Αν και έχουν περάσει μόλις 45 ημέρες από τις εκλογές του Ιουνίου, τα γεγονότα που έχουν μεσολαβήσει έχουν ήδη συσσωρεύσει αρκετά βαρύ -και αρνητικό-“φορτίο”. Κάτι που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι ο πολιτικός χρόνος συχνά αποδεικνύεται πυκνότερος του κανονικού...
Στο διάστημα αυτό έχουν εκδηλωθεί αλλεπάλληλες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, κρίσεις αλλά η κυβέρνηση εξακολουθεί να τις αντιμετωπίζει είτε με καθαρά επικοινωνιακούς όρους είτε, ως προς την ουσία τους, με μια μακαριότητα και απάθεια που πηγάζουν από την “ανεμελιά” (τουτέστιν αλαζονεία) των συσχετισμών που διαμόρφωσε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.
Αν ο κ. Μητσοτάκης “μεθυσμένος” από την παντοδυναμία του νιώθει ότι δεν απειλείται, το καμπανάκι θα έπρεπε, με όλα αυτά που συμβαίνουν, να χτυπήσει δυνατά και για την αντιπολίτευση. Τόσο συνολικά όσο και για κάθε πτέρυγά της χωριστά. Εδώ που τα λέμε βέβαια δεν πρόκειται απλώς για καμπανάκι, αλλά για καμπάνια βαριά...
Φυσικά, πολλές απαιτήσεις δεν μπορούν εξ αντικειμένου να υπάρχουν. Όμως κάθε ημέρα που περνάει η αντιπολίτευση όχι μόνο δεν ασκεί καν, στα σοβαρά, το ρόλο της αλλά καταβυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην εσωστρέφεια, τους διαγκωνισμούς και την αποσύνθεση. Ούτε ασφαλώς το γεγονός ότι βρισκόμαστε εν μέσω Αυγούστου αποτελεί δικαιολογία για να έχουν κατεβασμένα, οι περισσότεροι, ρολά για τον ...Σεπτέμβριο.
Ένα απλοϊκό ίσως αλλά χαρακτηριστικό -με δεδομένες τις νόρμες που ασκείται σήμερα η πολιτική στον τόπο- παράδειγμα: Όσο κι αν είναι ορθό και επιβεβλημένο το αίτημα να παραιτηθεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μετά τα αιματηρά επεισόδια στην Νέα Φιλαδέλφεια και την δολοφονία του 29χρονου, πόση “βαρύτητα” αποκτά όταν ο πολιτικός αρχηγός που το διατυπώνει (Ν. Ανδρουλάκης) βρίσκεται στη δική του ξαπλώστρα συνεχίζοντας τις παρατεταμένες διακοπές και φωτογραφιζόμενος από το ένα κυκλαδονήσι στο άλλο;
Και πώς να μην αντιμετωπίζεται αυτό απαξιωτικά και χλευαστικά από εκείνους που σπεύδουν (εξίσου απαράδεκτα) να δικαιολογήσουν τον “εξαφανισμένο” στα Χανιά κ. Μητσοτάκη; Πολλώ μάλλον όταν διαθέτει και την προπαγανδιστική υπεροπλία...
Η ιστορία, η πρόσφατη και η παλαιότερη, έχει αποδείξει πως όταν δεν υπάρχει αποτελεσματική και ισχυρή αντιπολίτευση -αλλά αντιθέτως είναι διαλυμένη και ανύπαρκτη για μακρύ χρονικό διάστημα- οι κυβερνήσεις δεν είναι μόνο ασύδοτες. Οι κίνδυνοι που εγκυμονούν, έχοντας φέρει μάλιστα ουκ ολίγες φορές περιπέτειες και προβλήματα, για τη χώρα και την κοινωνία είναι πολλοί...
Ακόμη και σε επίπεδο απλών συμβολισμών, η αντιπολίτευση είναι απούσα. Μάλιστα η πικρή αλήθεια είναι ότι στους κόλπους της κάνουν όλους τους “υπολογισμούς” τους -περισσότερο ίσως κι από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη- πάνω στη βάση ότι πολιτικές εξελίξεις θα υπάρξουν πλέον μετά τις ...μεθεπόμενες εκλογές.
Μόνο η παραίτηση υπουργών δεν λέει τίποτα, όταν έχει παραιτηθεί και η αντιπολίτευση κι όλοι μαζί έχουν οδηγήσει σε “παραίτηση” και μια ολόκληρη κοινωνία...
Ο ΚΟΡΙΟΣ
