομιλίες ήταν ανεύθυνη, τον κατηγόρησαν για χρονοτριβή και τον χαρακτήρισαν τζογαδόρο και ερασιτέχνη». 
 
Ντάισελμπλουμ: Υπάρχουν αρκετές διαφορές – Ξεμένουμε από χρόνο 
 
«Ακόμη υπάρχουν αρκετές διαφορές με <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91">Ελλάδα</a>, ξεμένουμε από χρόνο. Πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση για να εκταμιευθούν χρήματα. Θα επανεκτιμήσουμε την κατάσταση στο Eurogroup του Μαΐου», ανέφερε ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%99%CE%A3%CE%95%CE%9B%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9C">Ντάισελμπλουμ</a>, μετά το τέλος της συνεδρίασης. 
 
«Εναπόκειται στην ελληνική πλευρά να λάβει τις αποφάσεις που απαιτούνται για την επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους θεσμικούς εκπροσώπους των δανειστών», σημείωσε και εξέφρασε την ελπίδα ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί ως την ερχόμενη Σύνοδος η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 11 Μαΐου στις Βρυξέλλες. 
 
Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ανέφερε επίσης ότι από τη στιγμή που θα κλείσουν οι εν εξελίξει διαβουλεύσεις, θα αρχίσουν οι συνεννοήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι μετά τον Ιούνιο, όποτε λήγει η τετράμηνη παράταση που δόθηκε τον Φεβρουάριο στην Ελλάδα. 
 
Αναφερόμενος στα προβλήματα ρευστότητας που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία, υπογράμμισε ότι «αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο θα πρέπει να επιταχυνθεί ο ρυθμός των διαβουλεύσεων», ενώ δεν έκρυψε ότι στη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης το κλίμα για την ελληνική πλευρά και τον Γιανη Βαρουφάκη προσωπικά υπήρξε αρνητικό. 
 
Μοσκοβισί: Δεν έχει σημειωθεί η πρόοδος που θα θέλαμε 
 
Την ανάγκη να υπάρξει συνολική συμφωνία – πακέτο με την Ελλάδα, υπογράμμισε ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Πιερ <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%9C%CE%9F%CE%A3%CE%9A%CE%9F%CE%92%CE%99%CE%A3%CE%99">Μοσκοβισί</a>, τονίζοντας ωστόσο ότι «δεν είμαστε σε αυτό το σημείο». 
 
«Είμαστε ακόμη μακριά» είπε χαρακτηριστικά και επεσήμανε ότι «οι ελληνικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες θα πρέπει να ενταθούν». 
 
«Έχουμε το δεύτερο μήνα συζητήσεων με την Ελλάδα. Έχουμε σημειώσει πρόοδο. Ίσως όχι επαρκή αλλά έχουμε λίγο προχωρήσει… Ποιες είναι οι θέσεις του άλλου δεν είναι πάντα προφανές. Δεν έχει σημειωθεί η πρόοδος που θα θέλαμε. Χρειάζεται να υπάρχει σύγκλιση σε ορισμένα σημεία, σε άλλα σημεία είμαστε σύμφωνοι… Αλλά θα χρειαστεί συμφωνία πακέτο... Χρειάζεται να επιταχύνει η Ελλάδα, να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες», υπογράμμισε. 
 
Ντράγκι : Νέοι όροι μετά την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα 
 
Χαρακτηριστικά ευθείας πολιτικής παρέμβασης για την αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα, με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, είχε η ομιλία του προέδρου της «ανεξάρτητης» Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) , Μάριο <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%9A%CE%99">Ντράγκι</a>, μετά το Eurogroup. 
 
«Να δούμε ποιοι όροι θα τηρηθούν με βάση και την πολιτική αλλαγή στην κυβέρνηση στην Ελλάδα. Η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι η ίδια όταν είχε αποφασιστεί το «κούρεμα»… Περισσότερα χρειάζονται στις δημοσιονομικές προσαρμογές… όχι απαραίτητα το 2015… διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες», τόνισε. 
 
«Ο ELA θα συνεχίζει να στηρίζει τις ελληνικές τράπεζες», είπε, παρά τις προκλήσεις στη ρευστότητα, στις αποδόσεις των ομολόγων που ανεβαίνουν. 
 
Ρέγκλινγκ: Ευνοϊκοί οι όροι δανεισμού για την Ελλάδα 
 
Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους <a href="http://www.enikos.gr/tags/%CE%A1%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9D%CE%93%CE%9A">Ρεγκλινγκ</a>αναφέρθηκε στους ευνοϊκούς όρους με τους οποίους δανείζει ο Μηχανισμός την Ελλάδα η οποία όπως είπε με τον τρόπο αυτό εξοικονομεί ποσά της τάξεως των 8 δισ. ευρώ. 
 
 
 
Δείτε το βίντεο από τη ΝΕΡΙΤ
<div> </div>
<div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xjwkLFLJQRc" width="420"></iframe></div>
<div> </div>
<div><a href="http://www.enikos.gr/economy/312619,Entash-kai-epi8esh-kata-toy-Baroyfakh-sto-Eurogroup-Oles-oi-dhlwseis-BINTEO-.html" rel="nofollow" target="_blank">πηγη</a></div>
</div>

Ένταση και επίθεση κατά του Βαρουφάκη στο Eurogroup - Όλες οι δηλώσεις - ΒΙΝΤΕΟ

Σε κλίμα δυσφορίας πραγματοποιήθηκε το Eurogroup στη Ρίγα της Λετονίας. Ενδεικτικό της έντασης που επικράτησε κατά τη διάρκεια της συνεδ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο Κερατσίνι (ΦΩΤΟ)

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
 
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img src="http://www.902.gr/sites/default/files/styles/902-normal/public/Media/20150423/manoysogiannakhs-keratsini-5.jpg?itok=AtxRTo66" /></div>
Εκδήλωση - συγκέντρωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ το απόγευμα της Τετάρτης 22 Απρίλη, στο Κερατσίνι στο Πολιτιστικό Κέντρο «Αντώνης Σαμαράκης». Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος κάλεσε τους συγκεντρωμένους τους κάλεσε να αναλογιστούν όσα έλεγε το ΚΚΕ προεκλογικά για να διαπιστώσουν ότι επιβεβαιώνεται σε μια σειρά πλευρές για τις οποίες προειδοποιούσε τους εργαζόμενους: «Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο πλαίσιο του αστικού συστήματος, με την κυριαρχία των μονοπωλίων, με κόμματα που διαχειρίζονται την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, που υπερασπίζονται το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θα είναι αντιλαϊκή. Αυτό αποδεικνύεται και από την τρίμηνη πορεία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ». 
<div>
 </div>
<div>
Το στέλεχος του Κόμματος αναφέρθηκε εκτενώς στις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης με τους εταίρους της που κατέληξαν σε παράταση του μνημονίου στις 20 Φλεβάρη και στην προετοιμασία του εδάφους για τη νέα συμφωνία που θα περιλαμβάνει και νέα επώδυνα μέτρα για το λαό. Όπως είπε «στις διαπραγματεύσεις εκφράζονται και τριβές, αντιθέσεις, διαφορετικές "συνταγές" για την έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση και την επαναφορά στην κερδοφορία και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αντιπαρατίθενται οι αστικές τάξεις χωρών όπως της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ, με τις αστικές τάξεις της Γερμανίας, της Ολλανδίας κλπ.»</div>
<div>
 </div>
<div>
Σημείωσε πως αυτή η διαπάλη για τη δημοσιονομική πολιτική, τη διαχείριση του χρέους κλπ δεν έχει καμιά σχέση με τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, αφού «για το λαό, για τους εργαζόμενους θα συνεχιστεί η εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών μέτρων. Αυτή είναι η προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη: το κόψιμο μισθών, εργασιακών δικαιωμάτων, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών.»</div>
<div>
 </div>
<div>
Για τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που αξιοποίησε ο Γ. Μανουσογιαννάκης. Ανάμεσα σε άλλα στάθηκε στην πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της συγκυβέρνησης που δεσμεύει τα ταμειακά διαθέσιμα δημόσιων οργανισμών για να εξυπηρετήσει τους δανειστές, ενώ αναφέρθηκε και στους εκβιασμούς της για να κάνει συνένοχο στο λαό. Όπως είπε «η κυβέρνηση αξιοποιώντας την πολύ άσχημη κατάσταση του εργατικού λαϊκού κινήματος και τον αρνητικό συσχετισμό για τους εργαζόμενους, τις χαμηλές απαιτήσεις και προσδοκίες του λαού, προσπαθεί να τον σύρει και να τον κάνει συνυπεύθυνο στις επιλογές της. Σ΄αυτό το πλαίσιο προσπαθεί να αποσπάσει την έγκρισή του για τη νέα συμφωνία που θα καταλήξει με τους εταίρους της, γι'αυτό αναφέρει ότι σκέφτεται το δημοψήφισμα.»</div>
<div>
 </div>
<div>
Τέλος, ο Γ. Μανουσογιαννάκης υπογράμμισε ότι ο καθοριστικός παράγοντας για φιλολαϊκές εξελίξεις, για λύσεις ανακούφισης του λαού, αλλά και για την οριστική απαλλαγή του από την αντεργατική πολιτική είναι η ενίσχυση του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε γραμμή σύγκρουσης με κάθε διαχειριστική λογική και τις πολιτικές δυνάμεις που την εκφράζουν. Με πάλη ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενάντια στον καπιταλισμό και με ενίσχυση παντού του ΚΚΕ.</div>
<div>
 </div>
<div>
Σημείωσε επίσης ότι «ο λαός πρέπει να βάλει μπροστά τις ανάγκες του και το πώς αυτές θα ικανοποιηθούν. Να πάψει να μπαίνει στη λογική του εφικτού των καπιταλιστών, που αναπαράγουν τα αστικά κόμματα και διαρκώς κάνουν χειρότερη τη ζωή του. Να σκεφτούν οι εργαζόμενοι ότι για να αξιοποιήσουν προς όφελός τους την τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της τεχνολογίας, των μέσων παραγωγής, πρέπει να γκρεμίσουν το σάπιο εκμεταλλευτικό καταπιεστικό καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο όταν θα ξεμπερδέψουν οι εργαζόμενοι με τους εκμεταλλευτές, όταν τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, τα πλοία, οι υποδομές κλπ γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία, θα ικανοποιήσουν ολόπλευρα τις ανάγκες τους. Αυτό το δρόμο που προτείνει το ΚΚΕ, μπορεί να τον κάνει πράξη η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τους φτωχούς ΕΒΕ και αγρότες, τους νέους και τις νέες. Με αυτή τη γραμμή πάλης και προοπτική μπορούμε και σήμερα να έχουμε κατακτήσεις για να καλυτερέψει η ζωή μας».</div>
</div>

Εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο Κερατσίνι (ΦΩΤΟ)

Εκδήλωση - συγκέντρωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ το απόγευμα της Τετάρτης 22 Απρίλη, στο Κερατσίνι στο Πολιτιστικό Κέντρο «Αντώνης Σαμαράκη...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

"Ξύλο" στο Eurogroup - Βατερλώ για την Ελλάδα! - Επιθέσεις στον Βαρουφάκη

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikceNY37e3B5DNv3NPO24fAW26V1v2XTn02G_w0R-_EOxtqEkz8lHQ9mfiRz57awzewx4EoJcvJq-bHs-suweT111jRdA9fk_AhCkWKIcIpbIRJydFfj9YrefMs9YKZHBS9Opqz7pqcmLq/s640/blogger-image-505619090.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikceNY37e3B5DNv3NPO24fAW26V1v2XTn02G_w0R-_EOxtqEkz8lHQ9mfiRz57awzewx4EoJcvJq-bHs-suweT111jRdA9fk_AhCkWKIcIpbIRJydFfj9YrefMs9YKZHBS9Opqz7pqcmLq/s640/blogger-image-505619090.jpg" /></a></div>
Ένα πολύ άσχημο κλίμα για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών περιγράφουν τα ξένα ΜΜΕ. Μεσα στο Eurogroup στην Ρίγα της Λετονίας, "έπεσε ξύλο" όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Δηλαδή, το κλίμα δεν είχε καμία σχέση με όσα έγιναν χθες στις Βρυξέλλες στην Σύνοδο Κορυφής και στις συναντήσεις που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός. 
 
Ο Guardian σε σχόλιό του για όσα έγιναν μέσα στο Eurogroup έγραψε: «Μπορεί κάποιος στη Ρίγα να δώσει ένα σφουγγάρι και μια πετσέτα στον Γιάνη Βαριυφάκη; Μάλλον είχε ένα πολύ δύσκολο πρωινό!» 
 
Και το Bloomberg όμως περιγράφοντας την κατάσταση έγραψε ότι οι συνάδελφοί του αποκάλεσαν τον Βαρουφάκη "καιροκόπο", "τζογαδόρο" και "ερασιτέχνη". 
 
Με το τέλος του Eurogroup o επικεφαλής του Γερούν Ντάισελμπλουμ απέκλεισε το ενδεχόμενο μερικής εκταμίευσης χρημάτων. Όταν επίσης ρωτήθηκε αν ο Βαρουφάκης δέχθηκε σκληρή κριτική είπε: «Δεν μπορώ να σας απαντήσω». 
 
Ο Ντάισελμπλουμ είπε ακόμα ότι εναπόκειται στην ελληνική πλευρα να λάβει τις αποφάσεις που απαιτούνται για την επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους θεσμικούς εκπροσώπους των δανειστών. 
Εξέφρασε ταυτόχρονα την ελπίδα οτι αυτό θα μπορούσε να συμβεί ως την ερχόμενη σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί στις 11 Μαΐου στις Βρυξελλες. 
 
Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ανέφερε επίσης οτι απο τη στιγμή που θα κλείσουν οι έν εξελίξει διαβουλεύσεις, θα αρχίσουν οι συνεννοήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι μετά τον Ιούνιο, όποτε λήγει η τετράμηνη παράταση που δόθηκε τον Φεβρουάριο στην Ελλάδα. Ο Ολλανδός υπουργος αναφέρθηκε επισης στα προβλήματα ρευστότητας που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία λέγοντας οτι είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο θα πρέπει να επιταχυνθεί ο ρυθμός των διαβουλεύσεων, ενώ δεν έκρυψε οτι στη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης το κλίμα για την ελληνική πλευρα και τον Γιανη Βαρουφάκη προσωπικά υπήρξε αρνητικό. 
 
Ο Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί ανέφερε οτι ναι μεν έχουν γίνει κάποιες πρόοδοι απο ελληνικής πλευράς - κυρίως τις τελευταίες ημέρες, πλην όμως σημείωσε οτι αυτές είναι ανεπαρκείς. Είμαστε ακόμη μακρυά τονισε ο Γάλλος Επίτροπος, επισημαίνοντας οτι οι ελληνικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες θα πρέπει να ενταθούν. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρεγκλινγκ αναφέρθηκε στους ευνοϊκούς όρους με τους οποίους δανείζει ο Μηχανισμός την Ελλάδα η οποία οπως είπε με τον τροπο αυτό εξοικονομεί ποσά της τάξεως των 8 δισεκ. ευρώ. Ο πρόεδρος της Ευρωπαικης Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι αναφερόμενος στα προβλήματα του ελληνικού τραπεζικού τομέα ζήτησε και αυτός επιτάχυνση των διαβουλεύσεων. 
 
Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης εξέφρασαν σήμερα στη Ρίγα "τις ανησυχίες τους" για την καθυστέρηση που υπάρχει στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, ανέφερε σε μήνυμά του στο Twitter ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής αρμόδιος για το ευρώ Βάλντις Ντομπρόβσκις, περιγράφοντας τα αισθήματα μεταξύ των ομολόγων του. 
"Ανησυχίες στο Eurogroup για την περιορισμένη πρόοδο στις συνομιλίες με την Ελλάδα. Επείγουσα ανάγκη να επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις", έγραψε ο λετονός επίτροπος στο λογαριασμό του στο Twitter, στο τέλος μιας συνεδρίασης της ευρωζώνης με θέμα την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα. 
"Οι πρόοδοι στις τεχνικές διαπραγματεύσεις δεν είναι επαρκείς για να καταλήξουμε σε μια συμφωνία στη διάρκεια αυτού του Eurogroup", είχε προειδοποιήσει ο Ντομπρόβσκις κατά την άφιξη του στη συνεδρίαση.</div>

"Ξύλο" στο Eurogroup - Βατερλώ για την Ελλάδα! - Επιθέσεις στον Βαρουφάκη

Ένα πολύ άσχημο κλίμα για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών περιγράφουν τα ξένα ΜΜΕ. Μεσα στο Eurogroup στην Ρίγα της Λετονίας, "έπεσε ξ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Απόδραση στην «πόλη των μανιταριών»

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-hsiam2QnhHqx5mYVqe2qwUIuaHRgHeK-ApSJ3GFqt8O6YPV5rg3QIjBUNRA8oRMGHSpyuIQXERbGvX6OyxUh7ihFESZJnhBrQWIOabIQ707ZLjJ6t7kejPAdcN_VmHfxOfusj8PwqJtA/s1600/99FC0F7AACDB9E8371961FB6F2E06FF8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-hsiam2QnhHqx5mYVqe2qwUIuaHRgHeK-ApSJ3GFqt8O6YPV5rg3QIjBUNRA8oRMGHSpyuIQXERbGvX6OyxUh7ihFESZJnhBrQWIOabIQ707ZLjJ6t7kejPAdcN_VmHfxOfusj8PwqJtA/s1600/99FC0F7AACDB9E8371961FB6F2E06FF8.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Προορισμός μας τα Γρεβενά
<div> Τα Γρεβενά στη Δυτική Μακεδονία έχουν ανακηρυχθεί επίσημα από το 2007 ως η «Πόλη των Μανιταριών», χάρη στα πάνω από 1.300 είδη μανιταριών που φύονται στην περιοχή.<a id="more" name="more"></a> 
Όσοι επισκεφθούν τα Γρεβενά μπορούν να δοκιμάσουν άγρια μανιτάρια ή καλλιέργειας, αποξηραμένα ή σε σκόνη και φυσικά να γευτούν ξεχωριστές συνταγές με κύριο συστατικό… τι άλλο (;) τα μανιτάρια! 
 
Πέρα όμως από τις γαστριμαργικές απολαύσεις τα Γρεβενά προσφέρονται και ως τόπος για ρομαντικές, αλλά και περιπετειώδεις αποδράσεις στη φύση, καθώς έχουν αναδειχθεί ως ένας σημαντικός πόλος έλξης τουριστών, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες. 
 
<img src="http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/04/22/grev5.JPG" /> 
 
Τα Μαστοροχώρια είναι ένα υπέροχο παραδοσιακό συγκρότημα 25 χωριών με περίτεχνα πέτρινα κτίσματα και τοξωτά γεφύρια, που δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά, ενώ όσοι ενδιαφέρεστε για αθλητικές δραστηριότητες μπορείτε να προγραμματίσετε μια εκδρομή στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου (Βάλια Κάλντα), στον Αλιάκμονα ποταμό και τον παραπόταμό του Βενέτικο. 
 
<img src="http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/04/22/grev1.jpg" /> 
 
<img src="http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/04/22/grev4.JPG" /> 
 
Το όμορφο γεφύρι της Πορτίτσας αποτελεί ένα μνημείο απαράμιλλης και ασύγκριτης ομορφιάς στα Γρεβενά. Ο ποταμός που περνά κάτω από την κάμαρα του γεφυριού είναι ο Βενέτικος, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ελληνικός ποταμός. 
 
<img src="http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/04/22/grev3.jpg" /> 
 
Η κατασκευή της γέφυρας υπολογίζεται το 1743 και σύμφωνα με πηγές χτίστηκε με προσφορές από το Μοναστήρι του Σπηλαίου. Πρόκειται για ένα δίτοξο γεφύρι με το άνοιγμα του μεγάλου τόξου να φτάνει στα 13,80 μέτρα και του μικρού τα 5 μέτρα. Το συνολικό του μήκος είναι 34 μ. και το πλάτος του 2,70 μ., το δε συνολικό του ύψος του φτάνει τα 7,80 μ. 
 
<img src="http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/04/22/grev2.jpg" /> 
 
Συμβουλή: Τον Αύγουστο οι «μανιταρόφιλοι» της Δυτικής Μακεδονίας διοργανώνουν την «Πανελλήνια Γιορτή Μανιταριού» στις όχθες του ποταμού Βενέτικου.</div>
<div> </div>
<div><a href="http://www.newsbeast.gr/travel/destinations/arthro/813053/apodrasi-stin-poli-ton-manitarion/" target="_blank">πηγή</a></div>
</div>

Απόδραση στην «πόλη των μανιταριών»

Προορισμός μας τα Γρεβενά Τα Γρεβενά στη Δυτική Μακεδονία έχουν ανακηρυχθεί επίσημα από το 2007 ως η «Πόλη των Μανιταριών», χάρη στα πάνω...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

10 προτάσεις βιβλίων για τις ανοιξιάτικες μέρες που ήρθαν

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLtyqEol7tAT0qX3fx69wF2XCHHKlQvmDUQZcrPflfx93fno_h7uV7BJQC5DMEAncLUbZ-PSrHVbToKn7rNR5mw0MieStmMQlF20zC2HpFuGlE1IzrXgBOUZiakUpfRmulzOvTBGLeeQSK/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLtyqEol7tAT0qX3fx69wF2XCHHKlQvmDUQZcrPflfx93fno_h7uV7BJQC5DMEAncLUbZ-PSrHVbToKn7rNR5mw0MieStmMQlF20zC2HpFuGlE1IzrXgBOUZiakUpfRmulzOvTBGLeeQSK/s1600/2.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Οι νέες κυκλοφορίες των ελληνικών εκδοτικών οίκων καλύπτουν όλα τα λογοτεχνικά γούστα και είναι εδώ για να μας κάνουν παρέα, καθώς απολαμβάνουμε τις λιακάδες της φετινής άνοιξης.<a id="more" name="more"></a> 
Ρέα Γαλανάκη – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Fgreek-literature%2Fi-akra-tapeinosi%2Fprod7470495pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Η Άκρα Ταπείνωση</a>, Εκδόσεις Καστανιώτης 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427462.ece/BINARY/w620/galanaki.JPG" /> 
 
 
Το νέο μυθιστόρημα της αγαπημένης συγγραφέως εστιάζεται στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης. Μέσα από την ιστορία μιας πρώην φιλολόγου και μιας πρώην ζωγράφου, που φιλοξενούνται σε έναν ξενώνα του κέντρου της Αθήνας, αναδεικνύονται οι σχέσεις των ανθρώπων, όπως έχουν πλέον προσδιοριστεί από τη φτώχεια και τις σφοδρές κοινωνικές συγκρούσεις. Ο αναρχικός γιος της μιας ηρωίδας διασταυρώνεται με τον χρυσαυγίτη γιο ενός προσώπου που φροντίζει και τις δυο ηρωίδες και όλοι μαζί συναντιούνται με μια νεαρή μετανάστρια, έναν γιατρό και μια κοινωνική λειτουργό. Οι πρωταγωνιστές, μέσα σε μια Αθήνα που σπαράσσεται από τις διαδηλώσεις για το Δεύτερο Μνημόνιο, τον Φεβρουάριο του 2012, προσπαθούν να προσδιορίσουν ξανά την ταυτότητά τους και να ελέγξουν τη ζωή τους. 
 
 
Junot Diaz– <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Fna-pos-haneis-mia-gynaika%2Fprod7510075pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Να πώς χάνεις μια γυναίκα</a>, Εκδόσεις Πατάκης 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427478.ece/BINARY/w620/diaz.jpg" /> 
 
Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανός συγγραφέας επέστρεψε στο λογοτεχνικό προσκήνιο, μετά το 2007, με ένα βιβλίο για την απιστία και τη δύναμη της επίμονης αγάπης κάθε είδους. Το χειμαρρώδες νέο έργο του αποτελείται από 9 μικρές ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους. Στο Νιου Τζέρζι, σε ένα νοσοκομείο, μια γυναίκα πλένει τα ρούχα του εραστή της και σκέφτεται τη σύζυγό του. Στη Βοστόνη, ένας άντρας αγοράζει στον μοναχογιό του, καρπό του παράνομου έρωτά του, το πρώτο του ρόπαλο και γάντι του μπέιζμπολ. Στην καρδιά όλων των ιστοριών βρίσκεται ο Γιούνορ (κεντρικός ήρωας και σε άλλα έργα του συγγραφέα), ένας νεαρός απερίσκεπτος και γεμάτος λαχτάρα να ερωτευτεί και ν’ αγαπήσει. 
 
 
Καζούο Ισιγκούρο – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Fo-thammenos-gigantas%2Fprod7440092pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Ο θαμμένος γίγαντας</a>, Εκδόσεις Ψυχογιός 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427477.ece/BINARY/w620/thamenos_gigantas.jpg" /> 
 
 
Δέκα χρόνια μετά το δυστοπικό μυθιστόρημα ‘Μη μ’ αφήσεις ποτέ’, που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη, το νέο μυθιστόρημα του βρετανοϊάπωνα συγγραφέα εστιάζει στην εποχή των θρύλων και συγκεκριμένα στην αγγλική εξοχή, γύρω μετά το θάνατο του Βασιλιά Αρθούρου. Ο Αξλ και η Μπέατρις είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ζει σε ένα απομονωμένο χωριό, διατηρώντας θολές μνήμες, εξαιτίας μιας μυστηριώδους ομίχλης που επικρατεί στην περιοχή και προκαλεί ένα είδος φθοράς. Το ζευγάρι αποφασίζει να αφήσει το σπίτι του και να ξεκινήσει ένα άγριο ταξίδι αναζήτησης, με σκοπό να βρουν το γιο τους, που έχουν να δουν χρόνια. Ένα συγκινητικό παραμύθι για τις χαμένες μνήμες, την αγάπη, την εκδίκηση και τον πόλεμο. 
 
 
Αύγουστος Κορτώ – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Fgreek-literature%2Fto-biblio-tis-katerinas%2Fprod5113589pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Το βιβλίο της Κατερίνας</a>, Εκδόσεις Πατάκης 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427426.ece/BINARY/w620/katerina.jpg" /> 
 
Η αληθινή και συγκινητική ιστορία της Κατερίνας, δοσμένη από το γιο της, αγαπημένο Έλληνα συγγραφέα και μεταφραστή. Η Κατερίνα ήταν μια γυναίκα που πάλεψε ηρωικά με την ψυχική αρρώστια και που μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Η προσωπικότητα της Κατερίνας αποδίδεται και μέσα από την οικογενειακή ιστορία της, που είναι γεμάτη με μυστικά και ενοχές. 
 
Εξάλλου, η ίδια η Κατερίνα μάς λέει: Αυτό το βιβλίο με διαλύει. Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια. Μέσα στα κομμάτια μου είμαι. 
 
 
<a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Fkradasmoi%2Fprod5910082pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Κραδασμοί</a> – Τζόναθαν Φράνζεν, Εκδόσεις Ψυχογιός 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427467.ece/BINARY/w620/kradasmoi.jpg" /> 
 
Το νέο μυθιστόρημα ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους λογοτέχνες περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια του Λούις Χόλαντ. Ο πατέρας του είναι ένας αριστεριστής ιστορικός που ασχολείται μόνο με το αντικείμενό του. Η μάνα του, μια αγχωμένη γυναίκα που επιθυμεί μόνο την κοινωνική καταξίωση. Η αδερφή του, μια εγωκεντρική νεαρή που φεύγει από το σπίτι για σπουδές. Μια κληρονομιά πολλών εκατομμυρίων για τη μητέρα του Λούις θα δημιουργήσει για την οικογένεια μια σειρά αλλεπάλληλων κραδασμών, που θα οδηγήσουν σε μεταμορφώσεις των προσώπων. Ο Φράνζεν ασχολείται ξανά με το θέμα που τον καθιέρωσε, την οικογένεια και τη σχέση της με την κοινωνία και τον κόσμο. 
 
Ο Τζόναθαν Φράνζεν επισκέπτεται την επόμενη εβδομάδα την Ελλάδα και θα μιλήσει την Τρίτη 28 Απριλίου στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. 
 
 
Tove Alsterdal – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Fcrime-fiction%2Foi-gynaikes-stin-paralia%2Fprod7411144pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Οι γυναίκες στην παραλία</a>, Εκδόσεις Μεταίχμιο 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427464.ece/BINARY/w620/gynaikes-sthn-paralia-1.jpg" /> 
 
Ένα εξαιρετικό θρίλερ, που αποτελείται από τις περιπλεκόμενες ιστορίες τριών γυναικών. Της Μαίρης, που από την Αφρική ξεκινά να περάσει κρυφά στην Ισπανία. Οι λαθρέμποροι που τη μεταφέρουν μαζί με άλλους, πετούν τους μετανάστες στη θάλασσα κι αυτοί σώζονται με τη βοήθεια ψαράδων. Της Τερές, που είναι έφηβη και ταξιδεύει με τον πατέρα της στη νότια Ισπανία. Η Τερές ανακαλύπτει στη θάλασσα το πτώμα ενός αφροαμερικανού άντρα, που πιστεύεται πως επέβαινε σε βάρκα με παράνομους μετανάστες. Τέλος, της Αλίνα, που αναζητά τον αγνοούμενο σύζυγό της, ο οποίος βρισκόταν στο Παρίσι για ρεπορτάζ σχετικά με τη λαθραία εισαγωγή ανθρώπων στην Ευρώπη. 
 
 
Πωλ Όστερ – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Fi-epinoisi-tis-monaksias%2Fprod7510058pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Η επινόηση της μοναξιάς</a>, Εκδόσεις Μεταίχμιο 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427469.ece/BINARY/w620/monaxia.jpg" /> 
 
Το αυτοβιογραφικό αφήγημα του μεγάλου συγγραφέα, που αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια. Πρόκειται για το πρώτο του πεζογραφικό έργο, σε νέα μετάφραση. Με το έργο αυτό αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς. 
 
''Η επινόηση της μοναξιάς είναι ένα βιβλίο για έναν άνδρα μόνο σ’ ένα δωμάτιο και συγκεκριμένα για εμένα. Αυτό που συμβαίνει όταν είσαι μόνος, είναι ότι καταλαβαίνεις πως εντός σου κατοικούν κι άλλοι. Εντός σου κατοικούν κι άλλοι κι εσύ υπάρχεις ως άτομο μόνο σε συσχετισμό με τους άλλους''. 
 
 
Λένα Κιτσοπούλου – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Fgreek-literature%2Fto-mati-toy-psarioy%2Fprod7470259pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Το μάτι του ψαριού</a>, Εκδόσεις Μεταίχμιο 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427468.ece/BINARY/w620/mati.jpg" /> 
 
Οι ήρωες των ιστοριών της Κιτσοπούλου, με αφορμή τη ματαιότητα της ζωής, θα τρελαθούν από τη φυσική τρέλα που κατακλύζει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Θα φαίνεται πως έχουν μια κανονική ζωή. Ενδεχομένως και πως τα έχουν όλα. Μπροστά, βέβαια, στην απώλεια, οι ήρωες τούτοι θα βρεθούν μέσα σε καταστάσεις όπου θα λειτουργήσουν με βάση τα πιο σκοτεινά τους ένστικτα. Η τρίτη συλλογή διηγημάτων της Κιτσοπούλου μάς μιλάει για το μάτι του ψαριού, του συγγραφέα, του γείτονα, που απλώς μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει, χωρίς να είναι σε θέση να βοηθήσει. 
 
 
Χάνα Κεντ – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Fethima-tafis%2Fprod6871333pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Έθιμα Ταφής</a>, Εκδόσεις Ίκαρος 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427471.ece/BINARY/w620/ethimatafis.jpg" /> 
 
Πώς μπορεί μια γυναίκα να αντέξει, όταν η ζωή της εξαρτάται από τις ιστορίες των άλλων; Στο βιβλίο αυτό, που κάνει πάταγο παγκοσμίως και βασίζεται σε αληθινή ιστορία, η Χάνα Κεντ διηγείται την ιστορία της Άγκνες, που διαδραματίζεται στη Βόρεια Ισλανδία του 1829. Η ηρωίδα καταδικάζεται σε θάνατο για τη συμμετοχή της στη βίαιη δολοφονία του εραστή της. Με απόφαση του κράτους, περνάει τους τελευταίους μήνες της ζωής της στο αγρόκτημα της οικογένειας ενός νομαρχιακού υπαλλήλου. Μαζί της έρχεται σε επαφή μόνο ο νεαρός ιερέας, που προσπαθεί να τη στηρίξει ως το τέλος της ζωής της. Η ιστορία της Άγκνες ξεδιπλώνεται σιγά και η οικογένεια που τη φιλοξενεί αρχίζει να συνειδητοποιεί με φρίκη πως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που νόμιζε. 
 
 
Sarah Waters – <a href="http://go.linkwi.se/z/469-0/CD14896/?lnkurl=http%3A%2F%2Fwww.public.gr%2Fproduct%2Fbooks%2Fgreek-books%2Fliterature%2Ftranslated-literature%2Foi-enoikiastes%2Fprod7470491pp%2F&subid1=ladylike&subid2=books">Οι ενοικιαστές</a>, Εκδόσεις Λιβάνη 
 
 
<img src="http://ladylike.gr/articles/pop_culture/Vivlia/article3427472.ece/BINARY/w620/OiEnoikiastesEx.jpg" /> 
 
Λονδίνο, 1922. Οι βετεράνοι του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και οι άνεργοι Βρετανοί περιμένουν τις κοινωνικές αλλαγές που ποτέ δεν έρχονται. Σε ένα αριστοκρατικό σπίτι νότια της πόλης, οι ιδιοκτήτριες προσπαθούν να συνέλθουν μέσα στα απόνερα του πολέμου κι έτσι αρχίζουν να νοικιάζουν δωμάτια σε ξένους. Η άφιξη της Λίλιαν και του Λέοναρντ Μπάρμπερ, ενός ζευγαριού της μικροαστικής τάξης θα φέρει μεγάλη αναστάτωση. Μια ερωτική ιστορία που συνδυάζεται με αστυνομικό μυστήριο, με έντονο σασπένς και πολλές εκπλήξεις. 
 
 
Διαβάστε ακόμα στο <a href="http://www.ladylike.gr/">Ladylike</a></div>

10 προτάσεις βιβλίων για τις ανοιξιάτικες μέρες που ήρθαν

Οι νέες κυκλοφορίες των ελληνικών εκδοτικών οίκων καλύπτουν όλα τα λογοτεχνικά γούστα και είναι εδώ για να μας κάνουν παρέα, καθώς απολαμ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΘΡΗΝΟΣ στο Χόλιγουντ - Aυτοκτόνησε 19χρονος πρωταγωνιστής γνωστού σίριαλ [photo]

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiC3pTdBM4MHMuphD4BaTIEyEfhTTfJPTZ-RJ44NnqpVjA2eipJc-jbBHEmLxJ4buWOswMQwjKSRgiEQjo9UxGSKwXWAyvTfCuURCRJ5CFrynR-Z-UpujBXeQekPuUe5mgeutGDiEThsJx/s1600/tromaktiko335+Apr.+24+11.11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiC3pTdBM4MHMuphD4BaTIEyEfhTTfJPTZ-RJ44NnqpVjA2eipJc-jbBHEmLxJ4buWOswMQwjKSRgiEQjo9UxGSKwXWAyvTfCuURCRJ5CFrynR-Z-UpujBXeQekPuUe5mgeutGDiEThsJx/s1600/tromaktiko335+Apr.+24+11.11.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Ο 19χρονος πρωταγωνιστής του δημοφιλούς...σίριαλ "Everybody loves Raymond"έδωσε τέλος στη ζωή του. 
 
<a id="more" name="more"></a> 
<img src="http://www.enikos.gr/data/photos/46d1f50fd2f3d99c0495bc5aba9f0c55.jpg" /> 
 
Την είδηση του θανάτου του 19χρονου Sawyer Sweeten επιβεβαιώσε στο Hollywood Reporter ο μάνατζέρ του, ενώ η οικογένειά του ζήτησε την διακριτικότητα όλων για την τραγωδία που βρήκε την οικογένεια. 
 
Ο 19χρονος ηθοποιό είχε επισκεφθεί το σπίτι των γονιών του στο Τέξας και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες αυτοπυροβολήθηκε στον κήπο του σπιτιού. 
 
Είχε ένα δίδυμο αδελφό, και μια αδερφή oι οποίοι πρωταγωνίστησαν και αυτοί στο δημοφιλές σίριαλ. 
tromaktiko</div>

ΘΡΗΝΟΣ στο Χόλιγουντ - Aυτοκτόνησε 19χρονος πρωταγωνιστής γνωστού σίριαλ [photo]

Ο 19χρονος πρωταγωνιστής του δημοφιλούς...σίριαλ "Everybody loves Raymond"έδωσε τέλος στη ζωή του. Την είδηση του θανάτου ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Μασούσε κάθε μέρα επί έξι μήνες τσίχλα και δείτε τι έπαθε...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsiyhDsfGAsejzPHhJ2nPaduhafGQFGPpHkZ3z5-SPKwLewwpcaW790YldjWPDPJ8yrh7yEj41mwm9GO5ty4elGwH3NspY4avwV-DcvHQOh3Y5SKk1-oGJImMevg9lv3TxdFLGlILgqpFr/s1600/tromaktiko49+Apr.+24+11.13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsiyhDsfGAsejzPHhJ2nPaduhafGQFGPpHkZ3z5-SPKwLewwpcaW790YldjWPDPJ8yrh7yEj41mwm9GO5ty4elGwH3NspY4avwV-DcvHQOh3Y5SKk1-oGJImMevg9lv3TxdFLGlILgqpFr/s1600/tromaktiko49+Apr.+24+11.13.jpg" width="640" /></a></div>
<div> </div>
Δεν το φανταζόταν ούτε στον χεριότερο εφιάλτη της μια γυναίκα αυτό που έπαθε από το μάσημα της τσίχλας... 
<a id="more" name="more"></a> 
Η γυναίκα από μια περιοχή της Κίνας διάβασε ότι το μάσημα της τσίχλας θα μπορούσε να τη βοηθήσει να χάσει βάρος και αποφάσισε να το ξεκινήσει εντατικά! Μασούσε τσίχλα κάθε μέρα επί έξι μήνες και το αποτέλεσμα ήταν... τρομακτικό. 
 
Αντί να χάσει βάρος όπως περίμενε άλλαξε το σχήμα του προσώπου της. 
 
Από το πρωί μέχρι το βράδυ μασούσε τσίχλα και για 6 ολόκληρους μήνες μέχρι που οι συνάδελφοί της στη δουλειά παρατηρησαν ότι το πρόσωπό της είχε αλλάξει σχημα. 
 
Από οβάλ που ήταν έγινε τετράγωνο, ενώ η ίδια δεν είχε χάσει ούτε γραμμάριο. Εκείνη πανικόβλητη επισκέφθηκε τον πλαστικό χειρουργό Δρ Li Jun, που της επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους της – ότι το υπερβολικό μάσημα τσίχλας ασκεί πολύ τους άνω μυς της σιαγόνας, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση του προσώπου. 
tromaktiko</div>

Μασούσε κάθε μέρα επί έξι μήνες τσίχλα και δείτε τι έπαθε...

Δεν το φανταζόταν ούτε στον χεριότερο εφιάλτη της μια γυναίκα αυτό που έπαθε από το μάσημα της τσίχλας... Η γυναίκα από μια περιοχή της...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...