«Έπαιζαν με τις ζωές μας!» ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΟΙ ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΣ....
Η δημοσιογραφική έρευνα γύρω από το παράνομο νεφρολογικό κέντρο του Πειραιά συνεχίζεται και η «δημοκρατία» φέρνει στο προσκήνιο νέα δεδομένα που επιβεβαιώνουν στον απόλυτο βαθμό τον τίτλο περί «γαλάζιου» σκανδάλου.
Η πορεία της έρευνας δίνει μια νέα τροπή στην υπόθεση του νεφρολογικού κέντρου της οικογένειας Λιβανού, καθώς τα νέα στοιχεία δεν επιβεβαιώνουν απλώς πως μιλάμε για ένα παράνομο -και άρα επικίνδυνο για τους ασθενείς- νεφρολογικό κέντρο, αλλά και για μια επιχειρηματική κίνηση της οικογένειας του βουλευτή που περισσότερο μοιάζει με επένδυση… βιτρίνα.
Το αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» στις 19 Νοεμβρίου 2023
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πηγές, το νεφρολογικό κέντρο «Νεφρόραμα» δεν είχε συνάψει σύμβαση με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποζημιωθεί για τις ιατρικές πράξεις που έκανε στους νεφροπαθείς. Απόρροια αυτής της επιλογής ήταν, πρώτον, το νεφρολογικό κέντρο να προχωρά σε αιμοκαθάρσεις στους ασθενείς για τις οποίες δεν μπορούσε να αποζημιωθεί (κόστος που φτάνει ανά πράξη τα 170 ευρώ) και, δεύτερον, οι ασθενείς να μην μπορούν να λάβουν τα λεγόμενα μεταφορικά έξοδα (κόστος 230 ευρώ τον μήνα), τα οποία λαμβάνουν από τον ΕΟΠΥΥ.
Αν σε αυτά τα έξοδα προσμετρηθούν οι μισθοί γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, τα έξοδα ενοικίασης του κτιρίου, τα λειτουργικά του έξοδα, που είναι σίγουρα πολλά, καθώς μιλάμε για κτίριο που ξεπερνά τα 1.000 τετραγωνικά μέτρα, τότε ευλόγως απορεί κανείς για το επιχειρηματικό ένστικτο της οικογένειας Λιβανού… αλλά και τα πραγματικά τους κίνητρα.
Τα νέα δεδομένα που έρχονται στο προσκήνιο θέτουν ευθέως ένα ερώτημα που χωρά μόνο δύο πιθανές απαντήσεις. Είτε ο πατέρας και ο αδερφός του κ. Λιβανού προχώρησαν σε μια οικονομική επένδυση με στόχο να λειτουργήσουν σαν… Καλοί Σαμαρείτες όχι μόνο απέναντι στους νεφροπαθείς αλλά και απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο, κάνοντας ιατρικές πράξεις για τις οποίες δεν μπορούσαν να αποζημιωθούν, είτε η επένδυση ήταν βιτρίνα και εξυπηρετούσε αλλότριους στόχους που ουδεμία σχέση έχουν με την υγιή επιχειρηματικότητα.
Τα ερωτήματα γύρω από τις πραγματικές προθέσεις που είχαν οι επενδυτές του νεφρολογικού κέντρου «Νεφρόραμα» γιγαντώνονται, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», τα ιατρικά μηχανήματα που υπήρχαν εντός του κέντρου ήταν με leasing, ενώ η εταιρία που τα παραχώρησε ακόμα ψάχνει τα λεφτά της.
Την ίδια ώρα, πληροφορούμαστε πως η οικογένεια του βουλευτή Λιβανού πρώτα φρόντισε να εξασφαλίσει τη «γαλάζια» πασαρέλα στα εγκαίνια του κέντρου και μετέπειτα την προσπάθεια να λάβει άδεια λειτουργίας.
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πηγές, το νεφρολογικό κέντρο «Νεφρόραμα» δεν είχε συνάψει σύμβαση με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποζημιωθεί για τις ιατρικές πράξεις που έκανε στους νεφροπαθείς. Απόρροια αυτής της επιλογής ήταν, πρώτον, το νεφρολογικό κέντρο να προχωρά σε αιμοκαθάρσεις στους ασθενείς για τις οποίες δεν μπορούσε να αποζημιωθεί (κόστος που φτάνει ανά πράξη τα 170 ευρώ) και, δεύτερον, οι ασθενείς να μην μπορούν να λάβουν τα λεγόμενα μεταφορικά έξοδα (κόστος 230 ευρώ τον μήνα), τα οποία λαμβάνουν από τον ΕΟΠΥΥ.
Αν σε αυτά τα έξοδα προσμετρηθούν οι μισθοί γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, τα έξοδα ενοικίασης του κτιρίου, τα λειτουργικά του έξοδα, που είναι σίγουρα πολλά, καθώς μιλάμε για κτίριο που ξεπερνά τα 1.000 τετραγωνικά μέτρα, τότε ευλόγως απορεί κανείς για το επιχειρηματικό ένστικτο της οικογένειας Λιβανού… αλλά και τα πραγματικά τους κίνητρα.
Τα νέα δεδομένα που έρχονται στο προσκήνιο θέτουν ευθέως ένα ερώτημα που χωρά μόνο δύο πιθανές απαντήσεις. Είτε ο πατέρας και ο αδερφός του κ. Λιβανού προχώρησαν σε μια οικονομική επένδυση με στόχο να λειτουργήσουν σαν… Καλοί Σαμαρείτες όχι μόνο απέναντι στους νεφροπαθείς αλλά και απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο, κάνοντας ιατρικές πράξεις για τις οποίες δεν μπορούσαν να αποζημιωθούν, είτε η επένδυση ήταν βιτρίνα και εξυπηρετούσε αλλότριους στόχους που ουδεμία σχέση έχουν με την υγιή επιχειρηματικότητα.
Τα ερωτήματα γύρω από τις πραγματικές προθέσεις που είχαν οι επενδυτές του νεφρολογικού κέντρου «Νεφρόραμα» γιγαντώνονται, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», τα ιατρικά μηχανήματα που υπήρχαν εντός του κέντρου ήταν με leasing, ενώ η εταιρία που τα παραχώρησε ακόμα ψάχνει τα λεφτά της.
Την ίδια ώρα, πληροφορούμαστε πως η οικογένεια του βουλευτή Λιβανού πρώτα φρόντισε να εξασφαλίσει τη «γαλάζια» πασαρέλα στα εγκαίνια του κέντρου και μετέπειτα την προσπάθεια να λάβει άδεια λειτουργίας.
Μιχάλης Λιβανός
Συγκεκριμένα, η αίτηση για διασύνδεση με δημόσιο νοσοκομείο έγινε τον Αύγουστο, δηλαδή περίπου εφτά μήνες μετά τα εγκαίνια λειτουργίας, δύο χρόνια αφότου άνοιξε τις πόρτες του, δύο μήνες αφότου τελείωσαν οι εκλογές και έναν μήνα αφότου υπήρξαν οι πρώτες καταγγελίες.
Αντί επιλόγου για την υπόθεση του «γαλάζιου» σκανδάλου επιλέγουμε να μεταφέρουμε επί λέξει τη φράση που μας μετέφερε ένας νεφροπαθής για το κέντρο «Νεφρόραμα»: «Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί έκαναν όλο αυτό το πράγμα και έβαλαν σε κίνδυνο ζωές χωρίς καν να έχουν οικονομικό όφελος».
Συγκεκριμένα, η αίτηση για διασύνδεση με δημόσιο νοσοκομείο έγινε τον Αύγουστο, δηλαδή περίπου εφτά μήνες μετά τα εγκαίνια λειτουργίας, δύο χρόνια αφότου άνοιξε τις πόρτες του, δύο μήνες αφότου τελείωσαν οι εκλογές και έναν μήνα αφότου υπήρξαν οι πρώτες καταγγελίες.
Αντί επιλόγου για την υπόθεση του «γαλάζιου» σκανδάλου επιλέγουμε να μεταφέρουμε επί λέξει τη φράση που μας μετέφερε ένας νεφροπαθής για το κέντρο «Νεφρόραμα»: «Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί έκαναν όλο αυτό το πράγμα και έβαλαν σε κίνδυνο ζωές χωρίς καν να έχουν οικονομικό όφελος».
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
